Τι ο Πλάστης του Ανθρώπου Έχει υπ’ Όψιν

Ο ΘΕΟΣ ποτέ δεν είχε σκοπό να ζη ο άνθρωπος λίγα χρόνια στη γη κι έπειτα να πεθαίνη. Η Αγία Γραφή δείχνει καθαρά ότι η προοπτική που έθεσε ενώπιον των πρώτων ανθρώπων ήταν ατελεύτητη ζωή στη γη. Ένα ‘δένδρον της ζωής’ που υπήρχε στην ευχάριστη παραδεισιακή κατοικία τους αποτελούσε σύμβολο της αναλλοίωτης εγγυήσεως του Θεού για ζωή σ’ εκείνους που εκείνος θα έκρινε άξιους να λάβουν από τους καρπούς του.—Γεν. 2:9· 3:22.

Σήμερα δεν υπάρχει κανένα κατά γράμμα ‘δένδρον της ζωής’ πουθενά επάνω στη γη. Δεν υπάρχει ούτε η ευχάριστη παραδεισιακή κατοικία που απελάμβαναν οι πρώτοι άνθρωποι, ο Αδάμ και η Εύα, όταν ήσαν τέλειοι. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο σκοπός του Θεού για τον άνθρωπο έχει αλλάξει;

Αυτά που βλέπει ένα άτομο σήμερα μπορεί να το κάνουν να σκεφθή ότι ο Θεός έχει αλλάξει το σκοπό του για τη γη και το ανθρώπινο γένος. Αλλά τα φαινόμενα μπορούν να μας εξαπατήσουν. Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, μας δίνει θετική διαβεβαίωσι ότι δεν έχει αλλάξει ο σκοπός του Δημιουργού. Διαβάζομε τα εξής: «Ο Θεός δεν είναι άνθρωπος να ψευσθή, ούτε υιός ανθρώπου να μεταμεληθή· αυτός είπε και δεν θέλει εκτελέσει; Ή ελάλησε και δεν θέλει εμμείνει;» (Αριθμ. 23:19) «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά· δεν αλλοιούμαι.»—Μαλαχ. 3:6, ΜΝΚ.

Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν επί χιλιάδες χρόνια βεβαιώνει την αξιοπιστία αυτού που είπε ο Θεός. Πώς συμβαίνει αυτό; Διότι, σχετικά με τις συνέπειες της παρακοής, είπε στον Αδάμ τα εξής: «Θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γεν. 2:17) Αφού επείσθη από τη σύζυγο του, ο Αδάμ παρέβη τον νόμο του Θεού. Ο Δημιουργός έμεινε πιστός στον λόγο του και κατεδίκασε τον Αδάμ σε θάνατο την ίδια ακριβώς ημέρα. Ο Θεός είπε: «Εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.»—Γέν. 3:19.

Επειδή επετράπη στον Αδάμ και στη σύζυγο του να ζήσουν μια χρονική περίοδο και να γίνουν γονείς, ήλθε σε ύπαρξι, μια θνήσκουσα ανθρώπινη οικογένεια. Επειδή ο Αδάμ είχε χάσει το δικαίωμα της ζωής, δεν μπορούσε να το κληροδοτήση στους απογόνους του. Γι’ αυτό η Αγία Γραφή λέγει τα εξής: «Δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους.»—Ρωμ. 5:12.

Έτσι, η έκφρασις κρίσεως του Θεού για τον Αδάμ απεδείχθη αληθινή και υφιστάμεθα ακόμη τα αποτελέσματα της. Δεν πρέπει ν’ αναμένωμε, επίσης, να πραγματοποιηθή ο σκοπός του Παντοδυνάμου Θεού να ζη ο άνθρωπος για πάντα σε μια παραδεισιακή γη; Βεβαίως!

Σε αρμονία με τον αρχικό σκοπό του Θεού για τον άνθρωπο να ζη και όχι να πεθαίνη, η Αγία Γραφή δίνει την εξής διαβεβαίωσι: «Ο Θεός θέλει καταπιεί τον θάνατον εν νίκη.» (Ησ. 25:8) Έτσι, πρέπει ν’ αποκατασταθή η ανθρώπινη οικογένεια στην τελειότητα που απελάμβαναν κάποτε ο Αδάμ και η Εύα.

