«Ο Λόγος ο Σος Αλήθεια Εστί»

Μη Χρησιμοποίησις του Ονόματος του Θεού με Ανάξιο Τρόπο

Η ΤΡΙΤΗ από τις Δέκα Εντολές αναφέρεται στο όνομα του Θεού: «Μη λάβης το όνομα Ιεχωβά του Θεού σου επί ματαίω [με ανάξιον τρόπον, ΜΝΚ]· διότι δεν θέλει αθωώσει ο Ιεχωβά τον λαμβάνοντα επί ματαίω το όνομα αυτού.—Έξοδος 20:7, ΜΝΚ.

Το όνομα του Θεού «Ιεχωβά» πραγματικά είναι μορφή ρήματος και κατά γράμμα σημαίνει «Αυτός κάνει να γίνη.» Σε όλον του τον Λόγο ο Θεός επισύρει την προσοχή στη σπουδαιότητα του ονόματός του. Έτσι ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Εφάνην εις τον Αβραάμ, εις τον Ισαάκ και εις τον Ιακώβ ως Θεός Παντοκράτωρ· δεν εγνωρίσθην όμως εις αυτούς με το όνομά μου Ιεχωβά.» Το όνομα συναντάται 6.961 φορές στις Εβραϊκές Γραφές μόνον, και βρίσκεται σ’ αυτές πάνω από διπλάσιες φορές από όλες τις άλλες επωνυμίες του αληθινού Θεού, όπως είναι «Θεός,» «Κύριος» και «Ύψιστος,» στο σύνολό τους.—Έξοδος 6:3.

Ποια ακριβώς ήταν η σημασία, το νόημα της Τρίτης Εντολής; Εναντίον ποιας παραβάσεως κατευθύνετο; Μερικοί νεώτεροι Ιουδαίοι λόγιοι ισχυρίζονται ότι αυτή κατευθύνετο μόνον εναντίον της ψευδορκίας και έτσι αποδίδουν αυτή την εντολή ως εξής: «Δεν θέλεις ορκισθή ψευδώς εις το όνομα Κυρίου του Θεού σου· διότι ο Κύριος δεν θέλει συγχωρήσει εκείνον όστις ορκίζεται ψευδώς εις το όνομά Του.» Αυτοί οι λόγιοι θεωρούν ότι η απλή ύβρις του ονόματος του Θεού δεν μπορούσε να είναι τόσο σοβαρή παράβασις για ν’ απαγορεύεται στην Τρίτη Εντολή.

Είναι αυτό το επιχείρημα σωστό; Όχι, δεν είναι. Πρώτα-πρώτα, αυτό θα έκανε την Τρίτη Εντολή να λέγη το ίδιο πράγμα όπως η Ενάτη, η οποία απευθυνόταν εναντίον της ψευδομαρτυρίας: «Δεν θέλεις ψευδομαρτυρήσει κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή.»—Έξοδ. 20:16.

Ότι ο Ιεχωβά Θεός πράγματι έλαβε σοβαρώς υπ’ όψιν την ίδια την ύβρι του ονόματός του είναι προφανές από την αναγραφή στο Λευιτικόν 24:10-16. Λέγει για ένα άνθρωπον ο οποίος χρησιμοποίησε το «Όνομα» με βλάσφημο τρόπο. Είχε τεθή σε φυλακή εωσότου ληφθή από τον Ιεχωβά λόγος σχετικά με αυτή την παράβασι. Και πώς την εθεώρησε ο Ιεχωβά; Διέταξεν «όστις βλασφημήση το όνομα του Ιεχωβά εξάπαντος θέλει θανατωθή.» Ασφαλώς ο Ιεχωβά δεν πήρε την ύβρι του ονόματός του ελαφρά. Άξιζε την καταδίκη σε θάνατο, κεφαλική ποινή.

