Τι θα Λεχθή για την Έρευνα για την Κιβωτό του Νώε;

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν, ο Νώε και η οικογένειά του επέζησαν από έναν παγγήινο κατακλυσμό, βρίσκοντας καταφύγιο σε μια τεράστια ξύλινη κιβωτό. Η Αγία Γραφή λέγει ότι μετά τον Κατακλυσμό «εκάθησεν η κιβωτός . . . επί των ορέων Αραράτ.» (Γεν. 8:4) Η Αγία Γραφή δεν λέγει τι έγινε η κιβωτός μετά απ’ αυτό.

Αφηγήσεις που πήραν ευρεία δημοσιότητα στις εφημερίδες την άνοιξι του 1974, έδειχναν ότι τουλάχιστον οχτώ ομάδες Αμερικανών ζήτησαν άδεια ν’ ανεβούν στο βουνό που έχει ύψος 16.946 πόδια (5.135 μέτρα) προς αναζήτησι της κιβωτού. Εν τούτοις, ήταν δύσκολο ν’ αποκτηθή η άδεια επειδή το σύγχρονο όρος Αραράτ βρίσκεται στην πολιτικώς σημαντική περιοχή που συνορεύει με την Τουρκία, το Ιράν και τη Σοβιετική Αρμενία. Φαίνεται ότι τέσσερις μόνον ομάδες ανέβηκαν πραγματικά στο Αραράτ το περασμένο έτος.

Γιατί υπάρχει τόσο πολύ ενδιαφέρον για την έρευνα για την κιβωτό του Νώε; Έφεραν αυτές οι αποστολές στο Όρος Αραράτ πειστική απόδειξι ότι η κιβωτός βρίσκεται ακόμη εκεί;

Ισχυρίζονται ότι την Είδαν

Πολλοί επιμένουν ότι η κιβωτός παραμένει ακόμη στο Όρος Αραράτ. Παραδείγματος χάριν, υπάρχει η λαογραφία των Κουρδικών φυλών που βόσκουν τα κοπάδια τους στις χαμηλότερες πλαγιές του Αραράτ στη διάρκεια του θέρους. Εν τούτοις, πολλοί ξένοι εξερευνηταί έμαθαν, προς λύπη τους, ότι οι ιθαγενείς οδηγοί αρνούνται ν’ ανεβούν στο βουνό πέρα από ένα ωρισμένο σημείο. Πάνω απ’ αυτό θεωρείται «μαγική ζώνη.» Οι προλήψεις λέγουν ότι, μολονότι η κιβωτός είναι εκεί πάνω, ο Θεός δεν θα επιτρέψη σε κανέναν άνθρωπο να την πλησιάση.

Το βιβλίο Η Κιβωτός του Νώε: Γεγονός ή Μύθος του Βάιολετ Κάμμινγκς αναφέρει περισσότερες από μια δωδεκάδα «εκθέσεις ανακαλύψεων ενός Κιβωτοειδούς κατασκευάσματος ή χειροποίητου ξύλινου κιβωτίου στο άδενδρο Όρος Αραράτ» από τα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα.

Αυτό το βιβλίο ομιλεί επίσης για διάφορες υποτιθέμενες επισκέψεις στην κιβωτό. Παραδείγματος χάριν, ένας ηλικιωμένος Αρμένιος αναφέρεται ότι μίλησε για μια επίσκεψι που έκαμε μαζί με τον πατέρα του στην τοποθεσία της κιβωτού το 1856. Σ’ εκείνη την περίπτωσι, οι δύο Αρμένιοι υπηρετούσαν ως οδηγοί για τρεις επισκέπτες επιστήμονες. Η ιστορία λέγει ότι βρήκαν την κιβωτό, μπήκαν μέσα και πρόσεξαν ότι διαιρείτο σε πολλά διαμερίσματα. Αλλά υποτίθεται ότι οι επιστήμονες ενδιεφέροντο ν’ αποδείξουν ψευδή την αφήγησι για την Κιβωτό του Νώε. Συνεπώς απείλησαν τους οδηγούς με θάνατο αν ποτέ τους ξέφευγε λέξι για την ανακάλυψι.

