Κήρυγμα και Διδασκαλία σε Όλη τη Γη

ΑΦΡΙΚΗ

ΧΩΡΕΣ 57

ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 848.582.269

ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 1.122.493

ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 2.202.217

Ρουάντα

Επιστρέφοντας από το σχολείο στο σπίτι, ένα εννιάχρονο κορίτσι βρήκε στο δρόμο ένα τσαντάκι με πολλά χρήματα. Η οικογένειά της, που μελετούσε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες, αποφάσισε να εφαρμόσει όσα είχε μάθει από τη Γραφή. Αναζήτησαν, λοιπόν, τον κάτοχο και του έδωσαν τα χρήματα. Εκείνος ρώτησε το κορίτσι: «Αν σου έδινα κάποια χρήματα ως αμοιβή για την εντιμότητά σου, τι θα τα έκανες;»

«Θα αγόραζα μια Αγία Γραφή», απάντησε το κορίτσι.

Έκπληκτος, ο κύριος είπε: «Εγώ νόμιζα ότι θα αγόραζες ρούχα ή παπούτσια επειδή βλέπω ότι αυτά που φοράς είναι πολύ παλιά». Το κορίτσι επέμεινε ότι θα προτιμούσε τη Γραφή. Ο κύριος ήθελε να μάθει γιατί η οικογένεια δεν κράτησε τα χρήματα. Όταν άκουσε ότι μελετούσαν τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, αγόρασε δύο Γραφές, μία για το κορίτσι και μία για τη δική του οικογένεια. Επίσης, κανόνισε να επισκεφτούν οι Μάρτυρες την οικογένειά του για να μελετήσουν τη Γραφή μαζί τους. Και οι δύο οικογένειες σημειώνουν καλή πνευματική πρόοδο.

Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία

Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, η Θιοντόρα μπόρεσε να ξεπεράσει την υπερβολική ντροπαλότητά της. Παρότι ανατράφηκε σε Χριστιανικό σπιτικό, παρακολουθούσε σπάνια τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας λόγω του ότι ήταν συνεσταλμένη. Όταν τελικά άρχισε να παρευρίσκεται, καθόταν μόνη της χωρίς να μιλάει ποτέ σε κανέναν και έφευγε αμέσως μετά τον τελικό ύμνο και την προσευχή. Έπειτα από λίγο, ερχόταν ανελλιπώς στην αίθουσα αλλά σπάνια έδινε το χέρι σε εκείνους που την πλησίαζαν για να τη χαιρετήσουν. Με τον καιρό, άρχισε να απαντάει στις συναθροίσεις και να πλησιάζει άλλους για να τους χαιρετήσει. Η συμμετοχή στη διακονία αγρού αποτέλεσε μεγάλο βήμα για εκείνη. Όταν τα κορίτσια της γειτονιάς την περιγελούσαν, η Θιοντόρα ήθελε να πάψει να κηρύττει, αλλά έθεσε το ζήτημα στον Ιεχωβά μέσω προσευχής, ζητώντας του να της δώσει δύναμη. Τώρα είναι βαφτισμένη αδελφή, υπηρετεί ως βοηθητική σκαπάνισσα και κάνει θαυμάσια σχόλια στις συναθροίσεις. Διεξάγει τέσσερις Γραφικές μελέτες, από τις οποίες η μία είναι με κάποιο άτομο στη γειτονιά που στο παρελθόν την περιγελούσε.

Μαδαγασκάρη

Ένας επίσκοπος περιοχής και η σύζυγός του ταξίδευαν για να επισκεφτούν μια εκκλησία στην επαρχία. Καθ’ οδόν, συνάντησαν μια ομάδα από ζωοκλέφτες οπλισμένους με τσεκούρια και λόγχες. Αφού προσευχήθηκε σιωπηλά για θάρρος, η σύζυγος του επισκόπου περιοχής τούς πρόσφερε το φυλλάδιο Ζωή σ’ Έναν Ειρηνικό Νέο Κόσμο, λέγοντας: «Σήμερα, ζούμε με φόβο. Ωστόσο, ο Θεός σε λίγο θα καταστρέψει τους κακούς και θα φέρει έναν νέο κόσμο, στον οποίο θα επικρατεί ειρήνη». Ένας από την ομάδα άκουσε με προσοχή και δέχτηκε το φυλλάδιο.

Έναν χρόνο αργότερα σε μια συνέλευση, πλησίασε κάποιος την αδελφή και τη ρώτησε αν τον θυμόταν. Της είπε ότι ήταν μαζί με τους κλέφτες που είχε συναντήσει στο λασπωμένο δρόμο και ότι ήταν εκείνος που είχε δεχτεί το φυλλάδιο. Κατόπιν της εξήγησε: «Επιστρέφαμε από μια επιδρομή όταν σας συναντήσαμε. Αυτά που είπες με έκαναν να σκεφτώ. Είπα μέσα μου: “Εμείς δεν φοβόμαστε τους αστυνομικούς και τους στρατιώτες επειδή μπορούμε να τους ξεφύγουμε. Αλλά πώς μπορώ να ξεφύγω από τον Θεό αν εκείνος πρόκειται να καταστρέψει τους κακούς;” Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να κάνω περισσότερη έρευνα. Επιστρέφοντας στο σπίτι, επισκέφτηκα κάποιον γείτονα ο οποίος μελετούσε τη Γραφή με έναν ειδικό σκαπανέα. Συμφώνησα να μελετήσω και εγώ τη Γραφή μαζί του, και τώρα πρόκειται να βαφτιστώ σε αυτή τη συνέλευση».

Μοζαμβίκη

Το 1992, η Μανταλένα, η οποία είχε μόλις κλείσει τα 30 της χρόνια, είχε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα που την άφησε παράλυτη. Έκτοτε, έβγαινε σπάνια από το σπίτι. Τρία χρόνια αργότερα, οι Μάρτυρες μίλησαν στον πατέρα της έξω από το σπίτι τους. Αυτός ήταν ο ηγέτης μιας παραδοσιακής θρησκευτικής ομάδας η οποία συναθροιζόταν στην πίσω αυλή του. Η Μανταλένα, ακούγοντας τη συζήτηση και ότι οι αδελφοί ρωτούσαν για εκείνη, τους προσκάλεσε να περάσουν μέσα. Πόσο συγκινήθηκε από το ειλικρινές ενδιαφέρον που της έδειξαν! Δέχτηκε να κάνει Γραφική μελέτη και εκδήλωσε βαθύ ενδιαφέρον για όσα μάθαινε. Βλέποντας το ζήλο της, οι Μάρτυρες της συμπαραστέκονταν με πολλούς πρακτικούς τρόπους, όπως με το να τη βοηθούν να πηγαίνει στις συναθροίσεις. Χάρη σε αυτή τη βοήθεια, η Μανταλένα μπόρεσε να συμβολίσει την αφιέρωσή της στον Ιεχωβά το 2002.

