Ο Τυφών Φίφι Ερημώνει την Ονδούρα

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στην Ονδούρα

«ΒΟΗΘΗΣΤΕ μας, παρακαλούμε! Αυτό που συμβαίνει εδώ, είναι τρομερό! Δεν μπορείτε καν να το φαντασθήτε!»

Η παρακλητική φωνή προερχόταν από τον εκφωνητή ενός ερασιτεχνικού ραδιοφωνικού σταθμού στη βόρεια παραλία της Ονδούρας. Και είχε δίκαιο. Οποιαδήποτε περιγραφή της καταστροφής, μολονότι θα μπορούσε να φαίνεται υπερβολική, ωχριά μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα. Η κυβέρνησις εκήρυξε την Ονδούρα σε «κατάστασι εθνικής συμφοράς.»

Ήταν η χειρότερη καταστροφή στην ιστορία της Ονδούρας. Οι αρχές υπολογίζουν ότι 8.000 ως 10.000 άτομα πέθαναν. Περίπου 100.000 άτομα έμειναν άστεγα, και μισό εκατομμύριο άλλα υπέστησαν απώλειες. Αγροκτήματα, αγέλες και οι περισσότερες από τις σπουδαίες οικονομικά σοδειές αφανίσθηκαν. Λεωφόροι, σιδηροδρομικές γραμμές και γέφυρες κατεστράφησαν και διεκόπησαν έτσι οι μεταφορές.

Ένας άνδρας έδειξε το μέρος που βρισκόταν κάποτε το σπίτι του ανάμεσα σε εκατοντάδες σπίτια. Η περιοχή τώρα ήταν μια πλατειά κοίτη ποταμού, και δεν υπήρχε η παραμικρή ένδειξις ότι υπήρχαν εκεί σπίτια! Ξηρές κοίτες ποταμών έγιναν ξαφνικά μανιασμένοι χείμαρροι με πλάτος πολλών εκατοντάδων μέτρων. Όταν πέρασε η θύελλα, βρέθηκαν πτώματα έξη μίλια μακρυά από τα σπίτια των. Ανακαλύφθηκαν αυτοκίνητα που είχαν ταφή ένα μέτρο σχεδόν κάτω από την επιφάνεια της λάσπης. Δεν ήταν ασύνηθες να βλέπη κανείς σπίτια που είχαν μείνει όρθια να είναι κατά το ήμισυ γεμάτα από άμμο και λάσπη.

Ποιες δυνάμεις ωδήγησαν σε τέτοια καταστροφή;

Η Καταιγίδα Ετοιμάζεται

Την Τρίτη το απόγευμα, στις 17 Σεπτεμβρίου 1974, ο ραδιοσταθμός του Γραφείου της Πολιτικής Αεροπορίας εξέπεμψε για πρώτη φορά μια προειδοποίησι ότι ο Τυφών Φίφι πλησίαζε την Καραϊβική ακτή της Ονδούρας. Αλλά δεν εσήμαιναν κανένα ιδιαίτερο συναγερμό. Ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας των τυφώνων, και οι πλημμύρες που προξενούνται είναι επιθυμητές, επειδή γενικά είναι μέτριες και αφήνουν ένα στρώμα γονίμου εδάφους που ευνοεί τη γεωργία.

Αλλά την Τετάρτη, στις 18 του μηνός, στις 4 περίπου το απόγευμα, οι βόρειες πόλεις της Ονδούρας άρχισαν να αισθάνωνται τη μανία της Φίφι. Αντί να προχωρή γρήγορα κατά μήκος της βόρειας ακτής μέσα στη Γουατεμάλα, η ταχύτης της Φίφι ελαττώθηκε από περιοχές χαμηλών πιέσεων κατά μήκος της ακτής του Ειρηνικού. Βαρείες βροχοπτώσεις και πλημμύρες ήταν το αποτέλεσμα κατά μήκος της ακτής του Ειρηνικού. Αλλά οι εκτάσεις της πραγματικής καταστροφής ήσαν στη βόρεια Ονδούρα.

Τελικά, την Πέμπτη ο τυφών προχώρησε μέσα στη Γουατεμάλα και έπαυσε οριστικά στο Μεξικό την Παρασκευή. Εν τω μεταξύ, βροχές, που έφθαναν το μισό μέτρο σε ύψος, είχαν πέσει σε μέρη της βορείου Ονδούρας.

Η θύελλα μαστίγωσε επίσης τη θάλασσα και ανύψωσε τη στάθμη της. Αυτό εμπόδισε την εκβολή των ποταμών που ήσαν φουσκωμένοι από τις βροχές, κι έτσι τους έκαμε να πλημμυρίσουν μέσα σε πόλεις και να προκαλέσουν ερήμωσι και καταστροφή.

