Το Γοητευτικό Δάσος
ΣΤΑΘΗΚΑΤΕ ποτέ μέσα σε μια συστάδα νέων πεύκων τόσο πυκνών που με δυσκολία να μπορήτε να βλέπετε σε απόστασι τριάντα μέτρων; Τι απόλαυσις είναι αυτό! Επάνω ο αέρας τρέχει μέσα από τις βελόνες των πεύκων και ξαφνικά αντιλαμβάνεσθε ότι υπάρχει μουσική στον αέρα, μουσική που παράγεται από τον αέρα στις δενδροκορφές.
Ο άνθρωπος θαυμάζει τα δένδρα για πολλούς λόγους: για την ομορφιά τους και τα χαριτωμένα σχήματα, το ξάπλωμα των κλαδιών τους και τις παραλλαγές φωτός και σκιάς που δημιουργούνται με την κίνησι των φύλλων τους. Εντυπωσιάζεται επίσης από το μέγεθός των. Οι ογκώδεις κορμοί μερικών δένδρων, τοποθετημένοι σαν τεράστιοι ογκόλιθοι στο έδαφος, και τα ισχυρά τους κλαριά, μερικά τόσο μεγάλα όσο τα δένδρα, συναρπάζουν τη φαντασία. Είναι αλήθεια ότι μια γαλάζια φάλαινα μπορεί να έχη 33 μέτρα μήκος, γνωρίζατε όμως ότι υπάρχουν πολλά δένδρα σεκόγιας, στην Καλιφόρνια με κορμούς που έχουν περιφέρεια τριάντα μέτρα και πλέον; Απαιτούνται δεκαοκτώ άνδρες με απλωμένα τα χέρια για να τα περιβάλουν. Η θέα αυτών των δένδρων γεμίζει την καρδιά με θαυμασμό και δέος.
Στο δάσος υπάρχουν δένδρα που είναι πολύ ελαφρά σε βάρος, που το ξύλον τους ζυγίζει μόνον σαράντα τέσσερα κιλά το κυβικό μέτρο, και άλλα δένδρα που είναι πολύ βαριά και που ζυγίζουν μέχρι ενάμισυ τόννο το κυβικό μέτρο. Υπάρχουν επίσης στο δάσος δένδρα που αναπτύσσονται γρήγορα, μερικά πόδια σε ύψος το χρόνο. Υπάρχουν, όμως, μερικά που αναπτύσσονται λιγώτερο από μια ίντσα το χρόνο! Αυτή η ποικιλία και παραλλαγή στο δάσος το κάνει να είναι γοητευτικό στον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος εκπλήσσεται επίσης από την πολυμορφία του δάσους. Περισσότερα από 1.035 διάφορα ήδη δένδρων ευδοκιμούν στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνον. Από τα δάση προέρχονται δένδρα που στεγάζουν σπίτια, σκιάζουν τους δρόμους των πόλεων και δίνουν μεγαλοπρέπεια στα πάρκα. Τα δένδρα προσθέτουν μεγαλείο και δόξα στη χώρα. Προμηθεύουν τροφή και καταφύγιο στα άγρια ζώα, σκιά και ξύλα για φωτιά στους κατασκηνωτάς και ξυλεία στο έθνος. Από τα δένδρα προέρχονται εκατοντάδες προϊόντων—από χαρτί μέχρι βερνίκια και από νέφτι μέχρι κινίνη.
Φιλοξενία του Δάσους
Συχνά και ο άνθρωπος και τα άγρια ζώα προσελκύονται στο δάσος λόγω της φιλοξενίας του. Τα δένδρα παρέχουν καταφύγιο από τη ζέστη της ημέρας και προστασία από το ψύχος της νύχτας. Το δάσος είναι κατοικία για τα πουλιά, τα έντομα και τα μεγαλύτερα ζώα, όπως το ελάφι, η αρκούδα και ο αγριόγατος. Οι φλώροι κάνουν τις φωλιές τους να φαίνωνται σαν μακρές σακκούλες που αιωρούνται από τα κλαδιά των δένδρων. Οι δρυοκολάπται σκάβουν τρύπες στους κορμούς των γέρικων και κάνουν μέσα τη φωλιά τους. Τα δένδρα είναι επίσης κατοικίες για τους σκίουρους και άλλα ζώα.
