Μια Ματιά στην Ασφάλεια Ζωής

ΠΕΡΥΣΙ οι Αμερικανοί πρόσθεσαν $117.000.000.000 για να καλύψουν την ασφάλεια της ζωής των, ανεβάζοντας το κάλυμμα της ασφαλείας της ζωής στις Ηνωμένες Πολιτείες σε $.1.300.000.000. Το 1940 το ολικό αυτό ποσό ήταν λίγο ανώτερο από $100.000.000.000, περίπου το ποσόν της τελευταίας αυξήσεως!

Οι οικογένειες κάνουν περισσότερες ασφάλειες ζωής από κάθε προηγούμενη περίοδο. Πριν από 15 χρόνια οι οικογένειες που είχαν ασφαλιστήρια ζωής υπελόγιζαν κατά μέσον όρον ένα σύνολο προστασίας από $8.700. Σήμερα το ποσό αυτό έχει ανέλθει σ’ ένα μέσο όρο $19.900 σε κάλυμμα κατά οικογένεια.

Προφανώς η ασφάλεια ζωής αποτελεί ένα μεγάλο κονδύλι για τον προϋπολογισμό πολλών οικογενειών. Και εν τούτοις ο μέσος κάτοχος ασφαλιστηρίου συχνά γνωρίζει ολιγώτερα για την ασφάλεια της ζωής του απ’ ό,τι γνωρίζει για άλλες μεγάλες αγορές. Αυτό συμβαίνει διότι τα ασφαλιστήρια χρησιμοποιούν όρους που είναι συνήθως άγνωστοι.

Αλλ’ είτε κατανοούν τους όρους είτε όχι, εκατομμύρια ατόμων εξακολουθούν να κάνουν ασφάλεια ζωής. Πραγματικά, υπάρχουν τώρα περίπου 400.000 άτομα που προσφέρουν ασφάλεια ζωής στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο. Οι άνθρωποι παίρνουν ασφαλιστήρια από αυτούς λόγω της αβεβαιότητος της ζωής· έχουν ανάγκη της προστασίας που παρέχει η ασφάλεια στις οικογένειες των. Τα οφέλη της ασφαλείας ζωής πραγματοποιούνται μερικές φορές πολύ σύντομα.

Στις 8.30΄ ένα βράδυ δύο νεοπαντρεμένοι έκαμαν μια οικογενειακή ασφάλεια $3.000 με μια προσωρινή $10.000. (Η «προσθήκη» επιτρέπει στο άτομο να ενώση την προσωρινή ασφάλισι με το μόνιμο κάλυμμα.) Επλήρωσαν τα πρώτα ασφάλιστρα από $15.19. Την άλλη ημέρα ο σύζυγος πήγε στο λατομείο όπου ειργάζετο και εφονεύθη κατόπιν δυστυχήματος. Η προστασία της ασφαλείας έλαβε χώραν αμέσως λόγω πληρωμής ενός μόνο ασφαλίστρου.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι η χήρα είχε το δικαίωμα να λάβη $6.000 εφ’ άπαξ. Το ποσό αυτό ήταν διπλάσιο του βασικού λόγω του ότι ο θάνατος επήλθε κατόπιν δυστυχήματος. Επιπροσθέτως θα λάβη $10.000 σε μια περίοδο χρόνου. Έτσι, η προπληρωμή των $15 και ολίγων σεντς θα αποφέρη $16.000 για τη χήρα και το αγέννητο παιδί της.

Η περίπτωσις αυτή αποδεικνύει μια βασική αλήθεια. Η ασφάλεια ζωής δεν μπορεί να ασφαλίση ένα άτομο εναντίον του θανάτου. Μπορεί όμως να προστατεύση τους εξαρτωμένους του θανόντος από κάποια οικονομική απώλεια που προκάλεσε ο θάνατός του. Αυτός είναι ο πρωταρχικός σκοπός της ασφαλείας ζωής.

Για πολλά άτομα η ασφάλεια ζωής έχει λάβει δευτερεύοντα ρόλο—το να δημιουργήση έναν λογαριασμό αποταμιεύσεως που θα προμηθεύση ρευστό χρήμα σε περίπτωσι που ένα άτομο θα γίνη ανίκανο για εργασία ή θα παραιτηθή.

