Τι Συμβαίνει στις Εκκλησιαστικές Λειτουργίες
ΕΧΕΤΕ παρατηρήσει ότι στα τελευταία χρόνια οι εκκλησιαστικές τελετουργίες έχουν αλλάξει σημαντικά; Όλα σχεδόν τα εκκλησιαστικά δόγματα έχουν επηρεασθή.
Ένας νέος παρετήρησε τελευταία: «Δεν ξέρω τι συνέβη στην εκκλησία που γνώρισα ως παιδί. Το κάθε τι έχει γίνει τόσο μοντέρνο, τόσο όμοια με .. . τζαζ.» Έχουν γίνει αλλαγές στις εκκλησιαστικές τελετουργίες που παρακολουθείτε;
Πιθανώς έχουν γίνει, και αναμφιβόλως και άλλες εκκλησιαστικές τελετουργίες στην κοινότητά σας έχουν υποστή παρόμοιες αλλαγές. Πιθανόν όμως να εκπλαγήτε μαθαίνοντας σε ποιο βαθμό έχουν γίνει αλλαγές σε μερικά μέρη.
Τι Γίνεται
Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης περιέγραψαν μια σύγχρονη εκκλησιαστική τελετουργία ως εξής: «Ένα σύννεφο από πυκνό καπνό αιωρείτο πάνω από 300 Επισκοπελιανούς, που ήσαν σωριασμένοι πάνω στο μαρμάρινο δάπεδο, ενώ στα πρόσωπά των φορούσαν μάσκα. Ο υπόκωφος κτύπος του ενισχυμένου ηχητικώς παλμού της καρδίας αντηχούσε δια μέσου των λίθινων αψίδων του διαδρόμου . . . ένα κόκκινο φως προβολέως έρριχνε φως ανάμεσα από την ομίχλη, καθώς κι’ ένα λευκό. . . . Οι χαμηλές νότες μιας κιθάρας αντικατέστησαν τον κτύπο της καρδιάς, ενώ νεαρά κορίτσια προχώρησαν μέσα στο εκκλησίασμα, σήκωσαν τους ανθρώπους, αφήρεσαν τις μάσκες τους και άρχισαν να χορεύουν.»
Μήπως λέτε ότι πρόκειται για μια σπανία και μεμονωμένη περίπτωσι; Η εφημερίς ανέγραψε: «Τελετουργίες του ροκ σαν αυτή είναι σήμερα κάτι το κοινό.» Ναι, πολλές εκκλησίες έχουν εισαγάγει τέτοια χαρακτηριστικά για να ενισχύσουν την παρακολούθησι που είχε χαλαρώσει. Ακόμη κι’ από τον ραδιοσταθμό του Βατικανού έχει ακουσθή ο γοργός ρυθμός του κτυπητού ήχου και ενός Λαϊκού τραγουδιού που ψαλμωδεί τους στίχους του άσματος «Ο Θεός Είναι Νεκρός.»
Στο Σαν Πάολο της Βραζιλίας, η εφημερίς Τζόρναλ ντα Τάρντε ανέφερε για τα κολακευτικά σχόλια που απηυθύνθησαν προς ένα λαϊκό τραγουδιστή σ’ ένα καθεδρικό ναό, και εσημείωσε ως συντάκτης: «Προ ολίγων ετών κανένας δεν θα εφαντάζετο ότι ήταν δυνατόν να παραστή μάρτυς μιας σκηνής σαν αυτή. Σήμερα, εν τούτοις, όλα φαίνονται εντελώς φυσιολογικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι άνθρωποι .. . δεν μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ ακροατηρίου ναού και ακροατηρίου τηλεοράσεως καθώς και των λάτρεών των.»