Οι γονείς της Μανταλένα εντυπωσιάστηκαν βαθιά με τη φροντίδα που παρείχαν οι Μάρτυρες στην κόρη τους. Η μητέρα της άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις και εγκατέλειψε τη θρησκεία του συζύγου της. Στην αρχή, ο πατέρας της Μανταλένα έλεγε ότι δεν θα άφηνε ποτέ τη θρησκεία του, αλλά με τον καιρό άρχισε και εκείνος να παρακολουθεί τις συναθροίσεις. Το εκκλησίασμά του τον πίεζε να σταματήσει​—άλλωστε ήταν ο ηγέτης τους! Παρ’ όλα αυτά, εκείνος πήρε θέση καίγοντας όλα τα θρησκευτικά του σύνεργα. Το 2007, αυτός και η σύζυγός του βαφτίστηκαν. Τώρα όλη η οικογένεια ευημερεί πνευματικά.

Ζιμπάμπουε

Η Ντέσιμπελ, η οποία είναι εννιά χρονών, κηρύττει στους συμμαθητές και στους δασκάλους της. Μια μέρα παρατήρησε ότι η δασκάλα της φαινόταν πολύ λυπημένη, γι’ αυτό η Ντέσιμπελ την πλησίασε και τη ρώτησε αν υπήρχε κάτι που τη στενοχωρούσε. Η δασκάλα απάντησε ότι το παιδί της αδελφής της είχε πεθάνει. Η Ντέσιμπελ υποσχέθηκε να φέρει στη δασκάλα κάτι που θα την παρηγορούσε. Πήρε το ειδικό βιβλιάριο Όταν Πεθαίνει Κάποιος που Αγαπάτε από τους γονείς της και της το πήγε την επόμενη μέρα. Η δασκάλα διάβασε λίγες παραγράφους από το βιβλιάριο και ενθουσιάστηκε πάρα πολύ. Αργότερα, έγραψε ένα σημείωμα προς τους γονείς της Ντέσιμπελ ευχαριστώντας τους για την εκπαίδευση που είχαν δώσει στην κόρη τους και για την παρηγοριά που της είχε δώσει η Ντέσιμπελ στον καιρό της στενοχώριας της.

Γκάνα

Η Άμπιγκεϊλ, η οποία ζούσε στη νότια Γκάνα με τους Πρεσβυτεριανούς παππούδες της, είχε διδαχτεί ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ψευδοπροφήτες. Μόλις έμαθε ότι οι γονείς της, οι οποίοι ζούσαν σε άλλο μέρος της χώρας, μελετούσαν με τους Μάρτυρες, ανησύχησε και τους έγραψε για να τους πείσει να σταματήσουν τη μελέτη. Εφόσον το γράμμα δεν απέφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ταξίδεψε 1.000 και πλέον χιλιόμετρα για να τους συναντήσει. Η Άμπιγκεϊλ συγκλονίστηκε όταν έμαθε από τη δική της Γραφή ότι δεν υπάρχει κόλαση όπου βασανίζονται οι κακοί. Άρχισε, λοιπόν, να μελετάει τη Γραφή και να παρακολουθεί συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας μαζί με τους γονείς της και στη συνέχεια έγινε αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη. Η Άμπιγκεϊλ βαφτίστηκε σε μια πρόσφατη συνέλευση περιοχής.

ΒΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ

ΧΩΡΕΣ 55

ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 898.130.531

ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 3.449.038

ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 3.548.101

Ντομίνικα

Σε αυτό το νησί πολλές γυναίκες κάνουν την μπουγάδα τους στις όχθες των ποταμών, στεγνώνοντας τα ρούχα πάνω σε μεγάλους ογκόλιθους και πέτρες. Κάποια γυναίκα πρόσεξε ένα γνώριμο αντικείμενο να επιπλέει στα ρηχά κοντά στο μέρος όπου έπλενε. Κατάλαβε ότι επρόκειτο για το έντυπο που μελετούσε κάθε εβδομάδα με μια Μάρτυρα του Ιεχωβά. Αφού το έβαλε πάνω σε έναν κοντινό βράχο για να στεγνώσει, συνέχισε το πλύσιμο.

Αργότερα την ίδια μέρα, όταν μάζευε τα στεγνά ρούχα, ξέχασε το βιβλίο. Ωστόσο, κάποιοι ψαράδες που επέστρεφαν από το ψάρεμα είδαν το χρυσαφί βιβλίο και ένας από αυτούς το πήρε. Εντυπωσιασμένος από τον τίτλο Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; άρχισε να το διαβάζει. Λίγο καιρό αργότερα, τον συνάντησαν δύο σκαπάνισσες καθώς κήρυτταν στο χωριό του. Εκείνος τους εξήγησε ότι μόνο 144.000 θα πάνε στον ουρανό και ότι η Βασιλεία του Θεού γεννήθηκε το 1914. Επίσης, τους είπε ότι η γη θα γίνει σύντομα παράδεισος. Όταν τον ρώτησαν πώς ήξερε αυτά τα πράγματα, εκείνος τους εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο είχε βρει το βιβλίο και πρόσθεσε ότι το διάβαζε κάθε μέρα. Τους έδειξε το βιβλίο​—το οποίο τώρα ήταν στεγνό αλλά φουσκωμένο από την υγρασία.

Η μία σκαπάνισσα κατάλαβε ότι αυτό ήταν το βιβλίο που είχε βγάλει από τον ποταμό η δική της σπουδάστρια. Ο ψαράς ξεκίνησε Γραφική μελέτη. Περιμένει με λαχτάρα τις εβδομαδιαίες συζητήσεις και σημειώνει καλή πρόοδο.

Βολιβία

Το κήρυγμα στην περιοχή του Αμαζονίου στη Βολιβία είναι δύσκολο αλλά και ανταμειφτικό. Μια ομάδα δέκα σκαπανέων, αντρών και γυναικών​—στριμωγμένοι σε μια μηχανοκίνητη βάρκα, γεμάτη σκηνές, κατσαρολικά και πολλά κιβώτια με Γραφικά έντυπα​—ταξίδεψαν περίπου 800 χιλιόμετρα στον ποταμό Μπένι από το Ρουρεναβάκε ως τη Ριβεράλτα. Επισκέφτηκαν 70 και πλέον απομονωμένες περιοχές και έδωσαν πάνω από 800 βιβλία καθώς και ειδικά βιβλιάρια και φυλλάδια. Έδειξαν σε περίπου 700 ενδιαφερόμενα άτομα πώς διεξάγεται η Γραφική μελέτη και επέστρεψαν για να διεξαγάγουν μελέτες με 200 και πλέον από αυτά. Καθώς οι Μάρτυρες έφευγαν από τα χωριά, αυτό που άκουγαν συνήθως από τους ανθρώπους ήταν: «Μπορείτε να μείνετε μαζί μας για να μελετήσουμε λίγο καιρό ακόμη;» Σε μια μικρή πόλη, κάποιος κύριος επέμενε πολύ και στενοχωρήθηκε που έφευγαν οι Μάρτυρες, επειδή ήθελε να συνεχίσει τη μελέτη μαζί τους. Εκφράστηκε ως εξής: «Το δέντρο το κόψατε. Τώρα όμως πρέπει να το σκαλίσετε και να το λουστράρετε».

