Οι Τρομερές Πυρκαϊές της Καλιφόρνιας
ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ εφλέγοντο σαν δαυλοί. Οι φλόγες μετεδίδοντο από σπίτι σε σπίτι. Ο κόσμος έτρεχε για τη ζωή του, ενώ οι φλόγες εστροβιλίζοντο πιο πέρα από τους διασωθέντας. Πού εγένετο αυτή η καταστροφή; Σε απόστασι ορατή από το Λος Άντζελες—μια από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου!
Ένα εξαιρετικά ξερό καλοκαίρι και άνεμοι που έπνεαν με ταχύτητα ογδόντα περίπου μιλίων την ώρα συνδυάσθηκαν για να μεταβάλουν τη μικρότερη πυρκαϊά σε τρομακτική κόλασι. Ο καπνός ανέβαινε σε ύψος 10.000 ποδών. Περίπου 150 μίλια προς τα νοτιοανατολικά άλλα σύννεφα καπνού ανυψώνονταν πάνω από την Κομητεία του Σαν Ντιέγκο. Λίγοι κάτοικοι της Νοτίου Καλιφορνίας δεν είδαν τις πιο μεγάλες πυρκαϊές.
Σε διάστημα λιγώτερο της εβδομάδος η πυρκαϊά αποτέφρωσε 680 τετραγωνικά μίλια της Νοτίου Καλιφορνίας—που αντιστοιχούν με μια έκτασι δέκα μιλίων πλάτους και εξήντα οκτώ μιλίων μήκους! Κατέστρεψε άνω των τετρακοσίων οικιών και δέκα άτομα έχασαν τη ζωή των.
Μια από τις μεγαλύτερες πυρκαϊές άρχισε περίπου στις 10.30΄ το πρωί της Παρασκευής, 25 Σεπτεμβρίου, στους λόφους που είναι στα δυτικά της Κοιλάδος Σαν Φερνάνδο όπου κατοικεί περίπου το ήμισυ του πληθυσμού του μείζονος Λος Άντζελες. Μέσα σε πέντε λεπτά η πυρκαϊά εσάρωσε άνω των χιλίων στρεμμάτων. Σε μια ώρα χίλια στρέμματα είχαν αποτεφρωθή. Οι φλόγες μετεδόθησαν πέρα από τα βουνά δια μέσου της γονίμου Φάραγγος Μάλιμπου. Έφθαναν περίπου τα εξήντα πόδια σε ύψος σαρώνοντας ανηλεώς τα πάντα προς τον Ειρηνικό Ωκεανό με ταχύτητα ογδόντα περίπου μιλίων την ώρα. Φλόγες που ήσαν ορατές από απόστασι σαράντα σχεδόν μιλίων κατέκαυσαν πολυτελείς οικίες σε λίγα λεπτά. Σπίθες και φλεγόμενοι δαυλοί, που παρεσύροντο από τον άνεμο, μετέδιδαν την πυρκαϊά σε άλλα μέρη. Σανίδες των στεγών, φλεγόμενες ακόμη εκσφενδονίζονταν από τις στέγες άλλων σπιτιών σε απόστασι εκατοντάδων γυαρδών όπου δεν φυσούσε αέρας.
Με την ακράτητη ορμή προς τη θάλασσα, η πυρκαϊά διέσχισε την κυρία παραλιακή λεωφόρο του Ειρηνικού και κατέπαυσε συγκροτήματα σπιτιών κατά μήκος της ακτής. Σε μια περίπτωσι είκοσι πολυτελή σπίτια της Μάλιμπου εκαίοντο συγχρόνως!
Από αέρος η παραλιακή πεδιάς έδιδε, όψιν περιοχής κατεστραμμένης από τον πόλεμο. Η θερμότης ήταν τόσο υψηλή ώστε τζάμια παραθύρων, ακόμη και μέταλλα, έλυωναν μέσα στις φλόγες.