Μόνον όταν ο Αρμένιος σκέφθηκε ότι εκείνοι που τον είχαν απειλήσει θα είχαν πεθάνει ανέφερε την ιστορία σ’ ένα φίλο ο οποίος την κατέγραψε. Αργότερα αυτός ο φίλος ισχυρίσθηκε ότι διάβασε στην εφημερίδα μια σύντομη είδησι για έναν επιστήμονα από το Λονδίνο, ο οποίος ωμολόγησε στην επιθανάτιο κλίνη του ότι είχε δει την κιβωτό. Δυστυχώς, όμως, και το απόκομμα της εφημερίδος και η αφήγησι του Αρμενίου που είχε καταγραφή, κάηκαν σε μια πυρκαϊά.

Στις 10 Αυγούστου 1883, η εφημερίδα Τριμπιούν του Σικάγου δημοσίευσε μια ιστορία για μια ομάδα που εστάλη από την Τουρκική κυβέρνησι να ερευνήση για τις χιονοστιβάδες που συμβαίνουν στο Όρος Αραράτ. Η είδησις έλεγε ότι «έφθασαν σ’ ένα γιγάντειο κατασκεύασμα από κατάμαυρο ξύλο που προεξείχε από ένα παγετώνα.» Λέγεται ότι οι κάτοικοι της περιοχής το είχαν δει έξη χρόνια πριν, αλλά εφοβούντο να το πλησιάσουν επειδή «είχαν αντιληφθή ένα πνεύμα με φοβερή όψι να κοιτάζη από το επάνω παράθυρο.» Η ομάδα εξερευνήσεως, παρατηρεί η έκθεσις της Τριμπιούν, μπήκε στο κατασκεύασμα αυτό και διεπίστωσε ότι το εσωτερικό διαιρείτο σε χωρίσματα ύψους δέκα πέντε ποδών (4,50 μέτρων).

Ένας άλλος Αρμένιος ισχυρίσθηκε ότι αυτός και ο παππούς του επισκέφθηκαν την κιβωτό γύρω στο 1905. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι περιγράφοντας το σκάφος είπε ότι ήταν σαν «επίπεδη λέμβος,» μακριά και στενή με επίπεδη πρώρα και επίπεδο πάτωμα. Είχε παράθυρα, ίσως πενήντα, στην κορυφή κάτω από τη στέγη που προεξείχε. Αυτά τα ανοίγματα είχαν ύψος περίπου δέκα πέντε ίντσες (38 εκατοστά) και μήκος τριάντα ίντσες (76 εκατοστά) και διέτρεχαν όλη την πλευρά της κατασκευής. Ήταν φτιαγμένη εντελώς από ξύλο, μολονότι λέγεται ότι είχε απολιθωθή και ήταν σκληρό σαν βράχος.

Η Πραγματική Απόδειξις Λείπει

Πολλοί είναι πεπεισμένοι ότι αυτοί οι υποτιθέμενοι αυτόπτες μάρτυρες λένε την αλήθεια. Τι λόγο, ρωτούν, θα είχαν να κατασκευάσουν μια τέτοια ιστορία; Εξ άλλου, μια ειλικρινής έρευνα αποκαλύπτει, ότι δεν υπάρχει πραγματική απόδειξις ότι η κιβωτός διαφυλάσσεται στο σύγχρονο Όρος Αραράτ.

