«Ο Λόγος ο σος Αλήθεια Εστί»

Χρήσις του Σταυρού

ΠΩΣ θα είχατε αισθανθή αν ένας από τους αγαπητούς σας φίλους είχε εκτελεσθή λόγω ψευδών κατηγοριών; Θα κάνατε ένα ομοίωμα του οργάνου εκτελέσεως, επί παραδείγματι, μια θηλειά του δημίου ή μια ηλεκτρική καρέκλα; Μήπως θα φιλούσατε εκείνο το ομοίωμα, θα ανάβατε κεριά μπροστά του ή θα το φορούσατε γύρω από το λαιμό σας σαν ένα στολίδι; ‘Φυσικά όχι,’ μπορεί να πήτε.

Αλλά μήπως δεν είναι εκατομμύρια άτομα, πράγματι, που το κάνουν αυτό; Μήπως δεν μιλούν για τον Ιησού Χριστό ως τον πιο αγαπητό τους φίλο, που έδειξε αγάπη γι’ αυτούς προσφέροντας τη ζωή του; Δεν λέγουν ότι ο Ιησούς, αν και αναμάρτητος, είχε εκτελεσθή επάνω στο σταυρό; Εν τούτοις, δεν υπάρχουν σταυροί στις εκκλησίες των, στα σπίτια των και επάνω σ’ αυτά τα άτομα; Μήπως πολλά άτομα δεν φιλούν σταυρούς, δεν ανάβουν κεριά και δεν υποκλίνονται μπροστά τους; Πώς έγινε κάτι τέτοιο;

Ιστορικές μαρτυρίες, δείχνουν ότι οι πρώτοι Χριστιανοί δεν χρησιμοποιούσαν σταυρούς στη λατρεία των. Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαιδεία λέγει: «Οι παραστάσεις του απολυτρωτικού θανάτου του Χριστού στον Γολγοθά δεν απαντώνται στη συμβολική τέχνη των πρώτων Χριστιανικών αιώνων. Οι πρώτοι Χριστιανοί επηρεασμένοι από τις απαγορεύσεις της Παλαιάς Διαθήκης περί γλυπτών εικόνων, ήσαν απρόθυμοι να ζωγραφίσουν ακόμη και το όργανο των παθών του Κυρίου.» Έτσι είναι καταφανές ότι ποτέ δεν υποκλίνονταν μπροστά σε σταυρούς ούτε τους φιλούσαν.

Στους Ιουδαίους και στους Ρωμαίους ο τρόπος με τον οποίο πέθανε ο Ιησούς ήταν ταπεινωτικός και επαίσχυντος. Είχε εκτελεσθή ως εγκληματίας του χειρίστου είδους, όπως οι κακούργοι που ανασκολοπίσθηκαν παραπλεύρως του. (Λουκ. 23:32) Ως εκ τούτου ο θάνατός του τον κακοπαρίστανε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Έτσι, για τους Χριστιανούς το όργανο της εκτελέσεως θα έπρεπε να ήταν κάτι το αποκρουστικό. Ένδειξις σεβασμού προς αυτό θα εσήμαινε να δοξάζουν την κακή πράξι που διεπράχθη επάνω σ’ αυτόν—τον φόνο του Ιησού Χριστού.

Εν τούτοις οι μη Χριστιανοί προ πολλού ελάτρευαν τον σταυρό ως ένα ιερό θρησκευτικό σύμβολο. Το βιβλίο Ο Σταυρός στην Τελετουργία, Αρχιτεκτονική και Τέχνη λέγει: «Είναι παράξενο, και όμως αναμφισβήτητα γεγονός, ότι αιώνες προ της γεννήσεως του Χριστού και κατόπιν σε χώρες που δεν είχαν επηρεασθή από τις διδασκαλίες του Χριστού, ο Σταυρός εχρησιμοποιείτο ως ένα ιερό σύμβολο. . . . Ο Βάκχος της Ελλάδος, ο Θαμμούζ της Τύρου, ο Βηλ των Χαλδαίων και ο Οντίν των Νόρσων, όλοι συμβολίζονταν από τους λάτρεις των με ένα σταυροειδές αντικείμενο.»—Σελίς 1.