Η ραγδαία βροχή στα βουνά έγινε αιτία για μεγαλύτερη ακόμα ερήμωσι. Σαν με γιγαντιαία νύχια, η νεροποντή γρατζούνιζε και έξυνε τις βουνοπλαγιές, αποστέλλοντας τόννους λάσπης, άμμου βλαστήσεως και ογκολίθων προς τις χαμηλότερες περιοχές. Αυτά τα συντρίμματα γέμισαν τους ποταμούς και απέκλεισαν έτσι το νερό. Όταν η έμφραξις χαλάρωνε ή το νερό εύρισκε μιαν άλλη διέξοδο, ήταν σαν ένας ξαφνικός κατακλυσμός που μετέφερε μαζί του εκατομμύρια εκατομμυρίων τόννους βράχων, λάσπης και δένδρων. Αυτοί οι καταστρεπτικοί ποταμοί είχαν συχνά πλάτος εκατοντάδων μέτρων και όπου υπήρχαν χωριά ή σπίτια στο δρόμο τους αυτά δεν πλημμύριζαν απλώς· σαρώνονταν τελείως.

Ξαφνικός Τρόμος

Οι ξαφνικές πλημμύρες συχνά προξένησαν περισσότερες ζημίες από τους ανέμους που ούρλιαζαν και τις καταρρακτώδεις βροχές του τυφώνος. Στις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής μια κατολίσθησις ογκολίθων, κορμών δένδρων, χωμάτων και νερού ώρμησε από τους γύρω λόφους κι ερήμωσε την πόλι της Τσολόμας. «Ξυπνήσαμε και το νερό ήταν κιόλας μέχρι τη μέση μας,» είπε μια νεαρή γυναίκα. «Αναρριχηθήκαμε στη στέγη του σπιτιού μας, αλλά κατέρρευσε, και τρεις από τις μικρές μου αδελφές εξαφανίσθηκαν.» Το ίδιο συνέβη και με χιλιάδες άλλους. Σύμφωνα μ’ έναν υπολογισμό, 2.800 άτομα πέθαναν στην Τσολόμα και μόνο.

Περίπου δέκα μίλια νοτίως της Τσολόμας είναι η Σαν Πέδρο Σούλα, η δεύτερη σε μέγεθος πόλις της Ονδούρας, με πληθυσμό περίπου 150.000 κατοίκων. Από εκεί ένας αυτόπτης μάρτυς αναφέρει: «Κατά τις πρώτες πρωινές ώρες το κέντρο του τυφώνος Φίφι πέρασε περίπου τριανταπέντε μίλια βορειότερα από μας. Η πλημμύρα ήταν εκτεταμένη. Το μόνο που μπορούσατε να δήτε επί μίλια γύρω και σ’ όλη την έκτασι προς τα γειτονικά απόκρημνα βουνά, ήταν νερό. Πανικοβλημένοι άνθρωποι έτρεχαν στα πλαϊνά χωριά που ήσαν σε υψηλότερο έδαφος. Αλλά πολλοί συντρίβονταν από τεράστιες κατολισθήσεις των βουνών ή πνίγονταν στα μανιασμένα νερά.

Η Λα Σέιμπα ήταν μια από τις πρώτες πόλεις που αισθάνθηκε τη μανία του τυφώνος καθώς μάστιζε την παραλία της Ονδούρας. Ήταν τρομακτικό, ειδικά για τα μικρά παιδιά. Ένα μικρό κορίτσι οκτώ ετών, που πηγαίνει με τη μητέρα του ταχτικά στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά για Βιβλική εκπαίδευσι, είπε τα εξής σχετικά με την πείρα που είχε:

«Όταν έφθασε ο τυφών, ο πατέρας μου απουσίαζε κι εμείς τρομάξαμε γιατί ποτέ πριν δεν είχαμε δει τυφώνα. Αλλά η μητέρα εξήγησε ότι οι τυφώνες ήσαν ακριβώς πράγματα που συμβαίνουν στις αλλαγές του καιρού και ότι δεν συμβαίνει αυτό που λέγουν μερικοί, ότι ο Θεός είναι θυμωμένος με τους ανθρώπους.

»Ανεβήκαμε στο δεύτερο πάτωμα του σπιτιού, επειδή η μητέρα έλεγε ότι θα ήταν ασφαλέστερα εκεί επάνω. Αλλ’ ακόμη κι εκεί το νερό σχεδόν μας έφθασε. Έτσι η μεγαλύτερη αδελφή μου κι εγώ εκρίναμε ότι το καλύτερο που είχαμε να κάνωμε θα ήταν να πάρωμε ένα βιβλίο Ακούοντας τον Μεγάλο Διδάσκαλο και να διαβάζωμε Βιβλικές ιστορίες μεγαλοφώνως ώστε να μπορή ν’ ακούη κι η μητέρα.

