Γιατί Στρέφονται στα Ναρκωτικά

ΔΕΝ είναι απλές οι απαντήσεις στο γιατί οι άνθρωποι στρέφονται στα ναρκωτικά. Μερικοί ειδικοί λέγουν ότι υπάρχουν τόσοι λόγοι για τη χρήσι ναρκωτικών όσα είναι και τα άτομα που τα χρησιμοποιούν. Εν τούτοις υπάρχει μια βασική αιτία για το πρόβλημα.

Είναι ότι τα ναρκωτικά είναι πολύ εύκολο να τα προμηθευθή κανείς. Επί παραδείγματι, πάνω από 525 τόννοι βαρβιτουρικά και μόνον παράγονται ετησίως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Αμερικανικό κοινό καταναλίσκει το μεγαλύτερο μέρος αυτών των τόννων με συνταγές γιατρών. Ο Δρ. Μίτσελ Σ. Ρόζενταλ είπε ότι το 1971 εδόθησαν με συνταγές γιατρών αρκετά φάρμακα για να κρατήσουν κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στις [Ηνωμένες Πολιτείες] σε κατάστασι ‘διεγέρσεως,’ ‘χαλαρώσεως’ ή ‘σε κάποια άλλη κατάστασι’ για ένα ολόκληρο μήνα.»

Είναι, όμως αυτά τα φάρμακα που δίδονται με «νόμιμες» συνταγές επικίνδυνα; Μήπως είναι ένας σημαντικός παράγων στην παρούσα κρίσι της χρήσεως ναρκωτικών;

Ναρκωτικά που Χρησιμοποιούνται Στην Ιατρική

Τα βαρβιτουρικά είναι καταπραϋντικά, τα οποία οι γιατροί συνήθως δίνουν για να φέρνουν ύπνο. Υπάρχουν περίπου είκοσι έξη είδη απ’ αυτά. Στην πραγματικότητα, όλα τα βαρβιτουρικά παράγονται από νομίμους φαρμακευτικούς οίκους, αλλά ένα μεγάλο μέρος των αποθεμάτων διοχετεύεται σε παρανόμους αγωγούς. Στους δρόμους, τα χάπια λέγονται «ντάουνερς» ή «κόκκινα.» Το πρόβλημα με αυτά έχει γίνει τόσο μεγάλο ώστε οι αρχές ωνόμασαν το 1972 το έτος του «ντάουνερ.»

Ο εθισμός μερικές φορές είναι αποτέλεσμα της τακτικής χρήσεως αυτών των φαρμάκων για να φέρουν ύπνο. Πολλά άλλα άτομα τα χρησιμοποιούν απλώς για «διέγερσι» και γίνονται τοξικομανή. Περίπου ένα εκατομμύριο άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποκτήσει εθισμό στα βαρβιτουρικά. Εθισμός είναι όταν κάποιος χρειάζεται τα φάρμακα για ν’ αποφύγη τους πόνους της στερήσεως. Η ξαφνική στέρησις του φαρμάκου μπορεί να είναι τόσο σοβαρή για ένα που έχει συνηθίσει να παίρνη βαρβιτουρικά, ώστε μπορεί να τον φονεύση. Επίσης πάνω από 3.000 άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες πεθαίνουν κάθε χρόνο από υπερβολικές δόσεις βαρβιτουρικών!

Υπάρχει επίσης ένας χείμαρρος διεγερτικών φαρμάκων που είναι, γνωστά ως «χάπια ευτυχίας.» Οι αμφιταμίνες είναι τα κυριώτερα. Οι γιατροί συχνά τα συνιστούν για να κόβουν την όρεξι, να ελαττώνουν την κόπωσι ή να ανακουφίζουν την κατάθλιψι. Εν τούτοις, υπολογίζεται ότι οι μισές από τις νομίμως σκευαζόμενες αμφιταμίνες καταλήγουν σε παρανόμους αγωγούς. Και αυτά τα φάρμακα επίσης είναι επικίνδυνα και έχουν φονεύσει ή έχουν καταστρέψει τη ζωή πολλών ατόμων.

Έτσι τα «νόμιμα» ναρκωτικά, που δίδονται με συνταγή από τους γιατρούς, είναι ένας κύριος παράγων στην κρίσι των ναρκωτικών. Εν τούτοις, τα ναρκωτικά που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των επικεφαλίδων των εφημερίδων είναι ίσως ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα.

