Η Διχόνοια Συντρίβει την Κονκόρντια

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ κύματα σείουν ακόμη το Σεμινάριο της Κονκόρντια στο Σαιντ Λούις του Μιζούρι. Επί μερικούς μήνες τώρα η μεγαλύτερη Λουθηρανική θεολογική σχολή στις Η.Π. υφίσταται τ’ αποτελέσματα μιας ομαδικής εξεγέρσεως. Για μερικά άτομα ίσως αυτό είναι μια έκπληξις, ακόμη και σήμερα όπου ουσιαστικώς όλοι οι κύριοι θρησκευτικοί οργανισμοί υφίστανται απώλειες. Γιατί;

Διότι η 135 ετών Κονκόρντια (που σημαίνει «αρμονία») φαινόταν πολύ ασφαλής. Υποστηρίζεται από τη Σύνοδο του Μιζούρι της Λουθηρανικής εκκλησίας που αποτελείται από τρία εκατομμύρια μέλη και είναι γνωστή για τη σταθερή «συντηρητική» της στάσι επί θρησκευτικών ζητημάτων.

Τι συνέβη;

Η Συντριπτική Διχόνοια

Τον Ιανουαρίου του περασμένου έτους, ο Τζων Η. Τίιτζεν, διευθυντής του σεμιναρίου, απελύθη από το Συμβούλιο Ελέγχου της σχολής. Το Συμβούλιο προέβαλε ως αιτίες: Δημοσία κακή συμπεριφορά στην εκτέλεσι των υπηρεσιακών καθηκόντων, περιλαμβανομένης απειθείας προς τον πρόεδρον της Συνόδου Τζ. Α. Ο. Πρέους και συνηγορία υπέρ εσφαλμένων θρησκευτικών διδασκαλιών. Αντιδρώντας στην απόλυσι, η μεγαλύτερη μερίς της συγκλήτου έκαμεν ομαδικό μποϋκοτάζ. Σε διάστημα ημερών σαράντα τρία μέλη της συγκλήτου ή μάλλον όλοι εκτός από πέντε, απελύθησαν διότι αρνήθηκαν να επιστρέψουν στις τάξεις των.

Ένα μήνα μετά την απόλυσι του Τίιτζεν, πάνω από 450 σπουδασταί σε ένα σύνολο περίπου 600 εψήφισαν ν’ ακολουθήσουν τα απομακρυθέντα μέλη της συγκλήτου σ’ ένα ‘σεμινάριο εν εξορία,’ το οποίον έγινε γνωστό ως Σεμινέξ. Η ενέργεια των μαθητών ήταν αυθόρμητη. Αισθάνθηκαν ότι το να μείνουν στην Κονκόρντια θα εσήμαινε ότι συμφωνούν με την απόλυσιν καθηγητών, πράξεις τις οποίες εθρήνησαν ως «μη Χριστιανικές» και «ανήθικες.»

Το νέο σεμινάριο ελειτούργησε στην κοντινή Σχολή Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Σαίντ-Λούις που ελέγχεται από Ιησουίτες καθώς και στο Θεολογικό Σεμινάριο του Ήντεν, το οποίον διευθύνεται από την πολύ φιλελεύθερη Ηνωμένη Εκκλησία του Χριστού. Το πρόγραμμα του υποστηρίζεται οικονομικώς από την ΕΛΙΜ, (Ευαγγελικοί Λουθηρανοί εν Ιεραποστολή) και εξαρτάται από συνεισφορές. Κατά τα μέσα Μαρτίου, περίπου ένα μήνα αφού επανελήφθησαν τα μαθήματα στα νέα οικήματα, η ΕΛΙΜ ανέφερε στην έκδοσί της Προοπτική του Μιζούρι ότι είχε λάβει δωρεές και ευχές που έφθαναν τα $800.000.

Μόνον μερικοί σπουδασταί απέμειναν στην Κονκόρντια. Στις αρχές της ανοίξεως υπήρχαν στη σχολή μόνον ενενήντα περίπου σπουδασταί και δέκα εννέα τακτικοί και έκτακτοι καθηγηταί. Και προφανώς πολλοί από αυτούς θα προτιμούσαν στην πραγματικότητα να ενωθούν με την ομάδα που διεσπάσθη, αλλά από πίεσι των γονέων ή οικονομικούς φόβους και αβεβαιότητα για τη σταδιοδρομία τους, αναγκάσθηκαν να παραμείνουν. Ένας αριθμός σπουδαστών εσταμάτησαν τις ιερατικές των σπουδές τελείως.

