Το Αεροδρόμιο της Φραγκφούρτης—Αεροδρόμιον του Μέλλοντος;
Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Δυτική Γερμανία
ΓΙΑ οκτώ περίπου χρόνια ήταν «η τοποθεσία της εκτελέσεως του μεγαλύτερου έργου της Ευρώπης.» Τεράστιοι όγκοι χώματος μετατοπίσθηκαν και έρριξαν μπετόν. Βαθμιαίως ξεπρόβαλε το αεροδρόμιο Ράιν-Μάιν της Φραγκφούρτης.
Γνωστό ως το κέντρον της Ευρώπης, με 5.000 περίπου εβδομαδιαίες πτήσεις στα πιο μακρινά μέρη του κόσμου, το Φλούγκχαφεν ή αεροδρόμιο Ράιν-Μάιν της Φραγκφούρτης είναι ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου. Έρχεται τρίτο στην Ευρώπη, μετά το Χήθρω του Λονδίνου και το Ορλύ του Παρισιού. Το 1971 άνω των 10 εκατομμυρίων επιβατών έφεραν τρομερή ένταση στις μέχρι τότε απηρχαιωμένες εγκαταστάσεις. Έτσι, προξένησε σημαντική ανακούφισι το γεγονός ότι άνοιξε ο νέος αεροσταθμός τον Μάρτιο 1972, που χαιρετίσθηκε από πολλούς ως το πρωτότυπο ενός αποδοτικού συγχρόνου αεροδρομίου.
Πλεονεκτήματα και Μειονεκτήματα
Με πολλούς τρόπους, ο αστραφτερός νέος αεροσταθμός θα κάνη προφανώς τη ζωή του επιβάτου πολύ ευκολώτερη. Αντί ενός ακανόνιστου, πολλαπλού συμπλέγματος αεροσταθμών, το νέο Αεροδρόμιο της Φραγκφούρτης είναι τελείως κάτω από μια στέγη. Ο κεντρικός τετραώροφος, κλιματισμένος σταθμός έχει μήκος πάνω από μισό χιλιόμετρο! Τόσο μεγάλος είναι που δεν είναι ασύνηθες όταν κανείς περπατή εκεί να βλέπη τους υπαλλήλους του αεροδρομίου να κυκλοφορούν με ποδήλατο. Σε μερικά μέρη, «κυλιόμενοι διάδρομοι» διευκολύνουν τους επιβάτες να καλύψουν τις αποστάσεις συντομώτερα.
Αυτό το κολοσσιαίο κτίριο στεγάζει τις 220 αεροπορικές εταιρίες που εξυπηρετούν τη Φραγκφούρτη. Από το μέσον του σταθμού, τέσσαρες μακρινές αποβάθρες απλώνονται σαν δάκτυλα χεριού. Συγκεντρωμένες γύρω απ’ αυτές τις αποβάθρες είναι οι θέσεις σταθμεύσεως των αεροπλάνων, ώστε οι επιβάτες μπορούν να επιβιβασθούν ή να αποβιβασθούν τελείως υπό στέγην.
Εκτός από τα απαραίτητα τεχνικά μέσα για την ασφαλή απογείωσι και προσγείωσι των αεροπλάνων, το αεροδρόμιο έχει πολλά χαρακτηριστικά μιας μετρίου μεγέθους πόλεως. Υπάρχουν κτίρια γραφείων, ένα ταχυδρομείο, αστυνομία και πυροσβεστική υπηρεσία, τράπεζες, λουτρά, κουρεία και κομμωτήρια, αίθουσες συνεδρίων, εκκλησάκια, ένα καλά εξωπλισμένο νοσοκομείο με ακτίνες X και χειρουργείο, ένα σούπερ-μάρκετ, εστιατόρια και καταστήματα παντός είδους.
Η μετάβασις στο αεροδρόμιο έχει σημαντικά βελτιωθή για όσους δεν έχουν αυτοκίνητο με το νέο τραίνο εξπρές που κάνει από το κέντρο της πόλεως ως το αεροδρόμιο εννέα λεπτά. Η επιβίβασις μπορεί να γίνη μέσα στον αεροσταθμό μερικά πατώματα κάτω από το δρόμο. Για να φθάση, όμως, κανείς στο τραίνο μπορεί να είναι ένα τρομερό κατόρθωμα όταν δεν λειτουργούν οι «κυλιόμενες κλίμακες», που ως τώρα φαίνεται να συμβαίνη πολύ συχνά.