Παραδείγματος χάριν, προσέξτε τις εκθέσεις για την εντόπισι της κιβωτού από αεροσκάφος. Μια απ’ αυτές διήγειρε το ενδιαφέρον του Τσάρου της Ρωσίας το 1917. Έστειλε δύο ομάδες στρατιωτών ν’ ανεβούν στο βουνό. Υποτίθεται ότι ενετόπισαν την κιβωτό, πήραν φωτογραφίες κι έστειλαν πλήρη αναφορά στον Τσάρο. Εν τούτοις, η αφήγησις προσθέτει; «Λίγες μέρες αφού η αποστολή έστειλε την αναφορά της στον Τσάρο, η κυβέρνησις ανετράπη και επεκράτησε ο άθεος Μπολσεβικισμός, κι έτσι οι εκθέσεις δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ και πιθανώς καταστράφηκαν.»

Πιο πρόσφατα, το καλοκαίρι του 1953, ένας μηχανικός σωληνώσεων πετρελαίου ισχυρίσθηκε ότι είχε μερικές καθαρές φωτογραφίες και χάρτες της περιοχής όπου εντόπισε κάτι που φαινόταν ότι ήταν η πρώρα ενός μεγάλου πλοίου που βρισκόταν στο γκρεμό ενός βουνού. Αλλά οι φωτογραφίες εξαφανίσθηκαν με τον θάνατο του λίγα χρόνια αργότερα.

Αλλά και οι αεροφωτογραφίες, αν υπάρχουν καν, μπορεί να είναι παραπλανητικές. Παραδείγματος χάριν, κάτι που θεωρήθηκε οριστικά ότι ήταν η κιβωτός, φωτογραφήθηκε στο Αραράτ το 1960. Αλλά απεδείχθη ότι ήταν απλώς κάποια μορφολογία του εδάφους. Τον Φεβρουάριο του 1974 ένας γερουσιαστής των Η.Π.Α. ανήγγειλε ότι οι φωτογραφίες που ελήφθησαν από ένα δορυφόρο απεκάλυπταν ένα χαρακτηριστικό «που φαίνεται ότι είναι ξένο προς τα άλλα υλικά που βρίσκονται στο βουνό . . . Έχει περίπου το σωστό μέγεθος και σχήμα της κιβωτού.» Αλλά ένας αξιωματούχος της Διοικήσεως Εθνικής Αεροναυτικής και Διαστήματος είπε σε μια εφημερίδα ότι ήταν «εντελώς απίθανο» να διακριθή σε φωτογραφία ένα αντικείμενο που είχε το μέγεθος της κιβωτού από το ύψος στο οποίο βρισκόταν ο δορυφόρος.

Ξύλο από την Κιβωτό;

Οι διάφορες αποστολές που εστάλησαν βρήκαν ξύλο που λέγεται ότι είναι από την κιβωτό. Το 1876 ο Τζέημς Μπράις ανεκάλυψε ένα κομμάτι χειροποίητης ξυλείας με μήκος περίπου τεσσάρων ποδών (1,20 μέτρων) και πάχος πέντε ιντσών (12 εκατοστών) σε ύψος 13.000 ποδών (3.965 μέτρων). Το 1955 ο Φέρναρντ Ναβάρρα ανέσυρε ένα τεμάχιο κατειργασμένου με το χέρι ξύλου από τον πυθμένα μιας ρωγμής ογδόντα ποδών (24 περίπου μέτρων). Έκαμε μια παρόμοια ανακάλυψι το 1969. Αλλά τα εργαστηριακά τεστ διαφωνούν ως προς την ηλικία του ξύλου.

Ακόμη κι αν μπορούσε ν’ αποδειχθή αναμφισβήτητα ότι αυτό το ξύλο προερχόταν από τον καιρό του Νώε, περισσότερο από 4.300 χρόνια πριν, θ’ απεδείκνυε αυτό ότι προέρχεται από την κιβωτό; Αναμφιβόλως εκτός από την κιβωτό υπήρχαν και άλλες ξύλινες οικοδομές τον καιρό του Νώε. (Λουκ. 17:26-28) Τεμάχια απ’ αυτές τις οικοδομές θα μπορούσαν να έχουν μεταφερθή από τα νερά του κατακλυσμού πολύ μακρυά, ακόμη και στο Όρος Αραράτ. Δεν έχει παρουσιασθή ακόμη βάσιμη απόδειξις ότι τα ξύλινα τεμάχια από το Αραράτ προέρχονται από την κιβωτό του Νώε.

