Ντυθείτε την Ταπεινοφροσύνη
1 Ένας νεαρός βοσκός εμπιστεύεται στον Ιεχωβά και νικάει κάποιον δυνατό πολεμιστή. (1 Σαμ. 17:45-47) Ένας πλούσιος υπομένει καρτερικά τη συμφορά. (Ιώβ 1:20-22· 2:9, 10) Ο Γιος του Θεού αποδίδει όλη την τιμή για τη διδασκαλία του στον Πατέρα του. (Ιωάν. 7:15-18· 8:28) Σε καθένα από αυτά τα παραδείγματα, η ταπεινοφροσύνη έπαιξε βασικό ρόλο. Παρόμοια σήμερα, η ταπεινοφροσύνη είναι ζωτική στις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε.—Κολ. 3:12.
2 Όταν Κηρύττουμε: Ως Χριστιανοί διάκονοι, μεταδίδουμε ταπεινά τα καλά νέα σε ανθρώπους κάθε είδους, χωρίς να τους προδικάζουμε λόγω της φυλής, του πολιτισμού ή του παρελθόντος τους. (1 Κορ. 9:22, 23) Αν μερικοί είναι αγενείς ή απορρίπτουν αλαζονικά το άγγελμα της Βασιλείας, εμείς δεν ανταποδίδουμε τα ίσα, αλλά συνεχίζουμε να αναζητούμε τους αξίους υπομονετικά. (Ματθ. 10:11, 14) Αντί να προσπαθούμε να εντυπωσιάσουμε τους άλλους με τις γνώσεις μας ή την εκπαίδευσή μας, κατευθύνουμε την προσοχή στο Λόγο του Θεού, αναγνωρίζοντας ότι είναι πιο πειστικός από οτιδήποτε θα μπορούσαμε να πούμε εμείς. (1 Κορ. 2:1-5· Εβρ. 4:12) Μιμούμενοι τον Ιησού, δίνουμε όλο τον αίνο στον Ιεχωβά.—Μάρκ. 10:17, 18.
3 Στην Εκκλησία: Οι Χριστιανοί πρέπει επίσης να “περιζωστούν με ταπεινοφροσύνη ο ένας προς τον άλλον”. (1 Πέτρ. 5:5) Αν θεωρούμε τους άλλους ανώτερους από τον εαυτό μας, θα αναζητούμε τρόπους να υπηρετούμε τους αδελφούς μας αντί να αναμένουμε να μας υπηρετούν αυτοί. (Ιωάν. 13:12-17· Φιλιπ. 2:3, 4) Δεν θα αισθανόμαστε ότι είμαστε υπεράνω ορισμένων εργασιών όπως ο καθαρισμός της Αίθουσας Βασιλείας.
4 Η ταπεινοφροσύνη μάς βοηθάει να “ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον με αγάπη” και έτσι προάγει την ειρήνη και την ενότητα μέσα στην εκκλησία. (Εφεσ. 4:1-3) Μας βοηθάει να υποτασσόμαστε σε εκείνους που είναι διορισμένοι να αναλαμβάνουν την ηγεσία. (Εβρ. 13:17) Μας υποκινεί να δεχόμαστε οποιαδήποτε συμβουλή ή διαπαιδαγώγηση ίσως μας δοθεί. (Ψαλμ. 141:5) Επίσης η ταπεινοφροσύνη μάς ωθεί να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά καθώς φροντίζουμε οποιαδήποτε προνόμια μπορεί να λάβουμε στην εκκλησία. (1 Πέτρ. 4:11) Όπως ο Δαβίδ, αναγνωρίζουμε ότι η επιτυχία δεν εξαρτάται από τις ανθρώπινες ικανότητες, αλλά από την ευλογία του Θεού.—1 Σαμ. 17:37.
5 Ενώπιον του Θεού Μας: Πάνω από όλα, χρειάζεται να “ταπεινωθούμε κάτω από το κραταιό χέρι του Θεού”. (1 Πέτρ. 5:6) Αν χρειάζεται να παλεύουμε με δύσκολες καταστάσεις, ίσως λαχταρούμε την ανακούφιση που θα φέρει η Βασιλεία. Ωστόσο, εκδηλώνουμε ταπεινά υπομονή, περιμένοντας να εκπληρώσει ο Ιεχωβά τις υποσχέσεις του στον προσδιορισμένο του καιρό. (Ιακ. 5:7-11) Όπως αλήθευε για τον τηρητή ακεραιότητας Ιώβ, το πρώτιστο ενδιαφέρον μας είναι να «συνεχίσει να είναι ευλογημένο το όνομα του Ιεχωβά».—Ιώβ 1:21.
6 Ο προφήτης Δανιήλ “ταπεινώθηκε ενώπιον του Θεού του” και ευλογήθηκε με την εύνοια του Ιεχωβά και με πολλά θαυμάσια προνόμια. (Δαν. 10:11, 12) Είθε και εμείς παρόμοια να ντυθούμε την ταπεινοφροσύνη, γνωρίζοντας ότι «το αποτέλεσμα της ταπεινοφροσύνης και του φόβου του Ιεχωβά είναι πλούτος και δόξα και ζωή».—Παρ. 22:4.