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι θρησκευτικοί, ηγέται ανέλαβαν την ηγεσία σε τέτοιες καινοτομίες. Τελευταία 450 κληρικοί και λαϊκοί αντιπρόσωποι συνεδρίασαν για την 45η Συνδιάσκεψι της Βρεττανικής Κολομβίας της Ηνωμένης Εκκλησίας του Καναδά. Η εφημερίς Ήλιος του Βανκούβερ δημοσίευσε: «Έζωσαν ο ένας τον άλλον με μπαλλόνια. Φώναζαν σαν δαιμονισμένοι για περισσότερη μουσική ροκ από δίσκους—που ήδη αντηχούσε τόσο δυνατά ώστε να κωφάνη [ακόμη και] τον Αρχάγγελο.» Είναι μήπως παράδοξο το ότι οι άνθρωποι αναστατώνονται;
Ποιος θα έπρεπε να είναι ο σκοπός των θρησκευτικών τελετουργιών; Δεν έπρεπε να είναι να μελετούν τη Γραφή και να μαθαίνουν περισσότερα για τον θεό; Είναι, όμως, πράγματι αυτός ο κύριος σκοπός των εκκλησιαστικών τελετουργιών σήμερα; Ίσως αισθάνεσθε όπως η γυναίκα που έγραψε στο Ρέντμπουκ του Μαρτίου 1969: «Θέλω μια εκκλησιαστική τελετουργία όπου ο Θεός είναι το κύριο θέμα. . .. Αλλά δεν τον βρίσκω πολύ στην εκκλησία πια.»
Πολλοί Εξοργίζονται
Είναι γεγονός ότι πολλοί θλίβονται με τις τελετουργίες της εκκλησίας των. Σε μια ενορία στην Ιταλία οι ενορίτες εξέφρασαν ζωηρά την αποδοκιμασία τους για τη ’ρυθμική λειτουργία,’ στην οποία οι προσευχές ενηλλάσσοντο με άσματα συνοδευόμενα από κιθάρες και όργανο. «Οι διαπληκτισμοί γρήγορα εξελίχθησαν σε διασάλευσι της τάξεως που αποκατεστάθη μόνο με την επέμβασι της αστυνομίας,» έγραψε η εφημερίς Ιλ Μεσσατζέρο.
Ακόμη κι’ οι επίσημες αλλαγές στη Λειτουργία, που διετάχθησαν από τον πάπα για να εφαρμοσθούν σε όλες τις Καθολικές εκκλησίες μέχρι του Νοεμβρίου 1971, αποκρούονται έντονα από πολλούς Καθολικούς. Όταν οι αλλαγές ετέθησαν για πρώτη φορά σε ισχύ στις εκκλησίες της Ιταλίας στις 30 Νοεμβρίου 1969, οι διαφωνίες έλαβαν έκτασι. Φυλλάδια διαμαρτυρίας σκορπίσθηκαν στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου ακριβώς όταν ο Πάπας Παύλος ικέτευε το πλήθος να δείξη επιείκεια γι’ «αυτή τη νέα ιεροτελεστία.»
Είναι σαφές ότι η σύγχυσις και η αναταραχή έχουν λάβει έκτασι σε όλες τις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Αυτές δέχονται ισχυρά χτυπήματα από κάθε κατεύθυνσι από τους ανέμους της αλλαγής, όπως ένα πλοίο που έχει χάσει τα εξαρτήματα της πρυμνοδετήσεως του. Δεν έχουν προφανείς γραμμές κατευθύνσεως. Κανόνες που εδόθησαν χθες δεν ισχύουν πια σήμερα, κι’ έτσι οι άνθρωποι συμπεραίνουν ότι οι σημερινοί κανόνες δεν θα είναι εφαρμόσιμοι αύριο. Ακόμη και η Γραφή δεν γίνεται πια αποδεκτή ως αυθεντία.
Οι αλλαγές που γίνονται στις εκκλησίες έχουν αναμφιβόλως συντελέσει στην ταχεία παρακμή των. Υπάρχουν, όμως, και άλλοι λόγοι για την παρακμή των εκκλησιών.