«Αντικείμενα του Μίσους Όλων των Εθνών»
1 Τα πρόσφατα χρόνια όλοι μας χαιρόμαστε καθώς ακούμε συγκινητικές εκθέσεις σχετικά με θαυμαστές ευλογίες που απολαμβάνει ο λαός του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο. Η νομιμοποίηση του έργου στη Μαλάουι έπειτα από 26 χρόνια κτηνώδους καταπίεσης έφερε δάκρυα χαράς στα μάτια μας. Με αναστεναγμό ανακούφισης παραστήκαμε μάρτυρες της κατάρρευσης του αθεϊστικού κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη, πράγμα που οδήγησε στο να ελευθερωθούν κυριολεκτικά χιλιάδες αδελφοί μας από τον καταπιεστικό ζυγό του. Με ανησυχία παρακολουθήσαμε να τίθεται υπό αμφισβήτηση η ελευθερία μας λατρείας στην Ελλάδα· γεμίσαμε χαρά όταν κερδίσαμε μια τρανταχτή νίκη στο ανώτατο δικαστήριο της Ευρώπης. Με μεγάλη ευχαρίστηση ακούσαμε εκθέσεις σχετικά με τη μεγάλη επέκταση των τμημάτων της οργάνωσης, πράγμα που έχει κάνει δυνατή την παραγωγή τεράστιων ποσοτήτων εντύπων για εκείνους που εκζητούν την αλήθεια. Με θαυμασμό μάθαμε ότι περισσότερα από 7.400 άτομα βαφτίστηκαν στη συνέλευση που διεξάχτηκε στο Κίεβο της Ουκρανίας. Ναι, αυτές οι εντυπωσιακές εξελίξεις σε σχέση με το έργο της Βασιλείας έχουν ανυψώσει το ηθικό μας σε μεγάλο βαθμό!
2 Μολονότι οι λόγοι που έχουμε για να χαιρόμαστε είναι πολλοί, ωστόσο πρέπει να φυλαγόμαστε ώστε να μη φτάσουμε σε μια κατάσταση υπερβολικής ευφορίας. Μια σειρά ευνοϊκών εκθέσεων θα μπορούσε να μας κάνει να συμπεράνουμε ότι καταρρέει η εναντίωση απέναντι στα καλά νέα και ότι ο λαός του Ιεχωβά κερδίζει την αποδοχή των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Αυτός ο τρόπος σκέψης μπορεί να είναι απατηλός. Αν και έχουμε κερδίσει μερικές ικανοποιητικές νίκες και έχουμε επιτύχει ως ένα βαθμό να μειώσουμε τα εμπόδια που επηρεάζουν τα καλά νέα σε ορισμένες χώρες, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ουσιαστικά η σχέση μας με τον κόσμο παραμένει αναλλοίωτη. Ως ακόλουθοι του Ιησού, ‘δεν είμαστε μέρος του κόσμου’. Ως ακόλουθοί του, είναι βέβαιο ότι θα είμαστε «αντικείμενα του μίσους όλων των εθνών». (Ιωάν. 15:19· Ματθ. 24:9) Για όσο διάστημα υπάρχει αυτό το σύστημα πραγμάτων, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει το βασικό κανόνα, που είναι ότι «όλοι όσοι θέλουν να ζουν με θεοσεβή αφοσίωση σε σχέση με τον Χριστό Ιησού θα υποστούν επίσης διωγμό».—2 Τιμ. 3:12.
3 Οι σελίδες της ιστορίας πιστοποιούν την αλήθεια αυτής της προειδοποίησης. Αν και ο Ιησούς, ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, έδωσε θαυμαστή μαρτυρία ενώπιον ισχυρών αρχόντων και των υπηκόων τους, αυτός υφίστατο καθημερινή κακομεταχείριση και διαρκώς κινδύνευε να θανατωθεί. Παρότι οι απόστολοί του βοήθησαν πολλούς να γίνουν μαθητές, συμμετείχαν στη συγγραφή των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών και εκδήλωσαν θαυματουργικά χαρίσματα του πνεύματος, ωστόσο με τον ίδιο τρόπο έγιναν αντικείμενα μίσους και κακομεταχείρισης. Παρά την καλή διαγωγή τους και την αγάπη τους για τον πλησίον, όλοι οι Χριστιανοί θεωρούνταν από την πλειονότητα ως μια αξιοκαταφρόνητη «αίρεση» που ‘παντού μιλούσαν εναντίον της’. (Πράξ. 28:22) Μολονότι η παγκόσμια Χριστιανική εκκλησία σήμερα έχει χρησιμοποιηθεί από τον Ιεχωβά με θαυμαστό τρόπο για να επιτελέσει το θέλημά του, διαρκώς αντιμετωπίζει εναντίωση και μοχθηρία από όλα τα στοιχεία αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο να αναμένουμε ότι θα σταματήσει η εναντίωση.