Καναδάς

Επί πολλά χρόνια, ο Νορμάν εργάζεται σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας μετάλλων στο Μόντρεαλ. Στη διάρκεια του διαλείμματός του, είχε τη συνήθεια να διαβάζει το βιβλιάριο Καθημερινή Εξέταση των Γραφών στην καφετέρια. Οι συνάδελφοί του τον έβλεπαν να το διαβάζει, και κάποιοι δέχτηκαν την πρόσκληση που τους απηύθυνε να συζητούν το εδάφιο της ημέρας. Σε αυτές τις σύντομες συζητήσεις, ο Νορμάν προσπαθούσε ιδιαίτερα να εφαρμόζει την ύλη στην οικογενειακή ζωή και στις ανθρώπινες σχέσεις. Ανάμεσα στους παρόντες σε κάποια συζήτηση ήταν και ένα διευθυντικό στέλεχος το οποίο αργότερα κάλεσε τον Νορμάν στο γραφείο του για να τον επαινέσει, λέγοντας ότι οι συζητήσεις θα είχαν θετική επίδραση στη ζωή των υπαλλήλων και θα συνέβαλλαν στη βελτίωση των σχέσεων.

Όταν ο αριθμός των παρευρισκομένων στις συζητήσεις ξεπέρασε τους 30, η διεύθυνση ζήτησε από τον Νορμάν να οργανώσει μικρότερους ομίλους σε διάφορες τοποθεσίες στο εργοστάσιο. Ο ίδιος λέει: «Επί του παρόντος, διεξάγω συζητήσεις με τρεις ομίλους καθημερινά, τις οποίες οι συνεργάτες μου αποκαλούν καθημερινές υπενθυμίσεις. Απολαμβάνουν αυτές τις συζητήσεις τόσο πολύ ώστε, όταν απουσιάζω, με αντικαθιστά κάποιος άλλος. Μετά, όταν επιστρέφω, με ρωτούν για αυτά που δεν κατάλαβαν». Ο Νορμάν έχει καταφέρει να βοηθήσει τους συνεργάτες του να στοχάζονται ένα Γραφικό εδάφιο κάθε μέρα τα τελευταία πέντε χρόνια. Ως αποτέλεσμα, 40 και πλέον άτομα από τους συναδέλφους του και από τα μέλη των οικογενειών τους έχουν δεχτεί την αλήθεια.

Μπαρμπάντος

Η αδελφή Μπάρκερ, η οποία είναι 89 χρονών, ήθελε να ξεκινήσει μια Γραφική μελέτη. Λόγω της σωματικής της κατάστασης, δεν είναι σε θέση να πηγαίνει από πόρτα σε πόρτα, και γι’ αυτό δοκίμασε τη μαρτυρία από τηλεφώνου​—χωρίς επιτυχία. Παρακινούμενη από κάποιο μέρος στη συνάθροιση το οποίο σχετιζόταν με την προσευχή, άρχισε να παρακαλάει ένθερμα τον Ιεχωβά να τη βοηθήσει να ξεκινήσει μια Γραφική μελέτη. Λίγες μέρες αργότερα, εφοδιασμένη με τη Γραφή της και με περιοδικά και αποφασισμένη να δώσει μαρτυρία σε όποιον περνούσε, στάθηκε μπροστά στο σπίτι της, έστω και αν αυτό δεν βρίσκεται σε πολυσύχναστο δρόμο. Πρόσφερε τα περιοδικά σε κάποιον κύριο ο οποίος επέστρεφε στο σπίτι από την εργασία του. Μία εβδομάδα αργότερα, ενώ η αδελφή στεκόταν και πάλι μπροστά στο σπίτι της, συνάντησε τον ίδιο κύριο. Εφόσον εκείνος είχε δείξει κάποιο ενδιαφέρον για τα περιοδικά που του έδωσε, του πρόσφερε το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή και του πρότεινε Γραφική μελέτη. Προς μεγάλη της χαρά, εκείνος δέχτηκε την προσφορά. Η αδελφή διεξήγαγε την πρώτη της μελέτη με τον κύριο προς τα τέλη Μαρτίου του 2008. Αργότερα, έμαθε ότι εκείνος δεν έμενε μακριά από το σπίτι της. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, ο κύριος αυτός άρχισε να παρακολουθεί τις συναθροίσεις. Η αδελφή είπε: «Ξέρω ότι ο Ιεχωβά απαντάει πράγματι στις προσευχές, αλλά δεν πίστευα ότι αυτό θα γινόταν τόσο σύντομα!»

Χιλή

Όταν μια σκαπάνισσα στο Σαντιάγο κατέβηκε από το ταξί σε κεντρική περιοχή του τομέα της, άφησε άθελά της το ντοσιέ των περιοδικών της στο πίσω κάθισμα. Το ντοσιέ περιείχε αρκετά περιοδικά καθώς και το προσωπικό της αντίτυπο της Διακονίας Μας της Βασιλείας, με το όνομά της γραμμένο επάνω. Χάρη σε αυτό, δύο μέρες αργότερα ο ταξιτζής μπόρεσε να εντοπίσει την αδελφή με τη βοήθεια άλλων Μαρτύρων τους οποίους είδε να κηρύττουν στην περιοχή. Όταν επέστρεψε το ντοσιέ των περιοδικών στη σκαπάνισσα, υπήρχε μέσα σε αυτό μόνο το αντίτυπο της Διακονίας της Βασιλείας. Τα περιοδικά έλειπαν. Ο ταξιτζής ζήτησε συγνώμη, εξηγώντας ότι διάφοροι επιβάτες τα ξεφύλλιζαν και τον ρωτούσαν αν μπορούσαν να κρατήσουν κανένα. Μέσα σε μία μόνο μέρα, τα περιοδικά είχαν κάνει φτερά!

Νικαράγουα

Ο Ερνέστο, ο οποίος υπήρξε λοχαγός στις ειδικές δυνάμεις του στρατού, έμενε σε μια μικρή πόλη κοντά στην ακτή της Καραϊβικής. Ο Χάιρο, ειδικός σκαπανέας ο οποίος είχε έρθει από άλλο μέρος της χώρας για να κηρύξει εκεί, συνάντησε τον Ερνέστο ενώ κήρυττε από σπίτι σε σπίτι και του πρόσφερε οικιακή Γραφική μελέτη. Παρότι αυτός ο πρώην στρατιώτης αρνήθηκε, ο Χάιρο επέμεινε και τελικά η προσφορά του έγινε δεκτή. Καθώς προχωρούσαν οι συζητήσεις τους, ο Χάιρο αποκάλυψε ότι ο πατέρας του υπήρξε διοικητής του αντεπαναστατικού στρατού ο οποίος μαχόταν ενάντια στα κυβερνητικά στρατεύματα σε μια κοντινή περιοχή και ότι είχε σκοτωθεί στη μάχη. Ο Ερνέστο συνέχισε τη μελέτη του και άρχισε να προοδεύει, ενώ όλο αυτόν τον καιρό κρατούσε κρυφό από το δάσκαλό του ένα μυστικό, το οποίο κάποια στιγμή δεν μπορούσε να κρατήσει πια μέσα του. Βαθιά λυπημένος, εξήγησε στον Χάιρο ότι του είχε ανατεθεί η διοίκηση της διμοιρίας που είχε πιάσει αιχμάλωτο τον πατέρα του Χάιρο και ότι ο ίδιος ήταν υπεύθυνος για το θάνατό του. Φυσικά, ο Χάιρο συγκλονίστηκε, αλλά ήξερε ότι αυτό ήταν αληθινό, επειδή οι τρομακτικές λεπτομέρειες που του αφηγήθηκε ο Ερνέστο συνέπιπταν με όσα του είχαν πει προηγουμένως οι συμπολεμιστές του πατέρα του. Ο Ερνέστο πίστευε ότι η φιλία τους θα τερματιζόταν εκεί. Απεναντίας, ο Χάιρο, αντί να τρέφει μίσος για το σπουδαστή του, συνέχισε να μελετάει μαζί του. Ο Ερνέστο προόδευσε και βαφτίστηκε, μαζί με τη σύζυγό του. Αυτός και ο Χάιρο παραμένουν φίλοι μέχρι σήμερα.