Αυτό γεννά ένα ακόμη ερώτημα, Θα μπορούσε να συμβαίνη ώστε αυτό που σέβονται οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί να είναι ένα ειδωλολατρικό σύμβολο;

Μόνον στον τέταρτο αιώνα μ.Χ. άρχισε να γίνεται αξιοσημείωτη χρήσις του σταυρού μεταξύ των καθ’ ομολογίαν Χριστιανών. Ο κυρίως υπεύθυνος αυτής της εξελίξεως ήταν ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος, ένας ηλιολάτρης, ο οποίος λέγουν ότι δέχθηκε τον Χριστιανισμό χρόνια προτού βαπτισθή όταν ήταν στην επιθανάτιο κλίνη του. Η αρχή της μεταστροφής του Κωνσταντίνου τοποθετείται στο έτος 312, όταν υποτίθεται ότι είδε ένα σταυρό στον ουρανό. Ισχυρίζονται ότι αυτός ο σταυρός ήταν σημείο ότι ο Θεός των Χριστιανών θα του εχάριζε τη νίκη. Αλλ’ είδε πραγματικά ο ηλιολάτρης Κωνσταντίνος ένα Χριστιανικό σύμβολο; Γιατί ο Θεός θα επεδοκίμαζε τον πόλεμο ενός ηλιολάτρη;

Πολλά χρόνια προηγουμένως ο Ιησούς Χριστός είπε στον Πέτρο: «Επίστρεψον την μάχαιράν σου εις τον τόπον αυτής· διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν, δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή.» (Ματθ. 26:52) Έτσι ο Θεός της αληθείας, τον οποίον ο Ιησούς εκπροσωπούσε, δεν θα μπορούσε να υποστηρίξη τους πολέμους ενός ηλιολάτρη και του ηλιολατρικού στρατού του.

Κανένας σήμερα δεν μπορεί να πη με βεβαιότητα τι είδε ο Κωνσταντίνος, αν είδε κάτι. Η πατροπαράδοτη μαρτυρία που είναι διαθέσιμη σήμερα είναι αντιφατική. Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος υποστηρίζει ότι ο Κωνσταντίνος και ολόκληρο το στράτευμά του είδαν «το τρόπαιον ενός φωτεινού σταυρού στον ουρανό πάνω από τον Ήλιο, που έφερε την επιγραφή [ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ].» Εν τούτοις, πολύ διαφορετικά, ένας άλλος ιστορικός, ο Λακτάντιος, λέγει: «Ο Κωνσταντίνος ειδοποιήθηκε στον ύπνο του να θέση το ουράνιο σημείο του Θεού επάνω στις ασπίδες κι έτσι ν’ αρχίση τη μάχη.»

Αν ο Κωνσταντίνος είχε δη και είχε επηρεασθή ή μεταστραφή από ένα Χριστιανικό σύμβολο, θα υπήρχε κάποια απόδειξις αυτής της επιρροής στις πράξεις του. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Χρόνια ύστερα από την υποθετική όρασι του σταυρού από τον Κωνσταντίνο, τα νομίσματά του συνέχιζαν να τιμούν τον θεό του ήλιου. Έφεραν την επιγραφή Sol Invictus (Αήττητος Ήλιος). Αλλά τι μπορεί να λεχθή για το «ουράνιο σημείο του Θεού,» που αναφέρει ο Λακτάντιος; Αυτό, επίσης, ήταν συνδεδεμένο με τη λατρεία του ηλίου. Υπάρχει μια γενική συμφωνία ότι «ο τύπος του ιερού συμβόλου που κοινώς λέγεται περιστροφικός σταυρός, [ένας κύκλος μ’ ένα σταυρό μέσα] είχε προέλθει, με μικρή ή και καμμιά αλλαγή, από το σύμβολο του ηλίου των ειδωλολατρών προγόνων μας . . . και υπάρχουν υποδείξεις (όπως του Σεβ.Μπάριγκ-Γκουντ) ότι ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος, υιοθετώντας το Χ Ρ ως σημαία του, ενεργούσε με πολιτική, διότι το ίδιο σύμβολο για το ειδωλολατρικό του στράτευμα εσήμαινε την πάντοτε περιστροφική κίνησι του ήλιου, και για τους Χριστιανούς τα αρχικά Ελληνικά γράμματα του ονόματος του Σωτήρος.»—Ο Σταυρός στην Τελετουργία, Αρχιτεκτονική και Τέχνη, σελ. 2.