4 Τον πρώτο αιώνα, ο Σατανάς δίωκε τους μαθητές του Ιησού με ποικίλους τρόπους. Οι γεμάτοι μίσος εναντιούμενοι έλεγαν ασύστολα ψεύδη που κακοπαρίσταναν τους μαθητές του Ιησού. (Πράξ. 14:2) Εκτόξευαν κακεντρεχείς απειλές στην προσπάθειά τους να τους εκφοβίσουν. (Πράξ. 4:17, 18) Οργισμένα πλήθη προσπάθησαν να τους κάνουν να σιωπήσουν. (Πράξ. 19:29-34) Τους φυλάκισαν χωρίς να υπάρχει δίκαιη αιτία. (Πράξ. 12:4, 5) Οι διώκτες συχνά κατέφευγαν σε σωματική βία. (Πράξ. 14:19) Σε μερικές περιπτώσεις δολοφονήθηκαν αθώοι άνθρωποι. (Πράξ. 7:54-60) Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος υπέστη στην ουσία όλες αυτές τις μορφές κακομεταχείρισης. (2 Κορ. 11:23-27) Οι ενάντιοι εκμεταλλεύονταν αμέσως κάθε ευκαιρία που παρουσιαζόταν για να εμποδίσουν το έργο κηρύγματος και να επιφέρουν παθήματα σε εκείνους τους πιστούς εργάτες.
5 Σήμερα ο Σατανάς χρησιμοποιεί παρόμοιες μεθόδους. Έχουν λεχτεί ασύστολα ψεύδη, τα οποία μας παρουσιάζουν εσφαλμένα ως μια παροδηγημένη αίρεση ή κρύφια θρησκεία. Σε μερικές χώρες οι αρχές έχουν κρίνει ότι τα έντυπά μας προκαλούν αναστάτωση και τα έχουν απαγορέψει. Ο σεβασμός που δείχνουμε για την ιερότητα του αίματος έχει αντιμετωπιστεί δημοσίως με χλευασμό και αμφισβήτηση. Κατά τη δεκαετία του 1940, οργισμένα πλήθη, τα οποία είχαν εξαγριωθεί εξαιτίας του ζητήματος του χαιρετισμού της σημαίας, επιτέθηκαν στους αδελφούς μας, τους τραυμάτισαν και κατέστρεψαν την περιουσία τους. Χιλιάδες άτομα φυλακίστηκαν εξαιτίας του ζητήματος της ουδετερότητας. Σε χώρες με ολοκληρωτικά καθεστώτα, οι αδελφοί μας έχουν κατηγορηθεί ψευδώς ότι είναι υπονομευτές, με αποτέλεσμα να βασανιστούν απάνθρωπα και να θανατωθούν σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης εκατοντάδες από αυτούς. Η πίεση είναι αμείωτη, πράγμα που δείχνει ξεκάθαρα ότι είμαστε αντικείμενα μίσους χωρίς να υπάρχει δίκαιη αιτία.—Βλέπε Διαγγελείς, κεφάλαιο 29.
6 Τι Επιφυλάσσει το Μέλλον; Μολονότι ο λαός του Ιεχωβά μπορεί να επιτύχει κατά καιρούς κάποιες νίκες, με αποτέλεσμα να μειώνεται η πίεση σε ορισμένα μέρη του κόσμου, η γενικότερη κατάσταση παραμένει ίδια. Ο Διάβολος εξακολουθεί να είναι θυμωμένος εξαιτίας του υποβιβασμού που υπέστη το 1914. Γνωρίζει ότι του απομένει λίγος καιρός. Είναι βέβαιο ότι, καθώς πλησιάζει η μεγάλη θλίψη, η οργή του θα εντείνεται. Έχει δώσει όλες τις δυνάμεις του στον πόλεμο που διεξάγει εναντίον του ενθρονισμένου Βασιλιά, του Χριστού Ιησού, και είναι αποφασισμένος να πολεμήσει μέχρι τέλους. Αυτός και οι δαίμονές του δεν μπορούν να εκδηλώσουν το θυμό τους παρά μόνο στο λαό του Ιεχωβά εδώ στη γη, σε εκείνους που πιστά «τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν το έργο της επίδοσης μαρτυρίας για τον Ιησού».—Αποκ. 12:12, 17.