»Διαλέξαμε το κεφάλαιο 14, εκείνο που λέγει πώς ο Ιησούς ησύχασε τη θάλασσα. Ειδικά κυττάξαμε την εικόνα που τον δείχνει να βαδίζη επάνω στο νερό και να έρχεται σε βοήθεια των μαθητών στο πλοίο όταν αυτοί είχαν τρομάξει από τη θύελλα. Αυτό πραγματικά μας έκαμε να αισθανώμεθα καλύτερα, επειδή εμπιστευθήκαμε στον Ιεχωβά και στον Ιησού.

»Την επόμενη νύχτα ο τυφών ήταν ακόμη άσχημος, κι έτσι κάναμε το ίδιο πράγμα. Αυτή τη φορά μελετήσαμε το κεφάλαιο που έλεγε για την προσευχή. Παρακαλέσαμε τη μητέρα να πη μια προσευχή για όλους μας και προσευχηθήκαμε πολύ εκείνη τη νύχτα. Η μητέρα είπε ότι την βοηθήσαμε κι εκείνη επίσης, επειδή αισθανόταν ευτυχισμένη όταν μας έβλεπε να εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά.»

Πολλοί, όμως, δεν ήσαν τόσο τυχεροί. Εκείνοι που είχαν χάσει τα πάντα συνωστίζονταν όλοι μαζί σε καταφύγια προσφύγων. Σύμφωνα με ανακοινώσεις της οργανώσεως περιθάλψεως, τα παιδιά ηλικίας κάτω των επτά ετών αποτελούσαν το 75 τοις εκατό των προσφύγων. Οι σκηνές ήσαν συχνά απελπιστικές.

Υπήρχαν αγόρια που είχαν δει τις αδελφές των να πεθαίνουν. Υπήρχαν γονείς που είχαν χάσει τα παιδιά τους, και παιδιά που είχαν χάσει τους γονείς των. Τα πρόσωπά των αντανακλούσαν την απελπισία που υπήρχε στην καρδιά τους. Ολόκληρο το βορειοανατολικό τμήμα της Ονδούρας είχε ερημωθή από τα αποτελέσματα του τυφώνος.

Καταπληκτικές Διασώσεις

Σε ωρισμένες περιοχές είναι πράγματι αξιοσημείωτο το ότι επέζησαν μερικοί. Στην Ομόα, παραδείγματος χάρι, οι αρμόδιες αρχές υπολογίζουν ότι το 80 τοις εκατό της πόλεως καταστράφηκε. Η Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, όπου πολλοί βρήκαν καταφύγιο, κατακλύσθηκε σε ύψος 1,20 μέτρου από άμμο και νερό. Εν τούτοις, εκείνοι που ήσαν εκεί επέζησαν με το ν’ αναρριχηθούν στα δοκάρια της στέγης όπου δεν τους έφθανε το νερό. Ένας ολοχρόνιος διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλι αναφέρει:

«Κατά τα μεσάνυχτα, όταν είδα ότι γινόταν επικίνδυνη η κατάστασις, η πρώτη σκέψις που ήλθε στο νου μου ήταν. Πώς μπορώ να βοηθήσω τους άλλους Μάρτυρας αδελφούς μου; Γρήγορα σηκώθηκα και βγήκα έξω.

»Μπορούσα να δω ότι το νερό γινόταν ένα μαινόμενο ρεύμα ακριβώς μπροστά μου. Ήταν αδύνατο να προχωρήσω μακρύτερα, αλλά μπόρεσα να σκαρφαλώσω επάνω σ’ ένα τοίχο που εξείχε ακόμη από το νερό. Μπορούσα να βλέπω πολύ λίγο μεσ’ στο σκοτάδι και τη ραγδαία βροχή. Και το τρομερό μουγκρητό του ορμητικού, γεμάτου από συντρίμμια νερού έπνιγε τα ξεφωνητά εκείνων που παρασύρονταν από τη δύναμι του ρεύματος.

»Το τοπικό δημαρχείο, γεμάτο από ανθρώπους που ζητούσαν καταφύγιο, γρήγορα σαρώθηκε, όπως συνέβη και με τα περισσότερα σπίτια στην πόλι. Τώρα καταλάβαινα ότι δεν θα μπορούσα να βοηθήσω κανένα, και ίσως δεν θα επιζούσα ούτε εγώ.