Αυτή η διχόνοια ήλθε σχεδόν σαν μια μεγάλη αλλαγή. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, οπότε εθεωρείτο της μόδας για τους μαθητάς κολλεγίων να επαναστατούν εναντίον του κατεστημένου, η Κονκόρντια ήταν ατάραχη. Πράγματι, το σχολείο εκείνη την περίοδο ήταν καθώς λέγει ένα αστείο που κυκλοφορεί στο πανεπιστήμιο, «ένα θερμοκήπιο τέρψεως.»

Εκείνες, όμως, οι ευχάριστες μέρες, πέρασαν για πάντα. Γιατί; Τι υπεδαύλισε τη φωτιά που έφερε τόση διχόνοια;

Κυριώτερος Λόγος της Διχόνοιας

Στο βάθος του προβλήματος βρίσκονται δογματικές διαφορές. Κάθε πλευρά—συντηρητικοί και μετριοπαθείς—έχει ισχυρά επιχειρήματα για να υποστηρίξη τις απόψεις της. Εν συντομία, τι λέγουν;

Οι συντηρητικοί επιμένουν ότι «κάθε λέξις της Γραφής» θα πρέπει να θεωρήται ως απ’ ευθείας εμπνευσμένη από τον Θεό. Πιστεύουν ότι όταν η Βίβλος λέγη ότι ένα μεγάλο κήτος κατέπιε τον Ιωνά, αυτό συνέβη πράγματι. Ισχυρίζονται κατά γράμμα την αφήγησι περί δημιουργίας, τον Κήπο της Εδέμ και την πτώσι σε αμαρτία, που εκτίθενται στα πρώτα τρία κεφάλαια της Γενέσεως.

Οι μετριοπαθείς, εξ άλλου, λέγουν ότι «παραδέχονται χωρίς επιφυλάξεις τη Βίβλο ως τον εμπνευσμένο, γραπτό λόγο του Θεού.» Αλλά χρησιμοποιούν, όπως την αποκαλούν, την ‘ιστορική-κριτική μέθοδο’ για να προσπαθήσουν να ερμηνεύσουν τη Βίβλο. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα, το ευαγγέλιο ή τα αγαθά νέα που εκήρυξε ο Ιησούς, όπως το αντιλαμβάνονται οι μετριοπαθείς, θα πρέπει να είναι ο κανών με τον οποίον πρέπει να αξιολογήται κάθε περικοπή των Γραφών. Αυτό, μερικές φορές, αποκαλείται από τους συντηρητικούς ως «Ευαγγελικός υποβιβασμός.»

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι, οι μετριοπαθείς προσπαθούν να κάμουν τη διαφορά μεταξύ της θέσεως των και της θέσεως των συντηρητικών να φαίνεται όσο το δυνατόν μικρότερη. Γιατί; Διότι πολλά άτομα στη Σύνοδο του Μιζούρι προτιμούν λόγω παραδόσεων την άποψι των συντηρητικών. Αν οι μετριοπαθείς ενεφανίζοντο απροκάλυπτα σαν να αμφισβητούσαν τη Βίβλο, έστω και κατά κάποιον τρόπο, θα απεμακρύνοντο από ένα μεγάλο τμήμα, της εκκλησίας.

Γι’ αυτό, οι μετριοπαθείς είναι συχνά επιφυλακτικοί και προσεκτικοί στις εξηγήσεις των Γραφικών περικοπών. Αυτό θα μπορούσε να δειχθή με παράδειγμα. Αν ένας συντηρητικός ρωτούσε έναν μετριοπαθή, «Πιστεύετε ότι ο Ιωνάς πραγματικά έζησε και ότι τον κατέπιε ένα θαλάσσιο κήτος;» πώς θ’ απαντούσε ο μετριοπαθής; Λοιπόν, ο μετριοπαθής Καθηγητής Ρίτσαρντ Ρ. Καίμερερ λέγει: «Υποθέτω ότι ποτέ δεν σκέφθηκα τον Ιωνά σαν ένα μη ιστορικό πρόσωπο, και ποτέ δεν υπέπεσα στον πειρασμό να θεωρήσω την ιστορία ως μύθο επειδή ήταν πολύ υπερφυσική. Το κυριώτερο θαύμα που βρήκα σ’ αυτή την ιστορία, από τα χρόνια ακόμη που ήμουν πάστωρ, είναι η ικανότης του Ιωνά να θυμάται τα θαυμάσια λόγια που είπε ως προσευχή στον Θεό ‘εκ της κοιλίας του κήτους’ (2:2).»