Ναρκωτικά Χωρίς Παραδεκτή Ιατρική Χρήσι

Η ηρωίνη είναι το πιο επικίνδυνο από αυτά. Αναφέρεται ότι εισάγονται λαθραίως στις Ηνωμένες Πολιτείες δέκα έως δώδεκα τόννοι ηρωίνης ετησίως. Περίπου 560.000 Αμερικανοί είναι ηρωινομανείς, δηλαδή περίπου δέκα φορές περισσότεροι από τον αριθμό που υπήρχε στην αρχή της δεκαετίας του 1960. Η ηρωίνη πράγματι αποτελεί μια θανατηφόρο πληγή!

Μόνο στην πόλι της Νέας Υόρκης περίπου τέσσερα άτομα πεθαίνουν κάθε μέρα από τις επιδράσεις της! Το καθημερινό κόστος κατά μέσον όρον της συνηθείας της ηρωίνης είναι $40 ή $50. Για ν’ αποκτήσουν αυτά τα χρήματα, οι ηρωινομανείς κλέβουν περισσότερα από $3.000.000 σε είδη στην πόλι της Νέας Υόρκης, κατά μέσον όρο, κάθε μέρα! Δεν είναι άξιον απορίας ότι το Νιούσγουηκ ανέφερε: «Η Πόλις της Νέας Υόρκης . . . φονεύεται από την ηρωίνη.»

Το LSD (ή διεθυλαμίδη του λυσεργικού οξέος) είναι το πιο ισχυρό από μια δεκάδα παραισθησιογόνων ναρκωτικών. Στα τελευταία χρόνια πολλά παράνομα εργαστήρια άρχισαν να το παράγουν. Έτσι, παρά τη μεγάλη ζήτησι, η τιμή μιας ταμπλέτας LSD έπεσε στο ένα δέκατο της τιμής που είχε πριν από λίγα χρόνια. Μολονότι, δεν δημιουργεί φυσικό εθισμό, όπως η ηρωίνη και τα βαρβιτουρικά, το LSD προκαλεί μυστηριώδεις εντυπώσεις σ’ αυτούς που το χρησιμοποιούν.

Βασικά, το ναρκωτικό προκαλεί μεταβολές στις αισθήσεις. Η δρασις ειδικά αλλοιώνεται. Μπορούν να συμβούν ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις ακόμη και μήνες μετά τη λήψι της τελευταίας δόσεως. Σ’ ένα «κακό ταξίδι» οι εικόνες που συλλαμβάνονται μπορεί να είναι τρομακτικές. Επίσης, ένας που παίρνει LSD γίνεται πολύ επιρρεπής σε υποδείξεις ή επιρροές από άλλους και από το περιβάλλον. Έτσι οι ειδήσεις συχνά μιλούν για φρικτές πείρες. Επί παραδείγματι, η εφημερίς του Λονδίνου Νταίηλυ Μαίηλ, της 26ης Απριλίου 1973, ανέφερε πως ένας δάσκαλος υπό την επίδρασι του LSD προσπάθησε να περπατήση στον ποταμό Τάμεσι και εξαφανίσθηκε κάτω από την επιφάνεια χωρίς καμμιά προσπάθεια.

Με τη μαριχουάνα, οι διαστάσεις της κρίσεως των ναρκωτικών μεγαλώνουν. Μολονότι η μαριχουάνα είναι παράνομη, υπολογίζεται ότι είκοσι τέσσερα εκατομμύρια Αμερικανοί την έχουν χρησιμοποιήσει, και ίσως οκτώ εκατομμύρια το κάνουν αυτό τακτικά. Τα αποτελέσματα της μαριχουάνας σ’ αυτούς που την χρησιμοποιούν είναι ηπιώτερα από το LSD, μολονότι και αυτή επίσης παράγει μια στρέβλωσι των αισθήσεων. Όταν καπνίζη κάποιος μαριχουάνα πέντε λεπτά, μπορεί να του φανούν σαν μια ώρα. Οι ήχοι και τα χρώματα μπορεί να φαίνωνται πιο έντονα. Επίσης αυτοί που την χρησιμοποιούν από συνήθεια έχουν επηρεασθή δυσμενώς και υποφέρουν από τρικλίσματα στο βάδισμα, από τρεμούλιασμα των χεριών, από αταξία της σκέψεως και από διαταραχές της αντιλήψεως.