»Ήταν πολύ δύσκολο να γνωρίζω τι έπρεπε να κάμω στην κατάστασι που βρισκόμουν. Μήπως θα έπρεπε να πηδήσω μέσα στα μανιασμένα νερά και να προσπαθήσω να κολυμβήσω και να βρω κάπου ασφάλεια; Ή μήπως θα έπρεπε να σταθώ επάνω στον τοίχο και να περιμένω, μέχρι να με σαρώση το ρεύμα; Πόσο θα υψώνονταν τα νερά;

»Ο ορμητικός χείμαρρος μετέφερε κάθε είδους δένδρα, βράχους και συντρίμματα, που ενεργούσαν σαν πολιορκητικοί κριοί, χτυπώντας επάνω στον τοίχο σαν να προσπαθούσαν σκοπίμως να γκρεμίσουν τον μοναδικό μου τόπο ασφαλείας. Κάθε φορά που αισθανόμουν ένα βαρύ χτύπο επάνω στον τοίχο, η καρδιά μου χτυπούσε και απορούσα πόσον ακόμα θα άντεχε ο τοίχος σ’ αυτή την κακομεταχείρισι—ειδικά επειδή γνώριζα ότι πολλοί άλλοι τοίχοι τώρα επέπλεαν μέσα στο ρεύμα. Είναι αυτό το τελικό χτύπημα; Σε πόσα ακόμη χτυπήματα μπορεί ν’ ανθέξη;

»Τελείως ξαφνικά είδα να έρχεται κατ’ επάνω μου ένα πελώριο αντικείμενο, στην αρχή ακαθόριστο στο σκοτάδι, αλλά καθώς πλησίαζε μπορούσα να καταλάβω τι ήταν—ένα σπίτι που κατευθυνόταν κατ’ ευθείαν προς τον τοίχο μου! Με ελάχιστες ελπίδες να επιζήσω, σύρθηκα προς την άκρη του τοίχου και ζήτησα από τον Ιεχωβά δύναμι και βοήθεια. Ήμουν αποφασισμένος να δεχθώ ό,τι θα επέτρεπε ο Ιεχωβά. Προς έκπληξί μου και χαρά μου, το σπίτι ελοξοδρόμησε και μόλις ακούμπησε στην πλευρά του τοίχου.

»Τώρα περισσότερο ευγνώμων παρά ποτέ επειδή ήμουν ζωντανός, βρέθηκα όταν ξημέρωσε ακόμη προσκολλημένος στον τοίχο, ευχαριστώντας τον Ιεχωβά για την επιβίωσί μου. Αισθανόμουν, όμως, λύπη για όλους τους λιγώτερο τυχερούς ανθρώπους που είχαν χάσει τη ζωή τους. Σ’ ολόκληρη την περιοχή, όπου είχα περάσει τη νύχτα επάνω στον τοίχο, πολύ λίγα άλλα πράγματα είχαν μείνει. Όλα είχαν καταστροφή.

»Η λύπη μου μεγάλωσε καθώς σκέφθηκα ότι πρέπει να ήμουν ο μόνος Μάρτυς στην πόλι που είχα επιζήσει. Αλλ’ όταν πήγα στην Αίθουσα Βασιλείας και είδα τους άλλους εκεί και έμαθα ότι όλοι είχαν επιζήσει, μπορείτε να φαντασθήτε τα δάκρυα χαράς που έτρεξαν από τα μάτια μου!»

Έγιναν πολλές καταπληκτικές διασώσεις καθώς τα νερά της πλημμύρας κατεδάφιζαν ωρισμένα μέρη, αλλ’ όχι άλλα. Στο Σαν Πέδρο Σούλα, παραδείγματος χάριν, τριάντα περίπου σπίτια, πέντε μόνον τετράγωνα από την Αίθουσα Βασιλείας σαρώθηκαν, είχαν εξαφανισθή. Σε μια άλλη περίπτωσι, ένα μικρό χωριό εκεί κοντά ισοπεδώθηκε και πολλοί κάτοικοί του πέθαναν. Ένα αγόρι, όμως, ζωντανό ακόμη, βρέθηκε σ’ ένα κοντινό δένδρο.

Καθώς η καταστρεπτική πλημμύρα πλησίαζε το καταφύγιό τους, τέσσερις οικογένειες μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σαν Πέδρο Σούλα ετοιμάσθηκαν να επιβιβασθούν σ’ ένα μεγάλο ανατρεπόμενο φορτηγό αυτοκίνητο και δύο ημιφορτηγά για να φύγουν από τη φάραγγα προς το Σαποτάλ, ένα γειτονικό χωριό. Ένας γείτονας, όμως, που φόρτωνε τα αντικείμενα αξίας, απέκλεισε τον δρόμο των Μαρτύρων κι έτσι αργοπόρησαν δέκα λεπτά. Αλλά, εν τω μεταξύ, η λεωφόρος προς την οποίαν επρόκειτο να πάνε έγινε χείμαρρος που μετέφερε κούτσουρα και ογκολίθους. Αν είχαν προχωρήσει, οπωσδήποτε θα είχαν φονευθή! Είναι λοιπόν ευγνώμονες που, λόγω της αργοπορίας, διεσώθησαν.