Μια κάτοικος της Μάλιμπου είχε μεγάλη πεποίθησι ότι το σπίτι της δεν θα εκαίετο. «Έξαφνα,» όπως αναφέρει η ίδια, «τα σύννεφα έγιναν μαύρα σαν κάρβουνο και περιτυλίχθηκαν μέσα στις φλόγες.» Η πυρκαϊά πέρασε από την κορυφή της οροσειράς, σε απόστασι περίπου μισού μιλίου, και τότε «μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η πυρκαϊά είχε εξαπλωθή γύρω μας, ενώ ο άνεμος βούιζε σαν ατμομηχανή που ήρχετο μέσα από τη φάραγγα. Βγήκαμε με το αυτοκίνητο ανάμεσα από τις φλόγες που ήσαν και στις δυο πλευρές του δρόμου, χωρίς να σταματήσωμε για να πάρω τα λεπτά μου.»
Τίποτε δεν μπορούσε να περισωθή. Το μόνο πράγμα που επέζησε ήταν δυο μικρές πάπιες, που τις βρήκαμε να κάθωνται ακίνητες αλλά και άκαυτες σε μια λιμνούλα γεμάτη από καμμένα συντρίμματα. Και η γυναίκα πρόσθεσε: «Ήταν το μόνο χαρούμενο πράγμα μέσα σ’ όλον τον κυκεώνα.»
Περισσότερες Πυρκαϊές!
Αλλ’ αυτή δεν ήταν η μόνη πυρκαϊά. Κοντά στο Νιούχωλ, περίπου είκοσι μίλια προς το εσωτερικό, όπου άρχισε η πυρκαϊά της Μάλιμπου, μανιώδεις άνεμοι έκαψαν ηλεκτρικούς αγωγούς και προκάλεσαν μια δεύτερη καταστρεπτική πυρκαϊά. Μια τρίτη πυρκαϊά άρχισε περίπου δέκα μίλια προς δυσμάς κοντά στο Θάουζαντ Οκς. Κατά το μεσημέρι του Σαββάτου οι τρεις φωτιές είχαν συναντηθή για να σχηματίσουν μια ημισέληνο από φλόγες μήκους τριάντα πέντε μιλίων, γύρω από το δυτικό άκρον της κοιλάδος του Σαν Φερνάνδο. Αυτή η συγχωνευμένη πυρκαϊά είχε μια περίμετρο 147 μιλίων!
«Δεν είναι ασυνήθιστο να έχωμε πυρκαϊές από χαμόκλαδα εδώ στην κοιλάδα,» ανέφερε ο Φόρεστ Τάννερ «και είναι κάτι το κοινό να βλέπωμε καπνούς στην περιοχή. Εκείνο που έκαμε πραγματικά τους ανθρώπους να ξυπνήσουν ήταν η είδησις ότι σπίτια εκαίοντο στο Τσάτσγουορθ και ότι η φωτιά ήταν τελείως εκτός ελέγχου.» Στο Τσάτσγουορθ εκάησαν τριάντα πέντε σπίτια—σπίτια της τάξεως των $70.000.
Ο κάτοικος ενός από τα πρώτα σπίτια που εκάησαν στο Τσάτσγουορθ είπε: «Νόμισα ότι δεν υπήρχε λόγος για ν’ ανησυχούμε. Ούτε σκέφθηκα να καταβρέξω την οροφή—ποτέ δεν είχαμε ούτε σταγόνα επί τόπου.» Έδειξε ένα μικρό στρογγυλό λόφο πίσω από το σπίτι του και είπε: «Ήμουν σ’ εκείνον το λόφο ούτε πέντε λεπτά πριν από τη φωτιά και δεν είδα τίποτα! Υπήρχε πολύς καπνός και σκέφθηκα ότι θα ήταν καλύτερα ν’ απομακρυνθούμε, αλλά δεν είδα τη φωτιά.»