Μήπως η εισπνοή του καπνού της μαριχουάνας βλάπτει το σώμα; Είναι ενδιαφέρον ότι μια πρόσφατη επιστολή από ιατρούς στο Κολλέγιο των Ιατρών και Χειρούργων του Πανεπιστημίου της Κολόμπια, στην πόλι της Νέας Υόρκης, παρετήρησε: «Ο καπνός της μαριχουάνας προκαλεί καρκίνο σε καλλιέργειες ιστών ανθρωπίνων πνευμόνων.» Ο Δρ. Μόρτον Α. Στέντσεβερ, ο οποίος ήταν επί κεφαλής μιας ομάδος ερεύνης του Πανεπιστημίου της Γιούτα, κατέληξε: «Η μαριχουάνα μπορεί να είναι ένα πιο επικίνδυνο φάρμακο από ό,τι νομίζομε.»

Εν τούτοις, παρά τη βλάβη που προξενούν τα ναρκωτικά, οι άνθρωποι εξακολουθούν να τα χρησιμοποιούν. Γιατί; Γιατί εκατομμύρια περισσότεροι στρέφονται σ’ αυτά κάθε χρόνο;

Μία Φαρμακομανής Κοινωνία

Πολλές αυθεντίες επιρρίπτουν την ευθύνη στη μανία που έχει η σύγχρονη, κοινωνία για τα φάρμακα. Ένας γιατρός εξήγησε: «Οποιοσδήποτε ακούει ή διαβάζει τις εμπορικές διαφημίσεις φαρμάκων γνωρίζει ότι μπορεί να ηρεμήση, να ανακτήση το κέφι του, να κοιμηθή, να χάση βάρος και να ανακουφίση ένα πλήθος πόνους και αδιαθεσίες παίρνοντας το ένα ή το άλλο χάπι.» Φάρμακα δίδονται συχνά για οποιοδήποτε σχεδόν σύμπτωμα.

Ο Δρ. Μάθιου Ντυμόν, διευθυντής της αποκαταστάσεως τοξικομανών στο Υπουργείο Υγείας της Μασαχουσέττης, διεκήρυξε: «Αν υπάρχη μια μοναδική πηγή της απειλής των ναρκωτικών στην Αμερική σήμερα, αυτή είναι η αδελφότης μου—οι γιατροί. . . . Οι γιατροί γράφουν συνταγές, για 13 δισεκατομμύρια χάπια αμφιταμίνης και βαρβιτουρικών κάθε χρόνο.» Η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής επί του Εγκλήματος πιστεύει το ίδιο και ισχυρίζεται: «Την ευθύνη [για την απειλή των ναρκωτικών] φέρουν ακέραια οι κατασκευασταί φαρμάκων, οι φαρμακέμποροι χονδρικής και λιανικής πωλήσεως και οι γιατροί.»

Αλλ’ αυτά τα άτομα δεν είναι οι μόνοι ένοχοι. Οι ενήλικοι καταναλωταί είναι επίσης ένοχοι. Θα έπρεπε να καταλάβουν ότι τα φάρμακα είναι δηλητήρια και γι’ αυτό να τα χρησιμοποιούν μόνον όταν τα πιθανά οφέλη των υπερβαίνουν τη βλάβη των.a Αν όμως οι ενήλικοι παίρνουν φάρμακα για κάθε πρόβλημα ή έντασι, ή ακόμη για ευχαρίστησι, γιατί θα έπρεπε οι νέοι να τα αποφεύγουν; Πρέπει μήπως να μας εκπλήσση όταν οι νέοι σκέπτωνται: ‘Αν οι μεγάλοι χρησιμοποιούν καπνό, μεθούν και παίρνουν χάπια, γιατί εγώ να μην διασκεδάζω καπνίζοντας μαριχουάνα ή παίρνοντας «ντάουερς»;’

Το ότι η χρήσις φαρμάκων από τους γονείς είναι ένας παράγων που στρέφει τα παιδιά στα ναρκωτικά έχει αποδειχθή από διάφορες μελέτες. Επί παραδείγματι, μια μεγάλη Καναδική μελέτη αποκαλεί την χρήσι ναρκωτικών «επίκτητη συμπεριφορά.» «Οι έφηβοι αντιγράφουν τη χρήσι φαρμάκων από τη χρήσι των γονέων των,» εξήγησαν οι ψυχίατροι από το Ίδρυμα Ερεύνης Τοξικομανίας του Τορόντο. Ασφαλώς, λοιπόν, αν δεν θέλετε τα παιδιά σας να χρησιμοποιούν ναρκωτικά, δεν πρέπει εσείς να καπνίζετε, να κάνετε κατάχρησι οινοπνεύματος ή να παίρνετε χάπια χωρίς λόγο.

