«Γνωρίζουν τη Φωνή Του»
‘Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ο ποιμήν μου’. Αυτά είναι τα εισαγωγικά λόγια του 23ου Ψαλμού. Οι Γραφές παραλληλίζουν ξανά τον Ιεχωβά Θεό με ποιμένα στην προφητεία του Ησαΐα, η οποία λέει: «Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον αυτού ως ποιμήν· θέλει συνάξει τα αρνία δια του βραχίονος αυτού και βαστάσει εν τω κόλπω αυτού· και θέλει οδηγεί [με φροντίδα, ΜΝΚ] τα θηλάζοντα».—Ησαΐας 40:11.
Ανάλογα, ο Ιησούς Χριστός παρομοιάζεται με ποιμένα. Ο ίδιος είπε: «Εγώ είμαι ο καλός ποιμένας· ο καλός ποιμένας παραδίδει την ψυχή του για χάρη των προβάτων». (Ιωάννης 10:11) Ο Ιησούς είπε ότι τα «πρόβατα ακούν τη φωνή [του ποιμένα], και φωνάζει τα δικά του πρόβατα με το όνομά τους και τα οδηγεί έξω». Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «τα πρόβατα ακολουθούν [τον ποιμένα], επειδή γνωρίζουν τη φωνή του. Ξένο δεν πρόκειται να ακολουθήσουν, αλλά θα φύγουν από αυτόν, επειδή δεν γνωρίζουν τη φωνή των ξένων».—Ιωάννης 10:2-5.
Τόσο ο Ιεχωβά Θεός όσο και ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, ανταποκρίνονται στην εικόνα που περιγράφεται στα παραπάνω εδάφια. Αυτοί συμπεριφέρονται στα συμβολικά πρόβατά τους με τρυφερότητα και στοργική φροντίδα. Ως αποτέλεσμα, τα προβατοειδή άτομα νιώθουν ότι τα αγαπούν, νιώθουν ασφαλή και προστατευμένα.
Αυτή η σχέση παρομοιάζεται κατάλληλα με τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στα κατά γράμμα πρόβατα και στον ποιμένα τους. Το 1831, ο Τζον Χάρτλι έγραψε σχετικά με τις παρατηρήσεις του όσον αφορά αυτό το ζήτημα. Ο ίδιος επισήμανε ότι στην Ελλάδα οι ποιμένες συνήθιζαν να δίνουν ονόματα στα πρόβατά τους. Όταν τα φώναζαν με το όνομά τους, τα πρόβατα ανταποκρίνονταν στη φωνή του ποιμένα. Περίπου 51 χρόνια αργότερα, το 1882, ο Τζ. Λ. Πόρτερ έκανε παρόμοιες παρατηρήσεις. Ο ίδιος προσωπικά παρακολούθησε ποιμένες «να βγάζουν . . . μια διαπεραστική ιδιόμορφη κραυγή» στην οποία ανταποκρίνονταν τα πρόβατα ακολουθώντας υπάκουα τους ποιμένες. Το ίδιο εκείνο έτος ο Γουίλιαμ Μ. Τόμσον έγραψε σχετικά με επανειλημμένα πειράματα τα οποία τεκμηρίωσαν το γεγονός ότι τα πρόβατα μπορούν να διδαχτούν να ακολουθούν τον ποιμένα τους και να αναγνωρίζουν τη φωνή του.
Έχει άραγε παρατηρηθεί σε πιο πρόσφατους καιρούς αυτή η μοναδική σχέση ανάμεσα στους ποιμένες και στα πρόβατά τους; Ναι. Στο τεύχος του Σεπτεμβρίου 1993 του περιοδικού Νάσιοναλ Τζεογκράφικ (National Geographic), η Αυστραλέζα περιηγήτρια Ρόμπιν Ντέιβιντσον έγραψε τα ακόλουθα σχετικά με τον ποιμενικό λαό των Ραμπάρι που ζει στη βορειοδυτική Ινδία: «Ο κάθε ποιμένας έχει κραυγές οι οποίες διαφέρουν ελαφρά, παραλλαγές πάνω σε ένα θέμα. Υπάρχουν πρωινές κραυγές για να ξεκινήσει το ποίμνιο, μια κραυγή που φέρνει τα πρόβατα στο νερό, και ούτω καθεξής. Ο κάθε άντρας γνωρίζει τα δικά του πρόβατα και αντιστρόφως, και το δικό του ποίμνιο θα ξεμπλεχτεί από το μεγαλύτερο ποίμνιο και θα ξεκινήσει ακολουθώντας τον το πρωί».
Αναμφίβολα, ο Ιησούς παρατήρησε τα όσα περιγράφουν οι τέσσερις περιηγητές που μόλις αναφέρθηκαν. Οι δικές του παρατηρήσεις έκαναν πιο ζωντανή την παραβολή του σχετικά με τα πρόβατα που γνωρίζουν τη φωνή του. Είστε εσείς ένα από τα πρόβατα του Ιησού; Γνωρίζετε τη φωνή του και την ακούτε; Αν αναγνωρίζετε και παραδέχεστε τις διδασκαλίες του ως την αλήθεια και αν υπακούτε στις εντολές του και ακολουθείτε την ηγεσία του στη λατρεία του Ιεχωβά, τότε μπορείτε να γευτείτε τη στοργική και τρυφερή ποίμανση του Ιεχωβά Θεού και του Γιου του, του Ιησού Χριστού.—Ιωάννης 15:10.