Σε λιγώτερο από πέντε λεπτά, είπε, ο άνεμος παρέσυρε τη φωτιά σαν μια λαμπάδα μέσα από τα χόρτα του λόφου. Το σπίτι του κατεκάη μέχρις εδάφους. Η φωτιά μεταδόθηκε από το ένα σπίτι στο άλλο. Μόλις έπεφτε η στέγη, το υπόλοιπο του σπιτιού εκαίετο μέσα σε δεκαπέντε ως είκοσι λεπτά. Στη νότια πλευρά ενός δρόμου δεκατέσσερα νέα σπίτια εκάησαν. Ένα δέκατο πέμπτο στη μέση της σειράς των καμένων σπιτιών ξέφυγε εντελώς από τη φωτιά!
Άλλοι άνθρωποι σε πολλά μέρη του κόσμου θα το θεωρήσουν παράξενο το ότι τα σπίτια εδώ δεν είναι κατασκευασμένα από πέτρα και με στέγες από κεραμίδια, αλλά η κανονική ύλη κατασκευής οικιών είναι το ξύλο.
Η Πυρκαϊά του Σαν Ντιέγκο
Περίπου 150 μίλια νοτίως της φωτιάς του Λος Άντζελες μια άλλη τρομακτική πυρκαϊά είχε ήδη προκληθή από τους ίδιους ανέμους. Άρχισε, το Σάββατο ψηλά στο Εθνικό Δάσος του Κλήβελαντ. Οι άνεμοι χτύπησαν έναν στύλο ηλεκτρικού ρεύματος και έβαλαν φωτιά στα ξερά χόρτα. Η φωτιά άρχισε να παρασύρεται από ανεμοστρόβιλους που έπνεαν με ταχύτητα εβδομήντα πέντε μίλια την ώρα και βούιζαν επάνω στις βουνοπλαγιές και κάτω στις χαράδρες ακόμα και καταπράσινες κοιλάδες και μέσα σε κατοικημένες περιοχές.
Υπολογίζεται ότι 40.000-60.000 άτομα απεμακρύνθησαν από την περιοχή. «Η πόλις έμοιαζε μ’ ένα τόπο φαντασμάτων, από την οποία όλοι είχαν φύγει,» είπε ο Λεόν Κρουκς της δασώδους κοινότητος της Πάιν Βάλλεϋ, περίπου πενήντα μίλια ανατολικά του Σαν Ντιέγκο.» Το προσωπικό τής αστυνομίας περιπολούσε πολύ προσεκτικά για να μη γίνη καμμιά λεηλασία στην εγκαταλειφθείσα περιοχή.»
Ένας κώνος φωτιάς σχήματος κυκλώνος έκαψε ένα σπίτι, έπειτα χωρίσθηκε σε δυο κλάδους ο ένας από τους οποίους πέρασε μέσα από το δασώδες κτήμα δίπλα στο σπίτι του Κρουκς, καίοντας τα πάντα, ακριβώς ως την άκρη του φράχτη του που απείχε δυο πόδια από το σπίτι, χωρίς ούτε να καψαλίση το χρώμα του σπιτιού. Έδειξε με το χέρι του μερικά δένδρα όπου είχε καή η μια τους πλευρά, ενώ η άλλη είχε παραμείνει πράσινη—ανάλογα με την ιδιοτροπία των εναλλασσομένων ανέμων.
Στην αγροτική περιοχή της Άλπιν, τριάντα μίλια ανατολικά του Σαν Ντιέγκο, ο Κλάρενς Ενγκεμπρέτσον υποχρεώθηκε να φύγη από το σπίτι του δυο φορές. Την πρώτη φορά η φωτιά πέρασε περίπου ένα τέταρτο του μιλίου μακρυά από το σπίτι, του. Για την δεύτερη μετακίνησι η σύζυγος είπε. «Ο αέρας ήταν τόσο δυνατός ώστε έπρεπε να καταβάλης προσπάθεια για να βαδίσης. Δεν θα το πιστέψετε πόσο γρήγορα ήλθε. Η φωτιά έμοιαζε σαν εκείνη που ανάβει μ’ έναν πυροδότη δυναμίτιδος. Μόλις μαζέψαμε τα ζώα και τα παιδιά μπήκαμε στ’ αυτοκίνητα και φύγαμε.» Στην επιστροφή περίμεναν να βρουν το σπίτι τους καμένο ολότελα. Αλλ’ ο άνεμος είχε σπρώξει, τη φωτιά σ’ ένα κτήμα δίπλα στο δικό τους, αφίνοντας εντελώς άθικτο το σπίτι τους.