Οι συντηρητικοί, καθώς ακούουν ή διαβάζουν τέτοιες απαντήσεις, διερωτώνται: «Τι πράγματι πιστεύει ο καθηγητής; Πιστεύει πράγματι, ότι ο Ιωνάς υπήρξε και ότι ένα μεγάλο κήτος τον κατέπιε, ή όχι;» Η απάντησις δεν είναι επαρκώς σαφής για τους συντηρητικούς.

«Και τι θα πούμε για την αφήγησι της Γενέσεως περί δημιουργίας;» ερωτά ο συντηρητικός. «Θα πρέπει να ληφθή κατά γράμμα;»

Ο μετριοπαθής καθηγητής απαντά: «Με τον Μαρτίνο Λούθηρο ήμουν επιφυλακτικός ως προς το ποια ήταν η τελευταία ερμηνεία του 1 κεφαλαίου της Γενέσεως· και δεν βρήκα κανένα που να μη πιστεύη ότι το 3 κεφάλαιο της Γενέσεως δεν ήταν παρά ένα δράμα της συγκρούσεως του ανθρώπου με τον Σατανά—αλλά δεν αναφέρει τον Σατανά.»

Αυτή η απάντησις πάλι φαίνεται στους συντηρητικούς σαν πολύ ασαφής και σαν να τείνη με λεπτότητα ν’ απομακρυνθή από την πίστι στη Βίβλο. Άσχετα με το τι λέγουν οι μετριοπαθείς, υπάρχει πράγματι μια μεγάλη διαφορά στον τρόπο με τον οποίον οι δύο ομάδες αποβλέπουν στην Αγία Γραφή.

«Η Εκκλησιαστική Πολιτική» Επίσης Προκαλεί Διχόνοια

Η διαφωνία δεν περιορίζεται μόνον στις δογματικές διαφορές. Υπάρχει επίσης το ζήτημα της εξουσίας της εκκλησίας, «η εκκλησιαστική πολιτική.» Υπάρχει σύγκρουσις μεταξύ εκείνων που κατέχουν αυτή την εξουσία και εκείνων που θα επιθυμούσαν να την κατέχουν.

Ο πρόεδρος Πρέους της Συνόδου έχει προφανώς σταθερές απόψεις ως προς το πώς θα έπρεπε να λειτουργή η Σύνοδος του Μιζούρι. Ο δρ. Σαμ Ροθ, ένας από τους επικριτάς του, λέγει ότι ο Πρέους «έχει εμπλακή σε μια εκστρατεία που υποθάλπει την αμφιβολία και την καχυποψία.» Ο δρ. Τζων Νταμ, διευθυντής του κοινού σχεδίου για θεολογική εκπαίδευσι, επιβεβαιώνει ότι ο διευθυντής της συνόδου «έχει χρησιμοποιήσει όλες του τις δυνάμεις για να συντρίψη οποιονδήποτε που τολμά να διαφωνήση με τις απόψεις [του].»

Στη διάρκεια των τεσσάρων και πλέον ετών που διοικεί τη σύνοδο, λέγουν, ο Πρέους ήλθε μόνο δύο φορές για να τους ρωτήση σχετικά με παράπονα. Και, σε μια από αυτές τις ευκαιρίες, λέγεται ότι απαίτησε να είναι γραμμένη εκ των προτέρων κάθε ερώτησις, για ν’ αποφύγη τον διάλογο. Οι συντηρητικοί, εν τούτοις, λέγουν, ότι αρκετά διαβήματα έχουν γίνει προς τον Τίιτζεν και τους ακολούθους του αλλά χωρίς ανταπόκρισι. Οι μετριοπαθείς αντιμάχονται, απλώς δεν θέλουν να υποταχθούν στην εκκλησιαστική εξουσία που έχει συσταθή κανονικά.

