Γιατί Χρησιμοποίησε το Μεγαλύτερο Όνομα
«Έχω αμαρτήσει, σύμφωνα με έναν από τους κριτικούς μου, επειδή χρησιμοποίησα τη λέξη ‘Ιεχωβά’ αντί για τη φράση ‘ο Κύριος’, η οποία επί αιώνες έχει καθιερωθεί ως το αντίστοιχό της».
Αυτό το σχόλιο έκανε ο Τζ. Τζ. Στιούαρτ Περόουν στον πρόλογο της δεύτερης έκδοσης του βιβλίου των Ψαλμών, το οποίο μετέφρασε ο ίδιος και εξέδωσε αρχικά το 1864. Ο κριτικός, γράφοντας στην Επισκόπηση του Σαββάτου (Saturday Review) της 2ας Ιουλίου 1864, πρόβαλε αντιρρήσεις όσον αφορά τη χρήση του ονόματος του Θεού στη μετάφραση, εφόσον αυτό δεν χρησιμοποιούνταν πλέον ούτε στην Ιουδαϊκή θρησκεία ούτε στις Χριστιανικές εκκλησίες. Ισχυρίστηκε ότι το όνομα Ιεχωβά συνδέεται πολύ στενά με τους Ιουδαίους και ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί κάποια άλλη λέξη, όπως «Κύριος» ή «Θεός», «η οποία να μην έχει τοπική ή εθνική χροιά».
Ο Περόουν δεν συμφωνούσε με αυτά τα επιχειρήματα, επειδή δεν «ήθελε να σβήσει ούτε ένα γράμμα» από την αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο. Ορθά υποστήριξε ότι οι μεταφραστές οι οποίοι αποδίδουν ως «Κύριος» το εβραϊκό θεϊκό όνομα δεν κάνουν διάκριση ανάμεσα στις δύο εβραϊκές λέξεις.
Επιπλέον, ο Περόουν ισχυρίστηκε ότι υπήρχαν πολύ αξιόλογες πηγές οι οποίες τάσσονταν υπέρ της αποκατάστασης του θεϊκού ονόματος. Παρέθεσε τα λόγια του διάσημου Άγγλου ποιητή Σάμιουελ Τέιλορ Κόουλριτζ:
«Γιατί να συνεχίζουμε να μεταφράζουμε από την εβραϊκή στην αγγλική από δεύτερο χέρι, χρησιμοποιώντας ως μέσο τη Μετάφραση των Εβδομήκοντα; Δεν έχουμε υιοθετήσει την εβραϊκή λέξη Ιεχωβά; Μήπως δεν είναι η λέξη Κύριος, που συναντάται στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, ένα υποκατάστατο το οποίο χρησιμοποιείται στο ελληνικό κείμενο σε αναρίθμητες περιπτώσεις στη θέση της εβραϊκής λέξης Ιεχωβά; Γιατί λοιπόν να μην αποκαταστήσουμε την αρχική λέξη· και στην Παλαιά Διαθήκη, γιατί να μην αποδίδουμε με θρησκευτική συνέπεια το όνομα Ιεχωβά χρησιμοποιώντας τη λέξη Ιεχωβά· και γιατί να μην αποδίδουμε κάθε εδάφιο της Καινής Διαθήκης που παρατίθεται από την Παλαιά χρησιμοποιώντας την εβραϊκή λέξη που υπάρχει στο κείμενο από το οποίο γίνεται η παράθεση;»
Ο Περόουν παραδέχτηκε ότι η ακριβής προφορά του εβραϊκού Τετραγράμματου έχει χαθεί· ωστόσο παρατήρησε: «Αν η Ιουδαϊκή θρησκεία έπαψε να χρησιμοποιεί το όνομα απλά και μόνο εξαιτίας δεισιδαιμονικών φόβων, και αν η δική μας [αγγλική] μετάφραση παρέλειψε τη λέξη εξαιτίας της τυφλής αντιγραφής από τις ελληνικές και τις λατινικές μεταφράσεις, αυτοί είναι ανυπόστατοι λόγοι για να μην επανέλθουμε στην αρχική χρήση». Ο Περόουν προτίμησε τη μορφή «Ιεχωβά» επειδή ήταν πολύ γνωστή. Έκτοτε, έχουν χρησιμοποιήσει το θεϊκό όνομα και μερικές νεότερες μεταφράσεις. Η Μετάφραση Νέου Κόσμου των Αγίων Γραφών χρησιμοποιεί το όνομα Ιεχωβά σε περισσότερες από 7.200 περιπτώσεις στις Εβραϊκές και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές.
Ο Περόουν, μεταφράζοντας τους Ψαλμούς, προσπάθησε να προσκολληθεί «στενά στη μορφή του εβραϊκού κειμένου, τόσο ως προς τους ιδιωματισμούς του όσο και ως προς τη σύνταξη των προτάσεων». Καθώς μετέφραζε τον 69ο Ψαλμό, εδάφια 5 και 6, διέκρινε ότι υπήρχε ανάγκη να γίνει διάκριση ανάμεσα στις εβραϊκές λέξεις οι οποίες αποδίδονται «Θεός» (’Ελοχίμ), «Κύριος» (’Αδωνάι) και «Ιεχωβά»: «Θεέ [’Ελοχίμ], Εσύ γνωρίζεις την αφροσύνη μου, και η ενοχή μου δεν έχει κρυφτεί από Εσένα. Ας μην καταισχυνθούν εξαιτίας μου αυτοί που περιμένουν Εσένα, Κύριε [’Αδωνάι], Ιεχωβά (Θεέ των) στρατευμάτων. Ας μην ταραχτούν, εξαιτίας μου, εκείνοι που Σε εκζητούν, Θεέ του Ισραήλ».