Όσο για το τι περιελάμβανε η Τρίτη Εντολή, θα μπορούσε να λεχθή ότι υπήρχαν τέσσερα πράγματα εναντίον των οποίων κατευθύνετο η εντολή αυτή. Δηλαδή, υπήρχαν τέσσερες τρόποι με τους οποίους η εντολή αυτή μπορούσε να παραβιασθή. Και οι τέσσερες είναι σπουδαίοι για τους Χριστιανούς διότι η αρχή στην οποία στηρίζεται αυτή η εντολή εφαρμόζεται επίσης σ’ αυτούς. Παραδείγματος χάριν, ο Ιησούς Χριστός, στην υποδειγματική προσευχή του, έθεσε πρώτο το αίτημα: «Αγιασθήτω το όνομά σου.» Ο αγιασμός είναι ακριβώς το αντίθετο της χρησιμοποιήσεώς του με ανάξιο τρόπο. Ο απόστολος Πέτρος έγραψεν ότι ο Θεός εκάλεσε τους Χριστιανούς να είναι ‘λαός διά το όνομα αυτού.’—Ματθ. 6:9· Πράξ. 15:14.

Πρώτα-πρώτα, η Τρίτη Εντολή απευθυνόταν εναντίον της εκφράσεως του ονόματος του Θεού με τρόπον ανευλαβή. Αυτή η εντολή απηγόρευε να χρησιμοποιήται το όνομα του Θεού σε κατάρα ή σε βλασφημία. Το να χρησιμοποιήται με τρόπον που μερικοί χρησιμοποιούν τη λέξι «Θεός» ή «Ιησούς» κάθε φορά που διαμαρτύρονται για κάτι, θα ήταν σαν να χρησιμοποιούν το όνομα του Ιεχωβά με ανάξιο ή βλάσφημο τρόπο.

Δεύτερον, θα χρησιμοποιούσε κανείς το όνομα του Ιεχωβά με ανάξιο τρόπο, αν ωρκιζόταν για ένα ψεύδος στο όνομα του Θεού, ακριβώς όπως τονίσθηκε από μερικούς Ιουδαίους λογίους. Αυτό, όμως, δεν ήταν ο κύριος, πρωταρχικός ή μόνος τρόπος με τον οποίον η τρίτη Εντολή θα μπορούσε να παραβιασθή, όπως νομίζουν.

Έπειτα πάλι, το όνομα του Ιεχωβά μπορούσε να ληφθή με ένα μάταιον ή ανάξιο τρόπο ή βλάσφημο τρόπο με το να το φέρουν αναξίως. Παραδείγματος χάριν, ο Ισραήλ έγινε λαός του ονόματος του Ιεχωβά, διότι τους απελευθέρωσε και τους έδωσε τους νόμους του και τα διατάγματά του και σύνηψε μια σχέσι διαθήκης μαζί τους. Καθώς ο Μωυσής είπε στον λαό του: «Και πάντες οι λαοί της γης θέλουσιν ιδεί, ότι το όνομα του Ιεχωβά επικέκληται επί σε, και θέλουσι τρομάζει από σου.»—Δευτ. 28:10, ΜΝΚ.

Ναι, αυτοί έγιναν λαός του ονόματός του, μάρτυρες του. Πράγματι, ο Θεός ο ίδιος εδήλωσε, καθώς αναγράφεται στον Ησαΐα 43:10: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου τον οποίον εξέλεξα.» Με το να λάβουν αυτοί το όνομα του Θεού επάνω τους και έπειτα να μη ζουν σύμφωνα με τις υποχρεώσεις των ως λαού του θα ελάμβαναν το όνομα του Ιεχωβά με ανάξιο τρόπο. Καθώς τους είπε διά του προφήτου του Ιεζεκιήλ: «Εγώ δεν κάμνω τούτο ένεκεν υμών, οίκος Ισραήλ, αλλ’ ένεκεν του αγίου ονόματός μου, το οποίον εβεβηλώσατε μεταξύ των εθνών εις τα οποία ήλθετε.» (Ιεζ. 36:22) Έτσι, με την ειδωλολατρική των πορεία, όταν ωμολογούσαν ότι ήσαν λάτρεις του Ιεχωβά Θεού, ασφαλώς εβεβήλωναν το όνομά του. Το χρησιμοποιούσαν μ’ ένα ανάξιο τρόπο, φέροντας όνειδος επάνω του.