Εφ’ όσον υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με την ασφάλεια ζωής και των διαφόρων ειδών ασφαλιστηρίων της, πώς θα μπορούσε ένα άτομο που επιθυμεί την προστασία της να κάμη τέτοια ασφάλεια; Πρέπει να την ενεργήση αναλόγως με τις ανάγκες του, τις περιστάσεις και την προοπτική του μέλλοντος.

Βασικώς υπάρχουν δύο είδη ασφαλείας ζωής. Υπάρχει ένα προσωρινό είδος που λέγεται ασφάλεια «επί προθεσμία». Και υπάρχει ένα μόνιμο είδος που λέγεται ασφάλεια «εφ’ όρου ζωής». Αυτή λέγεται επίσης «ευθεία» ή «κοινή» ασφάλεια ζωής. Ας εξετάσωμε πρώτα το ολιγότερο δαπανηρό είδος.

Ασφάλεια Ζωής Επί Προθεσμία

Όπως δείχνει το όνομά της η επί προθεσμία ασφάλεια της ζωής σας προστατεύει για ένα περιορισμένο διάστημα χρόνου. Μοιάζει με τις ασφάλειες αυτοκινήτων και οικιών. Συνήθως τα επί προθεσμία ασφαλιστήρια γίνονται για πέντε ή δέκα έτη. Αν το ασφαλισμένο άτομο πεθάνη μετά την εκπνοή της προθεσμίας, η οικογένεια του δεν παίρνει τίποτε. Η επί προθεσμία ασφάλεια δεν συνάπτεται προς τον σκοπό να δημιουργηθή ένα χρηματικό απόθεμα για μελλοντική χρήσι. Είναι μια απλή ασφάλεια μόνο για ασφαλιστικούς σκοπούς. Η επί προθεσμία ασφάλεια παρέχει τη μεγαλύτερη προστασία για το κάλυμμα του δολλαρίου. Αν, παραδείγματος χάριν, ένας άνδρας τριάντα πέντε ετών επιθυμή ένα κάλυμμα $25.000 με μόνιμη ασφάλεια ζωής, θα του στοίχιζε ένα ετήσιον ασφάλιστρον περίπου $415. Αλλά το ετήσιον ασφάλιστρον για ένα κάλυμμα $25.000 με πενταετή προθεσμία ασφαλείας θα ανήρχετο περίπου σε $125.

Ένα «ανανεώσιμο» επί προθεσμία ασφαλιστήριο εγγυάται σ’ ένα άτομο το δικαίωμα ν’ ανανεώνη ένα επί προθεσμία ασφαλιστήριο ασχέτως προς την υγεία του. Πρέπει όμως να πληρώνη ένα μεγαλύτερο ασφάλιστρο κάθε φορά που κάνει την ανανέωσι. Όταν όμως ένας είναι ηλικίας μεταξύ είκοσι πέντε και σαράντα πέντε ετών η αξία της πενταετούς ανανεώσεως ανέρχεται σχετικά αργά. Εν τούτοις, όταν ένας φθάση σε ηλικία εξήντα πέντε ετών είναι συνήθως αδύνατον ν’ αποκτήση ασφάλεια επί προθεσμία.

Για ολόκληρο το χρόνο της ζωής, η επί προθεσμία ασφάλεια στοιχίζει περισσότερο από τη μόνιμη ασφάλεια ζωής. Αυτό είναι αληθές, διότι η μόνιμη ασφάλεια δημιουργεί ρευστό κεφάλαιο το οποίο αποσύρεται. Αλλά για μικρότερες περιόδους η επί προθεσμία ασφάλεια παρέχει προστασία με πολύ λιγώτερο κόστος.

Τα περισσότερα επί προθεσμία ασφαλιστήρια είναι ένα από τα δυο βασικά είδη:«επίπεδον» επί προθεσμία ασφαλιστήριο για $10.000 σας ασφαλίζει για $10.000 για τη διάρκεια όλων των δέκα ετών. Αφ’ ετέρου, ένα δεκαετές «μειώσιμο» προθεσμιακό ασφαλιστήριο για $10.000 σας ασφαλίζει για $10.000 μόνο κατά το πρώτον έτος. Κάθε επόμενο έτος η ασφάλεια μειώνεται ολίγον μέχρις ότου εξαφανισθή στο τέλος του δεκάτου έτους. Η ασφάλεια αυτού του είδους στοιχίζει λιγώτερο από την επίπεδη ασφάλεια, διότι ο κίνδυνος της Εταιρίας ελαττώνεται.