Θα Υπάρξη Μελλοντική Αρμονία στην Κονκόρντια;

Καμμιά από τις ομάδες δεν γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον. Μερικοί φοβούνται ότι οι μετριοπαθείς ίσως αποσπασθούν και σχηματίσουν μια ξεχωριστή εκκλησία στον κατάλληλο καιρό. Ο Πρέους λέγεται ότι έχει δηλώσει πως θα χρειασθή μια δεκαετία για να επιλυθή το ζήτημα.

Αναμφιβόλως η στάσις των μετριοπαθών τους αφήνει με μερικά περίπλοκα Γραφικά διλήμματα. Αυτά τα προβλήματα συνοψίζονται σε μια ερώτησι από έναν δεκαοκτάχρονο σπουδαστή του Κολλεγίου της Κονκόρντια του Μιλγουώκυ: «Όταν οι άνθρωποι λένε ότι η ιστορία του Ιωνά και της φάλαινας και άλλες Βιβλικές ιστορίες είναι μύθοι, που σταματούν; Συνεχίζουν να λέγουν ότι και η Ανάστασις (του Χριστού) είναι μύθος, επίσης;» Και, θα μπορούσε να προστεθή, μια και υπάρχει πληθώρα ερωτήσεων επί δογματικών θεμάτων, τι θα εμπόδιζε τους μετριοπαθείς θεολόγους να πουν αργότερα ότι οι Βιβλικοί ηθικοί κανόνες επίσης υπόκεινται στην ‘ιστορική κριτική’ των;

Από την άλλη πλευρά της εικόνος, μερικοί συντηρητικοί, που παίρνουν τη θέσι «φρουρών» των Γραφών και των Λουθηρανικών διδασκαλιών, έχουν εξ ίσου ενοχλητικές ερωτήσεις τις οποίες πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν. Επί παραδείγματι, από που προήλθαν οι μετριοπαθείς, τους οποίους καταδικάζουν; Προήλθαν από τους εκτός της εκκλησίας; Όχι. Γεννήθηκαν και γαλουχήθηκαν ακριβώς στους κόλπους της εκκλησίας. Επί πλέον, είναι μήπως μόνον η μειονότης του σεμιναρίου που περιλαμβάνεται σ’ αυτή τη μετριοπαθή κίνησι, που θα μπορούσε να ονομασθή ανεξάρτητο αιωρούμενο στοιχείο με το οποίο όλες οι οργανώσεις σχεδόν πρέπει να μάχωνται; Και πάλι, όχι. Θυμηθήτε, ότι περίπου το 80 τοις εκατό της σχολής και του σώματος των σπουδαστών εγκατέλειψαν την Κονκόρντια—και αυτό δεν είναι μικρό πράγμα!

Επί πλέον, εκείνοι που έφυγαν για να σχηματίσουν τη Νέα Σύνοδο δεν ήσαν όλοι νεαροί, που μόλις βγήκαν από το σεμινάριο. Οι συντηρητικοί θέλουν να υπαινίσσωνται ότι τα αποτελέσματα της μεθόδου των υπονομευτικών ‘ιστορικών κρίσεων’ είναι σχετικώς νέα. Ο πάστωρ της Συνόδου του Μιζούρι Π. Γ. Κίελ από το Μπελφοντέιν, του Μιζούρι, λέγει ότι επί δεκαπέντε ως είκοσι χρόνια «υπήρχαν άνδρες (της Κονκόρντια) οι οποίοι πήγαιναν να σπουδάσουν σε διάφορα άλλα σεμινάρια και θεολογικές σχολές . . . και επηρεάσθηκαν από τις μεθόδους που εχρησιμοποιούντο στις άλλες σχολές . . . και προφανώς επέστρεψαν και μετέδωσαν τις διδασκαλίες τους . . . στο πρόγραμμα του σεμιναρίου.» Αυτό το πράγμα χωρίς αμφιβολία συνέβαλε στη διχόνοια της Κονκόρντια. Αλλά δεν εισήχθησαν όλες οι ιδέες που οι συντηρητικοί θεωρούν εσφαλμένες, ούτε είναι καινούργιες. Παρατηρήστε τον Καθηγητή Καίμερερ, του οποίου οι μετριοπαθείς απόψεις παρετέθησαν ανωτέρω· υπήρξε μέλος της εκκλησίας επί σαράντα έξη έτη και μέλος της σχολής επί τριάντα τέσσερα έτη.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες συνολικά δείχνουν ότι είναι η όλη εκκλησία, και όχι απλώς ένα μέρος, που έχει επηρεασθή ευρέως από τις ιδέες εκείνων που οι συντηρητικοί αποκαλούν μετριοπαθείς. Η σοβαρότης του προβλήματος φαίνεται από το γεγονός ότι οι συντηρητικοί παραδέχονται ότι δεν μπορούν να βρουν αντικαταστάτες των καθηγητών που άφησαν τη σχολή. Ένας μάλιστα παρεδέχθη ότι «θα χρειασθή μια γενεά» για να βρουν άλλους άνδρες τέτοιας πνευματικής καταρτίσεως. Δεν αποδεικνύει αυτό ότι ολόκληρη η σύνοδος είναι στην πραγματικότητα εμποτισμένη με την ίδια φιλελεύθερη άποψι, και όχι με τις σταθερές βασισμένες στην Βίβλο συντηρητικές ιδέες;

