Σεισμός Συγκλονίζει το Φρίουλι

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στην Ιταλία

Ο τσιμεντένιο πάτωμα άρχισε να τρέμη βίαια. Προσπάθησα να μείνω όρθιος, αλλά τελικά έπεσα στο πάτωμα, όπως και οι άλλοι. Ο θόρυβος έγινε ακόμη πιο εκκωφαντικός, σαν να έπεφταν επάνω μας ερείπια. Ξαφνικά τα φώτα έσβησαν και ένας οριστικός πανικός άρχισε ν’ αναπτύσσεται γύρω μας. Μικρά παιδιά φώναζαν ‘Μπαμπά! Μπαμπά!’»

Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ανακλέτο Μάρτιν από τη Τζεμόνα της Ιταλίας περιέγραψε τον μεγάλο τρόμο που έσπειρε ο ερημωτικός σεισμός ο οποίος έπληξε την τοποθεσία του Φρίουλι το βράδυ της 6ης Μαΐου του 1976. Το Φρίουλι καταλαμβάνει μια περιοχή περίπου 2.767 τετραγωνικών μιλίων (7.166 τετραγωνικά χιλιόμετρα περίπου) στη βόρειο Ιταλία. Είναι τμήμα της επαρχίας Ούντινε.

Ο σεισμός έσεισε 117 κοινότητες. Πολλές εκατοντάδες πέθαναν και η καταστροφή περιουσιών ήταν τραγική. Περίπου 100.000 άτομα έχασαν τις κατοικίες τους. Μερικά σπίτια κατέρρευσαν· αλλά ευρίσκοντο σε τέτοια κακή κατάστασι που έπρεπε να κατεδαφισθούν. Ένας άνδρας παρετηρήθη να στέκεται εμπρός από το μισοκατεστραμμένο του σπίτι, έχοντας το κεφάλι του στα χέρια του, κλαίοντας με λυγμούς και λέγοντας: «Είκοσι πέντε χρόνια! Είκοσι πέντε χρόνια!» Τόσον καιρό είχε εργασθή στο εξωτερικό για να μπορέση να κτίση το σπίτι του. Τώρα είχε καταστραφή.

Αν επιζούσατε από έναν σεισμό, μόλις σταματούσε η υπόκωφη βοή, τι θα σκεπτόσαστε; Αφού ευχαριστούσατε τον Θεό επειδή σας επέτρεψε να παραμείνετε ζωντανός, πιθανόν οι σκέψεις σας θα εστρέφοντο προς τα προσφιλή σας πρόσωπα και τους άλλους γνωστούς σας. Επέζησαν κι αυτοί; Αυτή η ερώτησις βάραινε στις διάνοιες των Μαρτύρων του Ιεχωβά μετά τον σεισμό. Ένας περιοδεύων διάκονος, ο οποίος υπηρετεί αρκετές εκκλησίες στη περιοχή του Φρίουλι, αναφέρει:

«Κατά τις 6 π.μ. οι ακόλουθες πρωινές ειδήσεις ανέφεραν ότι ο σεισμός είχε λάβει καταστρεπτικές διαστάσεις. Κατευθύνθηκα με το αυτοκίνητο προς τις πόλεις όπου ζούσαν αδελφοί μας. Κατά τις 8 π.μ. έφθασα στην επαρχιακή πρωτεύουσα της Ούντινε. Το μεγαλύτερο μέρος της πόλεως ήταν έρημο· οι κάτοικοι της είχαν βρει καταφύγιο σε περιοχές που ευρίσκοντο έξω από την πόλι. Η Ούντινε δεν είχε υποστή πολλές ζημιές. Αφού έμαθα ότι όλοι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εκεί είχαν επιζήσει και ήσαν καλά, κατευθύνθηκα, προς το Σαν Ντανιέλε.

«Εκεί συνάντησα τον Λίνο Κουλόττα, έναν πρεσβύτερο της τοπικής εκκλησίας. Με διαβεβαίωσε ότι όλοι οι Μάρτυρες α’ αυτή την πόλι ήσαν ζωντανοί, μολονότι μερικοί είχαν χάσει τα σπίτια τους και ήσαν αναγκασμένοι να ζουν έξω στο ύπαιθρο. Στον δρόμο μου προς τη Τζεμόνα, βορειότερα, πέρασα διά μέσου του Όσοππο, όπου γνώριζα ότι υπήρχαν τέσσερις οικογένειες Μαρτύρων. Αυτή η πόλις είχε απομονωθή από τις αρχές. Παρ’ όλ’ αυτά, κατώρθωσα να φθάσω στο σπίτι του Αμάμπιλε Ταντόη. Μολονότι είχε υποστή ζημίες, το σπίτι δεν είχε καταρρεύσει. Ο Ταντόη, όμως, δεν ήταν εκεί κι αυτό με βοήθησε να καταλάβω ότι είχε επιζήσει.

«Ολόγυρά μου είδα σπαρακτικές σκηνές. Ήταν τρομερό να βλέπη κανείς ανθρώπους να ξεθάπτουν από τα ερείπια μισοπεθαμένα άτομα. Πολλοί άλλοι δεν ήσαν τόσο τυχεροί!