Η Έρευνα Συνεχίζεται

Παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις, το ενδιαφέρον για την ανεύρεσι της κιβωτού του Νώε μεγαλώνει. Ένας σύγχρονος εξερευνητής, ο Έρυλ Κάμμινγκς από το Φάρμινγκτον του Νέου Μεξικού, έχει ανεβή στο Αραράτ δέκα έξη φορές κατά τη διάρκεια έξη αποστολών. Επί τριάντα έτη αυτός και η σύζυγός του συγκεντρώνουν πληροφορίες σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Προλέγει ότι η ανακάλυψις της κιβωτού θα λάβη χώρα μέσα στα επόμενα «δύο ή τρία χρόνια.»

Μια ομάδα, η Αποστολή στους Αγίους Τόπους του Μεταβαλλομένου Κέντρου της Παλαιστίνης, του Τέξας, δημοσίευσε μερικούς υπερβολικούς ισχυρισμούς σχετικά με την από μέρους των υποτιθέμενη εντόπισι της κιβωτού του Νώε. Ο Τομ Γκρότζερ, εκπρόσωπος της ομάδος, βεβαιώνει ότι είδαν και φωτογράφησαν την κιβωτό από απόστασι «περίπου 2.800 ποδών» (854 μέτρων), αλλά δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν λόγω ελλείψεως καταλλήλων ορειβατικών εφοδίων.

Αυτή η ομάδα έδωσε στο Ξύπνα! μια ασπρόμαυρη μεγέθυνσι οκτώ επί δέκα ιντσών (20 επί 25 εκατοστών) της υποτιθεμένης φωτογραφίας της κιβωτού. Υπήρξε πειστική; Η μεγέθυνσις εξετάσθηκε από επτά επαγγελματίες φωτογράφους. Πέντε απ’ αυτούς είπαν ότι κατά την κρίσι τους η θαμπή φωτογραφία δεν ήταν από το αρχικό αρνητικό αλλά από δεύτερη εκτύπωσι, πράγμα που έδειχνε ότι είχε γίνει επεξεργασία, ειδικά για να εμφανισθή ή να τονισθή η εμφάνισις σανίδων στην πλευρά του αντικειμένου. Οι άλλοι δύο φωτογράφοι είπαν ότι η φωτογραφία ήταν τόσο κακής ποιότητος ώστε «θα μπορούσε να είναι σχεδόν οτιδήποτε.»

Ο Ντικ Κεντ, του οποίου η εργασία έχει δημοσιευθή στα περιοδικά Τάιμ, Λάιφ, και Νιούσγουηκ, παρετήρησε: «Θα μπορούσε να είναι ένας βραχώδης σχηματισμός στον οποίον κάποιος πρόσθεσε γραμμές για να φαίνωνται σαν σειρές από σανίδες.»

Στη διάρκεια του θέρους του 1974, δύο ομάδες επισκέφθηκαν το Όρος Αραράτ για να τραβήξουν ‘ντοκυμανταίρ’ για την έρευνα της κιβωτού. Και οι δύο ομάδες ισχυρίζονται ότι επισκέφθηκαν την τοποθεσία όπου ο Φέρναρντ Ναβάρρα βρήκε το ξύλο. Ένα άλλο άτομο, ο Γκούνναρ Σμαρς, λέγει ότι ανέβηκε στο Αραράτ τον Αύγουστο του έτους 1974 για να εξερευνήση «τα δέκα συγκεκριμένα σημεία» προσπαθώντας να περιορίση τις πιθανές τοποθεσίες της κιβωτού. Ο Σμαρς δεν σκοπεύει να επιστρέψη.