Πραγματικά, αυτό δεν θα εξέπληττε εκείνους τους συντηρητικούς που είναι εξοικειωμένοι με τη Λουθηρανική θεολογία. Γιατί το λέμε αυτό; Διότι ο Μαρτίνος Λούθηρος ο ίδιος χρησιμοποίησε πράγματι έναν τύπο «ιστορικής κριτικής» στη μελέτη του της Βίβλου. Το περιοδικό Κρίστιαν Σέντσιουρι υπενθυμίζει στους συντηρητικούς:

«Ο Λούθηρος όχι μόνον δημιούργησε αυτή τη μέθοδο αλλά και την εφήρμοσε· το αποδεικνύει αυτό η θεολογική κριτική του της επιστολής του Ιακώβου, η καχυποψία του σχετικά με την επιστολή προς Εβραίους και οι προειδοποιήσεις του για τη χρήσι της Αποκαλύψεως. Όπου υπήρχε [καθώς νόμιζε ο Λούθηρος] μια διαφωνία μεταξύ κάποιας Βιβλικής περικοπής και του αγγέλματος του ευαγγελίου, ο Λούθηρος διεκήρυττε ότι αυτή η περικοπή ήταν αναξιόπιστη. Δεν ήταν παρά ένας που τα παίρνει κατά γράμμα από αυτή την άποψι.»

Αν ο άνθρωπος του οποίου το όνομα φέρει η Σύνοδος του Μιζουρι, ο Μαρτίνος Λούθηρος, εφήρμοσε ένα είδος «Ευαγγελικού υποβιβασμού,» δεν θα πρέπει να αναμένεται ότι οι κλάδοι αυτής της αρχικής ιδέας θα εισέδυαν σε όλη την εκκλησία; Ασφαλώς. Αυτό συμφωνεί με ό,τι είπε ο Ιησούς στην επί του Όρους Ομιλία του: «Δεν δύναται δένδρον καλόν να κάμνη καρπούς κακούς, ουδέ δένδρον σαπρόν να κάμνη καρπούς καλούς.» (Ματθ. 7:18) Είναι ευνόητο ότι, η μετριοπαθής σκέψις έχει επηρεάσει πολύ περισσότερο τη Λουθηρανική εκκλησία από ό,τι θέλουν να παραδεχθούν οι συντηρητικοί πρόθυμα.

Αυτό το γεγονός φοβίζει μερικούς συντηρητικούς. Αλλά, τι θα συνέβαινε, αν οι μετριοπαθείς ανελάμβαναν τον έλεγχο της εκκλησίας;

Θ’ Αναλάβουν οι Μετριοπαθείς;

Αν ανελάμβαναν οι μετριοπαθείς, τι θα έκαναν οι συντηρητικοί; Πολλοί Λουθηρανοί της Συνόδου του Μιζούρι, ασφαλώς, θέλουν να πιστεύουν ότι δεν θα μπορούσε να συμβή ένα τέτοιο πράγμα. Μπορεί να μη συμβή. Αλλά προσεκτικοί Λουθηρανοί γνωρίζουν ότι αυτό είναι πράγματι δυνατόν.

