Ο Αιώνας Μας της Απόγνωσης
«ΘΑ ΗΘΕΛΑ να δω να υπάρχει στην εποχή μου ειρήνη σ’ όλο τον κόσμο», είπε ο νεαρός φοιτητής, «αλλά ξέρω ότι αυτό είναι απλώς φαντασία εξαιτίας του μίσους που υπάρχει σ’ όλο τον κόσμο». Μήπως αισθάνεστε κι εσείς έτσι; Φαίνεται και σε σας απελπιστική η κατάσταση του κόσμου;
Αυτή η σκοτεινή άποψη δεν είναι ανυπόστατη. Οι συνθήκες του κόσμου είναι κρίσιμες από πολλές απόψεις. Απειλείται ακόμη και η ύπαρξη του ίδιου του ανθρώπου. Ο αέρας της γης, η τροφή και το νερό μολύνονται με ανησυχητικό ρυθμό. Η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει και το έγκλημα ανέρχεται, κάνοντας πολλούς να ανησυχούν διαρκώς για τη ζωή τους και την περιουσία τους. Η ανησυχία και η ένταση του κόσμου δεν έχουν το προηγούμενό τους.
Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η απειλή της πυρηνικής εκμηδένισης που κρέμεται πάνω από τη γη καθώς οι πόλεμοι και οι επαναστάσεις δε δείχνουν κανένα σημείο μείωσης. Ένας άλλος σπουδαστής είπε τα εξής σχετικά με την απελπισία πολλών: «Φαίνεται να μην υπάρχει ουσιαστικά τίποτα που να μπορεί να κάνει ο άνθρωπος μεμονωμένα για το ζήτημα του πυρηνικού πολέμου».
Ακόμη κι αν μπορούσε να αποφευχθεί η πυρηνική εκμηδένιση, η ύπαρξη του ανθρώπου βρίσκεται σε κίνδυνο από την απότομη αύξηση του πληθυσμού. «Ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνει σταθερά και με ρυθμό τόσο τεράστιο που μέχρι το 2000—15 μόνο χρόνια από σήμερα—ο κόσμος, με τα δισεκατομμύρια που θα προστεθούν, δε θα μπορεί να προμηθεύσει επαρκή τροφή και ενέργεια, χωρίς να λογαριάσουμε τις εργασίες, τη στέγη, τη μόρφωση και την ιατρική φροντίδα», αναφέρει το περιοδικό Παρέηντ. «Και αυτό που θα μπορούσε να συμβεί μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα ( όταν τα μωρά που γεννιούνται αυτή τη δεκαετία θα πλησιάζουν στα γηρατειά) ξεπερνάει ακόμη και τη φαντασία».
Κάθε χρόνο, εκατομμύρια πεθαίνουν λόγω της φρικτής κατάστασης διατροφής που υπάρχει σε πολλές χώρες του Τρίτου Κόσμου. Ένας ειδικός του Γραφείου Απογραφής των ΗΠΑ από το Κέντρο για Διεθνή Έρευνα λέει: «Αν δε γίνει αμέσως μια διεθνής ενέργεια για τον έλεγχο του πληθυσμού, βλέπω τα συστήματα των κυβερνήσεων να καταρρέουν». Προβλέπεται ότι μαζί με την εξάντληση των βασικών πόρων, θα υπάρχουν πλατιά διαδεδομένη κακή διατροφή και αρρώστιες, μεγάλες μεταναστεύσεις, μεγαλύτερες πείνες, εμφύλιοι πόλεμοι, ακόμη και πόλεμοι.
Ωστόσο, η αύξηση της ανθρώπινης εχθρότητας και ιδιοτέλειας καταπνίγει κάθε ελπίδα ότι θα λύσουν οι άνθρωποι τα προβλήματα και τις διαφορές τους μ’ έναν λογικό και φιλικό τρόπο. Το δίκιο του ισχυροτέρου επικρατεί εφόσον η βία γίνεται ο συνηθισμένος τρόπος για να εκφραστεί η αγανάκτηση για τις αδικίες, είτε αυτές είναι πραγματικές είτε φανταστικές. «Οι ξεπερασμένες» αξίες της αδελφοσύνης—το ενδιαφέρον και ο σεβασμός για τους άλλους—φαίνεται να μην υπάρχουν σχεδόν στον σύγχρονο κόσμο μας. Πράγματι, όπως προείπε η Βίβλος, υπάρχει «στενοχωρία εθνών εν απορία» και οι άνθρωποι αποψυχούν «εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην».—Λουκάς 21:25, 26.
‘Βέβαια, όταν οι ώριμοι άνθρωποι αντιληφθούν την επικείμενη καταστροφή των κρίσιμων καιρών μας, θα επινοήσουν συμφωνίες για να εξασφαλίσουν παγκόσμια ειρήνη και ευημερία’, μπορεί να πείτε. Όσο επιθυμητό κι αν φαίνεται αυτό, είναι, στην πραγματικότητα, μια ρεαλιστική ελπίδα; Τι δείχνει η ιστορία;