Ακόμη και τα μικρά παιδιά απολαμβάνουν ν’ αναρριχώνται στα δένδρα και να χτίζουν ‘σπίτια’ σ’ αυτά. Σε μια μεγάλη σεκόγια, όπου όλο το εσωτερικό του κορμού είχε φαγωθή από φωτιά, τα παιδιά τρύπωσαν από την είσοδο του δένδρου για να ερευνήσουν με μεγάλη περιέργεια το εσωτερικό και να αναρριχηθούν και να ρίξουν μια ματιά απ’ το παράθυρό του. «Θεέ μου, ποτέ προηγουμένως δεν ήμουν μέσα σε δένδρο!» φώναξε ένας ενθουσιασμένος μικρούλης.
Το φιλόξενο δάσος υπηρετεί καλά τον άνθρωπο. Προστατεύει, διατηρεί και βελτιώνει πράγματι την προμήθεια διαθεσίμου νερού για τον άνθρωπο. Το έδαφος του δάσους απορροφά νερό σαν σφουγγάρι, προστατεύοντας το έδαφος από διάβρωσι και διυλίζει το νερό που τρέχει καθαρό στις λίμνες και στα ποτάμια όπου ζουν και παίζουν ψάρια, ενυδρίδες, πάπιες και άλλα ζώα. Το έδαφος του δάσους τροφοδοτεί επίσης τις υπόγειες δεξαμενές με νερό για μελλοντική χρήσι.
Επιπροσθέτως, τα δένδρα καθαρίζουν τον αέρα του ανθρώπου. Μέσα σε μικροσκοπικά κύτταρα φύλλων το ηλιακό φως ενώνεται με το διοξείδιο του άνθρακος που λαμβάνεται από τον αέρα για να παραγάγη ένα απλό σάκχαρο, που αργότερα μετατρέπεται σε άλλους υδατάνθρακες, περιλαμβανομένης και της κυτταρίνης του ξύλου. Τα δένδρα επίσης δίνουν οξυγόνο στην ατμόσφαιρα, το οποίον αναπνέει ο άνθρωπος. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίον ο αέρας μυρίζει καλύτερα στο δάσος, και για τον οποίο τα δένδρα είναι ζωτικά για την ύπαρξι στη γη.
Το Καταπληκτικό των Δένδρων
Τα δένδρα είναι υψηλά, μεγαλοπρεπή θαυμάσια. Μερικά δένδρα, σαν επιβλητικά ζώα, εμπνέουν θαυμασμό απλώς με το μεγαλείο τους. Η καμηλοπάρδαλις, το υψηλότερον χερσαίο ζώο του κόσμου, μπορεί να φθάνη σε ύψος πέντε μέτρων και εβδομήντα εκατοστών. Όμως τα ερυθρόξυλα της Καλιφόρνιας έχουν ύψος πάνω από 100 μέτρα. Φαντασθήτε, ζωντανά δένδρα να υψώνωνται στον αέρα όσο είναι το ύψος τριάντα και πλέον ορόφων!
Ο πρώτος κλάδος του δένδρου Στρατηγός Γκραντ της Καλιφόρνιας βρίσκεται 44 μέτρα επάνω από το έδαφος και ο χονδρός του κορμός έχει περιφέρεια 35 μέτρα. Ο κορμός του δένδρου Στρατηγός Σέρμαν έχει διάμετρο πάνω από δώδεκα μέτρα στη βάσι και μικραίνει ελάχιστα προς το μέσον του ύψους του που είναι 90 περίπου μέτρα. «Δώδεκα μέτρα!» λέγουν οι άνθρωποι καθώς περιφέρονται γύρω από τη βάσι του δένδρου σαν μικροσκοπικά μυρμήγκια. «Μα, αυτό είναι πλατύτερο από το σπίτι μου!» μπορεί να συμπεράνουν. Τρία αυτοκίνητα το ένα στο πλευρό του άλλου θα μπορούσαν να περάσουν διά μέσου του, διότι ο κορμός είναι τόσο πλατύς όσο είναι πολλοί δρόμοι των πόλεων. Οι μηχανικοί εκτιμούν ότι περιέχει ξυλεία για να γίνουν 200.000 μέτρα σανίδες αρκετές για να κτισθούν πενήντα ξύλινα σπίτια των έξη δωματίων! Μόνον στον κορμό υπάρχει τόση ξυλεία που μπορεί να γεμίση 280 φορτηγά βαγόνια. Αυτά είναι πράγματι καταπληκτικά!