Στην Λα Κρέστα, περίπου επτά μίλια δυτικά της Άλπιν, ο Αλμπερτ Νταίηβις είπε ότι ξύπνησε την Κυριακή το πρωί γύρω στις 5 η ώρα. «Μπορούσαμε να βλέπωμε τη φωτιά να ξαπλώνεται από την Άλπιν μέχρις εδώ,» είπε δείχνοντας με το χέρι του την πεδιάδα, «γύρω-γύρω όσο μπορεί να δη το μάτι σας.» Το Χάρμπισον Κένυον βρίσκεται μεταξύ της Λα Κρέστα και της Άλπιν. Επρόκειτο να είναι η σκηνή ειδικής καταστροφής. «Όταν φύγαμε από το σπίτι την Κυριακή,» είπε η γυναίκα του, «είδαμε τον άνεμο να σπρώχνη τη φωτιά προς το άκρον της χαράδρας. Φωτιές σαν αερόλιθοι έφθαναν πάνω από τον γκρεμό και χάνονταν κάτω στη χαράδρα.» Στη διάρκεια του απογεύματος, περίπου ογδόντα σπίτια στη χαράδρα είχαν καταστραφή ή πάθει ζημίες.
Έπειτα ο άνεμος ώθησε τη φωτιά επάνω στο λόφο της Λα Κρέστα, μιας περιοχής με σπίτια $30.000-$40.000 το καθένα. «Ακριβώς εδώ υπήρχαν αρκετά σπίτια,» είπε ο Νταίηβις. Τμήματα από τις καπνοδόχους παρέμεναν όρθια. Σε μια αυλή υπήρχε μόνο το μετάλλινο πλαίσιο μιας παιδικής κούνιας. Ένας δημοσιογράφος μέτρησε σαράντα σπίτια στην Λα Κρέστα που είχαν υποστή ζημία άλλα πολλή και άλλα λίγη.
Η φωτιά προχωρούσε «χοροπηδώντας εδώ και εκεί μεταξύ των σπιτιών των πλουσίων και των πτωχών επίσης. Μερικά σπίτια είχαν κατακαή και άλλα είχαν μείνει ανέπαφα κατά έναν ανεξήγητο τρόπο.
«Κανένας δεν σκοτίζεται για μια φωτιά έως ότου αυτή πέσει επάνω του,» είπε ο Ιωσήφ Τασκέτι από το Ελ Καχόν, μόλις δεκαοκτώ μίλια ανατολικά από το Σαν Ντιέγκο. Είχε πάει να βοηθήση έναν φίλο του που κινδύνευε το σπίτι του. «Η φωτιά ήλθε με τεράστια άλματα,» είπε. «Μπορούσε, να πηδά σχεδόν εκατόν πόδια, να κατακαίη και πάλι να πηδά. Αυτοκίνητα ανετινάσσοντο. Σπίτια εκαίοντο μέχρις εδάφους.» Ο Μπρους Τζένσον είπε: «Δεν υπήρχε τρόπος που θα μπορούσε κάποιος να ξεπεράση τη φωτιά αν βρισκόταν μπροστά της. Έπρεπε να είσθε σε μια γυμνή περιοχή όπως εμείς.»
