Έργο Κηρύγματος—Ένα Τιμητικό Προνόμιο

¹ Η διακονία των καλών νέων είναι ένα τιμητικό προνόμιο που μας έχει χορηγήσει ο Ιεχωβά. (Ρωμ. 15:16· 1 Τιμ. 1:12) Τη βλέπετε έτσι εσείς; Δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε ούτε στο πέρασμα του χρόνου ούτε στο χλευασμό των άλλων να μειώσει τη σπουδαιότητά της στα μάτια μας. Το να φέρουμε το όνομα του Θεού είναι τιμή που έχει δοθεί μόνο σε λίγους ανθρώπους. Πώς μπορούμε να κάνουμε να αυξηθεί η εκτίμησή μας για αυτό το προνόμιο;

² Το κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας του Θεού δεν μας φέρνει την εύνοια του κόσμου. Πολλοί αντιμετωπίζουν το έργο μας με απάθεια ή αδιαφορία. Άλλοι το χλευάζουν και εναντιώνονται σε αυτό. Τέτοιου είδους εναντίωση μπορεί να έρθει από συνεργάτες, γείτονες, ακόμα και από μέλη της οικογένειάς μας. Στα μάτια τους ίσως φαινόμαστε παροδηγημένοι και ανόητοι. (Ιωάν. 15:19· 1 Κορ. 1:18, 21· 2 Τιμ. 3:12) Τα αποθαρρυντικά τους σχόλια έχουν σκοπό να μειώσουν το ζήλο μας και να μας κάνουν να επιβραδύνουμε το ρυθμό μας ή να απαρνηθούμε το τιμητικό προνόμιο που έχουμε. Οι αρνητικές απόψεις προωθούνται από τον Σατανά, ο οποίος «έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων, για να μη λάμψει ο φωτισμός των ένδοξων καλών νέων». (2 Κορ. 4:4) Πώς αντιδράτε εσείς;

³ Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι το κήρυγμα που κάνουμε σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού είναι το πιο σημαντικό έργο που θα μπορούσε να κάνει κάποιος από εμάς σήμερα. Έχουμε ένα ζωοσωτήριο άγγελμα το οποίο δεν είναι διαθέσιμο με κανένα άλλο μέσο. (Ρωμ. 10:13-15) Εκείνο που μετράει είναι το να έχουμε την επιδοκιμασία του Θεού, όχι των ανθρώπων. Η αρνητική άποψη που έχει ο κόσμος για το έργο κηρύγματος που κάνουμε δεν μας εμποδίζει να διακηρύττουμε με θάρρος τα καλά νέα.​—Πράξ. 4:29.

⁴ Ο Ιησούς θεωρούσε εξαιρετικά πολύτιμο το προνόμιο που είχε να κάνει το θέλημα του Πατέρα Του. (Ιωάν. 4:34) Αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη διακονία και δεν επέτρεψε ούτε σε πράγματα που θα μπορούσαν να του αποσπάσουν την προσοχή ούτε σε εναντιουμένους να τον κάνουν να επιβραδύνει το ρυθμό του. Το κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας του Θεού είχε πάντοτε την πρώτη θέση στη ζωή του. (Λουκ. 4:43) Σε εμάς δίνεται η εντολή να μιμούμαστε το παράδειγμά του. (1 Πέτρ. 2:21) Καθώς το κάνουμε αυτό, υπηρετούμε ως «συνεργάτες του Θεού». (1 Κορ. 3:9) Επωφελούμαστε πλήρως από αυτό το προνόμιο; Ψάχνουμε να βρούμε ευκαιρίες για να μεταδώσουμε τα καλά νέα σε άλλους τόσο επίσημα όσο και ανεπίσημα; Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, θα πρέπει πάντοτε να είμαστε έτοιμοι να ‘κάνουμε δημόσια διακήρυξη για το όνομά του’.​—Εβρ. 13:15.

⁵ Η συμμετοχή που έχουμε στη διακονία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη στάση μας. Εκτιμούμε βαθιά όλα όσα έχει κάνει για εμάς ο Ιεχωβά; Έχουμε αναπτύξει στην καρδιά μας αγάπη για τον Ιεχωβά η οποία θα μας υποκινεί να κάνουμε όλα όσα μπορούμε στην υπηρεσία του; Το να κάνουμε στοχασμούς γύρω από τις ευλογίες που απολαμβάνουμε τώρα, καθώς και εκείνες που έχει υποσχεθεί ο Ιεχωβά για το μέλλον, μας βοηθάει να αφθονούμε σε αγάπη για τον Δημιουργό μας. Τέτοιου είδους αγάπη μάς υποκινεί σε δράση​—εμμονή και τακτικότητα στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας του Θεού, στο βαθμό που το επιτρέπουν οι περιστάσεις μας. Ο ζήλος μας θα αποδείξει την αγάπη που έχουμε για τον Ιεχωβά και για τον πλησίον μας.​—Μάρκ. 12:30, 31.

⁶ Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε κάτι, καθώς και ό,τι λέμε για αυτό, δείχνει πόσο μεγάλη εκτίμηση του έχουμε. Θεωρούμε εξαιρετικά πολύτιμο το προνόμιο που έχουμε να κηρύττουμε για τη Βασιλεία του Θεού; Δοξάζουμε τη διακονία μας; Είμαστε αποφασισμένοι να εμμείνουμε σε αυτό το ζωτικό έργο παρά την εναντίωση; Αν έχουμε μεγάλη εκτίμηση για αυτό το θαυμάσιο προνόμιο, τότε ασφαλώς θα κάνουμε το έργο μας με ζήλο και ολόκαρδα.​—2 Κορ. 4:1, 7.