Ενδιαφέρον για τους Άλλους

Στην τρομερή πλημμύρα μερικών πόλεων, όπως η Τσολόμα, πολλοί άνθρωποι επέζησαν λόγω της βοηθείας που τους προσέφεραν άλλοι. Ένας μάρτυς του Ιεχωβά, του οποίου το σπίτι ήταν χτισμένο επάνω σε ξύλινους πασσάλους σε ύψος 1,20 μέτρου από το έδαφος, αναφέρει:

«Όταν αντιλήφθηκα τον κίνδυνο που διέτρεχε η διπλανή γειτόνισσα και όλα της τα παιδιά, της φώναξα παρακινώντας την να έλθη στο σπίτι μου όπου θα ήσαν πιο ασφαλείς. Αλλά φάνηκε αποφασισμένη να μείνη εκεί που ήταν. Έτσι, έδεσα ένα σχοινί γύρω μου και στερέωσα την άλλη άκρη σ’ ένα ξύλινο πάσσαλο. Έπειτα σύρθηκα μέσα από το ακιδωτό συρματόπλεγμα και προχώρησα μέσα στο νερό προς το σπίτι της. Με τη συγκατάθεσι της οικογενείας πήρα τα παιδιά και κατάφερα να επιστρέψω σώος. Αργότερα, οι υπόλοιποι από την οικογένεια, αφού σκέφθηκαν καλά το ζήτημα, αποφάσισαν να έλθουν στο σπίτι μου. Δεν είχαν δείξει προηγουμένως ευνοϊκή διάθεσι προς τους μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά τώρα άλλαξαν διάθεσι, διότι ποτέ δεν φαντάζονταν ότι εμείς θα διακινδυνεύαμε τη ζωή μας για να τους σώσωμε.

»Τελικά 200 περίπου άτομα βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι μου. Στάθηκα στη βεράντα και παρακολουθούσα τα νερά που μετέφεραν κάθε είδους συντρίμματα. Αλλά το πιο τρομερό θέαμα ήταν τα νεκρά σώματα. Ήξερα ότι θα ήταν επικίνδυνο αν εκείνα τα σώματα ανέβαιναν στη βεράντα ή μέσα στο σπίτι και προξενούσαν υπερχείλισι των νερών. Έτσι πήρα ένα ξύλο και στάθηκα στην άκρη της βεράντας κι έσπρωχνα τα σώματα μακριά καθώς πλησίαζαν.

»Είχα ωραίες ευκαιρίες για να εξηγήσω τις αλήθειες της Βίβλου σχετικά με την κατάστασι των νεκρών—ότι δεν έχουν συνειδητότητα και δεν βασανίζονται με κανένα τρόπο. (Εκκλησ. 9:5, 10) Μίλησα επίσης για την ελπίδα που δίνη η Βίβλος για ανάστασι των νεκρών και ότι στο νέο σύστημα του Θεού εκείνοι που έχουν πεθάνει θα έχουν την προοπτική να ενωθούν πάλι με τους προσφιλείς των.—Πράξ. 24:15· 2 Πέτρ. 3:13.»

Ένας ολοχρόνιος κήρυξ των μαρτύρων του Ιεχωβά προσπάθησε επίσης να βοηθήση άλλους, αλλά είχε θλιβερές πείρες ενεργώντας έτσι. Αναφέρει:

«Ακούσαμε τις προειδοποιήσεις από το ραδιόφωνο στις 10 μ,μ. περίπου, άλλα δεν πιστέψαμε πράγματι ότι ο τυφών θα έκανε μεγάλη ζημιά σ’ εμάς που είμαστε βαθειά στο εσωτερικό της χώρας. Αλλά στις τρεις η ώρα το πρωί περίπου η πλημμύρα ήλθε με τέτοια ταχύτητα και δύναμι, ώστε στις περιοχές που ήσαν πιο κοντά στον ποταμό πολλοί άνθρωποι κατά γράμμα σαρώθηκαν από τα κρεββάτια τους· άλλοι αρπάχθηκαν μακριά ενώ βρίσκονταν μέσα στα σπίτια των.

»Την ώρα που ξύπνησα το νερό είχε φθάσει κιόλας το ύψος του ενός μέτρου περίπου, και ανέβαινε τριάντα εκατοστά την ώρα. Το ρεύμα είχε γκρεμίσει ήδη ένα μέρος του φράχτη μπροστά στο σπίτι μας. Έπιασα τα δυο μας παιδιά στα χέρια μου και τα μετέφερα σε υψηλότερο μέρος. Αλλά η σύζυγός μου, επειδή ήταν ασθενική, δεν μπορούσε να προχωρήση στο ορμητικό ρεύμα. Άρχισε να οπισθοχωρή, άλλα έπεσε. Ένας άνδρας που παρατηρούσε εκεί κοντά είδε την κατάστασι της και πήγε να την σώση. Δεν ήταν αρκετά δυνατός, όμως, μολονότι μπόρεσε να την βοηθήση να μην παρασυρθή. Όταν πήγα τα παιδιά σε ασφαλές μέρος, επέστρεψα και βοήθησα και τους δύο να προχωρήσουν προς το μέρος που είχα αφήσει τα παιδιά.