Βενεζουέλα

Στα δυτικά της χώρας, αδελφοί από την κωμόπολη Ματσίκες κήρυτταν σε τομέα ιθαγενών ο οποίος καλυπτόταν σπάνια, κοντά στα σύνορα με την Κολομβία. Όλοι άκουγαν! Ο αρχηγός των Γιούκπα έδωσε άδεια να διεξαχθεί η Ανάμνηση για πρώτη φορά σε αυτή την περιοχή. Γείτονες καθώς και το τοπικό σχολείο προμήθευσαν καρέκλες, και παρευρέθηκαν 200 και πλέον άτομα. Όταν ολοκληρώθηκε η συνάθροιση, ο αρχηγός, εκπροσωπώντας την κοινότητα, είπε με σεβασμό: «Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ελπίζουμε να μην είναι αυτή η τελευταία φορά που έρχεστε. Μας διδάσκετε την αλήθεια και είστε ευπρόσδεκτοι!» Περισσότερα από 50 άτομα έχουν τώρα εβδομαδιαία οικιακή Γραφική μελέτη.

ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

ΧΩΡΕΣ 47

ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 4.026.656.360

ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 618.088

ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 538.957

Ταϊβάν

Μια αδελφή γράφει: «Ήμουν πολύ χαρούμενη που θα έβλεπα τον ετεροθαλή αδελφό μου, τον οποίο δεν είχα συναντήσει ποτέ πριν επειδή μαζί με την οικογένειά του ζει σε μια μακρινή τοποθεσία και το ταξίδι εκεί είναι σχεδόν αδύνατο. Όπως ήταν φυσικό, τόσο ο πατέρας μου όσο και η υπόλοιπη οικογένειά μας χαρήκαμε πολύ όταν ακούσαμε ότι ο ετεροθαλής αδελφός μου και η οικογένειά του κατέβαλλαν μεγάλες προσπάθειες για να μας επισκεφτούν. Καθώς το σπίτι τους βρίσκεται σε μια περιοχή όπου δεν υπάρχουν Μάρτυρες, έλπιζα ότι θα δέχονταν τα καλά νέα. Πόσο χάρηκα όταν η σύζυγος του ετεροθαλούς αδελφού μου και η κόρη του έδειξαν ενδιαφέρον για τη Γραφή! Ωστόσο, πώς θα μπορούσα να τις βοηθήσω να μάθουν περισσότερα για τους σκοπούς του Ιεχωβά όταν θα επέστρεφαν στο απομονωμένο σπίτι τους; Διαπίστωσα ότι είχαν κομπιούτερ και πρόσβαση στο Ιντερνέτ. Ο σύζυγός μου και εγώ αγοράσαμε κάμερα για κομπιούτερ, και όταν εκείνοι επέστρεψαν στο σπίτι τους, συνεχίσαμε τη Γραφική μας μελέτη με αυτόν τον τρόπο. Προς έκπληξή μου, η συγκεκριμένη μέθοδος διεξαγωγής της μελέτης λειτουργεί θαυμάσια. Μπορούμε να βλέπουμε την ανταπόκρισή τους καθώς διαβάζουν από το προσωπικό τους αντίτυπο της Γραφής και από το βιβλίο μελέτης. Αυτό με βοηθάει να κατανοώ τι χρειάζεται να κάνω για να τις βοηθάω. Είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε να χρησιμοποιούμε αυτού του είδους την τεχνολογία, η οποία μας παρέχει τη δυνατότητα να μεταδίδουμε την αλήθεια σε συγγενείς τους οποίους δεν θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε διαφορετικά».

Νεπάλ

Η Πουρναμάγια, η οποία είναι 16 ετών, ζει σε μια μικρή πόλη στο Νεπάλ. Ο θείος της τής έδωσε μαρτυρία και ξεκίνησαν μελέτη. Τώρα, μολονότι χρειάζεται δυόμισι ώρες με το λεωφορείο για να πάει στη συνάθροιση, παρακολουθεί σταθερά τις συναθροίσεις μία φορά την εβδομάδα. Αυτό δεν της είναι εύκολο. Και οι δύο γονείς της πάσχουν από λέπρα και, ως εκ τούτου, είναι πολύ φτωχοί. Νωρίς το πρωί, η Πουρναμάγια σπάζει πέτρες για να φτιάξει χαλίκι ώστε να βοηθάει οικονομικά την οικογένειά της, εκτός από τις δουλειές που κάνει στο σπίτι, όπως το μαγείρεμα και το πλύσιμο. Επιπλέον, πηγαίνει και στο σχολείο. Το εισιτήριο που πληρώνει για να πάει στη συνάθροιση ισοδυναμεί με ένα ημερομίσθιο. Κατά καιρούς, οι γονείς της την παροτρύνουν να πάει σε κάποια τοπική εκκλησία του Χριστιανικού κόσμου αντί να πηγαίνει στην Αίθουσα Βασιλείας. Αλλά η Πουρναμάγια ξέρει ότι μόνο εκεί μπορεί να μάθει για τον Ιεχωβά, γι’ αυτό κάνει ό,τι μπορεί για να παρευρίσκεται στη συνάθροιση. Πρόσφατα, χρειάστηκε να πουλήσει το ρολόι της, το οποίο ήταν δώρο της γιαγιάς της, για να το καταφέρει αυτό. Η Πουρναμάγια δεν κάνει μόνο καλά σχόλια στις συναθροίσεις, αλλά μεταδίδει επίσης αυτά που μαθαίνει στους ανθρώπους της πόλης της. Αποτελεί πηγή ενθάρρυνσης για όλους όσους τη γνωρίζουν.