Βάσις για Αποκατάστασι

Πριν από πολλούς αιώνες ο ίδιος ο Θεός έθεσε τη βάσι γι’ αυτή την αποκατάστασι. Αφού ο Αδάμ, με την ανυπακοή του, έχασε το δικαίωμα ζωής για την ανθρώπινη οικογένεια, ο Παντοδύναμος Θεός έκαμε πρόνοια να την απελευθερώση. Μετεβίβασε τη ζωή του πρώτου Υιού του από τους ουρανούς στη μήτρα μιας Ιουδαίας παρθένου ονομαζόμενης Μαρίας. Ο ιατρός Λουκάς του πρώτου αιώνος αναφέρει αυτά που ελέχθησαν στη Μαρία λίγο πριν από τη θαυματουργική σύλληψι: «Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και τα γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού.»—Λουκ. 1:35.

Αυτός ο Υιός, ο Ιησούς Χριστός, ετήρησε τέλεια υπακοή στον Θεό του και Πατέρα του. Έτσι, όταν παρέδωσε το δικαίωμα ανθρωπίνης ζωής που είχε, ήταν σε θέσι να εξαγοράση το δικαίωμα ζωής που έχασε ο Αδάμ για όλους τους απογόνους του. Σχετικά μ’ αυτό, η Αγία Γραφή μάς λέγει τα εξής: «Καθώς λοιπόν δι’ ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και δια μιας δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν. Διότι καθώς δια της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και δια της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι.»—Ρωμ. 5:18, 19.

Το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός έδειξε τέλεια διαγωγή ως άνθρωπος, απέδειξε ότι αυτό μπορούσαν να το κάμουν τέλειοι άνθρωποι. Μ’ αυτή τη βάσι, ο Θεός θα μπορούσε να θεωρή δίκαιους ακόμη και ατελείς ανθρώπους αν έδειχναν την ίδια αφοσίωσι που έδειξε ο Υιός του. Διότι, αν αυτά τα αφωσιωμένα άτομα ήσαν τέλεια, κι αυτοί επίσης θα μπορούσαν να δείξουν απόλυτα τέλεια διαγωγή. Επομένως, υπήρχε ένα θεμέλιο για τον Ιεχωβά Θεό να φέρη το ανθρώπινο γένος σ’ ενότητα μαζί του μέσω του Υιού του.

Γιατί Πέρασαν Τόσοι Πολλοί Αιώνες;

Αλλά γιατί, μετά από τόσους αιώνες, υποφέρομε ακόμη από αδυναμίες και ατέλειες; Η αιτία γι’ αυτό είναι ότι ο Θεός έχει έναν ωρισμένο καιρό για να ενεργήση. Ο Ιησούς Χριστός, μετά την ανάστασί του, είπε στους πιστούς μαθητάς του: «Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία.»—Πράξ. 1:7.

Κι εμείς, επομένως, πρέπει ν’ αναμένωμε υπομονητικά τους χρόνους και τους καιρούς του Θεού και να μη βλέπωμε τα ζητήματα από ανθρώπινη άποψι. Για να επιτύχη κάποιο άτομο έναν ωρισμένο σκοπό, πρέπει να περιμένη ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Λαμβάνοντας υπ’ όψι το περιωρισμένο διάστημα της ζωής, δεν μπορεί ν’ αναβάλλη ένα ζήτημα επ’ αόριστον.

Ο Δημιουργός, όμως, δεν περιορίζεται από τον χρόνο με κανένα τρόπο. Γι’ αυτόν «χίλια έτη» είναι «ως ημέρα η χθες, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή [τέσσερις ώρες] νυκτός.» (Ψαλμ. 90:4) Αυτός είναι από «του αιώνος έως του αιώνος.» (Ψαλμ. 90:2) Δεν αντιμετωπίζει αβεβαιότητες. Το μέλλον δεν είναι άγραφη σελίδα γι’ αυτόν. Η Βίβλος μιλά γι’ αυτόν ως Εκείνον που ‘απ’ αρχής αναγγέλλει το τέλος και από πρότερον τα μη γεγονότα.’ (Ησ. 46:10) Ο Ιεχωβά Θεός μπορεί, επομένως, να λάβη υπ’ όψι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον για ν’ αποφασίση ποιος είναι ο καλύτερος χρόνος για να ενεργήση προς όφελος του ανθρωπίνου γένους. Αφού μπορεί επίσης ν’ αναστήση τους νεκρούς, το γεγονός ότι η ημέρα της αποκαταστάσεως του ανθρωπίνου γένους σε τελειότητα είναι ακόμη μελλοντική δεν προκαλεί διαρκή βλάβη στον άνθρωπο. Γι’ αυτό ο Παντοδύναμος Θεός δεν πιέζεται να ενεργήση πριν από τον καθορισμένο του καιρό, τον κατάλληλο καιρό.

