Εκτιμούσε τα Πνευματικά Πλούτη

ΤΟΝ Μάιο του 1963, ξέσπασαν εξεγέρσεις κατά της Κίνας σε όλη τη δυτική Ιάβα. Η πόλη που δέχτηκε το ισχυρότερο πλήγμα ήταν το Σουκαμπούμι, όπου η οικογένειά μας διατηρούσε εταιρία μεταφορών. Εκατοντάδες εξαγριωμένοι άνθρωποι​—μεταξύ αυτών και γείτονές μας—​κατευθύνθηκαν προς το σπίτι μας με άγριες διαθέσεις. Μαζευτήκαμε έντρομοι σε μια γωνιά και βλέπαμε τους ταραχοποιούς να ρημάζουν και να λεηλατούν τα υπάρχοντά μας.

Όταν έφυγε ο όχλος, ήρθαν κάποιοι άλλοι γείτονες για να μας παρηγορήσουν. Ο πατέρας μου κάθισε μαζί τους στο πάτωμα του σαλονιού. Εκεί, ανάμεσα στα κατεστραμμένα μας πράγματα, βρήκε τη μεγάλη σουνδανική Γραφή του. Την άνοιξε και είπε στους γείτονές μας ότι αυτές οι αντιξοότητες είχαν προειπωθεί. Κατόπιν, τους μίλησε για τη χαρωπή ελπίδα της Βασιλείας.

Ο πατέρας μου δεν επικεντρώθηκε ποτέ στη συσσώρευση επίγειων θησαυρών. Κάθε τόσο μας υπενθύμιζε: «Τα πνευματικά πράγματα πρέπει να έρχονται πρώτα!» Χάρη στον ζήλο του, γνώρισαν την αλήθεια η μητέρα μου, πέντε αδέλφια μου, ο 90χρονος παππούς μου και πολλοί συγγενείς και γείτονες.