Μαλαισία

Κατά τη βρετανική αποικιακή διακυβέρνηση, χιλιάδες εργάτες μεταφέρθηκαν στη Μαλαισία για να εργαστούν σε φυτείες καουτσούκ. Αυτοί έμεναν σε χωριά μέσα στις φυτείες, πολλά εκ των οποίων υπάρχουν ακόμη. Αρκετά από αυτά είναι δυσπρόσιτα και δεν βρίσκονται στο χάρτη. Καθώς καλλιεργούσε έναν μη ανατεθειμένο τομέα, κάποια εκκλησία κατάφερε να εντοπίσει ένα χωριό μέσα σε φυτεία καουτσούκ. Δύο νεαροί προς το τέλος της εφηβείας τους, που είχαν ήδη πάρει κάποια περιοδικά, έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για το έργο κηρύγματος που διεξήγαν οι αδελφοί. Τους πλησίασαν και προσφέρθηκαν να τους δείξουν το δρόμο για άλλα χωριά. Ανόμοια με τους αδελφούς, αυτοί οι νεαροί ήξεραν τον τομέα πολύ καλά. Ανέβηκαν στα μοτοποδήλατά τους και οδήγησαν τα αυτοκίνητα μέσα από λασπωμένα μονοπάτια και χωματόδρομους που διέσχιζαν τις φυτείες, φτάνοντας σε χωριά τα οποία απείχαν ως και 45 λεπτά το ένα από το άλλο. Πήγαν τους αδελφούς σε φυτείες τις οποίες ποτέ πριν δεν είχαν επισκεφτεί Μάρτυρες. Ενώ κήρυτταν οι αδελφοί, οι δύο νεαροί παρακινούσαν τους χωρικούς να πάρουν τα περιοδικά και να τα διαβάσουν οπωσδήποτε. Συνολικά, οδήγησαν τους αδελφούς σε τρία απομονωμένα χωριά. Η ανιδιοτελής βοήθεια που πρόσφεραν αυτοί οι νεαροί συνέβαλε κατά πολύ στη θαυμάσια μαρτυρία που δόθηκε σε ανθρώπους οι οποίοι ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τα καλά νέα. Στη διάρκεια εκείνου του σαββατοκύριακου, οι 50 ευαγγελιζόμενοι από αυτή την εκκλησία διέθεσαν 5.000 και πλέον περιοδικά.

ΕΥΡΩΠΗ

ΧΩΡΕΣ 47

ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 733.775.190

ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 1.542.507

ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 789.219

Ρωσία

Η Τατιάνα πάσχει από καρκίνο στον εγκέφαλο. Ύστερα από μια σοβαρή εγχείρηση που έκανε πριν από λίγα χρόνια, την έβαλαν σε έναν θάλαμο για ασθενείς για τους οποίους υπήρχε μικρή ελπίδα ανάρρωσης. Κάποιος Ορθόδοξος ιερέας επισκέφτηκε το θάλαμο ώστε να μπορέσουν οι ασθενείς να εξομολογηθούν προτού πεθάνουν. Η Τατιάνα πρόσεξε ότι μία κυρία στο θάλαμο βρήκε το κουράγιο να δώσει στον ιερέα κάποια χρήματα. Όταν εκείνος έφυγε, η Τατιάνα ρώτησε την κυρία αν αισθανόταν καλύτερα. «Όχι», απάντησε αποκαρδιωμένη η κυρία, «δεν κατάλαβα λέξη από όσα είπε». Κατόπιν η Τατιάνα τής μετέδωσε τα καλά νέα σχετικά με την ελπίδα της ανάστασης. Η κυρία ευχαρίστησε την Τατιάνα και είπε: «Τώρα αισθάνομαι πραγματικά καλύτερα!» Ο διευθυντής της κλινικής άκουσε για το περιστατικό και είπε στον ιερέα να μην ξανάρθει. Τη δε Τατιάνα την έβαλαν σε διαφορετικό θάλαμο ώστε να μπορεί να μιλάει με άλλους. Ο διευθυντής της κλινικής ζήτησε επίσης τη διεύθυνση του μέρους όπου διεξάγουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τις συναθροίσεις τους. Προτού εισαχθεί στο νοσοκομείο, η Τατιάνα είχε ζητήσει από τον Ιεχωβά να της δίνει δύναμη για να συνεχίσει να κηρύττει. Είναι πεπεισμένη ότι ο Ιεχωβά απάντησε στην προσευχή της. Εκείνον το μήνα ανέφερε στην έκθεσή της πάνω από 100 ώρες! Μολονότι η κατάστασή της έχει επιδεινωθεί από τότε και δεν μπορεί να βγαίνει από το σπίτι της, συνεχίζουν να την επισκέπτονται άτομα στα οποία έδωσε μαρτυρία κατά τις συχνές της επισκέψεις στο νοσοκομείο.

Γεωργία

Δύο προσωρινές ειδικές σκαπάνισσες διορίστηκαν να υπηρετήσουν σε μια περιοχή όπου δεν ζούσε κανένας Μάρτυρας του Ιεχωβά. Καθώς εξερευνούσαν τον καινούριο τους τομέα, χάθηκαν. Περπατώντας με δυσκολία μέσα στο χιόνι που έφτανε ως το γόνατο και προσπαθώντας να βρουν το δρόμο για το σπίτι, κουράστηκαν και κρύωσαν. Τελικά παρατήρησαν κάποια ίχνη που οδηγούσαν σε ένα σπίτι και φώναξαν έξω από την αυλόπορτα. Μια νεαρή γυναίκα, η Χατούνα, εμφανίστηκε και τις προσκάλεσε αμέσως μέσα στο ζεστό σπίτι, κάτι για το οποίο ήταν ευγνώμονες. Όταν η Χατούνα κατάλαβε ότι οι δύο γυναίκες ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά, εξήγησε πως, την ώρα που εκείνες περιπλανιούνταν χαμένες μέσα στο χιόνι, αυτή και η οικογένειά της προσεύχονταν μαζί ζητώντας από τον Θεό να τους δείξει την αλήθεια. Λίγα λεπτά αργότερα, οι δύο σκαπάνισσες πλησίασαν το σπίτι. Η Χατούνα είπε ότι αυτό ήταν όντως απάντηση στην προσευχή τους! Σήμερα, τέσσερα μέλη από αυτή την οικογένεια μελετούν τη Γραφή και δύο από αυτά​—η Χατούνα και η πεθερά της​—είναι αβάφτιστες ευαγγελιζόμενες.

Βρετανία

Ο Ρέστον, ο οποίος δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ την άμεση προσέγγιση για την έναρξη Γραφικών μελετών, αποφάσισε να τη δοκιμάσει. Προτού χτυπήσει την πρώτη πόρτα, προσευχήθηκε σύντομα, ζητώντας από τον Ιεχωβά να τον βοηθήσει να είναι θετικός. Κατόπιν πρόσφερε απευθείας Γραφική μελέτη στον οικοδεσπότη, τον Άντι, ο οποίος δέχτηκε αμέσως. Ο Ρέστον αποφάσισε να του πάει το βιβλίο Τι Διδάσκει Πράγματι η Αγία Γραφή; αργότερα την ίδια μέρα. Καθώς πήγαινε εκεί με το λεωφορείο, πρόσεξε ότι ο οδηγός ήταν κάποιος στον οποίο έδινε τακτικά τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! Ενθαρρυμένος από την ανταπόκριση του Άντι εκείνο το πρωί, αποφάσισε να προσφέρει στον οδηγό δωρεάν Γραφική μελέτη μόλις το λεωφορείο έφτανε στον προορισμό του.