Υπάρχει κανένας τρόπος να μάθωμε απλώς πότε θα μπορούσαμε ν’ αναμένωμε απελευθέρωσι από τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις ατέλειες; Η Βίβλος δείχνει ότι αυτό θα συμβή αφού καταστραφή το παρόν ασεβές σύστημα και αντικατασταθή από ένα δίκαιο νέο σύστημα. Η ‘ημέρα και η ώρα’ για την εκτέλεσι της κρίσεως του Θεού στο παρόν σύστημα δεν έχει αποκαλυφθή στις Άγιες Γραφές. (Ματθ. 24:36-42) Αλλ’ η Αγία Γραφή μάς λέγει για την κατάστασι που θα επικρατούσε στη γη λίγο πριν απ’ αυτό το γεγονός.

Διαβάζομε τα εξής: «Εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν έλθει καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες . . . μορφήν ευσεβείας.» (2 Τιμ. 3:1-5) Δεν είναι αλήθεια ότι αυτά που περιγράφονται εδώ κάνουν τη ζωή ολοένα και πιο δύσκολη σήμερα για τους ανθρώπους; Δεν δείχνει αυτό ότι ο καιρός του Θεού να θέση τέρμα σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ είναι πολύ κοντά;

Ένας Μεγαλειώδης Σκοπός θα Πραγματοποιηθή

Αφού τελειώση αυτό το σύστημα, ο Ιεχωβά Θεός έχει σκοπό ν’ αποκαταστήση την ανθρώπινη οικογένεια σε τελειότητα μέσω του Υιού του, Ιησού Χριστού, κι ενός σώματος ουρανίων κυβερνητών, του οποίου τα μέλη έχουν αγορασθή από τη γη. Εκείνοι που θ’ αποτελέσουν αυτό το σώμα που θα κυβερνά, είναι άνδρες και γυναίκες που έχουν αποδείξει την ακλόνητη πιστότητα τους στον Θεό και το ανιδιοτελές ενδιαφέρον τους για τους συνανθρώπους των.—Αποκάλ. 14:5.

Ο Ιησούς Χριστός και οι τέλειοι συγκυβερνήται του θ’ αναλάβουν τις υποθέσεις της γης αμέσως αφού ξερριζωθή το παρόν ατελές σύστημα πραγμάτων από τη γη. Αυτό σημαίνει ότι εκείνοι που καταστρέφουν τη γη θα καταστραφούν οι ίδιοι. (Αποκάλ. 11:18) Μετά απ’ αυτό, εκείνοι που θα επιζήσουν από την καταστροφή των διαφθορέων της γης θ’ απολαύσουν θαυμάσιες αλλαγές, θ’ απολαύσουν τη στοργική φροντίδα του Ιησού Χριστού και των συγκυβερνητών του επί «χίλια έτη.» (Αποκάλ. 20:6) Στη διάρκεια αυτής της περιόδου η γη θα μεταβληθή σε παράδεισο. Όλες οι ταραχές και τα παθήματα του παρελθόντος θα σβήσουν. Και οι νεκροί θ’ αναστηθούν. Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, η Αποκάλυψις, περιγράφει αυτά που θα κάνη ο Θεός μέσω της ουρανίας του κυβερνήσεως:

«Θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.»—Αποκάλ. 21:4.

Πόσο θαυμάσια είναι πράγματι η προοπτική να παραστούμε μάρτυρες στην εκπλήρωσι του αρχικού σκοπού του Θεού—να δούμε, δηλαδή, το ανθρώπινο γένος ν’ αποκαθίσταται σε τελειότητα κι αυτή τη γη να μεταμορφώνεται σε μια ωραία παραδεισιακή κατοικία! Υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε τώρα για να έχετε μέρος στη βεβαία πραγματοποίησι αυτού του σκοπού;

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ο Ιεχωβά Θεός έκαμε τον άνθρωπο να ζη, όχι να πεθαίνη, κι έθεσε τους πρώτους ανθρώπους σε μια ευχάριστη παραδεισιακή κατοικία ή παράδεισο