»Έπειτα αρχίσαμε να βαδίζωμε επειδή κατάλαβα ότι το μέρος που βρισκόμαστε δεν θα παρέμενε ασφαλές για πολλή ώρα. Άρχισε να ξημερώνη, αλλ’ ακόμα ήταν δύσκολο να δούμε. Σκοντάφταμε, βαδίζαμε μέσα σε χαντάκια και είμαστε βουτηγμένοι στο νερό μέχρι το λαιμό. Τελικά φθάσαμε σε μια γέφυρα, που ήταν ακόμη διαβατή μολονότι σκεπαζόταν από νερό και μερικά μέρη της είχαν γκρεμισθή. Όταν όλοι φθάσαμε απέναντι ασφαλείς, έφυγα για να κυττάξω τι έγεινε με τους άλλους Μάρτυρες.

»Το νερό στο δρόμο είχε φθάσει το ύψος περίπου του ενός μέτρου, κι έτσι βάδισα κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής. Μετά από λίγο άκουσα ξεφωνητά και, όταν γύρισα, είδα μια οικογένεια που είχαν καταφύγει επάνω στη στέγη του σπιτιού των. Δεν μπορούσα βέβαια να προσπεράσω και να τους αφήσω, κι έτσι πήγα να δω τι μπορούσα να κάμω. Όταν περπάτησα έξω από τις σιδηροδρομικές γραμμές, μπήκα μέσα σε νερό που έρρεε τόσο γρήγορα ώστε με σήκωσε και με μετέφερε κατ’ ευθείαν στην αυλόπορτα του σπιτιού και πάνω από το ακιδωτό συρματόπλεγμα, όπου σχίσθηκε άσχημα το πανταλόνι μου. Το σακκάκι μου πιάσθηκε στο συρματόπλεγμα και μπλέχθηκε τελείως σ’ αυτό.

»Τελικά ελευθερώθηκα από το σακκάκι μου και το νερό με κόλλησε σε ένα δένδρο. Αγκάλιασα τον κορμό του δένδρου με τα χέρια μου και κρατήθηκα απ’ εκεί για να επιζήσω. Όταν κρατήθηκα γερά, μου έρριξαν ένα σχοινί, που το έδεσα γύρω από δυο δένδρα. Η οικογένεια απετελείτο από επτά άτομα, και όλα εκτός από τη γιαγιά ήταν επάνω στη στέγη. Το σπίτι έγερνε πολύ προς τη μια πλευρά και φαινόταν σχεδόν έτοιμο να καταρρεύση. Πήρα τα παιδιά προς το μέρος που ήταν δεμένο το σχοινί στα δένδρα και σκαρφάλωσαν στο ένα δένδρο. Ήταν πιο δύσκολο να βγάλω τη γιαγιά έξω, αλλά τελικά το κατώρθωσα. Όταν και το τελευταίο άτομο βγήκε από το σπίτι και ανέβηκε στα δένδρα, το σπίτι κατέρρευσε.

»Δεν αισθανόμεθα, όμως, πολύ ασφαλείς επάνω στα δένδρα, επειδή εκεί ήσαν και άλλα πλάσματα που είχαν την ίδια σκέψι μ’ εμάς—να φθάσουν σ’ ένα ψηλότερο τόπο ασφαλείας. Αυτά ήσαν δηλητηριώδη φίδια. Άκουσα αργότερα ότι ένας άνθρωπος που είχε βρη καταφύγιο σ’ ένα δένδρο, πέθανε έπειτα από δάγκωμα φιδιού στο λαιμό. Ευτυχώς, εμείς δεν είχαμε καμμιά τέτοια πείρα.

»Τελικά, έπειτα από δυο ώρες, το νερό υπεχώρησε. Βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον να κατεβή από τα δένδρα κι εγώ συνέχισα τον δρόμο μου για να δω πώς ήσαν οι άλλοι Μάρτυρες. Γεμάτος ευγνωμοσύνη είδα ότι όλοι σ’ εκείνη τη γειτονιά ήσαν πολύ καλά. Αλλ’ έπειτα, μαζί με φίλους, πήγαμε να δούμε για μερικούς άλλους ακόμα σε μια περιοχή που ονομάζεται Γουαγιαμπάλ. Εκεί δοκιμάσαμε ένα τρομερό κλονισμό—δεν είδαμε τίποτε άλλο παρά ένα πελώριο ποταμό με κορμούς δένδρων, συντρίμμια και σπίτια που επέπλεαν με το ρεύμα. Πραγματικά στενοχωρήθηκα για τον αδελφό που κατοικούσε εκεί. Αλλά δεν μπορούσαμε να κάμωμε τίποτε, κι έτσι πήγαμε να δούμε τι μπορούσαμε να κάμωμε για άλλους.