Γνωρίζουν ότι συγκριτικά μόνο μια μειονότης των αντιπροσώπων της περιοχής ψηφίζουν στις συνελεύσεις της συνόδου για ζητήματα εκκλησιαστικών κανονισμών και εξουσίας. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των επηρεάζει χιλιάδες κοινών Λουθηρανών. Εν τούτοις, οι ψήφοι των μπορεί να επηρεασθούν από παράγοντες άλλους εκτός από τη Βίβλο ή τις δογματικές διδασκαλίες. Τι παράγοντες, επί παραδείγματι;

Θα πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν ότι οι πάστορες, ένεκα της θέσεως των στην εκκλησία, ασκούν μεγάλη επιρροή στην εκλογή των αντιπροσώπων της περιοχής. Τι επηρεάζει το πώς βλέπουν τα σπουδαία εκκλησιαστικά ζητήματα αυτοί οι άνθρωποι; Ο πάστωρ Τομ Μπέικερ λέγει: «Στην περιοχή του Σαίντ Λούις από 125 πάστορες, έχομε 70 έως 80 ή 90 από αυτούς που είναι άνθρωποι που κλίνουν προς το Σεμινέξ, όχι ίσως ειδικά θεολογικώς, αλλά μόνον διότι οι μισοί απ’ αυτούς τους καθηγητάς του σεμιναρίου είναι συγγενείς [των].»

Έτσι δεν πρέπει ν’ αποκλείεται τελείως το ότι θα μπορούσαν οι μετριοπαθείς πραγματικά ν’ αναλάβουν τον έλεγχο της συνόδου. Ο Μπέικερ λέγει: «Χρειάζονται μόνο μερικές περιοχές για να επηρεασθούν ή να μειοψηφίσουν.» Αν συμβή αυτό, τι θα κάμουν οι συντηρητικοί; Δεν θα είχαν τότε δύο δυνατότητες εκλογής ενώπιόν τους;

Ο Μπέικερ αναφέρει τη μια εκλογή: «Για να διατήρησης τη συνείδησί σου μέσα σε μια τέτοια ιδιόμορφη εκκλησία θα είσαι υποχρεωμένος, ασφαλώς, να συμφωνήσης με την απόφασι της συνόδου.» Αλλά, δεν απεκάλεσαν οι συντηρητικοί τους μετριοπαθείς «Σκεπτικιστάς της Βίβλου»; Πώς θα μπορούσε οποιοσδήποτε από αυτούς να συνεργάζεται «συνειδητά» με τους μετριοπαθείς; Και η άλλη εκλογή;

Θα μπορούσαν να κάμουν αυτό το ίδιο ακριβώς πράγμα για το οποίο συνήθως κατηγορούν τους μετριοπαθείς! Θα μπορούσαν να επαναστατήσουν εναντίον της ‘εκκλησιαστικής εξουσίας,’ πιθανώς να αποχωρήσουν και να σχηματίσουν μια νέα εκκλησία που θ’ αποτελήται από τη μειονότητα των μελών.

Οι ειλικρινείς Λουθηρανοί που μελετούν τη Βίβλο στη σύνοδο δεν είναι τυφλοί όσον αφορά όλη τη δογματική σύγχυσι. Επίσης, λαμβάνουν υπ’ όψιν την πολιτική της εκκλησίας και την ισχυρή σύγκρουσι προσωπικοτήτων. Αλλά, ειλικρινά, οι Λουθηρανοί της Συνόδου του Μιζούρι πρέπει να γνωρίσουν τι πραγματικά συμβαίνει, να κυττάξουν κάτω από την επιφάνεια, να το πούμε έτσι. Τότε θα έβλεπαν ότι η κατάστασις της Κονκόρντια δείχνει ότι ολόκληρη η εκκλησία των έχει διαβρωθή από σοβαρά προβλήματα.

Οι ειλικρινείς Λουθηρανοί της Συνόδου του Μιζούρι γνωρίζουν ότι ο Θεός έχει προμηθεύσει μια οργάνωσι κάπου η οποία πιστεύει πράγματι την αλήθεια της Βίβλου. Οι Γραφές θετικά τους βεβαιώνουν γι’ αυτό. (Εφεσ. 4:11-16) Αλλά καθώς η κατάστασις στη δική τους σύνοδο γίνεται περισσότερο έντονη κάθε μέρα, πολλοί απ’ αυτούς ρωτούν; «Μήπως πρέπει να ερευνήσω κάπου αλλού για να βρω την οργάνωσι που επιδοκιμάζει ο Θεός;»