7 Έτσι, καθώς κοιτάζουμε προς το μέλλον, χρειάζεται να είμαστε ρεαλιστές σε σχέση με τις προσδοκίες που έχουμε. Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι ο Διάβολος θα υποχωρήσει ή θα εγκαταλείψει τις προσπάθειες. Το μίσος εναντίον μας, το οποίο αυτός έχει ενσταλάξει σε αυτόν τον κόσμο, μπορεί να φουντώσει οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Σε πολλές χώρες χρειάστηκε να κάνουμε μακροχρόνιους αγώνες για να διασφαλίσουμε την ελευθερία μας να κηρύττουμε. Αυτή η ελευθερία μπορεί να είναι πολύ εύθραυστη, και να υποστηρίζεται μόνο από κάποιον τωρινό κυβερνήτη που μας συμπαθεί ή από κάποιον αντιδημοφιλή νόμο. Μέσα σε μια νύχτα μπορεί να λάβουν χώρα δραματικές αναταραχές, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί χάος και να οργιάζουν οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
8 Η τωρινή ευημερία και ελευθερία που απολαμβάνουμε σε ορισμένες χώρες θα μπορούσε να τερματιστεί απότομα, υποβάλλοντας τους αδελφούς μας στην ίδια κακομεταχείριση την οποία υφίσταντο στο παρελθόν. Δεν τολμούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να επαναπαυτεί και να περιέλθει σε μια κατάσταση απάθειας και αδιαφορίας, νομίζοντας ότι οι αντίδικοί μας έχουν κατανικηθεί. Το μίσος αυτού του κόσμου μπορεί να μην εκδηλώνεται πάντοτε στο πλήρες, αλλά παραμένει έντονο. Τα πάντα στο Λόγο του Θεού δείχνουν ότι, καθώς πλησιάζει το τέλος, η εναντίωση του κόσμου μάλλον θα ενταθεί παρά θα υποχωρήσει. Επομένως, χρειάζεται να είμαστε σε επιφυλακή, αποδεικνύοντας ότι είμαστε «προσεκτικοί σαν τα φίδια και εντούτοις αθώοι σαν τα περιστέρια». (Ματθ. 10:16) Θα πρέπει να αντιληφτούμε ότι έχουμε να διεξαγάγουμε ένα ‘σκληρό αγώνα’ μέχρι το τέλος, και το κλειδί για την επιβίωσή μας είναι η υπομονή.—Ιούδα 3· Ματθ. 24:13.
9 Στο μέρος του κόσμου στο οποίο ζούμε, ίσως το έργο να ευημερεί χωρίς κάποια αισθητή παρεμπόδιση από εναντιουμένους. Αυτό θα μπορούσε να μας κάνει να αμφιβάλλουμε για το αν υπάρχει λόγος για σοβαρή ανησυχία. Ωστόσο, χρειάζεται να είμαστε άγρυπνοι. Οι περιστάσεις μπορεί να αλλάξουν γρήγορα. Χωρίς προειδοποίηση, οι εναντιούμενοι μπορεί να εκμεταλλευτούν κάποιο ζήτημα και να το χρησιμοποιήσουν εναντίον μας. Οι αποστάτες ψάχνουν συνεχώς να βρουν αιτίες για παράπονα. Εξαγριωμένοι κληρικοί, οι οποίοι νιώθουν να απειλούνται από το έργο μας, μπορεί να μας καταγγείλουν δημόσια. Τα σχέδια που κάνουμε για να οικοδομήσουμε κάποια Αίθουσα Βασιλείας στην κοινότητά μας μπορεί να πυροδοτήσουν κάποια αντιδικία η οποία θα αναστατώσει ολόκληρη τη γειτονιά. Εμπρηστικές δηλώσεις μπορεί να εμφανιστούν σε διάφορα έντυπα, και να παρουσιάσουν κάποια άσχημη εικόνα για εμάς. Εξέχοντα πρόσωπα της περιοχής μας μπορεί εσκεμμένα να μας κακοπαραστήσουν, κάνοντας τους γείτονές μας να είναι εχθρικοί όταν τους επισκεπτόμαστε. Ακόμα και αγαπημένα μας πρόσωπα από το ίδιο μας το σπιτικό μπορεί να αγανακτήσουν και να μας διώκουν. Επομένως, είναι ανάγκη να βρισκόμαστε σε εγρήγορση, αντιλαμβανόμενοι ότι η εχθρότητα του κόσμου είναι υπαρκτή πέρα από κάθε αμφιβολία και ότι μπορεί να εκδηλωθεί οποιαδήποτε στιγμή.
