Περιορισμοί—Καλοί ή Κακοί;

ΤΙ είναι οι περιορισμοί; Ο όρος χρησιμοποιείται για να προσδιορίση μια ευρεία ποικιλία εννοιών. Όπως συνήθως χρησιμοποιείται, περιορισμός είναι μια εσωτερική δύναμις, μια ιδέα, συνήθεια ή στάσις που περιορίζει την ελεύθερη έκφρασι ενός ατόμου. Περιορισμός λέγεται επίσης ότι είναι μια απροθυμία να ενεργήση κανείς αντίθετα με τις αρχές του.

Σήμερα, οι πολύξεροι κοσμικοί σοφοί θεωρούν εκείνους που έχουν περιορισμούς σε ηθικά ζητήματα ότι είναι της παλαιάς μόδας. Πολλοί νεαροί εμφανίζονται σαν να μη έχουν κανένα περιορισμό. ‘Ζήτε! Ζήτε! άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο!’ είναι η φιλοσοφία τους. Έτσι, με την ενδυμασία των και την εμφάνισι, με τη βλάσφημη και αισχρή ομιλία των και με το να καταφεύγουν σε κάθε τρόπο βίας εκδηλώνουν την έλλειψι περιορισμών.

Είναι βέβαιο ότι όλοι οι περιορισμοί δεν είναι καλοί· μερικοί βασίζονται στην άγνοια, στη δεισιδαιμονία, σε θρησκευτικούς μύθους και ψεύδη. Αυτά αναμφιβόλως είναι κατά μέγα μέρος υπεύθυνα για την απόρριψι όλων των περιορισμών από πάρα πολλά άτομα.

Υπάρχει επίσης και η περίπτωσις του να είναι κανείς υπερβολικά περιωρισμένος σε ωρισμένα πράγματα. Αυτά τα άτομα, που συστέλλονται να δίνουν αυθόρμητα έκφρασι σε υγιή και φυσικά αισθήματα και διαθέσεις, αν εκφρασθούν, θα ήσαν ευλογία σε άλλους καθώς επίσης και στον εαυτό τους. Επί παραδείγματι, κάποιος δυνατόν να μην τολμά να δώση σχόλια σε μια Χριστιανική συνάθροισι επειδή φοβάται μήπως πη κάτι εσφαλμένο. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο ότι είναι ευαίσθητος, και κλεισμένος στον εαυτό του ή ακόμη ότι υπερεκτιμά τον εαυτό του.

Περιορισμοί δεν υπάρχουν μεταξύ των ζώων. Αυτά απλώς ακολουθούν τις φυσικές των ορμές ή ένστικτα. Γιατί αυτό είναι τόσο διάφορο με το ανθρώπινο γένος; Γιατί οι άνθρωποι χρειάζονται περιορισμούς;

Οι απαντήσεις που δεν λαμβάνουν υπ’ όψι τον Θεό και τη δημιουργία δεν μπορούν παρά να είναι εικασίες σε ερωτήματα σαν αυτά. Η Βίβλος, εξ άλλου, μας δίνει μια απάντησι που ικανοποιεί πλήρως τον νου και την καρδιά. Δείχνει ότι ο άνθρωπος μόνον δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα Θεού, με λογική και με την ικανότητα να διακρίνη μεταξύ ορθού και εσφαλμένου. Στην αρχή η δυνατότης της αιωνίου ζωής είχε προσφερθή στον άνθρωπο αν αυτός υπήκουε στον νόμο του Θεού. Το να παρακούση εσήμαινε τη στέρησι της ζωής.—Γεν. 1:26-28· 2:16, 17.

Οι πρώτοι μας γονείς εξέλεξαν να παρακούσουν. Ακολούθησαν μια ιδιοτελή πορεία κι έτσι εθέρισαν την ποινή της ατελείας, της αμαρτίας και του θανάτου. (Γεν. 3:1-19) Ως εκ τούτου επέφεραν αμαρτία και θάνατον όχι μόνο στον εαυτό τους αλλ’ επίσης και στους απογόνους των, όπως ακριβώς μας λέγει η Βίβλος: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμο και διά της αμαρτίας ο θάνατος.» (Ρωμ. 5:12) Ως αποτέλεσμα «ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού.»—Γεν. 8:21.

Γι’ αυτόν τον λόγο εμείς πρέπει ν’ αποφεύγωμε οτιδήποτε τείνει να εξασθενίση τους περιορισμούς μας που μας εμποδίζουν να πράττωμε ό,τι είναι εσφαλμένο. Μια επιστημονική εφημερίς (Σαϊεντίφικ Αμέρικαν) εσημείωσε κάποτε εκείνο που θα έτεινε να τους εξασθενίση: «Η πόσις δυο ή τριών ουγγιών ουίσκι επηρεάζει την ανωτέρα μοίρα του εγκεφάλου—το κέντρον των περιορισμών, της χαλιναγωγήσεως και της κρίσεως. Σ’ αυτό το στάδιο ο πότης, . . . λαμβάνει προσωπικές και κοινωνικές ελευθερίες όπως τον παρακινεί η παρόρμησις . . . Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει υποστή φανερή άμβλυσι της αυτοκριτικής.» (Τα ζωηρά γράμματα δικά μας.) Και αν αυτό αληθεύη σχετικά με την υπερβολική χρήσι οινοπνεύματος, τι θα πούμε για την κατάχρησι του σώματος και της διανοίας ενός ατόμου με άλλα ναρκωτικά; Τα αποτελέσματα τούτου είναι συχνά ένα αρρωστημένο σώμα, μια ναυαγισμένη διάνοια, σεξουαλική απογοήτευσις, διαστροφή και ακόμη αυτοκτονία.