Όταν η πυρκαϊά του Σαν Ντιέγκο σταμάτησε τελικά στις 6 το απόγευμα της Τετάρτης, πάνω από 185.000 έηκερς (740.000 στρέμματα) είχαν καή και τουλάχιστον 250 σπίτια είχαν καταστραφή.
Πώς Είναι Δυνατόν να Συμβαίνουν Τέτοιες Πυρκαϊές;
Πώς συμβαίνουν τέτοιες τρομερές πυρκαϊές και γιατί δεν μπορούν να προληφθούν;
Η νότιος Καλιφόρνια είναι μια ξηρή περιοχή. Το χορτάρι, οι θάμνοι και τα μικρά δένδρα κρατούν νερό τον χειμώνα, αλλά κατά τους πολλούς καλοκαιρινούς μήνες αυτά τα μικρά φυτά σχεδόν ξηραίνονται. Περιμένουν, όπως είναι ξηρά και ελαιώδη, ένα τυχαίο σπινθήρα για να τα κάμη παρανάλωμα του πυρός. Ο κίνδυνος είναι τόσο μεγάλος, ώστε μεγάλες πινακίδες κατά μήκος των εθνικών οδών απαγορεύουν το κάπνισμα στις επικίνδυνες περιοχές.
Ένας άλλος παράγων είναι ο άνεμος. Κατά διαστήματα ζεστοί και ξηροί άνεμοι της ερήμου ανεβαίνουν ψηλά σαν χωνί μέσα από τις χαράδρες από μια περιοχή υψηλής βαρομετρικής πιέσεως πάνω στις ερήμους του εσωτερικού σε μια περιοχή χαμηλής βαρομετρικής πιέσεως επάνω στον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι άνεμοι, που τοπικά ονομάζονται «Σάντα Άνα» πολλαπλασιάζουν κατά πολύ τον κίνδυνο από πυρκαϊές. Η μανιώδης σφοδρότης αυτών των ανέμων είναι υπεύθυνη για την πρόσφατη καταστροφή. Οι άνεμοι αυτοί εμφανίσθησαν προώρως, ασυνήθιστα σφοδροί και σχεδόν χωρίς υγρασία. Μετέστρεψαν σπινθήρες σε καταστροφή για κάθε τι που βρέθηκε μπροστά τους.
«Καταιγίδες Πυρκαϊών»
Κάτω από τέτοιες συνθήκες αναπτύσσονται φοβερές καταιγίδες πυρκαϊών. Οι πυροσβέσται ομιλούν για θερμοκρασίες που φθάνουν τους 2.000 βαθμούς Φαρενάιτ. Ο ζεστός αέρας υψώνεται τόσο γρήγορα ώστε ο άνεμος πνέει σ’ αυτό το μέρος από κάθε κατεύθυνσι. Φλόγες στριφογυρίζοντας πηδούν στον αέρα σε ύψος εβδομήντα ως εκατό πόδια, πετώντας σπινθήρες ένα μίλι υψηλά.
Οι φωτιές μεταδίδονται αμέσως σε απρόσιτες ορεινές περιοχές και έπειτα απλώνουν την καταστροφή στις κατωκημένες περιοχές. Εν τούτοις οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν στις επικίνδυνες περιοχές. Η πλαγιά των βουνών προσφέρει καλύτερο αέρα, την πολυτέλεια μιας υψηλής τοποθεσίας που δεσπόζει της γύρω περιοχής, ή ένα αίσθημα της «Παλαιάς Δύσεως» που μπορεί να την απολαμβάνη κανείς τόσο κοντά στη μεγάλη μητροπολιτική περιοχή.
Όταν μια τέτοια πυρκαϊά είναι πέραν ελέγχου, δεν υπάρχουν αρκετά μέσα καταπολεμήσεως της πυρκαϊάς για κάθε σπίτι. Οι πυροσβέσται προσπαθούν να περιορίσουν τη φωτιά στα όριά της και να περισώσουν ό,τι μπορούν.