Για όσους φτάνουν στο αεροδρόμιο με αυτοκίνητο υπάρχει γκαράζ τριών πατωμάτων, τελείως αυτόματο και συνδεδεμένο με τον σταθμό. Έχει κτισθή για 6.000 αυτοκίνητα. Αν και είναι εύκολο να παρκάρη κανείς εκεί, οι αυτοκινητισταί παραπονούνται ότι τους πειράζουν τα δηλητηριώδη αέρια, παρά το δαπανηρό σύστημα εξαερισμού.
Επίσης, μεγάλες περιοχές αυτού του τεράστιου σταθμού αυτοκινήτων είναι απομονωμένες και αφύλακτες, και αυτό υποβοηθεί στην καταστροφή και ληστεία αυτοκινήτων και τη διάπραξι άλλων εγκλημάτων. Επίσης, οι αναβατήρες για τη μεταφορά των αυτοκινητιστών παθαίνουν βλάβες, και τα κλιμακοστάσια που υπάρχουν είναι συχνά σκοτεινά, διότι τα φώτα έχουν καταστραφή από βανδάλους. Έτσι, αν και έχουν μειωθή τα χαρακτηριστικά του συνωστισμού του αεροδρομίου και της σταθμεύσεως αυτοκινήτων, υπάρχουν όμως άλλα μειονεκτήματα.
Εμπόδια στις Αποσκευές
Οι μακρυές σειρές ελέγχου έχουν περιορισθή στο ελάχιστο με τη χρήσι περισσοτέρων των 240 μπάγκων ελέγχου. Όλοι βρίσκονται λίγα μόνο μέτρα από την είσοδο του σταθμού για να διευκολύνουν τη μεταφορά των αποσκευών, αλλά δυστυχώς η δυσκολία της μεταφοράς δεν έχει απομακρυνθή. Οι αχθοφόροι χρειάζονται ακόμα. Επίσης, υπάρχουν καροτσάκια αυτοεξυπηρετήσεως για τη μεταφορά των αποσκευών, αλλά το μεσημέρι αυτά έχουν διασκορπιστή παντού σ’ όλο τον απέραντο αεροσταθμό και υπάρχουν πολύ λίγα διαθέσιμα για τους επιβάτες που φεύγουν.
Περίπου το 12 τοις εκατό από τα 300 εκατομμύρια δολλάρια του κόστους του εξοπλισμού του αεροδρομίου (δηλ. 36 εκατ. δολλάρια) ξοδεύτηκαν για την εγκατάστασι άνω των 20 μιλίων ηλεκτρονικού ιμάντος μεταφοράς, υπολογισμένου να μεταφέρη έως 13.000 βαλίτσες την ώρα. Κάθε βαλίτσα τοποθετείται σ’ ένα πλαίσιο προσαρμοσμένο στον πάγκο ελέγχου. Κάθε πλαίσιο είναι εφοδιασμένο με μια ταινία που φέρει τον κωδικό αριθμό προορισμού. Αυτός ο αριθμός «διαβάζεται» ηλεκτρονικώς από 650 υπολογιστάς που βρίσκονται σε όλο το σύστημα.
Θεωρητικά λοιπόν τα πλαίσια, που μεταφέρουν τις αποσκευές κινούνται κυκλοτερώς αυτομάτως, ώσπου να φθάσουν στο σημείο παραδόσεως. Την ημέρα των εγκαινίων του αεροδρομίου, ένας ανώτερος κυβερνητικός υπάλληλος ήταν παρών για να έχη την τιμή να πιέση το κουμπί που θα έθετε σε κίνησι το σύστημα αποσκευών και θα έστελνε την πρώτη βαλίτσα στον ηλεκτρονικό της δρόμο. Αυτό το γεγονός ευρίσκετο κάτω από την ανηλεή παρατήρησι της πανεθνικής τηλεοράσεως. Η στιγμή έφθασε. Το κουμπί πιέσθηκε. Αλλά, για κατάπληξι και αμηχανία όλων, η βαλίτσα δεν πήγε πουθενά! Το σύστημα δεν εργάσθηκε!