»Διευθετήσαμε μια συνάθροισι για τις 2 μ.μ. της επομένης, αφού δαπανήσαμε όλη εκείνη την ημέρα φροντίζοντας για διαφόρους άλλους. Όταν άρχισε η συνάθροισις, αγνοείτο ακόμη η τύχη μερικών, αλλά στη διάρκεια της συναθροίσεως, ένας-ένας, οι υπόλοιποι άρχισαν να παρουσιάζωνται. Όταν τέλειωσε η συνάθροισις, όλοι ήσαν εκεί σώοι και ασφαλείς. Πόσο ευτυχείς ήμαστε να βλέπωμε ο ένας τον άλλον!

»Υπήρχαν αδελφοί που έμεναν στις συνοικίες που είχαν πληγή περισσότερο, και συνεπώς ήμαστε κατάπληκτοι και ευγνώμονες που τους βλέπαμε ζωντανούς. Κανείς δεν στενοχωρείτο για σπίτια και υπάρχοντα που είχαν χαθή. Ήμαστε μόνο ευχαριστημένοι που ήμαστε μαζί ζωντανοί. Ήμαστε τόσο συγκινημένοι ώστε δύσκολα καταφέραμε να τελειώσωμε τον τελικό ύμνο· όλοι κλαίγαμε. Ευχαριστήσαμε τον Ιεχωβά από το βάθος της καρδιάς μας με προσευχή. Καταλάβαμε πραγματικά τι σημαίνει να στηρίζεται κανείς στον Ιεχωβά και να εμπιστεύεται στην προστασία του.»

Υπολογίζεται ότι 1.600 μάρτυρες του Ιεχωβά διέμεναν στην περιοχή που επλήγη από τον τυφώνα. Αλλά εκείνο που είναι, πράγματι, αξιοσημείωτο είναι ότι ούτε ένας δεν έχασε τη ζωή του, μολονότι πολλοί ζούσαν στις περιοχές που είχαν πληγή σκληρότερα, όπως η Τσολόμα, η Ομόα, η Σαν Πέδρο Σούλα και οι γειτονικές εκτάσεις.

Μέτρα Περιθάλψεως

Από τριανταπέντε χώρες σ’ όλο τον κόσμο η Ονδούρα έλαβε βοήθεια σε τρόφιμα, ιματισμό, φάρμακα, σκηνές, κλινοσκεπάσματα, χρήματα, και άλλα. Κατά γράμμα εκατοντάδες τόννοι ειδών περιθάλψεως για τα θύματα του τυφώνος εστάλησαν με πλοία και αεροπλάνα και διανεμήθηκαν από τις κυβερνητικές υπηρεσίες.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, επίσης, συμμετείχαν κατά πολύ στην προμήθεια ειδών περιθάλψεως. Ήδη την Πέμπτη, 19 Σεπτεμβρίου, προτού περάση ο τυφών, τρεις αντιπρόσωποι από το γραφείο του τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά της Τεγκουσιγκάλπα πήγαν στο Σαν Πέδρο Σούλα για να ελέγξουν την κατάστασι. Αυτή την ίδια μέρα Μάρτυρες της Τεγκουσιγκάλπας άρχισαν να διανέμουν τρόφιμα, ιματισμό, φάρμακα, οικιακά σκεύη, στρώματα και χρήματα για να βοηθήσουν ανθρώπους σε περιοχές που είχαν πληγή σκληρά. Άλλοι, επίσης, που άκουσαν για το πρόγραμμα περιθάλψεως των Μαρτύρων, συνεισέφεραν. Το Σάββατο πρωί οι Μάρτυρες ήσαν πολυάσχολοι στο γραφείο του τμήματος στο να ταξινομούν, να συσκευάζουν και να φορτώνουν εφόδια μέσα σε φορτηγά αυτοκίνητα για διανομή στους Χριστιανούς αδελφούς των στο Βορρά. Επίσης, μια ποσότης ιματισμού εστάλη στην ακτή του Ειρηνικού όπου κατοικούσαν λιγώτερα άτομα που ευρίσκοντο σε ανάγκη.