Υπήρχε ακόμη κι’ ένας άλλος τρόπος με τον οποίον η τρίτη Εντολή μπορούσε να παραβιασθή. Και ποιος ήταν αυτός; Με το να κρύβουν, ν’ αγνοούν ή να παραμελούν το όνομα του Θεού. Τόσο πολύ έχει αγνοηθή το όνομα του Θεού στην εποχή μας, ώστε πάρα πολλοί Ιουδαίοι και καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί, μολονότι εξοικειωμένοι με τις Δέκα Εντολές, καμμιά ιδέα δεν έχουν ότι ο Θεός έχει ένα μοναδικό και διακεκριμένο όνομα και ποιο είναι το όνομα αυτό. Η απέραντη πλειονότης εκείνων οι οποίοι είναι εξοικειωμένοι με αυτό το όνομα έμαθαν γι’ αυτό λόγω της δραστηριότητος των μαρτύρων του Ιεχωβά μάλλον παρά από τους δικούς των θρησκευτικούς ηγέτας. Ακόμη, ας σημειωθή, ότι αυτό είναι ένα όνομα που τον ξεχωρίζει από όλους τους άλλους θεούς ως τον ένα αληθινό Θεό, τον Δημιουργό του ουρανού και της γης. Αυτό είναι ένα γεγονός, παρεμπιπτόντως, που πάρα πολλοί μεταφρασταί της Βίβλου προτίμησαν ν’ αγνοούν.

Ο Ιεχωβά Θεός προειδοποίησε ότι δεν θα άφηνε ατιμώρητους εκείνους που λαμβάνουν το όνομά του με ένα μάταιον, ανάξιον και βέβηλον τρόπο. Το έθνος Ισραήλ πράγματι ανέλαβε το όνομα του Ιεχωβά με ανάξιο τρόπο και τούτο με όλες τις τέσσερες έννοιες που αναφέρθηκαν ανωτέρω. Γι’ αυτόν τον λόγον τιμωρήθηκαν το έτος 607 π.Χ. με το να μεταβούν σ’ εξορία κάτω από την παγκόσμια αυτοκρατορία της Βαβυλώνος. Επειδή και πάλιν αποδείχθηκαν ανάξιοι του ονόματος του Ιεχωβά, και το χρησιμοποιούσαν με ανάξιο τρόπο, ο Ιεχωβά τους άφησε να τιμωρηθούν ακόμη αυστηρότερα το έτος 70 μ.Χ. αφού τους απέρριψε για πάντα ως λαόν του ονόματός του. Έτσι η προειδοποίησις του Θεού απεδείχθη αληθινή.

Σήμερα, επίσης, όσοι ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά και αποδεικνύονται ψευδείς ως προς τον ισχυρισμό των με πράγματα όπως το να κηρύττουν αποστασία ή ν’ ακολουθούν μια ανήθικη πορεία διαγωγής, δεν αφήνονται ατιμώρητοι. Αυτοί αποκόπτονται από την επικοινωνία της εκκλησίας, δηλαδή αφορίζονται από την Χριστιανική εκκλησία ως ανάξιοι να φέρουν το όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά. Όλοι οι τέτοιοι έλαβαν την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Θεού και απέτυχαν στο σκοπό της.—2 Κορ. 6:1· Ιούδ. 8-16.

Και επί πλέον, όλοι όσοι αγνοούν το όνομα του Ιεχωβά, ή όσοι με οποιονδήποτε άλλον τρόπο το μεταχειρίζονται με ασέβεια, θ’ απολεσθούν κατά την ερχόμενη «μεγάλη θλίψι.» Μόνον εκείνοι οι οποίοι δέχονται το όνομα αυτό και το μεταχειρίζονται με τον οφειλόμενο σεβασμό και τιμή θα τύχουν ελέους. Αληθινά, «το όνομα του Ιεχωβά είναι πύργος οχυρός· ο δίκαιος, καταφεύγων εις αυτόν, είναι εν ασφαλεία.»—Παροιμ. 18:10, ΜΝΚ.