Σοφή Ενέργεια Πριν Γίνει το Κακό

ΑΦΟΥ τα παιδιά της Μαίρης ήταν τώρα πια μεγάλα, εκείνη είχε χρόνο στη διάθεσή της, και αποφάσισε να βρει κάποια δουλειά για λίγες ώρες τη μέρα. Όταν όμως το είπε στον άντρα της, τον Ίνος, εκείνος της εξήγησε ότι δεν χρειαζόταν να πιάσει δουλειά. «Αφού μπορούσα να συντηρώ εσένα και τα παιδιά, σίγουρα μπορώ να συντηρώ τους δυο μας τώρα», της είπε. Αντί να την αφήσει να πιάσει δουλειά, της πρότεινε να σκεφτεί, κατόπιν προσευχής, να γίνει σκαπάνισσα, δηλαδή ολοχρόνια κήρυκας της Βασιλείας.

Μολονότι η Μαίρη χαιρόταν να μεταδίδει το άγγελμα της Βασιλείας στους συνανθρώπους της, ήταν ντροπαλή και άτολμη. Αλλά, ήθελε να ακολουθήσει τη συμβουλή του άντρα της. Έτσι, με ανάμεικτα αισθήματα, έγινε βοηθητική σκαπάνισσα τον Απρίλιο του 1981.

Πολύ σύντομα η Μαίρη ανέπτυξε τόση αγάπη για το έργο κηρύγματος της Βασιλείας όση δεν είχε ποτέ προηγουμένως. Σε λίγο, είχε τέσσερις οικιακές Γραφικές μελέτες με ενδιαφερόμενα άτομα. Μέσα σ’ ένα χρόνο έγινε τακτική σκαπάνισσα, και είχε δέκα Γραφικές μελέτες. Γεμάτη ενθουσιασμό η Κριστίν, μια Μάρτυρας του Ιεχωβά με δυο παιδιά που πήγαιναν ακόμη σχολείο, έγινε το ταίρι της Μαίρης στο σκαπανικό. Τα νεοενδιαφερόμενα άτομα άρχισαν να παρακολουθούν τις συναθροίσεις στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας, όπου αναπτυσσόταν ένα εξαίρετο σκαπανικό πνεύμα. Και η μεγαλύτερη χαρά για τη Μαίρη ήρθε όταν ο ίδιος της ο γιος, ο Κρίστοφερ, αποφάσισε να μιμηθεί το παράδειγμά της και να γίνει κι αυτός σκαπανέας.

Και τότε, ξαφνικά, το 1985, συνέβη το τραγικό γεγονός. Η Μαίρη λιποθύμησε. Ένα ανεύρυσμα στο κεφάλι της προξένησε ακατάσχετη εγκεφαλική αιμορραγία, και μέσα σε τρεις μέρες η 45χρονη Μαίρη πέθανε.

Αλλά στα τέσσερα χρόνια που η Μαίρη έκανε σκαπανικό είχε αποκτήσει καλό όνομα στην περιοχή της. Στην κηδεία της πήγαν πάνω από 300 άτομα, μεταξύ των οποίων και πολλοί γείτονες. Πήγε και μια φίλη της από το σχολείο, που είχε εντυπωσιαστεί από την πίστη της Μαίρης· εκείνη ήθελε να μάθει περισσότερα γι’ αυτή την πίστη και ζήτησε να κάνει Γραφική μελέτη. Η διακονία της Μαίρης συνέχιζε να αποδίδει καρπούς.

«Τώρα είμαι κι εγώ βοηθητικός σκαπανέας», λέει ο Ίνος, «αλλά πόσο θα ’θελα να είχα κάνει σκαπανικό μαζί με τη Μαίρη. Εκείνη όλο μιλούσε για τις εμπειρίες της και ήταν τρισευτυχισμένη. Στην πραγματικότητα, αυτά τα λίγα χρόνια ήταν τα πιο ευτυχισμένα της ζωής που περάσαμε μαζί, αλλά μόλις τώρα καταλαβαίνω το γιατί».

Κανένας δεν μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων πότε θα πέσει θύμα ‘καιρού και απρόβλεπτης περίστασης’, όπως έπεσε τόσο αναπάντεχα η Μαίρη. Όμως, όσοι παραμένουν πιστοί διαγγελείς της Βασιλείας εξασφαλίζουν την ευνοϊκή αναγνώριση, τόσο από τον Θεό όσο και από τους ανθρώπους, έστω κι αν πάθουν κάτι κακό.—Εκκλησιαστής 9:11, ΜΝΚ· 11:1, 2.

[Εικόνες στη σελίδα 31]

Ο χρόνος που διατίθεται στη διακονία δεν πάει χαμένος