Ως την ημέρα που γράφεται το παρόν, έξη μήνες αργότερα, η ανωμαλία υπάρχει ακόμη. Αναμφιβόλως η βλάβη θα εντοπισθή και το σύστημα θα εργασθή. Εν τω μεταξύ όλες οι αποσκευές μεταφέρονται με τα χέρια· μια επένδυσις 36 εκατ. δολλαρίων παραμένει αργή· και οι επιβάτες ακόμη περιμένουν ανυπόμονοι να τακτοποιηθή αυτό το ζήτημα για τις αποσκευές τους.
Σύστημα Ανακοινώσεων—Ισχυρή Λειτουργία και Καθαρή
Όταν γινόταν η μελέτη του αεροδρομίου, μεγάλη προσοχή είχε δοθή στη μεταβίβασι οδηγιών και πληροφοριών καθαρά. Πρώτα πρώτα, χρησιμοποιείται ένα μοναδικό σύστημα σημάτων με εικόνες που είναι κατανοητό (και καμμιά φορά διασκεδαστικό) για όλους σχεδόν, ανεξαρτήτως γλώσσας και μορφώσεως. Π.χ. το σήμα του βρεφικού σταθμού είναι ένα μπιμπερό, και οι έξοδοι κινδύνου έχουν σήματα που δείχνουν έναν άνθρωπο να τρέχη για να σωθή από μια πυρκαϊά. Το σύστημα αυτό βασίζεται σε μια σειρά σημάτων που μπήκε σε χρήσι κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες 1972 στο Μόναχο της Γερμανίας.
Πληροφορίες αφίξεων και αναχωρήσεων είναι γραμμένες με 216 θαυμάσιους, αυτόματους και ευανάγνωστους πίνακες πληροφοριών που βρίσκονται σε όλο τον αεροσταθμό. Στις αίθουσες αναχωρήσεων 120 πτήσεις μπορούν να εγγραφούν στους πίνακες συγχρόνως. Ένας κεντρικός ηλεκτρονικός υπολογιστής διευθύνει τους πίνακες. Αυτές οι ορατές καταγραφές στους πίνακες συμπληρώνονται κατάλληλα από ένα ακουστικό σύστημα 6.000 ειδικά σχεδιασμένων και στρατηγικά τοποθετημένων μεγαφώνων, που εύκολα ακούονται και γίνονται κατανοητές.
Βεβαίως, το καλύτερο οπτικοακουστικό σύστημα του κόσμου δεν παρέχει καμμιά άνεσι στους ταξιδιώτες, όταν αναγγέλλη καθυστερήσεις πτήσεων. Μερικές καθυστερήσεις είναι αυτονόητες—καιρός, συντήρησις, έρευνες για αεροπειρατείες και τα λοιπά. Αλλά τελευταίως οι διαδικασίες πτήσεως υπεβλήθησαν σε μια «κωλυσιεργία» των ελεγκτών εναερίου κυκλοφορίας λόγω μιας εργατικής διαφοράς μεταξύ των ελεγκτών και της Γερμανικής Κυβερνήσεως. Οι αεροπορικές εταιρίες και εμμέσως το ταξιδιωτικό κοινό έγιναν τα θύματα.
Η Τεχνολογία και ο Ανθρώπινος Παράγων
Πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε ότι το Ράιν-Μάιν Φλούγκχαφεν είναι πράγματι νέο και, όπως όλα τα νέα έργα, χρειάζεται μια περίοδο προσαρμογής. Αλλά φαίνεται ότι αυτό το σύγχρονο αεροδρόμιο, που έχει πολλά προτερήματα, έχει περισσότερες απ’ όσες πρέπει ανωμαλίες. Και αντί να εξαφανίζωνται τα προβλήματα, φαίνεται να μεγαλώνουν.
Αυτό που προκύπτει από την πείρα του αεροδρομίου ως τώρα είναι ότι παρ’ όλες τις μεγάλες ελπίδες και τα σχέδια και τις απέραντες προβλέψεις, η τεχνολογία δεν είναι και ποτέ δεν θα είναι η λύσις για όλα. Έχει τα όρια και τις ελλείψεις της, όπως έχουν και οι 25.000 άνθρωποι που θ’ αποτελέσουν το προσωπικό του νέου αεροδρομίου.
Αλλ’ αν το αεροδρόμιο Ράιν-Μάιν της Φραγκφούρτης είναι μια επιτυχία ή αποτυχία, ή λίγο από τα δυο, θ’ αφήσωμε να το κρίνη ο ταξιδιώτης όταν θα περάση από εκεί.