Εξετάστε τις Αποδείξεις
ΑΝ εδικάζεσθε σ’ ένα δικαστήριο, θα ήταν δίκαιο αν επέτρεπαν μόνο στον αντίδικό σας να παρουσιάση αποδείξεις; Όχι, ασφαλώς θα θέλατε ν’ ακούση το δικαστήριο και τη δική σας πλευρά του ζητήματος.
Για πολλά χρόνια, μόνον η πλευρά της εξελίξεως ακούσθηκε στα κολλέγια, στα γυμνάσια, ακόμη και στα δημοτικά σχολεία, και σχεδόν σ’ όλα τα επιστημονικά συγγράμματα που έχουν εκδοθή στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Αλλά τώρα υπάρχει αυξανομένη απαίτησις ν’ ακουσθή και η άλλη πλευρά.
Η Λογική Εκλογή
Τα λογικά άτομα συμφωνούν ότι η μόνη δίκαιη μέθοδος είναι να εξετασθούν οι αποδείξεις και από τις δυο πλευρές, τόσο τα υπέρ όσο και τα κατά μιας αμφισβητούμενης θεωρίας. Έτσι φθάνει κανείς στην αλήθεια.
Πολλοί επιστήμονες παραδέχονται τώρα ότι αυτό πρέπει να γίνη με τη θεωρία της εξελίξεως. Αυτό είχε μάλιστα γραφή και στον πρόλογο μιας ειδικής εκδόσεως του περίφημου βιβλίου του Δαρβίνου Γένεσις των Ειδών. Το περιοδικό Δη Αμέρικαν Μπαϊόλοτζυ Τήτσερ έκαμε το εξής σχόλιο γι’ αυτό:
«Ο Γ. Χ. Τόμπσον, που εξελέγη να γράψη τον πρόλογο σε μια έκδοσι για τα εκατό χρόνια του βιβλίου του Δαρβίνου Γένεσις των Ειδών, είχε να πη τα εξής: Όπως γνωρίζομε, υπάρχει μεγάλη διαφορά γνωμών μεταξύ των βιολόγων, όχι μόνο για τα αίτια της εξελίξεως αλλά ακόμη και για την πραγματική διαδικασία.
«Αυτή η διαφορά υφίσταται διότι οι αποδείξεις δεν είναι ικανοποιητικές και δεν επιτρέπουν κανένα βέβαιο συμπέρασμα. Επομένως, είναι ορθό και κατάλληλο να επισύρωμε την προσοχή του μη επιστημονικού κοινού στις διαφωνίες για την εξέλιξι.»
Το σύγγραμμα αυτό περί βιολογίας συνεχίζει για να σημειώση μια άλλη παρατήρησι από τον Τόμπσον, ένα επιστήμονα με μεγάλο κύρος. Αυτός είπε:
«Αλλά μερικές πρόσφατες παρατηρήσεις των οπαδών της εξελίξεως δείχνουν ότι αυτό το βρίσκουν παράλογο. Αυτή η κατάστασις, όπου [επιστημονικοί] άνθρωποι συσπειρώνονται για να υπερασπίσουν μια θεωρία που αδυνατούν να περιγράψουν επιστημονικώς, πολύ δε λιγώτερο να την αποδείξουν με επιστημονική ακρίβεια, και που προσπαθούν να διατηρήσουν το κύρος της στο κοινό με καταπίεσι της κριτικής και εξάλειψι των δυσκολιών, είναι ανώμαλη και ανεπιθύμητη στην επιστήμη.»
Η συνεχιζόμενη προσπάθεια να καταστέλλεται η κριτική γίνεται απαράδεκτη σε περισσότερα άτομα. Αυτό μπορεί να το δη κανείς από τις αιτήσεις που κάνουν τελευταία πολλοί επιστήμονες, εκπαιδευτικοί και γονείς για να δοθή ίση μεταχείρισις των αντιθέτων απόψεων στα σχολεία. Χαρακτηριστικό των αισθημάτων τους είναι ένα σχόλιο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα. Ήβνινγκ Σταρ εντ Ντέηλυ Νιους της Ουάσιγκτων σ’ ένα άρθρο του Γ. Γουίλομπυ:
«Η Βίβλος και ένα μεγάλο μέρος ικανών επιστημόνων μού δείχνουν ότι όλα έγιναν μ’ έναν τρόπο [τη δημιουργία]· τα παιδιά μου, για τα οποία πληρώνω φόρους στην πολιτεία της Βιργινίας για να τα εκπαιδεύση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, διδάσκονται ότι όλα έγιναν μ’ έναν άλλο τρόπο [την εξέλιξι]. . ..
«Αν υπάρχη κάποιο μέρος στον κόσμο όπου πρέπει να γίνεται τίμιο παιχνίδι, αυτό πρέπει να είναι ο επιστημονικός κόσμος. Και όμως οι [σειρές των βιβλίων βιολογίας που συνήθως χρησιμοποιούνται στα σχολεία] εσκεμμένως αποκλείουν το επιχείρημα της υπάρξεως σχεδίου στην προέλευσι του σύμπαντος . . .