Καμμιά από τις ομάδες που επισκέφθηκαν το Αραράτ το περασμένο καλοκαίρι δεν βρήκε κάτι που ν’ αποδεικνύη αναμφισβήτητα ότι η κιβωτός του Νώε είναι ακόμη εκεί. Η μαρτυρία για την κιβωτό είναι συμπερασματική.

Το Πρόβλημα των Ελατηρίων

Οι ταλαιπωρίες που δοκιμάζουν πολλοί από τους εξερευνητάς του επικίνδυνου Αραράτ αποδεικνύουν την ειλικρίνειά τους. Ασφαλώς πολλά άτομα πιστεύουν ότι η κιβωτός είναι εκεί. Ένας εξερευνητής διακηρύσσει ότι η ανακάλυψίς της «θ’ αποτελέση τη μεγαλύτερη αρχαιολογική ανακάλυψι που θα υποστηρίξη πλήρως την ακρίβεια και την αξιοπιστία της Βιβλικής ιστορίας.» Πιστεύουν ότι η δημοσιότης για την ανεύρεσι της κιβωτού θα έκανε πολλούς απίστους να πιστέψουν στον Θεό.

Αλλά μολονότι αυτό αποτελεί αξιέπαινο ελατήριο, υπάρχουν και άλλα ζητήματα που δεν πρέπει να παραβλέψη κανείς. Δεν θ’ απελάμβαναν πολλοί από τους εξερευνητάς την προσωπική δόξα που θα προήρχετο από «τη μεγαλύτερη αρχαιολογική ανακάλυψι;» Και τι θα λεχθή για το οικονομικό κέρδος; Μερικοί έχουν ήδη εμπορευθή το έργο τους κι έχουν εκδώσει βιβλία σχετικά μ’ αυτό το θέμα.

Σχετικά μ’ αυτό είναι ενδιαφέρουσα η αξιοσημείωτη έλλειψις εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ των ομάδων που παίρνουν μέρος στην έρευνα. Ο Ναβάρρα αναφέρει ότι όταν η ομάδα του επέστρεφε από το Αραράτ μεταφέροντας ξύλο που εθεωρείτο ότι ήταν από την κιβωτό, συνάντησαν δύο άλλες ομάδες που ανέβαιναν στο βουνό. Ο Ναβάρρα αναφέρει ότι η ομάδα του δεν γνωστοποίησε την ανακάλυψί της στους άλλους. Παραδέχεται ότι υπήρχε «ατμόσφαιρα μυστικισμού» μεταξύ των ομάδων.

Το καλοκαίρι του 1974 εφάνη πάλι απόδειξις του ιδίου πνεύματος ανταγωνισμού. Όλες οι ομάδες εργάζοντο ως ατομικές μονάδες, χωρίς συνεργασία με τους άλλους. Μερικές αποστολές δεν γνώριζαν την παρουσία άλλων, μολονότι σε μερικές περιπτώσεις έμεναν στο ίδιο ξενοδοχείο. Ακόμη κι όταν επέστρεψαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν υπήρξε ανταλλαγή της πληροφορίας που συγκέντρωσαν.

Μήπως αυτή ‘η ατμόσφαιρα μυστικοπάθειας’ δεν έχει σαν αποτέλεσμα τον διπλασιασμό των προσπαθειών και την άσκοπη δαπάνη χρημάτων; Γιατί συνέβη αυτή η έλλειψις συνεργασίας αν το μόνο κίνητρο ήταν να βρουν την κιβωτό του Νώε;