10 Πώς θα Πρέπει να μας Επηρεάζει Αυτό; Είναι επόμενο ότι όλα αυτά επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης μας και την άποψη που έχουμε για το μέλλον. Με ποιον τρόπο; Μήπως αυτό θα πρέπει να μας κάνει να ανησυχούμε ή να φοβόμαστε για όσα ίσως χρειαστεί να υπομείνουμε; Μήπως θα πρέπει να επιβραδύνουμε το ρυθμό μας στο έργο κηρύγματος που κάνουμε, επειδή ορισμένοι στην κοινότητά μας μπορεί να ενοχλούνται από αυτό το έργο; Υπάρχει κάποιος βάσιμος λόγος για να νιώθουμε αναστατωμένοι όταν άδικα αντιμετωπίζουμε μοχθηρία; Μήπως είναι αναπόφευκτο να μας στερήσει η σκληρή μεταχείριση τη χαρά που νιώθουμε καθώς υπηρετούμε τον Ιεχωβά; Μήπως υπάρχει κάποια αβεβαιότητα σχετικά με την έκβαση; Όχι, ποτέ! Γιατί όχι;
11 Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε το γεγονός ότι το άγγελμα που διακηρύττουμε προέρχεται, όχι από εμάς, αλλά από τον Ιεχωβά. (Ιερ. 1:9) Βρισκόμαστε κάτω από την υποχρέωση να δώσουμε προσοχή στην εξής παρότρυνση: «Επικαλείσθε το όνομα αυτού, κάμετε γνωστά εις τα έθνη τα έργα αυτού . . . εις πάσαν την γην». (Ησ. 12:4, 5) Αυτός έχει ανεχτεί την κακομεταχείριση του λαού του για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, δηλαδή, για ‘να κηρυχτεί το όνομά του σε όλη τη γη’. (Έξοδ. 9:16) Εμείς κάνουμε ένα έργο που έχει προστάξει ο Ιεχωβά να κάνουμε, και αυτός είναι εκείνος που μας δίνει το θάρρος να μιλάμε ανοιχτά και με τόλμη. (Πράξ. 4:29-31) Αυτό είναι το πιο σημαντικό, ωφέλιμο και επείγον έργο που μπορεί να γίνει σε αυτές τις τελικές ημέρες του παλιού συστήματος.
12 Αυτή η γνώση μάς δίνει το θάρρος να λαβαίνουμε σταθερή στάση τασσόμενοι ευθέως εναντίον του Σατανά και του κόσμου του. (1 Πέτρ. 5:8, 9) Το να γνωρίζουμε ότι ο Ιεχωβά είναι μαζί μας μάς κάνει ‘θαρραλέους και δυνατούς’, διαλύοντας κάθε αιτία για φόβο απέναντι στους διώκτες μας. (Δευτ. 31:6, ΜΝΚ· Εβρ. 13:6) Παρότι πάντοτε προσπαθούμε να είμαστε διακριτικοί, λογικοί και συνετοί όταν δεχόμαστε απειλές από εναντιουμένους, θα δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι είμαστε αποφασισμένοι να «υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους» όταν αντιμετωπίζουμε κάποια πρόκληση που αφορά τη λατρεία μας. (Πράξ. 5:29) Όταν παρουσιάζονται λογικές ευκαιρίες να μιλήσουμε ανοιχτά υπερασπιζόμενοι τον εαυτό μας, θα το κάνουμε αυτό. (1 Πέτρ. 3:15) Ωστόσο, δεν θα χάνουμε το χρόνο μας σε αντιλογίες με πωρωμένους εναντιούμενους οι οποίοι το μόνο που ενδιαφέρονται να κάνουν είναι να μας δυσφημούν. Αντί να εξοργιζόμαστε ή να προσπαθούμε να πάρουμε εκδίκηση όταν μας φέρονται με μοχθηρία ή μας κατηγορούν ψευδώς, εμείς απλώς ‘τους αφήνουμε’.—Ματθ. 15:14.