Έτσι μ’ ένα πολύ ύπουλο τρόπο, μέσω της επιρροής ενός ειδωλολάτρου κυβερνήτου, ο μη Χριστιανικός σταυρός έγινε δεκτός από τους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς. Αφού ωδηγήθησαν να υιοθετήσουν τον σταυρό ως ένα ιερό σύμβολο, οι καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί άρχισαν να ζωγραφίζουν το σώμα κάποιου σταυρωμένου επάνω σ’ αυτόν. Η πρώτη μαρτυρία μιας τέτοιας παραστάσεως χρονολογείται από τον πέμπτο αιώνα μ.Χ.

Στους πρώτους αιώνες αυτές οι εξελίξεις θα καταγγέλλονταν από τους Χριστιανούς ως ειδωλολατρία. Στον Δεύτερο αιώνα μ.Χ., επί παραδείγματι, ο Μινούκιος Φήλιξ έγραψε: «Σταυρούς, επί πλέον, εμείς ούτε λατρεύομε και ούτε επιθυμούμε να λατρεύωμε. Εσείς, πράγματι, που ευλογείτε ξύλινους θεούς, λατρεύετε ξύλινους σταυρούς πιθανόν ως μέρη των θεών σας.»

Υπάρχει επίσης κι ένας άλλος παράγων που έκανε αδύνατο για τους πρώτους Χριστιανούς να συνδέουν τον σταυρό με το όργανο επάνω στο οποίο θανατώθηκε ο Ιησούς. Ούτε μια Βιβλική μαρτυρία δεν υποδεικνύει ότι ο Ιησούς πέθανε επάνω σ’ ένα σταυρό. Σχετικά με την Ελληνική λέξι σταυρός, που το Περιεκτικό Λεξικό των Πρωτοτύπων Ελληνικών Λέξεων με τις Ακριβείς των Σημασίες για Άγγλους Αναγνώστας λέγει: «ΣΤΑΥΡΟΣ σημαίνει, κυρίως, έναν όρθιο πάσσαλο ή παλούκι. Επάνω σ’ αυτούς κάρφωναν κακούργους για εκτέλεσι.» Ομοίως, το βιβλίο Ο Μη Χριστιανικός Σταυρός παρατηρεί: «Δεν υπάρχει ούτε μια πρότασις σε κανένα από τα πολυάριθμα συγγράμματα που αποτελούν την Καινή Διαθήκη, η οποία στην πρωτότυπη Ελληνική φέρει ακόμη και έμμεση μαρτυρία για το γεγονός ότι ο σταυρός που χρησιμοποιήθηκε στην περίπτωσι του Ιησού ήταν κάτι άλλο από έναν κοινό σταυρό [πάσσαλο ή παλούκι]· ακόμη λιγώτερο, δεν υπάρχει μαρτυρία για το γεγονός ότι απετελείτο, όχι από ένα κομμάτι ξύλου, αλλ’ από δυο κομμάτια καρφωμένα μαζί σε σχήμα σταυρού.»

Αυτή η ιστορική μαρτυρία και η Βιβλική χρήσις της λέξεως σταυρός συνδυάζονται για ν’ αποδείξουν την αλήθεια ότι ο σταυρός είναι ένα μη Χριστιανικό σύμβολο. Η λατρεία του σταυρού είναι ολοφάνερη ειδωλολατρία, μεταμφιεσμένη κάτω από την επιγραφή ότι είναι Χριστιανική. Επομένως, αν επιθυμούμε την επιδοκιμασία του Θεού, δεν θ’ αποφεύγαμε τον σταυρό, υπακούοντας στην εντολή του Θεού, «Φεύγετε από της ειδωλολατρίας»;—1 Κορ. 10:14.