Χιλιάδες άνδρες αγωνίσθηκαν επί πολλές ημέρες. Οι ιδιοκτήται έσωσαν τα σπίτια των με σωλήνες ποτίσματος, με τους κουβάδες και τα φτυάρια των. Οι αυλές εποτίζονταν με νερό. Τα ποτιστήρια του κήπου αφήνονταν στις οροφές. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν βρεγμένα χαλιά για να σβήνουν τους αναμμένους σπινθήρες που έπεφταν κοντά στο σπίτι τους. Οι ιδιοκτήται αντιμετώπισαν άνεμους που καμμιά φορά ήσαν τόσο σφοδροί, ώστε να κουνήσουν ένα αυτοκίνητο ή να ρίψουν κάτω στο έδαφος έναν άνδρα. Όταν έχασαν τη μάχη, είδαν τα σπίτια των να καταβροχθίζωνται μέσα σ’ ένα πύργο από φλόγες ύψους τριάντα ποδών.
Νερό και χημικά ερρίφθησαν από τον αέρα. Τα ηλικίας είκοσι πέντε ετών βομβαρδιστικά Β-17 βροντοκοπούσαν πάνω από τις πλαγιές σε ύψος εκατό ποδών, ρίχνοντας νερό. Ένα ειδικό αεροπλάνο από τον Καναδά πετούσε χαμηλά πάνω από τον εκεί κοντά Ειρηνικό Ωκεανό ρουφώντας νερό με πλαστικούς σωλήνες και έπειτα ρίχνοντας κάτω 1.440 γαλλόνια νερό επάνω στη φωτιά κάθε έξη λεπτά.
Οι πυροσβέστες δημιούργησαν διαδρόμους ασφαλείας πυρκαϊάς και κατέστρεψαν τα ξηρόχορτα που ήταν η πρώτη ύλη τροφοδοτήσεως της φωτιάς. «Περιορισμός» ήταν ο πρώτος στόχος των πυροσβεστών. Έπρεπε να περιορίσουν τη φωτιά σε μια περιοχή μάλλον παρά να εξαλείψουν όλες τις φωτιές που ήσαν σε δράσι.
Όταν οι άνεμοι εκόπασαν, οι εξηντλημένοι πυροσβέστες περιώρισαν και κατόπιν έσβησαν όλες τις πυρκαϊές της νοτίου Καλιφορνίας. Το νέο πρόβλημα ήταν οι πλημμύρες. Τέτοιες μεγάλες άνυδρες περιοχές απογυμνωμένες από το φυσικό τους εδαφικό κάλυμμα θα μπορούσαν να γίνουν μια απειλή από κατολισθήσεως λάσπης και από πλημμύρες. Υπήρχε φόβος ότι οι βροχές του χειμώνος θα μπορούσαν να προξενήσουν τόσες ζημίες όσες και οι πυρκαϊές!
Γειτονική Βοήθεια
Οι πυροσβέστες αγωνίσθηκαν γενναία. Οι δημόσιες υπηρεσίες κατεκλύσθησαν από προσφορές για βοήθεια. Προσεφέρθη περισσότερη βοήθεια από όση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή. Ο καθένας μιλούσε για τη βοήθεια που προσέφεραν οι άλλοι. Ένας άνδρας που το σπίτι του είχε μόλις καή, βρισκόταν στην κορυφή ενός άλλου σπιτιού που κινδύνευε, βοηθώντας στην διάσωσί του.
Οι επίσκοποι πολυαρίθμων εκκλησιών των μαρτύρων του Ιεχωβά εφρόντισαν ώστε ο καθένας από τα μέλη των εκκλησιών των να έχη κάποιο μέρος για να πάη (περίπου 85 τοις εκατό της εκκλησίας του Πάιν Βάλλεϋ χρειάσθηκε να φύγουν). Άλλες εκκλησίες προσέφεραν διευκολύνσεις και έδωσαν υλική βοήθεια όπου εχρειάζετο. Οι επίσκοποι συχνά έβλεπαν ότι οι γειτονικοί οδηγοί μελέτης της Γραφής αφού είχαν ήδη επιβλέψει στην εκκένωσι, τώρα βοηθούσαν να ρίχνουν νερό στα σπίτια για να εμποδίσουν τη φωτιά.