Στο μεταξύ, μια ηλικιωμένη η οποία επέβαινε στο λεωφορείο αναγνώρισε ότι ο Ρέστον είναι Μάρτυρας και του ζήτησε να επισκεφτεί την άρρωστη φίλη της και να προσευχηθεί για αυτήν. Ο Ρέστον είπε ότι θα χαιρόταν να της μιλήσει και να της δώσει παρηγοριά από τη Γραφή. Χρησιμοποιώντας το μοναδικό βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή που είχε μαζί του, έδειξε στην επιβάτιδα με ποιον τρόπο θα βοηθούσε η Γραφική μελέτη. Η ηλικιωμένη γυναίκα είπε ότι θα ήθελε να κάνει τέτοια μελέτη. Ένας νεαρός που καθόταν απέναντί τους άκουσε τη συζήτηση. Έδειξε ενδιαφέρον για τις εικόνες του βιβλίου. Έτσι λοιπόν, ο Ρέστον του το έδωσε με χαρά. Όταν το λεωφορείο έφτασε στον προορισμό του, ο Ρέστον πρόσφερε στον οδηγό δωρεάν οικιακή Γραφική μελέτη. Προς έκπληξή του, ο οδηγός δέχτηκε με προθυμία και είπε ότι είχε πολλές ερωτήσεις για τη Γραφή. Ο Ρέστον πήγε γρήγορα στο σπίτι ενός αδελφού εκεί κοντά για να πάρει άλλο ένα βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή και τελικά έφτασε στο σπίτι του Άντι αργότερα εκείνο το βράδυ. Ο Άντι πήρε πρόθυμα το βιβλίο. Ξεκίνησε Γραφική μελέτη και σύντομα άρχισε να εφαρμόζει τα όσα μάθαινε. Ο Άντι και ο οδηγός του λεωφορείου παρακολουθούν τις συναθροίσεις, ενώ ο Ρέστον διεξάγει 15 Γραφικές μελέτες, οι οποίες ξεκίνησαν όλες με την άμεση προσέγγιση. Τώρα φροντίζει να έχει μαζί του αρκετά βιβλία Τι Διδάσκει η Γραφή όταν δίνει μαρτυρία.

Ο Φρανσουά και η Μόνικα, μαζί με τα δύο παιδιά τους, επέστρεφαν στο αυτοκίνητό τους έχοντας δαπανήσει το πρωί στην υπηρεσία αγρού. Ωστόσο, η κόρη τους η Σαέ, ηλικίας δυόμισι ετών, δεν ήθελε να μπει στο αυτοκίνητο αν δεν έδινε το τελευταίο της φυλλάδιο σε κάποιο άτομο. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ένα αυτοκίνητο σταμάτησε στην απέναντι πλευρά του δρόμου και βγήκαν δύο κυρίες. Η Σαέ έδωσε με χαρά το φυλλάδιο Ζωή σ’ Έναν Ειρηνικό Νέο Κόσμο στη μία κυρία, και η Μόνικα εξήγησε περί τίνος επρόκειτο. Η κυρία, ονόματι Σιέρα, εξέφρασε ενδιαφέρον και προσκάλεσε τη Μόνικα στο σπίτι της για να μελετήσει τη Γραφή με τις δύο έφηβες αδελφές της. Στην πρώτη μελέτη, η Σιέρα ρώτησε αν μπορούσαν και οι δύο γιοι της να κάνουν Γραφική μελέτη. Αργότερα, συμμετείχε στη μελέτη και ο ανιψιός της Σιέρα. Εκείνη παρευρισκόταν σε όλες αυτές τις μελέτες και έκανε πολλές ερωτήσεις. Τελικά, συμφώνησε να έχει τη δική της μελέτη. Κατόπιν, έκανε το ίδιο και ο σύζυγός της. Έπειτα, ζήτησε Γραφική μελέτη η μητέρα της Σιέρα, και ύστερα ακολούθησαν άλλα μέλη της οικογένειας καθώς και φίλοι. Η επιμονή της Σαέ, η οποία ήθελε να δώσει και το τελευταίο της φυλλάδιο, είχε ως αποτέλεσμα 11 Γραφικές μελέτες. Τέσσερις από τους σπουδαστές παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις.

Ιταλία

Η Τζένιφερ ανήκει στην Εκκλησία Μιλάνο Ρωσική. Είχε μιλήσει επανειλημμένα στο τηλέφωνο με μια Ουκρανή ονόματι Βαλεντίνα αλλά δεν την είχε συναντήσει ποτέ. Μια μέρα, έκλεισαν ραντεβού να συναντηθούν σε έναν σταθμό του μετρό. Για να μπορέσει η Τζένιφερ να την αναγνωρίσει, η Βαλεντίνα τής είπε ότι θα φορούσε κόκκινο μπουφάν. Η Τζένιφερ έφτασε στο σταθμό και εντόπισε μια κυρία με κόκκινο μπουφάν η οποία φαινόταν να ψάχνει κάποιον. Η Τζένιφερ την πλησίασε και της είπε: «Γεια σου, είσαι η Βαλεντίνα;» Η κυρία απάντησε καταφατικά, και η Τζένιφερ συνέχισε: «Εγώ είμαι η Τζένιφερ». Η κυρία, όμως, δεν είπε τίποτα. Η Τζένιφερ, η οποία παραξενεύτηκε λίγο, τη ρώτησε: «Εμένα περιμένεις, έτσι δεν είναι;»

«Όχι», απάντησε η κυρία. Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, ήταν Ουκρανή, ονομαζόταν Βαλεντίνα, φορούσε κόκκινο μπουφάν, αλλά περίμενε να συναντήσει κάποιο άλλο άτομο! Η Τζένιφερ γέλασε και εξήγησε πώς είχαν τα πράγματα. Επίσης, της πρότεινε να της δείξει μια σκέψη από τη Γραφή, την οποία είχε προετοιμάσει για την άλλη Βαλεντίνα. Η Βαλεντίνα συμφώνησε και άκουσε με ενδιαφέρον. Κατόπιν, έδειξε στην Τζένιφερ ένα κομμάτι χαρτί πάνω στο οποίο είχε αντιγράψει με το χέρι τα εδάφια του 91ου Ψαλμού, εξηγώντας ότι αγαπούσε τη Γραφή. Η Τζένιφερ άρχισε Γραφική μελέτη με αυτή τη Βαλεντίνα. Και τι έγινε με την άλλη Βαλεντίνα; Αργότερα, η Τζένιφερ τη συνάντησε, και άρχισε και εκείνη να μελετάει τη Γραφή.

Ρουμανία

Κάποιος αδελφός επισκέφτηκε έναν γνωστό του και συζήτησε Γραφικά θέματα με τον ίδιο και τη σύζυγό του. Αυτοί έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν άκουσαν τι διδάσκει η Γραφή για τη σχέση των δύο συζύγων, αλλά δεν κατάφερναν να βρουν χρόνο για Γραφικές συζητήσεις. Το αντρόγυνο αγαπούσε την υγιεινή ζωή και ο σύζυγος είχε πρόγραμμα να κάνει τζόκιν καλύπτοντας οχτώ χιλιόμετρα κάθε μέρα. Αφού έκανε αρκετές προσπάθειες για να συνεχίσει τις Γραφικές συζητήσεις, ο αδελφός αποφάσισε να ρωτήσει αυτόν τον άνθρωπο αν μπορούσε να τον συνοδεύει στο τζόκιν. Εκείνος συμφώνησε με χαρά. Εντούτοις, ο αδελφός δεν ήταν γυμνασμένος και σύντομα αντιλήφθηκε ότι το να δίνεις μαρτυρία κάνοντας παράλληλα τζόκιν είναι εξουθενωτικό! «Κατάφερα να κηρύττω», είπε ο αδελφός, «με αθλητικά ρούχα και χωρίς τη Γραφή στο χέρι, παραθέτοντας εδάφια από μνήμης». Αφού έκαναν αρκετές φορές τζόκιν μαζί, το ενδιαφέρον του αντρογύνου μεγάλωσε και ξεκίνησαν τακτική οικιακή Γραφική μελέτη. Τώρα αυτός ο άνθρωπος είναι αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος. Είναι ζηλωτής στη διακονία αγρού και έχει γραφτεί στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας μαζί με το γιο και την κόρη του.

