Ανθρώπινα Παθήματα—Θα Τελειώσουν Ποτέ;
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ σκηνές μετά την έκρηξη μιας βόμβας σε κάποια πολυσύχναστη αγορά του Σεράγεβο· σφαγές και αιματοκύλισμα στη Ρουάντα· πεινασμένα παιδιά φωνάζουν ζητώντας τροφή στη Σομαλία· σαστισμένες οικογένειες καταμετρούν τις απώλειές τους ύστερα από ένα σεισμό στο Λος Άντζελες· αβοήθητα θύματα του ερημωμένου από τις πλημμύρες Μπαγκλαντές. Τέτοιες σκηνές ανθρώπινων παθημάτων εμφανίζονται καθημερινά μπροστά μας μέσω της τηλεόρασης ή των περιοδικών και των εφημερίδων.
Ένα δυσάρεστο αποτέλεσμα των ανθρώπινων παθημάτων είναι ότι αυτά κάνουν μερικούς να χάσουν την πίστη τους στον Θεό. «Η ύπαρξη του κακού αποτελεί ανέκαθεν το πιο σοβαρό πρόσκομμα για την πίστη», αναφέρει μια δήλωση που δημοσίευσε κάποια Εβραϊκή κοινότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι συγγραφείς αναφέρονται στους θανάτους που έλαβαν χώρα σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως το Άουσβιτς, καθώς και στους θανάτους που προήλθαν από βόμβες όπως εκείνη που εξερράγη πάνω από τη Χιροσίμα. «Το ερώτημα σχετικά με το πώς ήταν δυνατό ένας δίκαιος και ισχυρός Θεός να επιτρέψει τον αφανισμό τόσο πολλών αθώων υπάρξεων βασανίζει τη θρησκευτική συνείδηση και συγκλονίζει τη φαντασία», λένε οι συγγραφείς.
Δυστυχώς, η ατέλειωτη ροή τραγικών ειδήσεων μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απευαισθητοποίηση των ανθρώπων. Όταν δεν περιλαμβάνονται φίλοι και συγγενείς, πολλοί διαπιστώνουν ότι συγκινούνται ελάχιστα από τα παθήματα των άλλων.
Ωστόσο, το γεγονός ότι είμαστε ικανοί να νιώθουμε συμπόνια, τουλάχιστον για τα δικά μας αγαπημένα πρόσωπα, θα πρέπει να μας λέει κάτι για τον Πλάστη μας. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα Θεού» και «καθ’ ομοίωσιν [αυτού]». (Γένεσις 1:26, 27) Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι όμοιοι με τον Θεό στην εμφάνιση. Όχι, διότι ο Ιησούς Χριστός εξήγησε ότι «ο Θεός είναι Πνεύμα», και «ένα πνεύμα δεν έχει σάρκα και κόκαλα». (Ιωάννης 4:24· Λουκάς 24:39) Το ότι είμαστε πλασμένοι «καθ’ ομοίωσιν» του Θεού αναφέρεται στη δυνατότητα που έχουμε να εκδηλώνουμε θεοειδείς ιδιότητες. Επομένως, εφόσον οι φυσιολογικοί άνθρωποι νιώθουν συμπόνια για εκείνους που υποφέρουν, πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο Δημιουργός του ανθρώπου, ο Ιεχωβά Θεός, είναι συμπονετικός και ότι λυπάται βαθιά για τα ανθρώπινα δημιουργήματά του τα οποία υποφέρουν.—Παράβαλε Λουκάς 11:13.
Ένας τρόπος με τον οποίο ο Θεός έχει δείξει τη συμπόνια του είναι με το να προμηθέψει για την ανθρωπότητα μια γραπτή εξήγηση όσον αφορά την αιτία των παθημάτων. Αυτό το έχει κάνει στο Λόγο του, την Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να απολαμβάνει τη ζωή, όχι για να υποφέρει. (Γένεσις 2:7-9) Αποκαλύπτει επίσης ότι οι πρώτοι άνθρωποι επέφεραν παθήματα στον εαυτό τους με το να απορρίψουν τη δίκαιη διακυβέρνηση του Θεού.—Δευτερονόμιον 32:4, 5, ΜΝΚ· Ρωμαίους 5:12.
Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός εξακολουθεί να νιώθει συμπόνια για την ανθρωπότητα που υποφέρει. Αυτό καταδεικνύεται σαφώς από την υπόσχεση που έδωσε να φέρει τέλος στα ανθρώπινα παθήματα. «Να! Η σκηνή του Θεού είναι με τους ανθρώπους, και αυτός θα κατοικεί μαζί τους, και αυτοί θα είναι λαοί του. Και ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους. Και θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει».—Αποκάλυψη 21:3, 4· βλέπε επίσης Ησαΐας 25:8· 65:17-25· Ρωμαίους 8:19-21.
Αυτές οι υπέροχες υποσχέσεις αποδεικνύουν ότι ο Θεός δείχνει ευαισθησία για τα ανθρώπινα παθήματα και ότι είναι αποφασισμένος να φέρει τέλος σε αυτά. Όμως, τι ακριβώς προξένησε αρχικά τα ανθρώπινα παθήματα, και γιατί έχει επιτρέψει ο Θεός να συνεχιστούν μέχρι τις ημέρες μας;
[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 2]
Cover and page 32: Alexandra Boulat/Sipa Press
[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 3]
Kevin Frayer/Sipa Press