Ένα «ανταλλάξιμο επί προθεσμία» συμβόλαιο εγγυάται σ’ ένα άτομο το δικαίωμα να το ανταλλάξη με μια μόνιμη ασφάλεια εφ’ όρου ζωής ασχέτως προς την υγεία του. Φυσικά, πρέπει να πληρώση τη διαφορά κόστους της μονίμου ασφαλείας. Γενικά, κάθε επί προθεσμία ασφαλιστήριο ή επί προθεσμία προσθήκη είναι ανταλλάξιμα πάνω σ’ αυτή τη βάσι αλλά πρέπει ο δικαιούχος να κάμη χρήσι του δικαιώματος αυτού τον καιρό ή προ του καιρού που καθορίζεται στο ασφαλιστήριο. Το δικαίωμα της ανταλλαγής είναι πολύ σπουδαίο για τον κάτοχο της επί προθεσμία ασφαλείας ο οποίος βρίσκει τον εαυτό του ανασφάλιστο. Μπορεί κανείς να ελέγξη ένα επί προθεσμία ασφαλιστήριο ή προσθήκη για να γνωρίζη το χρονικό όριο ασφαλίσεως.

Τώρα ας ρίξωμε μια ματιά στην ακριβώτερη μόνιμη ασφάλεια.

Ασφάλεια Εφ’ Όρου Ζωής

Η ασφάλεια αυτή συνήθως στοιχίζει τρεις φορές περισσότερο από την πενταετή επί προθεσμία ασφάλεια. Εν τούτοις, τα ασφάλιστρα της εφ’ όρου ζωής ασφαλείας παραμένουν τα ίδια, ενώ τα ανανεώσιμα επί προθεσμία ασφαλιστήρια στοιχίζουν περισσότερα σε κάθε ανανέωσι. Τα εφ’ όρου ζωής ασφαλιστήρια επιβαρύνουν το άτομο με ένα κατά μέσον όρο ετήσιο ασφάλιστρο βασιζόμενο στην ασφάλισί του για όλη τη ζωή. Η περίοδος αυτή συνήθως υπολογίζεται σε 100 έτη για στατιστικούς σκοπούς.

Η συνήθης ή εφ’ όρου ζωής ασφάλεια είναι το είδος της ασφαλίσεως που συνήθως προωθείται από τις ασφαλιστικές εταιρίες και έτσι πολλοί πράκτορες ασφαλειών δυνατόν να μη συνιστούν την επί προθεσμία ασφάλισι. Ένας πράκτωρ επίσης λαμβάνει μικρότερη προμήθεια επί του ασφαλίστρου της επί προθεσμία ασφαλείας παρ’ όση λαμβάνει επί του ασφαλίστρου που πληρώθηκε για μια κοινή ασφάλεια.

Οι άνθρωποι κάνουν ασφάλεια εφ’ όρου ζωής για να έχουν ένα συνεχές κάλυμμα και για ν’ αποταμιεύσουν χρήμα για το μέλλον. Ένα μέρος του ασφαλίστρου ενός εφ’ όρου ζωής ασφαλιστηρίου χρησιμοποιείται για αποταμίευσι ρευστού χρήματος. Επίσης οι ασφαλιστικές εταιρίες πληρώνουν τόκο επί του ρευστού χρήματος που δημιουργείται επί ενός ασφαλιστηρίου. Αν, για κάποιο λόγο, το ασφαλιζόμενο άτομο έχει ανάγκη χρημάτων, μπορεί να στραφή στην εφ’ όρου ζωής ασφάλεια του και να εισπράξη το συσσωρευθέν ποσόν. Αλλά δεν υπάρχει λόγος να παραδώση το ασφαλιστήριό του. Μπορεί επίσης να κρατήση την ασφάλεια. Πώς; Δανειζόμενος το ποσόν που χρειάζεται και κατόπιν πληρώνοντας τον τόκο του δανείου καθώς και τα ασφάλιστρα.