Μεταξύ άλλων αιτίων που μπορούν να εξασθενίσουν τους κατάλληλους περιορισμούς ενός ατόμου είναι η ανάγνωσις πορνογραφικών βιβλίων και η παρακολούθησις αισχρών θεαμάτων. Πώς αυτό; Επειδή η οικειότης με τέτοια πράγματα σκληρύνει τη συνείδησι. Το να έχη ένα άτομο κακούς συντρόφους μπορεί να προκαλή το ίδιο αποτέλεσμα. «Μη πλανάσθε. Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.»—1 Κορ. 15:33.

Εξ άλλου, οι κατάλληλοι έμφυτοι περιορισμοί, οι περιορισμοί που εμποδίζουν ένα άτομο να κάμη εκείνο που είναι κακό, είναι πράγματι για το καλό του. Δίνουν εμπιστοσύνη και ισορροπία. Ένα άτομο δεν επηρεάζεται συναισθηματικώς, διότι δεν είναι πόρνος ή μοιχός. Μάλλον, αποκτά γνήσιον σεβασμό για το αντίθετο φύλο. Ο πόρνος ή ο μοιχός, που δεν έχει περιορισμούς, μπλέκεται σε όλα. Ομοίως αυτός που μπορεί ν’ ασκήση περιορισμό στη χρήση ποτών, είναι αληθινά συνετός. Αυτό τον προφυλάττει από διαμάχες, ύβρεις, υπερβολική αισθηματολογία και γενική έλλειψι σεβασμού για τον εαυτό του και για τους άλλους, για να μην πούμε οτιδήποτε για τον αλκοολισμό των άκρων. Ναι, οι περιορισμοί, όταν θεωρούνται έτσι, χρησιμεύουν για να δημιουργούν ευγενείς κυρίες και κυρίους πλήρεις σεβασμού και υγιείς νέους.—Παροιμ. 23:26-35.

Μεταξύ των πραγμάτων που θα ενισχύσουν τους περιορισμούς μας είναι ο «φόβος του Ιεχωβά,» δηλαδή, ο φόβος μήπως τον δυσαρεστήσωμε, ο φόβος μήπως προκαλέσωμε την οργή του. Έτσι διαβάζομε: «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι να μισεί τις το κακόν· αλαζονείαν, και αυθάδειαν, και πονηράν οδόν, και διεστραμμένον στόμα, εγώ μισώ.»—Παροιμ. 8:13.

Ο Δημιουργός, για να μας βοηθήση περισσότερο να κάνωμε ό,τι είναι ορθόν, για να περιορίση αυτές τις τάσεις έναντι της κακίας, μας έδωσε βοηθήματα, όπως είναι οι δύο μεγάλες εντολές: ‘Ν’ αγαπάς τον Θεό με όλη σου την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμι· ν’ αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου.’ Το ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας σημαίνει να κάνωμε σ’ αυτούς ό,τι εμείς θα θέλαμε να κάνουν σ’ εμάς.—Μάρκ. 12:29-31· Λουκ. 6:31.

Για ν’ αυξήσωμε την αγάπη μας για τον Θεό και τον πλησίον και να ενισχύσωμε τον φόβο μήπως δυσαρεστήσωμε τον Θεό, πρέπει να διαθέτωμε χρόνο από την πολυάσχολη πορεία της ζωής να διαβάζωμε και να μελετούμε τη Βίβλο και τα βιβλία που μας βοηθούν να την εννοούμε. Βοηθητική επίσης είναι η συναναστροφή μας στις Χριστιανικές συναθροίσεις με άλλους οι οποίοι ζουν σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές. Τέτοια συναναστροφή παρέχει ανταλλαγή ενθαρρύνσεως που οδηγεί στην ενίσχυσι της πίστεώς μας καθώς και των περιορισμών που βασίζονται σε Βιβλικές αρχές. Και δεν πρέπει να παραβλέπεται η προσευχή, η συνομιλία με τον Θεό, και η εμπιστοσύνη μας προς Αυτόν για καθοδήγησι και ενίσχυσι.—Ρωμ. 1:11, 12· 12:12.

Περιορισμοί; Μερικοί είναι καλοί και μερικοί είναι κακοί. Ευτυχείς και συνετοί είμεθα αν καταστέλλωμε τους κακούς και ενισχύωμε τους περιορισμούς που είναι καλοί!