«Πώληση Αλατιού» στη Μοζαμβίκη

Ο ΦΡΑΝΣΙΣΚΟ ΚΟΑΝΑ, μέλος της επιτροπής της χώρας της Μοζαμβίκης, δαπάνησε δέκα χρόνια σε «στρατόπεδα αναμόρφωσης». Αφηγείται την εμπειρία του: «Ήξερα ότι θα μέναμε εδώ για αρκετό καιρό, και γι’ αυτό ρώτησα τον επίσκοπο περιοχής αν θα μπορούσα να συνεχίσω να είμαι τακτικός σκαπανέας. Πώς όμως θα ήμουν σε θέση να αφιερώνω αρκετό χρόνο στη δημόσια διακονία, εφόσον σχεδόν όλοι όσοι ζούσαν στα στρατόπεδα ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά; Είπα ότι θα πήγαινα στο Μιλάνζ, μια πόλη που βρίσκεται 47 χιλιόμετρα μακριά, για να βρω ανθρώπους στους οποίους να κηρύξω.

»Μολονότι δεν μας επιτρεπόταν επίσημα να φεύγουμε από το στρατόπεδο, αυτός ο κανονισμός δεν τηρούνταν αυστηρά. Θυμάμαι ότι πήγαινα μέσα στους θάμνους, γονάτιζα και προσευχόμουν να βρεθεί κάποιος τρόπος να κηρύξω στους ντόπιους. Ο Ιεχωβά σύντομα απάντησε.

»Ήρθα σε επαφή με κάποιον άνθρωπο που είχε ένα ποδήλατο και έκανα μια συμφωνία μαζί του. Δέχτηκε να πληρώσει τα μεροκάματά μου δίνοντάς μου αυτό το ποδήλατο, αν εγώ καλλιεργούσα πριν έρθει η εποχή των βροχών τα οχτώ στρέμματα γης που είχε. Έτσι διέθετα χρόνο κάθε πρωί για να καλλιεργώ τα χωράφια του. Ο Ιεχωβά ευλόγησε αυτή τη διευθέτηση, επειδή τελικά απέκτησα το ποδήλατό μου.

»Το αποτέλεσμα ήταν ότι μπορούσα να μεταβαίνω στο Μιλάνζ, που ήταν μεγάλη πόλη, και να επιτελώ το έργο σκαπανέα αποτελεσματικά σε αυτόν τον καρποφόρο αγρό. Εφόσον το έργο μας βρισκόταν υπό απαγόρευση, έπρεπε να επινοήσω κάποιο σχέδιο για να παρουσιάσω την αλήθεια στους ανθρώπους. Έχωνα βιβλία και περιοδικά κάτω από το πουκάμισό μου, έπαιρνα μαζί μου λίγο αλάτι σε μια τσάντα και πήγαινα να το πουλήσω. Αντί να το πουλάω 5 μετικάλ, το πουλούσα 15 μετικάλ. (Αν ήταν πολύ φτηνό, οι άνθρωποι θα το αγόραζαν όλο, και εγώ δεν θα είχα πια καθόλου αλάτι να χρησιμοποιήσω για το κήρυγμα!) Οι συζητήσεις μου γίνονταν περίπου ως εξής:

»‘Καλημέρα! Πουλάω αλάτι σήμερα’.

»‘Πόσο κάνει;’

»‘Δεκαπέντε μετικάλ’.

»‘Όχι, όχι. Είναι πανάκριβο!’

»‘Ναι, συμφωνώ ότι είναι ακριβό. Αλλά αν το θεωρείς ακριβό τώρα, περίμενε λιγάκι γιατί θα ακριβύνει πολύ περισσότερο στο μέλλον. Ξέρεις ότι το προλέγει αυτό η Αγία Γραφή;’

»‘Δεν το έχω διαβάσει ποτέ στη Γραφή μου’.

»‘Και όμως το λέει. Φέρε τη Γραφή σου να σου το δείξω’.

»Με αυτόν τον τρόπο ακολουθούσε μια συζήτηση στην οποία χρησιμοποιούσαμε τη δική του Αγία Γραφή, και έτσι η δική μου παρέμενε χωμένη κάτω από το πουκάμισό μου. Ανέτρεχα στο 6ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, το οποίο αναφέρεται στις κρίσιμες συνθήκες και στις ελλείψεις τροφίμων. Αν καταλάβαινα ότι η ανταπόκριση ήταν ευνοϊκή, έβγαζα το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή ή το Αγαθά Νέα που σας Κάνουν Ευτυχείς και άρχιζα μια κανονική Γραφική μελέτη.

»Το αποτέλεσμα ήταν ότι μπόρεσα να δημιουργήσω έναν όμιλο με 15 ενδιαφερόμενα άτομα στο Μιλάνζ. Οι αρχές, όμως, δεν άργησαν να μας αντιληφτούν. Κάποια μέρα ενώ διεξήγα μια Γραφική μελέτη, η αστυνομία εισέβαλε και μας συνέλαβε. Μας πήγαν όλους, μαζί και τα μικρά παιδιά της οικογένειας, στην τοπική φυλακή. Αφού μείναμε εκεί ένα μήνα, μας έστειλαν όλους ξανά πίσω στο στρατόπεδο».

Αυτές οι εμπειρίες δεν εξασθένισαν το ζήλο των αδελφών μας. Αντίθετα, ο Φρανσίσκο και η οικογένειά του, μαζί με χιλιάδες αδελφούς τους που βρίσκονταν στα στρατόπεδα, τώρα αποδίδουν λατρεία και κηρύττουν κάτω από συνθήκες ελευθερίας στη Μοζαμβίκη.