Αντίθετα προς τα περισσότερα επί προθεσμία ασφαλιστήρια, μπορεί κανείς ν’ αφήση την εφ’ όρου ζωής ασφάλεια του να λήξη κι’ εν τούτοις να είναι ακόμη ασφαλισμένος. Αυτό υπήρξε μια έκπληξις σε μια χήρα της Νέας Υόρκης τελευταία.

Ο σύζυγος αυτής της γυναίκας πέθανε κατόπιν αυτοκινητικού δυστυχήματος λίγο χρόνο μετά τη λήξι της εφ’ όρου ζωής ασφαλείας του, αποτελουμένης από $6.000. Εν τούτοις, ο σύζυγος εκαλύπτετο ακόμη σύμφωνα με «τον όρο περί παρατάσεως του χρονικού ορίου της ασφαλίσεως.» Ο νόμος ορίζει ότι το χρήμα που αφήνεται σ’ ένα τέτοιο ασφαλιστήριο δεν κατάσχεται, αλλ’ αυτομάτως είναι δυνατόν να γίνη ασφάλεια επί προθεσμία για το ποσόν του ασφαλιστηρίου για τόσο χρονικό διάστημα όσο επιτρέπουν τα συσσωρευθέντα μετρητά. Ο πράκτωρ έφερε στη χήρα μια επιταγή $6.000.

Είναι σπουδαίο να σημειωθή ότι σε μια λήξασα οικογενειακή ασφάλεια μόνο ο πρώτος ασφαλισθείς, ο σύζυγος, καλύπτεται σύμφωνα με τον όρο της παρατάσεως. Ας παρακολουθήσουμε τα οικογενειακά αυτά σχέδια κάπως πλησιέστερα.

Ποικιλία Ασφαλιστηρίων

Ένα σχέδιο οικογενειακού ασφαλιστηρίου καλύπτει τον πατέρα, τη μητέρα και τα παιδιά κάτω από ένα συμβόλαιο. Τα ασφάλιστρα υπολογίζονται επί της ηλικίας του πατρός. Όλα τα νεογεννηθέντα συμπεριλαμβάνονται αυτομάτως χωρίς ιδιαιτέρα πληρωμή. Ο θάνατος του πατρός σημαίνει ότι επληρώθη η ασφάλεια για τη χήρα του και τα παιδιά. Σε ηλικία 18, 21 ή 25 ετών, αναλόγως προς το συμβόλαιο, τα παιδιά μπορούν να την μετατρέψουν σε διαρκή ασφάλεια ζωής ασχέτως προς την υγεία των. Παραδείγματος χάριν ένα οικογενειακό σχέδιο ασφαλίσεως θα καλύψη τον πατέρα για $5.000, και τη μητέρα και τα παιδιά για $1.000 τον καθένα.

Εκείνοι που είναι σε θέσι να εξοφλήσουν την ασφάλειά των κατά τα έτη της δραστηριότητός των, συνήθως εκλέγουν ασφάλεια ζωής «με περιορισμένη πληρωμή.» Πληρωμή σε δέκα έτη, πληρωμή σε είκοσι έτη ή πληρωμή σε τριάντα έτη μιας ασφαλείας ζωής σημαίνει ότι το άτομο κατέχει ένα τελείως εξωφλημένο ασφαλιστήριο κατά τον καθωρισμένο αριθμό των ετών. Τα ασφάλιστρα είναι πολύ υψηλότερα από την εφ’ όρου ζωής ασφάλεια, διότι το άτομο δεν πληρώνει για ολόκληρη τη ζωή. Οι αξίες σε μετρητά σχηματίζονται γρηγορώτερα παρά με ένα ασφαλιστήριο εφ’ όρου ζωής.

Εκείνοι που ζητούν μεγαλύτερα ακόμη χρηματικά αποθέματα σε περιωρισμένο χρόνο στρέφονται προς το δαπανηρό ασφαλιστήριο που ονομάζεται «μικτή ασφάλεια.» Όπως η εφ’ όρου ζωής ασφάλεια, ένα ασφαλιστήριο μικτής ασφαλείας είναι συνδυασμός προστασίας και αποταμιεύσεων· εν τούτοις, το ασφαλιστήριον μικτής ασφαλείας υπογραμμίζει οριστικά τη σπουδαιότητα της αποταμιεύσεως χρημάτων μάλλον παρά την προστασίαν.