Ο Λόυντ Χάρτιγκ, επίσκοπος μιας από τις εκκλησίες της περιοχής Σώγκους, είπε: «Εκείνο που μάς εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν ότι όπου και αν πηγαίναμε οι αδελφοί μας ήσαν εκεί και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον.» Τριάντα πέντε έως σαράντα μέλη της εκκλησίας του είχαν εκκενώσει την απειλούμενη περιοχή και έμειναν στο σπίτι ενός Μάρτυρος.
Ο Γκλεν Τσαρτ ήταν μακριά. Δεν είχε ιδέα ότι το σπίτι του κινδύνευε. Όταν επέστρεψε είδε ότι ο λόφος πίσω από το σπίτι του είχε πάρει φωτιά και συνεπαίρανε ότι το σπίτι του είχε καή. Αντιθέτως, ήσαν εκεί περίπου είκοσι άτομα. «Τόσο πολλά αυτοκίνητα αδελφών ήσαν γύρω από το σπίτι μας,» είπε, «ώστε αναγκάσθηκα να σταματήσω το δικό μου στον τόπο παρκαρίσματος κάποιου άλλου. Τα κυριώτερα πράγματα είχαν απομακρυνθή από το σπίτι, όπως επίσης και τα ζώα του σπιτιού. Οι άνθρωποι κατάβρεχαν το σπίτι του και την αυλή και, όπως είπε, «τα πάντα ήσαν εν τάξει!»
Το σπίτι της Ζαν Φρούης είχε καή τελείως στην Μάλιμπου. Αυτή είπε: «Ο καθένας ήταν πολύ ευγενής. Έδειξαν μεγάλη καλωσύνη. Οι άνθρωποι άφησαν τις δουλειές τους για να έλθουν να βοηθήσουν—όλοι διαφορετικού είδους άνθρωποι.»
Ένας άνδρας ρώτησε: «Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι τέτοιοι όταν δεν υπάρχη καταστροφή;»
«Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο με αυτό το είδος της συμπαθείας,» είπε αργότερα ένας από τους μάρτυρες του Ιεχωβά. «Ο άνθρωπος δεν είναι το ιδιοτελές προϊόν μιας εξελίξεως. Δεν είναι ένα ζώο που ζητά μόνο την ‘επιβίωσι του καταλληλότερου.’ Απεναντίας, οι άνθρωποι είναι δημιουργία του Θεού καμωμένοι κατ’ εικόνα του και ακόμα εκδηλώνουν ίχνη από τις θείες ιδιότητές Του της σοφίας, της δικαιοσύνης, της αγάπης και της δυνάμεως.» Δεν έχει σημασία το τι έχουν κάμει οι άνθρωποι για να συντρίψουν αυτές τις ιδιότητες και πόσα έκαμε η σύγχρονη κοινωνία, που βασίζεται στον ανταγωνισμό και τον υλισμό για να τις καταπνίξη, το γεγονός είναι ότι αυτές οι επιθυμητές ιδιότητες υπάρχουν ακόμη!
Άθεοι, αγνωστικισταί, άπιστοι και άνθρωποι όλων των θρησκειών, εξακολουθούν να τις εκδηλώνουν όταν η ανάγκη είναι πραγματικά μεγάλη.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ευτυχείς που γνωρίζουν ότι σύντομα αυτή η θεόδοτη συμπάθεια θα εκδηλώνεται από όλους τους ανθρώπους, όταν ο Δημιουργός του ανθρωπίνου γένους αντικαταστήση αυτό το ιδιοτελές σύστημα πραγμάτων με ένα πραγματικά δίκαιο σύστημα.