Η Μακεδονική Πέμπτη Παγκόσμια Δύναμη

Ο 6ος από τους Πέρσες αυτοκράτορες που ακολούθησαν μετά τον Αρταξέρξη ήταν και ο τελευταίος, δηλαδή ο Δαρείος ο Γ΄. Το έτος που αυτός ανέβηκε στο θρόνο, ο νεαρός Αλέξανδρος ο Β΄ στέφθηκε βασιλιάς της Μακεδονίας στην Ευρώπη. Αυτό έγινε σε εκπλήρωση της προφητείας του Δανιήλ 11, το οποίο αφού προλέγει τις Περσικές απόπειρες για την κατάκτηση της Ελλάδας, συνεχίζει: «Και θέλει σηκωθή βασιλεύς δυνατός και θέλει εξουσιάζει εν δυνάμει μεγάλη και κάμει κατά την θέλησιν αυτού».—Δανιήλ 11:3.

Για να κερδίσει μια εξέχουσα θέση στον κόσμο, ο Αλέξανδρος έβαλε στόχο να κατακτήσει την Περσική Αυτοκρατορία. Αρχίζοντας το 333 π.Χ., κατέκτησε τη Μικρά Ασία, τη Φοινίκη (μαζί με τη νησιώτικη πόλη της Τύρου) και την Αίγυπτο. Αφού ίδρυσε την καινούργια πόλη της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο, έστρεψε τα βήματά του προς το βορρά και προς την κατεύθυνση του Άνω Τίγρη Ποταμού. Επάνω εκεί στα Γαυγάμηλα, σε μικρή απόσταση από τα ερείπια της πρώην πρωτεύουσας της Ασσυρίας της Νινευή που βρισκόταν σε αποσύνθεση, ήρθε αντιμέτωπος με τις δυνάμεις του Δαρείου του Γ΄. Οι Πέρσες νικήθηκαν. Ο Βασιλιάς Δαρείος έφυγε προς το βορρά και δολοφονήθηκε αργότερα από μερικούς δικούς του ανθρώπους. Η Τέταρτη Παγκόσμια Δύναμη έπαψε να υπάρχει!

Θαμπωμένος από τη νίκη στα Γαυγάμηλα, ο Μέγας Αλέξανδρος στράφηκε προς το νότο και μέσα σε λίγες μέρες βρέθηκε μέσα στη χειμερινή πρωτεύουσα της Περσίας τη Βαβυλώνα. Αφού αναπαύθηκε ο στρατός του στη Βαβυλώνα, συγκέντρωσε τις προσπάθειές του στην κατάκτηση του υπόλοιπου της Περσικής επικράτειας προς τα ανατολικά, μέχρι και την Ινδία. Έτσι εγκαθίδρυσε μια αυτοκρατορία μεγαλύτερη από όλες εκείνες που είχαν προηγηθεί. Από την Ινδία υποχρεώθηκε να γυρίσει πίσω, προς τα δυτικά, και έφτασε ξανά στη Βαβυλώνα εφτά χρόνια μετά την αναχώρησή του από εκεί.

Επειδή δεν γνώριζε την προσταγή του Ιεχωβά που έλεγε ότι η αρχαία Βαβυλώνα έπρεπε να δοκιμάσει μια ολοκληρωτική πτώση και πλήρη καταστροφή, ο Αλέξανδρος είχε βάλει στο νου του να την κάνει πρωτεύουσα της απέραντης αυτοκρατορίας του. Στη Βαβυλώνα έκανε προετοιμασίες για επιπρόσθετες εκστρατείες· αλλά πριν προλάβει να τις βάλει σε εφαρμογή, έγινε θύμα πυρετού ελονοσίας και πέθανε στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ.

Στη Βαβυλώνα, η αυτοκρατορία του Αλέξανδρου διαιρέθηκε. Καθώς αυτός ήταν κάτω νεκρός, οι στρατηγοί του που είχαν πολεμήσει μαζί του μέχρι το τέλος, άρχισαν να κάνουν τα δικά τους σχέδια και να ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτά. Έκαναν διαίρεση της αυτοκρατορίας αναμεταξύ τους, και αυτή η διαίρεση ονομάστηκε «Διχοτόμηση της Βαβυλώνας». Δυο χρόνια αργότερα, το 321 π.Χ., έγινε μια δεύτερη διχοτόμηση στον Τριπαράδεισο, και μέσω αυτής η κυβέρνηση της σατραπείας της Βαβυλωνίας δόθηκε στον Στρατηγό Σέλευκο Νικάτορα.

Επειδή αισθάνθηκε πως βρισκόταν σε κίνδυνο, ο Σέλευκος κατέφυγε στην Αίγυπτο· αλλά αφού νικήθηκε ο εχθρός του το 316 π.Χ., επέστρεψε στη Βαβυλώνα. Από εδώ επέκτεινε την εξουσία του πάνω σ’ ολόκληρο το ανατολικό μέρος της αυτοκρατορίας του Αλέξανδρου μέχρι τους Ποταμούς Ιαξάρτηa και Ινδό. Δεν του άρεσε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Αλέξανδρου ο οποίος είχε εγκατασταθεί στη Βαβυλώνα. Προτίμησε να ιδρύσει μια καινούργια πρωτεύουσα η οποία οπωσδήποτε θα είχε Ελληνικό χαρακτήρα. Έτσι, από το φθινόπωρο του 312 π.Χ. και μετά ίδρυσε την πόλη Σελεύκεια στις όχθες του ποταμού Τίγρη, περίπου ογδόντα χιλιόμετρα βόρεια της Βαβυλώνας και είκοσι τέσσερα χιλιόμετρα νότια της σημερινής Βαγδάτης. Ίδρυσε αυτή την καινούργια πόλη Σελεύκεια με το «σκοπό να εκμηδενίσει τη Βαβυλώνα».

Φυσικά, αυτό δεν άρεσε στους Χαλδαίους ιερείς. Αλλά η καινούργια πόλη απέκτησε μεγάλο πληθυσμό και έγινε πλούσια. Το 116 (μ.Χ.) κάηκε από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τραϊανό. Έπειτα από λίγα χρόνια, καταστράφηκε τελείως μαζί με τους κατοίκους της από τους Ρωμαίους που είχαν αρχηγό τον Στρατηγό Λεύκιο Ουήρο, και αυτό έθεσε τέρμα σε κάθε Ελληνική διακυβέρνηση της Βαβυλωνίας.

[Υποσημειώσεις]