Ένα ασφαλιστήριο μικτής ασφαλείας εγγυάται στο ασφαλισμένο άτομο μετρητά μέχρι του αναγραφομένου επί του ασφαλιστηρίου ποσού όταν έλθη στη λήξι του. Αυτό μπορεί να γίνη, παραδείγματος χάριν, σε δέκα οκτώ ή σε είκοσι έτη, ή όταν το άτομο φθάση σε ηλικία εξήντα πέντε ετών. Κατά τη λήξι η ασφαλιστική προστασία λήγει και το ασφαλισμένο άτομο λαμβάνει το χρήμα ολόκληρο διά μιας ή και σε δόσεις. Συχνά οι κάτοχοι ασφαλιστηρίων συγχέουν την εικοσαετούς πληρωμής ασφάλεια με την ακριβότερη μικτή ασφάλεια.

Αν ένας έκαμε μια εικοσαετή μικτή ασφάλεια για $2.000 σε ηλικία είκοσι ετών με πληρωμή $9.38 τον μήνα, αυτό θα έφθανε στην τιμή των 2.660 σε είκοσι έτη, πέραν των οποίων το άτομο δεν είναι πια ασφαλισμένο. Ένα ασφαλιστήριο ζωής $2.000 πληρωτέον σε είκοσι χρόνια που έχει γίνει στην ίδια ηλικία αντί $5.60 τον μήνα θα έφθανε σε είκοσι χρόνια στην αξία των $1.360 περίπου. Θα μπορούσε τότε το άτομο να εισπράξη τα χρήματα ή να κρατήση το κάλυμμα των $2.000, χωρίς να πληρώνη άλλα ασφάλιστρα ύστερα από τα είκοσι χρόνια.

Αν κανείς έχη πραγματικά ένα ασφαλιστήριο μικτής ασφαλείας, η λήξις αυτή θα φαίνεται επί του ασφαλιστηρίου, και το άτομο θα πληρώνη περισσότερα γι’ αυτόν τον τύπο του ασφαλιστηρίου.

Περικοπή Εξόδων

Ο καθένας θα ήθελε να περικόψη τα έξοδα ασφαλείας χωρίς να διακόψη το ασφαλιστήριό του. Είναι όμως αυτό δυνατό να γίνη; Ναι, είναι. Και μερικοί σεβαστοί κύριοι ασφαλειών λέγουν ότι αυτό είναι πραγματικά εκείνο που πρέπει να κάμετε—σε μερικές περιπτώσεις.

Οι άνθρωποι αυτοί συμβουλεύουν το κοινό να κρατήση το εφ’ όρου ζωής ασφαλιστήριό του έξη ή επτά χρόνια μέχρις ότου το ποσό των μετρητών χρημάτων αυξηθή σημαντικώς. Έπειτα συνιστούν ν’ αφήσουν να λήξη το ασφαλιστήριο χωρίς ν’ αποσύρουν τα χρήματα. Σύμφωνα με το νόμο, μια παραταθείσα ασφάλεια διατηρή το άτομο ασφαλισμένο για τόσα έτη όσα καθορίζονται στον έντυπο πίνακα του εφ’ όρου ζωής ασφαλιστηρίου του. Θα θυμηθήτε την περίπτωσι της χήρας στη Νέα Υόρκη η οποία εισέπραξε $6.000 κατά τον θάνατο του συζύγου της έναντι της ληξάσης ασφαλείας του.

Μια παραταθείσα ασφάλεια επί προθεσμία μπορεί να διαρκή πολλά χρόνια αν το ασφαλιστήριο είναι επτά ετών ή παλαιότερο. Ένα άτομο με σοβαρή ασθένεια παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε να χρησιμοποιήση αυτή την οδηγία για την πληρωμή των ιατρικών λογαριασμών με τα ασφάλιστρα που θα εξοικονομούντο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αλλ’ υπάρχουν και άλλοι τρόποι κάμετε—σε μερικές περιπτώσεις.