ΩΚΕΑΝΙΑ

ΧΩΡΕΣ 30

ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ 37.545.115

ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΜΕΝΟΙ 97.329

ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ 55.266

Αυστραλία

Ένας σκαπανέας γράφει: «Κάποια γιατρός ονόματι Παμ ζήτησε να την επισκέπτομαι τακτικά και να της προμηθεύω τα καινούρια τεύχη των περιοδικών. Εφόσον έχει πολυάσχολο πρόγραμμα και τη βρήκα στο σπίτι της μόνο μία φορά μέσα σε έξι μήνες, άφηνα τακτικά τα περιοδικά κάτω από την πόρτα της μαζί με ένα φιλικό σημείωμα. Επί εφτά μήνες προσπαθούσα να τη συναντήσω, και τελικά άφησα τα περιοδικά κάτω από την πόρτα της μαζί με μια πρόσκληση για την επικείμενη συνέλευση περιφερείας. Επίσης, άφησα τον αριθμό του τηλεφώνου μου, αλλά ποτέ δεν έλαβα τηλεφώνημά της. Το Νοέμβριο, μετά τη συνέλευση, πήγα ξανά και βρήκα στην πόρτα ένα σημείωμα από την Παμ.

»Η Παμ έγραφε ότι απολαμβάνει τα περιοδικά πάρα πολύ και ότι τα δίνει στους συνεργάτες της. Εκείνοι, με τη σειρά τους, τα δίνουν στους ασθενείς τους στο νοσοκομείο. Έπειτα έλεγε πόσο πολύ απόλαυσε τη “συγκέντρωση”. Είχε διαβάσει την πρόσκληση για τη συνέλευση και είχε πάρει τριήμερη άδεια για να παρευρεθεί σε αυτήν. Ανέφερε ότι έκανε αντίγραφα της πρόσκλησης και τα έβαλε στις θυρίδες των συνεργατών της μαζί με ένα σημείωμα με το οποίο τους ζητούσε να της τηλεφωνήσουν αν ενδιαφέρονταν να πάνε. Ως το τέλος της εβδομάδας, 16 από τους συναδέλφους της​—όλοι τους γιατροί​—κανόνισαν και εκείνοι να πάρουν τριήμερη άδεια για να παρευρεθούν. Όλα αυτά τα 17 ενδιαφερόμενα άτομα παρακολούθησαν τις τρεις μέρες της συνέλευσης ως αποτέλεσμα της μίας πρόσκλησης που άφησα κάτω από την πόρτα! Η Παμ κάνει τώρα τακτική μελέτη από το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή και έχει οργανώσει ομαδικές συζητήσεις με όλους εκείνους που παρακολούθησαν τη συνέλευση».

Κάποιος άλλος αδελφός αφηγείται: «Καθώς περνούσα από κάποιο σπίτι του οποίου οι κάτοικοι είχαν ζητήσει από τους Μάρτυρες να μην τους επισκέπτονται, πρόσεξα στη βεράντα έναν κύριο και μια κυρία που ήταν στενοχωρημένοι και έκλαιγαν. Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να τους προσπεράσω ενώ προφανώς χρειάζονταν κάποια βοήθεια, γι’ αυτό τους πλησίασα και τους ρώτησα αν υπήρχε κάτι που μπορούσα να κάνω. Το αντρόγυνο με προσκάλεσε στο σπίτι και άρχισαν να μου ανοίγουν την καρδιά τους. Δεν είχαν δει την κόρη τους επί τρία χρόνια. Η σύζυγος επρόκειτο να υποβληθεί σε εγχείρηση καρκίνου και δεν γνώριζε αν θα ζούσε. Φοβόταν μάλιστα ότι ίσως να μην ξανάβλεπε την κόρη της ποτέ πια. Λίγες μέρες νωρίτερα, είχαν απευθυνθεί για βοήθεια στον πάστορα της τοπικής εκκλησίας των χαρισματικών όπου ανήκαν, αλλά εκείνος δεν πήρε στα σοβαρά την κατάσταση και δεν έκανε τίποτα. Τους ανέφερα κάποιες Γραφικές σκέψεις για το ότι ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά.

»Ύστερα από περίπου μία ώρα, ακούστηκε χτύπημα στην πόρτα. Αρχικά σκέφτηκα ότι ήταν ο πάστορας της εκκλησίας. Ωστόσο, στην πόρτα στεκόταν μια καλοντυμένη νεαρή. Ήταν η κόρη τους την οποία είχαν τόσο καιρό να δουν! Επρόκειτο για μια στιγμή πολύ φορτισμένη συναισθηματικά, οπότε είπα ότι θα ήταν καλύτερα να φύγω. Η κόρη, όμως, με άφησε έκπληκτο λέγοντας ότι θα προτιμούσε να μείνω καθώς είχε κάτι να πει στους γονείς της. Εξήγησε ότι είχε πέσει στο ποτό και στα ναρκωτικά και ότι κατέστρεφε τη ζωή της, αλλά η μελέτη της Γραφής ήταν η αιτία που την έκανε να επιστρέψει στο σπίτι και να αποκαταστήσει την επικοινωνία με τους γονείς της. Πρόσφατα, είχε βαφτιστεί ως Μάρτυρας του Ιεχωβά».

Λίγες μέρες αργότερα τους επισκέφτηκε ο πάστορας, και εκείνοι του είπαν ότι η κόρη τους είχε επιστρέψει λόγω του ότι είχε γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά. Εκείνος έφυγε από το σπίτι χωρίς να πει κουβέντα. Καθώς έφευγε, ο σύζυγος τον φώναξε και του ζήτησε να πάρει μια επιστολή από το τραπέζι​—την επιστολή παραίτησης από την εκκλησία.

Παπούα-Νέα Γουινέα

Μια ομάδα από 23 αδελφούς και αδελφές ξεκίνησαν για μαρτυρία σε τομέα που καλλιεργείται σπάνια. Επρόκειτο για ένα δύσκολο ταξίδι, το οποίο έκαναν πεζοί ανεβαίνοντας βουνά και διασχίζοντας ποτάμια. Σε ένα χωριό κάποια αδελφή συνάντησε έναν Αγγλικανό ιερέα ο οποίος χάρηκε που άκουσε την εξήγηση του εδαφίου Δανιήλ 2:44. Είπε στην αδελφή: «Εμείς είμαστε σαν χαμένα πρόβατα εδώ». Δέχτηκε περιοδικά και ειδικά βιβλιάρια και ζήτησε μάλιστα μια Γραφή.