Ο άνθρωπος εντυπωσιάζεται επίσης από τις ηλικίες των δένδρων. Οι χελώνες μπορεί να ζουν 180 ή 200 χρόνια, αλλά τα δένδρα ζουν χιλιάδες χρόνια. «Αισθάνομαι πολύ . . . μικροσκοπική,» ψιθύρισε μια νέα γυναίκα καθώς ατένιζε ψηλά τις γιγαντιαίες σεκόιες. «Αισθάνομαι σαν μικρό παιδί,» απήντησε μια ασπρομάλλη γιαγιά ρίχνοντας μια ματιά στα δένδρα. Όταν είπαν σε μια γυναίκα ότι το δένδρον Στρατηγός Σέρμαν έχει ηλικία περίπου 3.500 χρόνια, εθρήνησε. «Λυπάμαι», είπε «αλλ’ όταν σκεφθής όλα τα πράγματα που γνώρισε και αντιμετώπισε αυτό το δένδρο . . .» Ποτέ δεν τελείωσε τη φράσι της—η επίδρασις των αιώνων φάνηκε παρά πολύ γι’ αυτήν. Οι επισκέπται των γιγαντιαίων σεκόγια της Καλιφόρνιας συχνά βαδίζουν ανάμεσα σ’ αυτούς τους μονάρχες με ανάμικτα αισθήματα δέους, θαυμασμού και δυσπιστίας.
Ένα Αίσθημα Ευγνωμοσύνης
Βαθειά ευχαρίστησι αισθάνεται κανείς με όλες τις αισθήσεις του όταν βαδίζη διά μέσου ενός δάσους. Το φως διαχέεται διά μέσου των ψηλών κλάδων και μεταβάλλει τον πτυχωτό και στρεβλό φλοιό σε Γοτθικά σκαλίσματα. Ανάμεσα στα δένδρα ένα αίσθημα γαλήνης γλιστρά στην ψυχή του ανθρώπου και η ευτυχία ξυπνά από τη γύρω ομορφιά. Στα άκρα του δάσους τα λιβάδια φαίνονται σαν κοσμηματοθήκες των αγριολουλουδιών. Από τις όχθες των ρεμάτων που ρέουν στα λιβάδια μπορεί κανείς κατά τύχη να δη καμμιά πέστροφα. Η σπασμωδική κίνησις μιας φουντωτής ουράς αποκαλύπτει ένα σκίουρο που μαλώνει τους παρείσακτους. Αεικίνητες νυφίτσες τρέχουν για τροφή, ενώ οι αδιάκριτοι κοκκινολαίμηδες και οι θορυβώδεις γαλάζιες κάργιες στέκουν φρουροί. Πώς αγάλλεται η καρδιά στη θεά αυτών των πλασμάτων του δάσους!
Οι ώρες της ημέρας είναι όλο συγκινητικές αποκαλύψεις. Πρωί πρωί μερικά ελάφια μπορεί να τρέχουν αργά εκεί κοντά. Σύντομα οι περιοχές κατασκηνώσεων γεμίζουν με τη μυρωδιά του καπνού των ξύλων και καθώς πρωινή ομίχλη διαθλά τις ακτίνες του ηλίου, φέρνει το άρωμα μπέηκον που τηγανίζουν και του καφέ που βράζουν.