Δείχνει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο ενός ατόμου ότι έχει επιβαρυνθή; Παραδείγματος χάριν, αν ο ησφαλισμένος υποχρεώθηκε να πληρώση επί πλέον λόγω αυξήσεως του βάρους του και κατόπιν επανήλθε στο κανονικό του βάρος επί ένα ή περισσότερα χρόνια, μπορεί να ζητήση ν’ απαληφθή η επιβάρυνσις. Αυτό εφαρμόζεται σε οποιαδήποτε επιβαρυνθείσα φυσική κατάστασι ή εμπόδιο που έχει τακτοποιηθή. Αξίζει τον κόπο να δοκιμάσετε.

Ένας άλλος τρόπος περικοπής των ασφαλιστικών εξόδων είναι να ζητήσετε ένα «μειωμένο εξοφλημένο ασφαλιστήριο.» Σύμφωνα με τον πίνακα των αξιών μετρητοίς, το ασφαλιστήριο του ησφαλισμένου θα δείχνη σε πόσο μεγάλο εξωφλημένο ασφαλιστήριο δικαιούται τώρα ο ησφαλισμένος. Φυσικά, το ποσό δεν θα είναι ίσο προς το αναγραφόμενο στο συμβόλαιο. Γι’ αυτό το εξωφλημένο ασφαλιστήριο ονομάζεται «μειωμένο.»

Αν πρόκειται να κάμετε ασφάλεια ζωής, υπολογίστε πρώτα τι εισοδήματα θα έχη η οικογένειά σας από την Κοινωνική Ασφάλισι, όταν πεθάνετε. Τα εισοδήματα αυτά θα μπορούσαν ν’ ανέλθουν σε πολλές χιλιάδες δολλαρίων ασφαλείας. Κατόπιν ερευνήστε για ένα φθηνό ομαδικό κάλυμμα. Ρωτήστε τον εργοδότη σας ή το συνδικάτο σας. Οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι, οι διδάσκαλοι, οι νοσοκόμες, οι δικηγόροι, οι ηλεκτρικοί-μηχανικοί, μπορούν να κάμουν έξοχο ομαδικό κάλυμμα σε χαμηλές τιμές.

Για όσους ζουν στη Νέα Υόρκη, το Κοννέκτικατ ή τη Μασατσούσετς μπορούν να επιτύχουν τραπεζική αποταμίευσι με ασφάλεια ζωής. Αυτή στοιχίζει λιγώτερο, διότι δεν πληρώνονται οι υπηρεσίες ασφαλιστικού πράκτορος.

Όταν ένα άτομο κάμη το είδος της ασφάλειας που επιθυμεί, θα πρέπει ν’ αποκτήση την καλή συνήθεια να πληρώνη τα ασφάλιστρα εντός της προθεσμίας των 31 ημερών. Αν βραδύνη και το ασφαλιστήριο εκπνεύση, η εταιρία είναι υποχρειωμένη να το αντικαταστήση εντός τριών ετών από της λήξεώς του, αλλά μόνον αν αποδειχθή ότι ο κάτοχος έχει καλή υγεία.

Ένα άλλο μειονέκτημα που παρουσιάζεται όταν αφήνεται ένα ασφαλιστήριο να εκπνεύση είναι ότι κάθε αντικατάστασις στρέφει το ρολόγι πίσω στην αρχή της διετούς αμφισβητήσιμης περιόδου. Όταν ένα ασφαλιστήριο κατέχεται επί δύο έτη, καθίσταται αδιαφιλονίκητο. Εν τούτοις, προ της παρόδου της διετούς περιόδου μια οποιαδήποτε σπουδαία παράλειψις, που αφήνει ακάλυπτη την ασφάλεια λόγω μιας απαιτήσεως, θα μπορούσε να επιφέρη την ακύρωσι του συμβολαίου. Συνεπώς, για τους λόγους αυτούς, είναι ουσιώδες να μην αφήνεται ένα ασφαλιστήριο να εκπνεύση.

Η ασφάλεια ζωής πρέπει να θεωρήται ως μια ιδιοκτησία όμοια μ’ ένα λογαριασμό αποταμιεύσεως, με μετοχές ή ομολογίες. Παίρνει ένα πορτοφόλι με χρήματα από τον θάνατο. Μπορεί να εκτελέση έναν χρήσιμο ρόλο.