Τρεις μέρες αργότερα, σε κάποιο άλλο χωριό, δύο αδελφές μίλησαν σε δύο νεαρές οι οποίες χάρηκαν που άκουσαν το άγγελμα της Βασιλείας. Όταν ο πατέρας τους επέστρεψε από το περιβόλι το ίδιο απόγευμα, του είπαν όσα είχαν μάθει από τη Γραφή. Ο πατέρας τους είπε ότι ήθελε να ακούσει και ο ίδιος αυτό το θαυμάσιο άγγελμα. Κανόνισε να συναντήσει όλους τους αδελφούς και τις αδελφές στην καλύβα όπου έμεναν. Καθώς ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας από τους αρχηγούς του χωριού, κανόνισε να ετοιμάσουν και να στείλουν οι χωρικοί φαγητό στους αδελφούς. Αργότερα το βράδυ, έφτασε εκεί κρατώντας το φανάρι του και συνοδευόμενος από άλλους χωρικούς. Όλοι αυτοί είπαν: «Εκπλαγήκαμε που σας είδαμε, επειδή αυτή είναι η πρώτη φορά που έρχονται Μάρτυρες του Ιεχωβά στο χωριό μας». Οι αδελφοί τούς έδειξαν το εδάφιο Ματθαίος 24:14 και τους είπαν ότι αυτός ήταν ο λόγος της επίσκεψης. Τους εξήγησαν τις ευλογίες της Βασιλείας και τους άφησαν έντυπα.

Την πέμπτη μέρα του κοπιαστικού τους ταξιδιού, οι αδελφοί έφτασαν σε κάποιο χωριό στη μία περίπου το μεσημέρι. Οι χωρικοί, νομίζοντας ότι οι αδελφοί θα περνούσαν τη νύχτα εκεί, άρχισαν να τους ετοιμάζουν έναν σκεπαστό χώρο στο ύπαιθρο για να κοιμηθούν. Ωστόσο, οι αδελφοί εξήγησαν ότι ήθελαν να μιλήσουν σε όλους και να φύγουν την ίδια μέρα. Δόθηκε καλή μαρτυρία σε όλους τους χωρικούς, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού, ο οποίος δέχτηκε έντυπα και σε ανταπόδοση έδωσε στους αδελφούς καρύδες, μπανάνες και παπάγιες.

Φίτζι

Σε μια αγροτική περιοχή, οι σκαπανείς διεξάγουν τη διακονία τους πεζοί, διανύοντας αποστάσεις μέσα από χωματόδρομους ή λασπωμένους δρόμους. Η Ναγκάμα και η κόρη της, η Ρέσμα, οι οποίες είναι τακτικές σκαπάνισσες, προσκάλεσαν την Ούσλα, μια τυφλή αδελφή, να τις συνοδεύσει υπηρετώντας ως σκαπάνισσα για έναν μήνα. Αυτό σήμαινε ότι θα περπατούσαν πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα, έχοντας την Ούσλα ανάμεσά τους. Μια οικογένεια που καθόταν στο μπαλκόνι κάποια υγρή μέρα παρακολουθούσε καθώς οι τρεις αδελφές περνούσαν προσεκτικά πάνω από τους νερόλακκους στο λασπωμένο δρόμο. Κατόπιν είδαν την τυφλή αδελφή να πατάει σε έναν νερόλακκο και να γεμίζει το πόδι της με λάσπη. Οι αδελφές σταμάτησαν για να καθαρίσουν το πόδι της. Μη μπορώντας να κρύψει την περιέργειά του, ο πατέρας της οικογένειας κάλεσε κοντά του τις αδελφές και είπε: «Κάθε μέρα σας βλέπουμε και τις τρεις να περπατάτε. Πού πηγαίνετε;» Του εξήγησαν ότι πήγαιναν να διεξαγάγουν μια Γραφική μελέτη. Τότε εκείνος είπε ότι, αν το άγγελμά τους ήταν τόσο σημαντικό ώστε έπρεπε να περπατήσουν τόσο μακριά για να το μεταδώσουν στους ανθρώπους, ήθελε να το ακούσει και εκείνος! Έτσι λοιπόν, ξεκίνησε μελέτη αυτή η οικογένεια.

Γκουάμ

Η Λίζα, μια νεαρή από τις Φιλιππίνες, εργαζόταν ως εσωτερική οικιακή βοηθός στο νησί Τινιάν. Συνήθως, όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επισκέπτονταν το σπίτι, εκείνη ζητούσε τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! Μολονότι έλεγε ότι της άρεσαν, στην πραγματικότητα τα χρησιμοποιούσε ως προσάναμμα για τη φωτιά.

Την άνοιξη του 2007, η Λίζα έχασε την εργασία της, και εφόσον δεν είχε πού να μείνει, κοιμόταν στην παραλία. Μια μέρα περνούσε από την τοπική Αίθουσα Βασιλείας, όπου δύο αδελφές κάθονταν έξω στη σκιά. Προσκάλεσαν τη Λίζα να φάει μάνγκο και συζήτησαν φιλικά μαζί της. Την επόμενη μέρα καθώς περνούσε από την Αίθουσα Βασιλείας, οι αδελφές τής μίλησαν πάλι, και πάνω στη συζήτηση η Λίζα τούς είπε: «Ελπίζω μια μέρα να μπορέσω να έρθω στην εκκλησία σας». Παρότι οι αδελφές ένιωσαν λίγο αμήχανα που δεν την είχαν ήδη προσκαλέσει, την παρότρυναν να παρακολουθήσει τη συνάθροιση το ίδιο βράδυ. Εκείνη δέχτηκε την πρόσκλησή τους, ελπίζοντας ότι οι Μάρτυρες θα τη βοηθούσαν να βρει εργασία.

Στη διάρκεια της συνάθροισης η Λίζα εντυπωσιάστηκε από την ειλικρίνεια και το ενδιαφέρον των αδελφών για τους ανθρώπους. Αυτό την έκανε να δακρύσει καθώς αντιλήφθηκε ότι ο λόγος για τον οποίο πήγε στη συνάθροιση υπήρξε ιδιοτελής. Μάλιστα θυμήθηκε όλα τα περιοδικά που είχε κάψει. Λόγω του ότι η αγάπη που της έδειξαν οι αδελφοί και οι αδελφές άγγιξε την καρδιά της, έκτοτε άρχισε να παρακολουθεί κάθε συνάθροιση και να μελετάει τη Γραφή τακτικά. Βρήκε εργασία, έγινε ευαγγελιζόμενη και βαφτίστηκε το Φεβρουάριο του 2008.

[Εικόνα στη σελίδα 45]

Η Μανταλένα

[Εικόνα στη σελίδα 48]

Απολαμβάνουν τη Μελέτη «Σκοπιάς» στη μηχανοκίνητη βάρκα

[Εικόνα στη σελίδα 50]

Η αδελφή Μπάρκερ περιμένει υπομονετικά να κηρύξει στους περαστικούς

[Εικόνα στη σελίδα 53]

Η Πουρναμάγια φτιάχνει χαλίκι για να βοηθάει οικονομικά την οικογένειά της

[Εικόνα στη σελίδα 54]

Επίδοση μαρτυρίας σε Ινδή σε φυτεία καουτσούκ

[Εικόνα στη σελίδα 57]

Ο Ρέστον μελετάει με τον Άντι

[Εικόνα στη σελίδα 58]

Η Σαέ

[Εικόνα στη σελίδα 63]

Η Ναγκάμα και η Ρέσμα ενώ βοηθούν την Ούσλα