13 Η υπομονή που δείχνουμε μέσα από δοκιμασίες ευαρεστεί τον Ιεχωβά. (1 Πέτρ. 2:19) Ποιο τίμημα πρέπει να πληρώσουμε για αυτή την επιδοκιμασία; Μήπως θα πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να υπηρετούμε χωρίς χαρά, επειδή μας μισούν και μας εναντιώνονται; Ούτε κατά διάνοια! Ο Ιεχωβά υπόσχεται να ανταμείψει την υπακοή μας με «χαρά και ειρήνη». (Ρωμ. 15:13) Ενόψει έντονων παθημάτων, ο Ιησούς παρέμεινε ευτυχισμένος λόγω ‘της χαράς που είχε τεθεί μπροστά του’. (Εβρ. 12:2) Το ίδιο αληθεύει και για εμάς. Επειδή η ανταμοιβή για την υπομονή μας είναι τόσο μεγάλη, υποκινούμαστε να ‘χαιρόμαστε και να σκιρτάμε από χαρά’ παρότι περνάμε οδυνηρές δοκιμασίες. (Ματθ. 5:11, 12) Ακόμα και σε αντίξοους καιρούς, αυτή η χαρά είναι, από μόνη της, αιτία για να δίνουμε αίνο και τιμή στον Ιεχωβά καθώς υποστηρίζουμε το άγγελμα της Βασιλείας.
14 Μήπως υπάρχει κάποια αβεβαιότητα σχετικά με την τελική έκβαση, πράγμα που θα μας έκανε να είμαστε ανήσυχοι και αναποφάσιστοι; Όχι, η έκβαση της διαμάχης μεταξύ της οργάνωσης του Ιεχωβά και του κόσμου του Σατανά έχει κριθεί εδώ και πολύ καιρό. (1 Ιωάν. 2:15-17) Ανεξάρτητα από την ένταση ή το μέγεθος της εναντίωσης, ο Ιεχωβά θα μας χαρίσει τη νίκη. (Ησ. 54:17· Ρωμ. 8:31, 37) Ακόμα και αν δοκιμαστούμε πλήρως, τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει να λάβουμε την ανταμοιβή. Δεν έχουμε κανένα λόγο να ‘ανησυχούμε για τίποτα’, επειδή ο Ιεχωβά, απαντώντας στις δεήσεις μας, μας έχει δώσει ειρήνη.—Φιλιπ. 4:6, 7.
15 Έτσι, ευχαριστούμε τον Ιεχωβά κάθε φορά που ακούμε εκθέσεις για το ότι οι αδελφοί μας απαλλάσσονται από το διωγμό ή λαβαίνουν ελευθερία για να κηρύττουν σε περιοχές στις οποίες βρίσκονταν υπό περιορισμό στο παρελθόν. Χαιρόμαστε όταν οι μεταβαλλόμενες συνθήκες διανοίγουν καινούριες ευκαιρίες για να έρθουν σε επαφή με το άγγελμα της Βασιλείας χιλιάδες ειλικρινείς άνθρωποι. Είμαστε πραγματικά ευγνώμονες όταν ο Ιεχωβά επιλέγει να μας δώσει τη νίκη σε αντιπαραθέσεις που έχουμε με εναντιουμένους που τρέφουν μίσος για εμάς. Γνωρίζουμε ότι αυτός θα ευλογήσει και θα προωθήσει το έργο μας με οποιονδήποτε τρόπο είναι αυτό απαραίτητο, προκειμένου να εξυψώσει τον οίκο της αληθινής του λατρείας και να δώσει στους ‘επιθυμητούς’ από όλα τα έθνη την ευκαιρία να μπουν σε αυτόν τον οίκο.—Αγγαίος 2:7· Ησ. 2:2-4.
16 Ταυτόχρονα, ξέρουμε πολύ καλά ότι ο εχθρός μας, ο Σατανάς, είναι πολύ ισχυρός και ότι πρόκειται να εναντιώνεται έντονα σε εμάς μέχρι το τέλος. Οι επιθέσεις του μπορεί να είναι ανοιχτές και κατάφωρες ή μπορεί να είναι ύπουλες και απατηλές. Ο διωγμός μπορεί να ξεσπάσει ξαφνικά σε τόπους όπου στο παρελθόν απολαμβάναμε μόνο ειρήνη. Οι πονηροί εναντιούμενοι μπορεί να είναι κακόβουλοι και αδυσώπητοι στις προσπάθειές τους να μας καταπιέσουν άδικα. Στον κατάλληλο καιρό θα φανεί σε όλους αυτούς ξεκάθαρα ότι είναι «θεομάχοι», και ο Θεός θα τους εξολοθρεύσει. (Πράξ. 5:38, 39· 2 Θεσ. 1:6-9) Στο μεταξύ, ανεξάρτητα από το τι θα χρειαστεί να υπομείνουμε, είμαστε αποφασισμένοι να παραμείνουμε σταθεροί υπηρετώντας όσια τον Ιεχωβά και κηρύττοντας το άγγελμα της Βασιλείας. Είμαστε οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στο πρόσωπο της γης, γνωρίζοντας ότι ‘όταν γίνουμε επιδοκιμασμένοι θα λάβουμε το στεφάνι της ζωής’.—Ιακ. 1:12.