‘Δωρηταί’ Αίματος;

● Στο βιβλίο του Το Δώρον της Συγγενείας (1971) ο καθηγητής Ρίτσαρντ Τίτμους του πανεπιστημίου του Λονδίνου λέγει σχετικά με το αίμα που λαμβάνεται για μεταγγίσεις: «Υπάρχουν πολλοί μύθοι σε όλες τις κοινωνίες και η Αμερική δεν αποτελεί εξαίρεσι. Ένας από τους πιο βαθειά διακρατουμένους μύθους στη χώρα εκείνη σήμερα. . . είναι ότι ο εθελοντής δότης είναι ο κανών· ότι οι περισσότερες δωρεές αίματος συνεισφέρονται από εθελοντάς.»

Ο συγγραφεύς προβάλλει οκτώ διαφορετικές κατηγορίες «δωρητών» αίματος. Αυτές είναι Ο επί Πληρωμή Δωρητής «ο οποίος πουλάει το αίμα του για όσα θα του προσφέρη η αγορά.» Ο Επαγγελματίας Δωρητής, «ο οποίος δίνει αίμα σε μια κανονική, καταγεγραμμένη, ημιμόνιμη ή ημιαμοιβόμενη βάσι.» Ο Προσελκυόμενος διά Πληρωμής Εθελοντής Δωρητής «ο οποίος λαμβάνει χρήματα τοις μετρητοίς, αλλ’ αξιοί ότι πρωτίστως δεν υποκινείται από τα χρήματα.» Ο με Δανεισμό Δωρητής ο οποίος πληρώνει ένα χρηματικό ποσόν για αίμα που του «εδάνεισαν» στη διάρκεια μιας εγχειρήσεως, και ο οποίος μπορεί να ξεπληρώση με δικό του αίμα και το ποσόν που επλήρωσε να του επιστραφή. Ο Επί Πιστώσει υπέρ της Οικογενείας Δωρητής «ο οποίος κάνει μια προκαταβολική δωρεά ενός λίτρου αίματος κάθε χρόνο, ως ανταπόδοσι του οποίου αυτός και η οικογένειά του εξασφαλίζονται ως προς τις ανάγκες των για αίμα επί ένα χρόνο. Ο Υποχρεωτικός Εθελοντής Δωρητής αίματος που προέρχεται από τις ένοπλες δυνάμεις ή τις φυλακές από τους «οποίους ζητούν, απαιτούν ή αναμένεται να κάμουν τη δωρεά τους. Εάν δεν το πράξουν, μπορεί να εκτεθούν σε αποδοκιμασία ή αισχύνη ή μπορεί να τους κάμουν να πιστεύσουν ότι η άρνησίς τους θα επηρεάση δυσμενώς το μέλλον τους.» Ο με Άλλα Οφέλη Εθελοντής Δωρητής, ο οποίος «ελκύεται ή υποκινείται από την προοπτική της προφανούς αμοιβής . . . υπό μορφή όχι χρηματική,» παραδείγματος χάριν, με ημέρες αδείας από την εργασία ή μεγαλύτερες διακοπές. Ο Εθελοντής Δωρητής της Κοινότητος ο οποίος «είναι η πλησιέστερη προσέγγισις στην κοινωνική πραγματικότητα προς την αφηρημένη αντίληψι ενός ‘ανθρωπίνου δώρου.’»

Ο καθηγητής παρουσιάζει ένα πίνακα υπολογισμών αίματος που συνελέχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1965 έως το 1967. Δείχνει ότι μόνο το 7 τοις εκατό του αίματος προήλθε από «εθελοντάς δωρητάς της κοινότητος.» Κι έτσι ο συγγραφεύς παρατηρεί: «Το να δωρίζη κανείς είναι να δίνη με την έννοια ενός αλτρουιστικού κινήτρου· κυριολεκτικά και ίσως πιο αντικειμενικά, πρέπει να λέγωνται προμηθευταί και όχι ‘δωρηταί’ αίματος, όπως αποδεικνύεται από τη μελέτη αυτή.»—Σελίδες 71-96.