Αλλά χρειάζονται περισσότερα από ένα ορθό παράδειγμα των ενηλίκων. Οι κατάλληλες συναναστροφές έξω από το σπίτι είναι επίσης ζωτικές. Μια μελέτη από τους Φίλους της Ψυχιατρικής Ερεύνης απεκάλυψε ότι ογδόντα τέσσερις από κάθε εκατό τοξικομανείς έκαμαν τη γνωριμία με τα ναρκωτικά μέσω των «φίλων.» Όταν τους προσφέρωνται ναρκωτικά, πολλοί νεαροί τα παίρνουν από περιέργεια. Μπορεί στην αρχή να βρουν τα αποτελέσματα ευχάριστα. Αλλά κατόπιν γίνονται τοξικομανείς και σύντομα βρίσκονται σε τρομερή κατάστασι.

Εν τούτοις, υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους στρέφονται στα ναρκωτικά. Δεν είναι απλώς επειδή είναι τόσο διαθέσιμα και διότι ζούμε σε μια φαρμακομανή κοινωνία. Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι λόγοι;

Ανικανοποίητη και Απογοητευτική Ζωή

Ο Δρ. Τζαίημς Ε. Άντερσον, ειδικός επί του προβλήματος των ναρκωτικών, ετόνισε μια θεμελιώδη αιτία και εξήγησε: «Η χρήσις ναρκωτικών είναι στην πραγματικότητα ένα σημείον ότι υπήρχε ένα κενό στη ζωή του ατόμου.» Μια παρόμοια παρατήρησις έγινε από τον Δρα Μάθιου Ντυμόν, ο οποίος είπε: «Πρέπει να εξετάσωμε τι λείπει στη ζωή των νέων που τα χρησιμοποιούν.»

Πολύ συχνά το πρόβλημα βρίσκεται μέσα στην οικογένεια. Αυτό αποκαλύφθηκε από μια έρευνα διδασκάλων, επιτρόπων και συμβούλων στην Επαρχία Νταίηντ της Φλώριδας. Επίσης, ο Δρ. Λ. Τζαίημς Γκολντ, έκτακτος καθηγητής κλινικής του Πανεπιστημίου της Νοτίου Καλιφόρνιας παρετήρησε: «Ανεκάλυψα ότι, σχεδόν πάντοτε, το βασικό πρόβλημα βρίσκεται μέσα στο σπίτι.» Είπε: «Ο έφηβος συχνά αρχίζει να πειραματίζεται με φάρμακα από το οικογενειακό φαρμακείο ως μέσον για ν’ αποφύγη την έντασι και τη σύγχυσι που επικρατεί στο σπίτι.» Αλλά ποιες είναι οι αιτίες των δυσχερειών στον οικογενειακό κύκλο;

Συχνά οι πατέρες είναι απορροφημένοι στην προσπάθειά τους να επιτύχουν στον κόσμο. Οι μητέρες μπορεί να αισθάνωνται παραμελημένες, και αισθάνονται σύγχυσι όσον αφορά τους αντικειμενικούς σκοπούς των ή τον ρόλο τους στη ζωή. Λίγη ελεύθερη επικοινωνία υπάρχει και πολύ λίγη φιλία ή γνήσιο ενδιαφέρον μεταξύ των. Γι’ αυτό, μολονότι μπορεί να παρέχεται στα παιδιά το κάθε τι από υλική άποψι, αυτά αισθάνονται απογοητευμένα, ανικανοποίητα ή απλώς πλήττουν. Παίρνουν φάρμακα για να γεμίσουν το κενό—αναζητώντας ευχαρίστησι και συγκινήσεις—ή απλώς για να απαλύνουν συναισθηματικά πλήγματα.

Μερικές φορές η χρήσις ναρκωτικών χρησιμοποιείται από τους νεαρούς σαν ένας τρόπος για να εκδικηθούν τους γονείς των. Ο γυιος μιας διάσημης ηθοποιού του κινηματογράφου εξήγησε γιατί χρησιμοποιούσε ναρκωτικά: «Ήθελα να συγκλονίσω τη μητέρα μου—να την χτυπήσω ακριβώς κατάμουτρα. Ήθελα να με προσέξη, ακόμη και αν αυτό θα την έκανε να πονέση. Εγώ υπέφερα· ήθελα κι’ εκείνη να υποφέρη.»