Ένα άλλο πρόβλημα: Ο Τζων Μπράντλεϋ της οργανώσεως ΕΡΕΥΝΑ (SEARCH), μιας οργανώσεως που είχε κάμει ταξίδια στο Αραράτ σε προηγούμενα χρόνια, αναφέρει ότι κανείς δεν είχε άδεια ν’ ανεβή στο βουνό το 1974 αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, πήγαν τέσσερις ομάδες. Ο Μπαρτ Λαρύ παραδέχεται ότι η ομάδα του πήγε χωρίς άδεια και μπόρεσε να φθάση «εξαγοράζοντας όλους μ’ ένα φιλοδώρημα.» Μεταξύ αυτών που εξαγοράσθηκαν περιλαμβάνετο ένας λόχος Τούρκων στρατιωτών, σύμφωνα με μια είδησι της εφημερίδος Σταρ της Ουάσιγκτον. Αν οι άνθρωποι καταφεύγουν σε απάτη και δωροδοκία για να επιτύχουν ένα σκοπό, δεν θα ήταν επίσης πρόθυμοι να υπερβάλουν λιγάκι;

Πρέπει κανείς να ζυγίση αυτά τα πράγματα πριν θέση πάρα πολλή εμπιστοσύνη σε ωρισμένους ισχυρισμούς που έχουν δημοσιευθή. Ένα άτομο πρέπει να διστάζη να θεωρή ως γεγονός μια απόδειξι, που είναι ακόμη συμπερασματική. Αλλά υπάρχει μια ακόμη πιο σπουδαία άποψις. Ποια είναι αυτή;

Μην ξεχνάτε ότι ο απόστολος Παύλος είπε ότι οι Χριστιανοί ‘περιπατούν δια πίστεως, ουχί δια της όψεως.’ (2 Κορ. 5:7) «Πίστις,» σύμφωνα με το Εβραίους 11:1, είναι «βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.» Οι Χριστιανοί δεν έχουν ανάγκη να ‘βλέπουν’ αρχαία αντικείμενα για να έχουν πίστι στον Θεό και στον εμπνευσμένο Λόγο του.—2 Τιμ. 3:16.

Εξ άλλου, μήπως ελπίζετε ότι η ανακάλυψις της κιβωτού του Νώε θα έκανε πολλούς σκεπτικιστές να πιστέψουν στην Αγία Γραφή; Σε μια από τις παραβολές του ο Ιησούς βεβαίωσε ότι πολλά απ’ αυτά τα άτομα «ουδέ εάν τις αναστηθή εκ νεκρών θέλουσι πεισθή,» πράγμα που θα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό από την ανεύρεσι της κιβωτού. (Λουκ. 16:31) Το γεγονός ότι, όταν ο Ιησούς ανέστησε τον Λάζαρο, οι θρησκευτικοί του αντίπαλοι έκαμαν συμβούλιο να θανατώσουν και τον Ιησού και τον Λάζαρο, δείχνει πόσο αληθινά είναι αυτά τα λόγια.—Ιωάν. 11:45-53· 12:9, 11.

Η έρευνα για την κιβωτό του Νώε είναι ενδιαφέρουσα. Οι Χριστιανοί παντού επιθυμούν να είναι ενήμεροι για όλα τα ζητήματα που έχουν σχέσι με τη Βιβλική ιστορία. Εν τούτοις, είναι σπουδαίο να μην ξεχνούμε ότι τώρα δεν χρειάζονται ούτε εντυπωσιακά αρχαιολογικά ευρήματα ούτε ακόμη άμεσα θαύματα για τη Χριστιανική πίστι, όπως λέγει ο απόστολος Ιωάννης : «Και άλλα πολλά θαύματα έκαμεν ο Ιησούς ενώπιον των μαθητών αυτού, τα οποία δεν είναι γεγραμμένα εν τω βιβλίω τούτω· ταύτα δε εγράφησαν δια να πιστεύσητε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού, και πιστεύοντες να έχητε ζωήν εν τω ονόματι αυτού.»—Ιωάν. 20:30, 31.

[Χάρτης στη σελίδα 17]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Μαύρη Θάλασσα

Ε.Σ.Σ.Δ.

ΑΡΑΡΑΤ

ΤΟΥΡΚΙΑ

ΙΡΑΝ

Λίμνη Βαν

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Φωτογραφία που υπέβαλε μια ομάδα ως απόδειξι (;) ότι η κιβωτός είχε εντοπισθή