Την πρώτη μέρα απεστάλησαν σχεδόν έξη τόννοι ειδών που δωρήθηκαν από εντοπίους και περισσότεροι τόννοι εστάλησαν αργότερα. Μέχρι να διατεθούν τα εφόδια στις περιοχές που είχαν πληγή σκληρά, οι Μάρτυρες εκεί έκαμαν κάθε προσπάθεια να βοηθήσουν κάθε αδελφό και αδελφή και να φροντίσουν γι’ αυτούς. Ανεζήτησαν ακόμη κι εκείνους με τους οποίους διεξήγαν Γραφικές μελέτες και τους βοήθησαν. Σε μερικές περιφέρειες χρειάσθηκαν μέχρι πέντε μέρες για να ανευρεθούν όλοι οι Μάρτυρες και να τους δοθή βοήθεια.

Την Πέμπτη, πριν περάση το χειρότερο μέρος της κακοκαιρίας στη Τσολόμα, δεκάξη Μάρτυρες από το Σαν Πέδρο Σούλα έφθασαν εκεί μεταφέροντας δέματα, τροφίμων και ιματισμού στους ώμους. Στο περισσότερο μέρος του δρόμου εβάδιζαν μέσα στο νερό, μερικές φορές μέχρι τη μέση, για ν’ αποφεύγουν τα φίδια και τα νεκρά σώματα. Αργότερα, ομάδες καθαρισμού σαράντα περίπου Μαρτύρων έφυγαν από το Σαν Πέδρο Σούλα. Έφεραν μαζί τους τα φτυάρια τους και τα εργαλεία καθαρισμού για να βγάλουν τη λάσπη και τον πηλό από τα σπίτια και τις Αίθουσες Βασιλείας. Μερικοί εργάσθηκαν στο Σαν Πέδρο Σούλα, άλλοι στην Τσολόμα και τις γειτονικές πόλεις.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά που ήσαν σε πολλές άλλες χώρες έστειλαν επίσης βοήθεια. Από κάθε χώρα της Κεντρικής Αμερικής ζήτησαν και έλαβαν πληροφορίες για τις ανάγκες των αδελφών της Ονδούρας και διεκπεραίωσαν με τον πρακτικώτερο τρόπο την αποστολή εφοδίων. Ένα φορτίο δέκα τόννων τροφίμων και ιματισμού που εστάλη με πλοίο έφθασε από την Μπελίζ πέντε μόνον μέρες μετά τον τυφώνα. Ξεφορτώθηκε από τους ίδιους τους Μάρτυρες στην προκυμαία του Πουέρτο Κορτές. Άλλα πλοία και αεροπλάνα που μετέφεραν πολλούς περισσοτέρους τόννους, είχαν αποστολή από το Μαϊάμι και τη Νέα Ορλεάνη. Το προσωπικό των Γραφείων της Εταιρίας Σκοπιά της Νέας Υόρκης συνεισέφεραν περίπου 9.000 πάουντς ιματισμού και στρωμάτων. Επιπλέον, άμεσες χρηματικές εισφορές έγιναν από Μάρτυρες σε πολλά μέρη της γης, και από τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας έστειλαν χρήματα στο γραφείο του τμήματος για ν’ αγοράσουν εφόδια και να βοηθήσουν στην ανοικοδόμησι σπιτιών για κείνους που είχαν υποστή απώλειες λόγω του τυφώνος.

Οι Αίθουσες Βασιλείας ήσαν τα κέντρα από τα οποία διανέμονταν τα εφόδια στους μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι Μάρτυρες, με τη σειρά, μπορούσαν, να δίνουν από τα άφθονα πράγματα που προσεφέροντο για τη διατροφή και την ένδυσι συγγενών, γειτόνων και γνωστών. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπόρεσαν να δείξουν αγάπη και γενναιοδωρία στους συνανθρώπους των, κι’ έτσι να μιμούνται τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος εκδηλώνει τέτοιο ενδιαφέρον για όλους τους ανθρώπους.—Ματθ. 5:45.

Ο τυφών Φίφι για μια ακόμη φορά απέδειξε πόσο αδύνατοι είναι οι άνθρωποι απέναντι των φυσικών δυνάμεων. Εν τούτοις, ο τυφών Φίφι χρησίμευσε για ν’ αποδείξη και κάτι άλλο: ότι άνθρωποι με αγάπη στην καρδιά τους θα έλθουν σε βοήθεια των συνανθρώπων τους, ακόμη και με κίνδυνο της ζωής των.

[Χάρτες στη σελίδα 21]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Κόλπος του Μεξικού

ΜΕΞΙΚΟ

Ειρηνικός Ωκεανός

Καραϊβική Θάλασσσα

ΜΠΕΛΙΣ

ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ

ΕΛ ΣΑΛΒΑΔΟΡ

ΟΝΔΟΥΡΑ

Σαν Πέδρο Σούλα

Τεγκουσιγκάλπα

ΝΙΚΑΡΑΓΟΥΑ

ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ

ΠΑΝΑΜΑΣ

[Χάρτης]

Πουέρτο Κορτές

Ομόα

Λα Σέιμπα

Τσολόμα

0 Μίλια 100