Αλλά δεν είναι μόνο τα προβλήματα στο οικογενειακό επίπεδο που κάνουν τους νέους να στραφούν στα ναρκωτικά. Πολλοί νέοι πιστεύουν ότι ολόκληρο το σύστημα στην πραγματικότητα καταρρέει. Βλέπουν τον πόλεμο, τις δολοφονίες, την απληστία, την υποκρισία και παντού την απελπισμένη επιδίωξι υλικών πραγμάτων. Αυτό τους προκαλεί αποτροπιασμό. Γι’ αυτό εγκαταλείπουν αυτόν τον τρόπο ζωής. Η στάσις των συχνά είναι, στην πραγματικότητα, ‘ας φάμε, ας πιούμε και ας διασκεδάσωμε, γιατί αύριο μπορεί να πεθάνωμε.’ Γι’ αυτό στρέφονται στη γρήγορη ζωή και στα ναρκωτικά—σε οτιδήποτε μπορεί να δώση συγκινήσεις και να διεγείρη τις αισθήσεις.

Ποια, λοιπόν, είναι η λύσις του προβλήματος των ναρκωτικών;

Λύνει η Εκπαίδευσις το Πρόβλημα;

Εκπαιδευτικά προγράμματα για τα ναρκωτικά έχουν καθιερωθή σε πολλά σχολεία, αλλά χωρίς πραγματική επιτυχία. Στην πραγματικότητα, τα προγράμματα έχουν συχνά καλλιεργήσει την περιέργεια, και το αποτέλεσμα ήταν να στραφούν οι νέοι στα ναρκωτικά για να δουν πραγματικά τι αποτέλεσμα φέρνουν. Η Δρ. Έλεν Νάουλις, πρωτοπόρος στην εκπαίδευσι για τα ναρκωτικά, περιέγραψε την αποτυχία των προγραμμάτων. Καθώς έσβηνε ένα τσιγάρο, είπε: «Κυττάξτε, είμαι ένα παράδειγμα. Ξέρω τι μπορεί να μου κάμη το κάπνισμα κι’ εν τούτοις καπνίζω.»

Συνεπώς χρειάζονται περισσότερα από προγράμματα που μιλούν απλώς για το κακό που προξενούν τα ναρκωτικά. Αλλά πώς μπορεί να παρασχεθή ικανοποιητική παρόρμησις, ώστε οι νέοι ν’ απέχουν από τη χρήσι ναρκωτικών και αυτοί που ήδη είναι τοξικομανείς να απαλλαγούν απ’ αυτά;

Ένα κύριο άρθρο στην Καναδική εφημερίδα Δη Σπεκταίητορ υπεδείκνυε μια λύσι. Σχολιάζοντας την διαδεδομένη χρήσι της μαριχουάνας, είπε: «Οι άνθρωποι πάντοτε ποθούσαν τη διέγερσι των αισθήσεων. Εναντίον αυτού ο νόμος είναι ανίσχυρος· το μόνο αποτελεσματικό όπλο είναι η θρησκεία, και η γενικά θλιβερή κατάστασί της στην κοινωνία μας δεν χρειάζεται σχόλια.»

Γιατί η κοσμική θρησκεία έχει τόσο θλιβερά αποτύχει ν’ αντιμετωπίση το πρόβλημα των ναρκωτικών; Ένας κύριος λόγος είναι ότι έχει αποδεχθή τον τρόπο ζωής, τη φιλοσοφία και τους αντικειμενικούς σκοπούς αυτού του συστήματος, αυτά ακριβώς τα πράγματα που οι νέοι έχουν απορρίψει ως μάταια και χωρίς νόημα. Αλλά υπάρχει μια λύσις στο πρόβλημα των ναρκωτικών! Η βάσις της είναι μια εκπαίδευσις που ωθεί κάποιον να υιοθετήση μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία στη ζωή και να επιδιώξη σκοπούς εντελώς διαφορετικούς από αυτούς που είναι δημοφιλείς σήμερα.

Πολλοί νεαροί τοξικομανείς έχουν βρη μια λύσι και δοκιμάζουν τώρα πραγματική ικανοποίησι στη ζωή των. Έχουν γίνει σπουδαίο κεφάλαιο για τις κοινότητές των, και βοηθούν άλλους να βρουν μια ζωή γεμάτη σημασία. Ας αφήσωμε ένα από αυτούς να αφηγηθή πώς κατρακύλησε στα βάθη της τοξικομανίας, αλλά πώς βρήκε κατόπιν ένα τρόπο για ν’ αντιμετωπίση επιτυχώς το πρόβλημα των ναρκωτικών.

[Υποσημειώσεις]