Έχουν οι Φτωχοί τη Δυνατότητα να Είναι Έντιμοι;
Η Αμέλια ήταν μόνο 29 ημερών όταν η γιαγιά της την έφερε στο γιατρό. Η μητέρα της Αμέλια δεν μπορούσε να ταξιδέψει επειδή ήταν άρρωστη στο σπίτι μαζί με τα άλλα τέσσερα παιδιά.
Ο πατέρας ήταν κάπου αλλού και έψαχνε για δουλειά. Ο γιατρός εξέτασε το μωρό. Υπήρχαν συμπτώματα υποσιτισμού, κάτι όχι ασυνήθιστο για τη Δυτική Αφρική. Αλλά το κύριο πρόβλημα ήταν η κυτταρίτιδα. Το μικροσκοπικό στήθος της Αμέλια είχε πάθει σοβαρή μόλυνση.
Καθώς ο γιατρός έδινε τη συνταγή στη γιαγιά, εκείνη ρώτησε: «Πόσο θα κοστίσει αυτό το φάρμακο;» «Τέσσερα με πέντε δολάρια», ήταν η απάντηση.
Η γιαγιά αναστέναξε. Δεν είχε ούτε δυο δολάρια για να πληρώσει την αμοιβή για τη γνωμάτευση. «Μα πού θα βρούμε τόσα λεφτά!» φώναξε.
«Θα πρέπει από κάπου να τα βρείτε», επέμενε ο γιατρός. «Παρακαλέστε τους φίλους σας και τους συγγενείς σας. Αν δεν περιποιηθείτε αυτή τη μόλυνση θα επεκταθεί στο κυκλοφορικό σύστημα, και το μωρό θα πεθάνει».
Με κάποιον τρόπο η οικογένεια της Αμέλια βρήκε τα χρήματα και το μωρό έζησε δυο μήνες. Ωστόσο, εκατομμύρια άνθρωποι στις αναπτυσσόμενες χώρες σ’ ολόκληρο τον κόσμο δεν μπορούν να δανειστούν χρήματα από συγγενείς και φίλους. Και οι προοπτικές για οικονομική βελτίωση είναι ζοφερές.
Η Έκθεση για την Κατάσταση των Παιδιών του Κόσμου 1989 από τη UNICEF (Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά [United Nations Children’s Fund]) δηλώνει: «Μετά από δεκαετίες σταθερής οικονομικής προόδου, μεγάλες περιοχές του κόσμου κατρακυλούν πίσω στη φτώχεια». Στην Αφρική και στη Λατινική Αμερική, ο μέσος όρος εισοδήματος μειώθηκε από 10 μέχρι 25 τοις εκατό στη δεκαετία του 1980. Και στη διάρκεια των περασμένων λίγων χρόνων οι δαπάνες για την υγεία έχουν μειωθεί κατά 50 τοις εκατό σε 37 από τα φτωχότερα έθνη του κόσμου.
Τι σημαίνει αυτό για τα εκατομμύρια που ζουν στη φτώχεια; Για πολλούς, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούν να αγοράσουν την απαραίτητη τροφή και τα αναγκαία φάρμακα. Επομένως, τα παιδιά τους, οι γαμήλιοι σύντροφοί τους και οι γονείς τους μπορεί να αντιμετωπίζουν μια άδικη θανατική καταδίκη, εκτός κι αν για να αποκτήσουν χρήματα καταφύγουν στο μόνο φαινομενικά προσιτό σ’ αυτούς τρόπο: στην κλοπή! Ναι, φτώχεια μπορεί να σημαίνει πάλη με βασανιστικά ηθικά διλήμματα: Κλοπή ή θάνατος; Ψέμα ή λιμοκτονία; Δωροδοκία ή στέρηση;
Στη Δυτική Αφρική υπάρχει μια παροιμία: «Όπου δέσεις τη γελάδα, εκεί θα βοσκήσει». Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι θα εκμεταλλευτούν πλήρως κάθε κατάσταση που θα τους επιτρέψει να πλουτίσουν. Πολύ συχνά, εκείνοι που έχουν την εξουσία σε διάφορες χώρες του κόσμου χρησιμοποιούν τις θέσεις τους για να αποσπάσουν δωροδοκίες, να καταχραστούν χρήματα ή για να κλέψουν. «Εξυπηρέτησε τον εαυτό σου ενόσω μπορείς», είναι η λογική τους. «Μπορεί να μην έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις αυτό αργότερα». Καθώς η οικονομική κατάσταση των αναπτυσσόμενων εθνών χειροτερεύει, οι άποροι όλο και περισσότερο υποστηρίζουν την ιδέα ότι η εντιμότητα δεν μπορεί να είναι η καλύτερη τακτική για τους φτωχούς.
Η Αγία Γραφή λέει: «Μη κλέψης». (Έξοδος 20:15) Αλλά αν πραγματικά δεν έχουν οι φτωχοί τη δυνατότητα να είναι έντιμοι, τίθενται οι ηθικές αρχές της Αγίας Γραφής υπό αμφισβήτηση; Είναι οι νόμοι του Θεού μη πρακτικοί, αμέτοχοι στις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων; Η πείρα χιλιάδων αληθινών Χριστιανών στις αναπτυσσόμενες χώρες δίνει μια εντυπωσιακή απάντηση σ’ αυτές τις ερωτήσεις.
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]
«Όπου δέσεις τη γελάδα, εκεί θα βοσκήσει»
[Εικόνα στη σελίδα 4]
Οι φτωχοί είναι ανάμεσα σ’ εκείνους που δουλεύουν σκληρά στις αναπτυσσόμενες χώρες