Αρχαιολογικές Μαρτυρίες Σχετικά με τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές

Η αφήγηση του Λουκά (2:1-3) σχετικά με την απογραφή που ανάγκασε τον Ιωσήφ και τη Μαρία να πάνε στη Βηθλεέμ θεωρούνταν κάποτε από πολλούς σαν ανακριβής. Θεωρούσαν μύθο τη θέση του Κυρήνιου σαν κυβερνήτη της Συρίας κατά το χρόνο που αναφέρεται στη Γραφή, και την απαίτηση να πηγαίνουν όλοι οι κάτοικοι για απογραφή στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Όμως, έγγραφα από πάπυρο που έχουν βρεθεί απέδειξαν ότι, κατά καιρούς, γινόταν μια τέτοια απογραφή και ότι ο Κυρήνιος διετέλεσε κυβερνήτης της Συρίας όχι μια αλλά δυο φορές, και επίσης ένα διάταγμα που εκδόθηκε το έτος 104 μ.Χ. από τον Ρωμαίο κυβερνήτη της Αιγύπτου φανερώνει την απαίτηση της Ρωμαϊκής εξουσίας να απογράφονται οι κάτοικοι στην ιδιαίτερη πατρίδα τους.

Το ότι ο Ιησούς χρησιμοποίησε ένα δηνάριο που είχε πάνω του την κεφαλή του Τιβέριου Καίσαρα (Μάρκος 12:15-17) επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι βρέθηκε ένα ασημένιο νόμισμα δηναρίου, που έχει πάνω του την κεφαλή του Τιβέριου και τέθηκε σε κυκλοφορία γύρω στο έτος 15 μ.Χ. (Παράβαλε με Λουκά 3:1, 2.) Το γεγονός ότι ο Πόντιος Πιλάτος ήταν τότε ο Ρωμαίος κυβερνήτης της Ιουδαίας αποδεικνύεται επίσης από μια λίθινη πλάκα που βρέθηκε στην Καισάρεια και έχει τα Λατινικά ονόματα Pontius Pilatus και Tiberius.

Οι Πράξεις των αποστόλων, που παρέχουν σαφείς αποδείξεις ότι έχουν γραφτεί από τον Λουκά, περιέχουν πολυάριθμες αναφορές σε πόλεις και στις επαρχίες τους και στους αξιωματούχους διαφόρων ειδών και ποικίλων τίτλων, που κατείχαν αξιώματα σε κάποιο συγκεκριμένο χρόνο, μια παρουσίαση μεστή από δυνατότητες να κάνει λάθος ο συγγραφέας. (Σημείωσε επίσης Λουκάς 3:1, 2.) Ωστόσο οι αρχαιολογικές αποδείξεις που ήρθαν στην επιφάνεια δείχνουν τον εκπληκτικό βαθμό ακρίβειας του Λουκά. Έτσι, στο Πράξεις 14:1-6, ο Λουκάς τοποθετεί τα Λύστρα και τη Δέρβη μέσα στην περιφέρεια της Λυκαονίας, αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι το Ικόνιο ήταν σε άλλη περιφέρεια. Οι Ρωμαίοι συγγραφείς, ανάμεσα στους οποίους και ο Κικέρωνας, ανέφεραν ότι το Ικόνιο βρισκόταν στη Λυκαονία. Ωστόσο, ένα μνημείο που ανακαλύφτηκε το 1910 δείχνει ότι πράγματι το Ικόνιο θεωρούνταν μάλλον πόλη της Φρυγίας παρά της Λυκαονίας.

Παρόμοια, στην τοποθεσία Σόλοι, στη Β ακτή της Κύπρου, βρέθηκε μια επιγραφή που αναφέρεται στον «Παύλο τον ανθύπατο» (Πράξεις 13:7)· εξάλλου μια επιγραφή που ανακαλύφθηκε στους Δελφούς επιβεβαιώνει ότι ο Γαλλίων ήταν ανθύπατος της Αχαΐας το 52 μ.Χ. (Πράξεις 18:12) Κάπου δεκαεννιά επιγραφές που χρονολογούνται από τον δεύτερο αιώνα π.Χ. μέχρι τον τρίτο αιώνα μ.Χ. επιβεβαιώνουν την ακρίβεια του τίτλου «πολιτάρχες» που χρησιμοποιεί ο Λουκάς και που τον εφαρμόζει στους αξιωματούχους της Θεσσαλονίκης (Πράξεις 17:6, 8)· πέντε απ’ αυτές τις επιγραφές αναφέρονται ειδικά στη Θεσσαλονίκη· παρόμοια, η αναφορά στον Πόπλιο σαν τον «πρώτο της νήσου» Μάλτας (Πράξεις 28:7) είναι ο ακριβής τίτλος που χρησιμοποιούνταν, όπως αποδεικνύεται από δυο Μαλτέζικες επιγραφές που ήρθαν στην επιφάνεια, μια στα Λατινικά και μια στα Ελληνικά. Στην Έφεσο βρέθηκαν κείμενα μαγείας, καθώς και ο ναός της Άρτεμης (Πράξεις 19:19, 27)· οι ανασκαφές που έγιναν εκεί έφεραν επίσης στην επιφάνεια, ένα θέατρο ικανό να χωρέσει περίπου είκοσι πέντε χιλιάδες άτομα, καθώς και επιγραφές που αναφέρονται στους «ασιάρχες [δηλαδή στους επιτρόπους των εορτών και των αγώνων],» σαν κι εκείνους που παρενέβησαν υπέρ του Παύλου, και επίσης στον «γραμματέα», σαν κι εκείνον που ησύχασε τον όχλο σ’ εκείνη την περίπτωση.—Πράξεις 19:29-31, 35, 41.

Μερικά απ’ αυτά τα ευρήματα έκαναν τον Τσάρλς Γκορ να γράψει σχετικά με την ακρίβεια του Λουκά στο βιβλίο του το Νέο Σχολιολόγιο Πάνω στην Αγία Γραφή: «θα πρέπει, ασφαλώς, να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι η σύγχρονη αρχαιολογία έχει σχεδόν επιβάλει πάνω στους επικριτές του Αγ. Λουκά την ετυμηγορία της αξιοθαύμαστης ακρίβειας για όλες τις μνείες που κάνει σε κοσμικά πράγματα και γεγονότα.»

Όλα αυτά τα πράγματα για τους αληθινούς Χριστιανούς αποτελούν απόδειξη ότι ο συγγραφέας όλου του εμπνευσμένου αυτού Λόγου, των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, είναι ο «αψευδής Θεός» Ιεχωβά και μας φέρνουν στο νου τα λόγια του αποστόλου Παύλου προς τον συγχριστιανό του Τιμόθεο: «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, . . . προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—Τίτον 1:2· 2 Τιμόθεον 3:16, 17.