«Εκείνο, επομένως, που θέλω είναι να δοθή στις αίθουσες διδασκαλίας μια καλά ισορροπημένη και σοβαρή παρουσίασις για την προέλευσι του ανθρώπου, που να βασίζεται στην καλύτερη γνώσι και έρευνα που μπορεί να παρουσιάση η κάθε πλευρά.»
«Διανοητικώς Ανέντιμοι»
Αυτά τα αιτήματα αντιμετώπισαν συνήθως ισχυρή εναντίωσι από πολλούς οπαδούς της εξελίξεως που καταπολεμούν οποιαδήποτε άλλη γνώμη που εμφανίζεται σε σχολικά βιβλία. Αλλ’ όπως έγραψε ο φυσικός Λ. Ντόλφιν στο Κρόνικλ του Σαν Φρανσίσκο: «Είναι διανοητικώς ανέντιμο να παραλείπωμε ν’ απαντούμε σε μερικά απ’ αυτά τα προβλήματα στα σχολικά βιβλία, και ν’ αποκλείωμε άλλα επιστημονικώς θεμελιωμένα υποδείγματα με τη δικαιολογία ότι είναι απλώς θρησκευτικές πεποιθήσεις των θεμελιωτιστών [οπαδών της δημιουργίας].»
Είναι αληθινά «διανοητικώς ανέντιμο» να μη θέλωμε ν’ ακουσθή καμμιά αντίθετη άποψις σ’ ένα τόσο αμφισβητούμενο ζήτημα. Αυτό πρέπει να κάμη τα λογικά άτομα να ρωτήσουν, Γιατί;
Τα λογικευόμενα άτομα θεωρούν επίσης ανάξιο σοβαρής μαθήσεως να προσπαθή τις να καταπνίξη την κριτική της εξελίξεως με δικτατορικές μεθόδους, με εκφοβισμό ή με στάσι όπως του εξέχοντος Αμερικανού επιστήμονος Ισαάκ Ασήμωφ, που είπε ότι το ν’ αμφισβητή κανείς τη θεωρία της εξελίξεως είναι σαν «να προσβάλλη τη θεωρία της βαρύτητος.» Και πρόσθεσε: «Αυτή είναι γεγονός και όχι θεωρία.»
Αλλά η βαρύτης μπορεί να επιδειχθή, να δοκιμασθή και να αποδειχθή στο εργαστήριο και αλλού. Η εξέλιξις δεν μπορεί και γι’ αυτό τόσο πολλοί την αμφισβητούν. Κανείς δεν αμφισβητεί την ιδέα της βαρύτητος.
Το να προσπαθούν να προσβάλλουν τη νοημοσύνη των επικριτών της εξελίξεως για να τους αναγκάσουν να σωπάσουν είναι ιδιαίτερα «διανοητικώς ανέντιμον» όταν πολλοί από τους ίδιους τους οπαδούς της εξελίξεως παραδέχωνται ότι η θεωρία δεν έχει αποδειχθή. Πράγματι, ο ίδιος, ο Ασήμωφ παραδέχθηκε ότι μεγάλο μέρος από την εξέλιξι έχει κατασκευασθή, όπως επί λέξει είπε, «από συνετές υποθέσεις»!
Η πραγματικότης της καταστάσεως περιγράφεται κατάλληλα από το Νιου Σάιεντιστ όταν ανασκόπησε ένα βιβλίο που υποστήριζε την εξέλιξι. Είπε ότι το βιβλίο «αναπόφευκτα . . . έχει συχνά την ‘ασάφεια’ που βρίσκεται σε πρόσφατα βιβλία για την εξέλιξι του ανθρώπου. Ειλικρινά δεν γνωρίζομε πώς ή γιατί εξελίχθηκε ο άνθρωπος. . . . Αλλ’ αν αυτό [το βιβλίο] περιωριζόταν στα γεγονότα, θα ήταν πράγματι ασθενικό.»
Όχι, δεν θα ωφελήση πια να εκφοβίζουν ή να προσβάλλουν άτομα που αμφισβητούν την εξέλιξι, ή να υπονοούν ότι είναι διανοητικώς ελαττωματικά. Για να φθάσωμε στη ρίζα του ζητήματος, πρέπει να θέσωμε κατά μέρος τις «υποθέσεις» και να αναλύσωμε τίμια τα γεγονότα που είναι διαθέσιμα.
Τι συμβαίνει όταν πράγματι εξετάσωμε τα γεγονότα χωρίς τις «υποθέσεις»; Υποστηρίζουν οι αποδείξεις την εξέλιξι της ζωής από τα άψυχα χημικά στοιχεία σ’ ένα πιθηκοειδές ζώο και τελικά στον σύγχρονο άνθρωπο; Ή μήπως υποστηρίζουν την άποψι της Γραφής ότι ο Θεός εδημιούργησε τον άνθρωπο και τα άλλα είδη ζωής με άμεσο τρόπο; Είναι η εξέλιξις, όπως ένας επιστήμων λέγει, «γεγονός»; Ή είναι, όπως λέγει ένας άλλος, «το μεγαλύτερο παραμύθι που μεταμφιέσθηκε κάτω από το όνομα της επιστήμης»;