Ίσως όμως οι πιο όμορφες να είναι οι ώρες του ηλιοβασιλέματος. Οι μακρές ακτίνες κοκκινίζουν τους κορμούς των δένδρων που λάμπουν στις σκοτεινές περιοχές των δενδροσυστάδων. Το εσπερινό φως κοκκινίζει το χαλί των ανθισμένων λούπινων. Σκούρες σκιές απλώνονται στο δάσος. Ένα γεράκι πετά αθόρυβα επάνω. Ένα ελάφι εμφανίζεται ήσυχα στη σκηνή χωρίς προειδοποίησι και ταπεινά ενώνεται με το περιβάλλον. Τα πουλιά αρχίζουν να ψάλλουν τα εσπερινά τους άσματα.
Η Εμπνευστική Αξία του Δάσους
Όσοι εκτιμούν τη δημιουργία του Θεού, χωρίς αμφιβολία, θα αγαπούν πάντοτε σαν θησαυρό το δάσος για την ομορφιά και τη μοναξιά του, για την εμπνευστική και πνευματική του αξία. Μακριά από την έντονη και θορυβώδη ζωή της πόλεως, ένας περίπατος μέσα στο δάσος ανάμεσα στα φυτά και στα αγριολούλουδα, δίνει πράγματι δυνάμεις. Πόσο αξίζει ένα γεύμα δίπλα σε μια ολοκάθαρη λίμνη ή ποταμάκι ύστερα από το κολύμπι στα κρύα του καθαρά νερά! Τι διασκεδαστικό είναι να πηγαίνη κανείς στο δάσος περπατώντας ή επάνω στο άλογο! Τα υπαίθρια μαγειρέματα, οι υπαίθριες κατασκηνώσεις, οι μυρωδιές της φωτιάς της κατασκηνώσεως, η συγκίνησις να βλέπης το πλατάγιασμα ενός ψαριού μέσα σ’ ένα δενδροσκιασμένο ρέμα ή ν’ ακούς τα περιπαικτικά τερετίσματα των πουλιών είναι στιγμές εμπνεύσεως, αναμνήσεις αξέχαστες.
Κατά κανόνα, υπάρχει σιωπή στα βαθιά δάση που διακόπτεται μερικές φορές από τη φωνή ενός πουλιού, μια διάθεσις που σ’ όλες τις εποχές άφησε βαθειές εντυπώσεις στον άνθρωπο. Τα δάση αποτελούν ήσυχα μέρη για ανάπαυσι, όπου ο πόνος φαίνεται κάπως να καταπραΰνεται, όπου η χαρά είναι πιο φανερή και όπου οι σκέψεις φαίνεται να ρέουν τόσο εύκολα όσο τα ποταμάκια. Όταν είναι κανείς μόνος του στα βάθη του δάσους, εκεί υπάρχει μοναξιά. Υπάρχει ειρήνη. Τα έργα των χειρών του Θεού είναι κοντά. Δεν υπάρχουν εκκωφαντικές σειρήνες, ούτε εκνευριστικοί θόρυβοι που ταράσσουν το νου, αλλά μόνον οι καταπραϋντικοί ρυθμοί των δένδρων. Το θρόισμα των φύλλων, το κελάρυσμα των ρυακιών και ρευμάτων είναι μουσικές νότες που κάνουν την καρδιά να ευφραίνεται.
Μόνον ένας Θεός αγάπης θα μπορούσε να κάμη ένα τόσο αξιόλογο δώρο και γι’ αυτό η Γραφή λέγει: «Και Ιεχωβά ο Θεός έκαμε να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν, και καλόν εις την γεύσιν.» (Γέν. 2:9) Όταν περάση κανείς λίγο χρόνο στο δάσος έχοντας συντροφιά τα ζώα ή ένα καιόμενο κούτσουρο, όταν αναπνεύση τον υγιεινό αέρα του δάσους και απολαύση την ειρήνη του, τότε ανανεώνεται η πεποίθησίς του ότι μόνον ο Θεός μπορεί να κάνη ένα δένδρο.