«Ξεκίνησα για την πόλι της Τζεμόνα, που συγκατελέγετο μεταξύ των τοποθεσιών που είχαν πληγή σκληρότερα από τον σεισμό. Πώς ήσαν οι Χριστιανοί σύντροφοι μου σ’ αυτή την περιοχή; Ήταν αδύνατο να φθάσω στην πόλι με το αυτοκίνητο, διότι τα ερείπια είχαν φράξει όλους τους δρόμους. Άφησα το αυτοκίνητο και προχώρησα με τα πόδια, το σημείο αναγνωρίσεως που είχα στο μυαλό μου για να βρω την Αίθουσα Βασιλείας ήταν μια κοντινή Καθολική εκκλησία. Αυτή η εκκλησία όμως εκείτο σε ερείπια. Ένα σπίτι στη μια πλευρά της εκκλησίας ήταν εν μέρει κατεστραμμένο και το επόμενο σπίτι είχε καταρρεύσει.

Γνώριζα ότι η Αίθουσα Βασιλείας, όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν συνάθροισι την ώρα που έγινε ο σεισμός βρισκόταν στην επόμενη γωνιά. Μου εφαίνετο απίθανο ότι θα μπορούσαν να είχαν επιζήσει πολλά άτομα. Προχώρησα με την καρδιά στο στόμα από την αγωνία. Και τότε το είδα! Το κτίριο, στο οποίο βρισκόταν η Αίθουσα Βασιλείας, στεκόταν ακόμη όρθιο, ενώ κάθε τι εκεί γύρω είχε καταρρεύσει. Ακόμη και τα βιβλία στη βιτρίνα βρίσκοντο ακόμη εκεί. Δεν υπήρχε κανείς Μάρτυς εκεί. Αλλ’ αυτό έδειχνε ότι κι εδώ, επίσης, οι Μάρτυρες είχαν σωθή.»

Όταν Έπληξε ο Σεισμός

Το επίκεντρο του σεισμού ήταν στο Τολμέτσο. Ο Ρενάτο Αμπράμο, προεδρεύων πρεσβύτερος της εκκλησίας των Μαρτύρων του Ιεχωβά σ’ αυτή την πόλι αναφέρει: «Η Αίθουσα Βασιλείας μας βρίσκεται στο ισόγειο ενός νέου, τριώροφου κτιρίου. Όταν έπληξε ο σεισμός, εμείς είχαμε τη συνήθη συνάθροισι της Πέμπτης το βράδυ, με είκοσι τέσσερα άτομα παρόντα.

«Η συνάθροισις είχε ήδη αρχίσει όταν αρχίσαμε να αισθανώμεθα την πρώτη δόνησι. Ήταν ήπια. Όταν τελείωσε η συνάθροισις, ο Μαουρίτσιο Ρόσσι φώναξε, ‘Ελάτε εδώ!’, δείχνοντας μια δοκό υποστηριζόμενη από μια κολώνα από μπετόν αρμέ.

«Η δεύτερη δόνησις ήταν πολύ χειρότερη. Ξαφνικά τα φώτα έσβησαν. Η σκέψις ότι θα πεθάνω ή τουλάχιστον ότι θ’ αντιμετωπίσω την περίπτωσι να ταφώ ζωντανός κάτω από τα ερείπια, πέρασε αστραπιαία από το μυαλό μου. Αναρωτήθηκα: ‘Πού θα με κτυπήση το πρώτο αντικείμενο; Στο κεφάλι; Στον αριστερό ή δεξιό ώμο; Στο πλευρό;’ Έκλεισα τα μάτια μου και προσευχήθηκα στον Ιεχωβά. Στην πραγματικότητα, όλοι μας κάναμε το ίδιο πράγμα. Η προσευχή που αναπέμψαμε δυνατά έφερε ανακούφισι σε όλους. Μολονότι αντιμετωπίζαμε άμεσα τον κίνδυνο του θανάτου, βρίσκαμε ανακούφισι στην υπόσχεσι της Αγίας Γραφής για ανάστασι.—Ιωάν. 5:28, 29· Πράξ. 24:15.

«Αλλ’ ακριβώς τη στιγμή που φαινόταν ότι όλα θα πέσουν επάνω μας, η δόνησις σταμάτησε. Ευχαριστημένοι που ήμαστε ζωντανοί, βγήκαμε στον δρόμο και ξεκινήσαμε για μια κοντινή κατασκήνωσι. Εκεί ανάψαμε μια φωτιά και περάσαμε τη νύκτα.»

Καταφθάνει Βοήθεια

Την επόμενη ημέρα άρχισαν να καταφθάνουν βοήθειες στην ερημωμένη περιοχή. Όχι μόνον Ιταλοί, αλλά και άνθρωποι από έθνη που συνορεύουν με την Ιταλία, προσέφεραν εθελοντικώς τις υπηρεσίες τους. Όσο για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι Μάρτυρες στην Τεργέστη διευθέτησαν να προμηθεύσουν τροφή, ενδύματα και χρήματα στους συγχριστιανούς των οι οποίοι είχαν υποστή απώλειες από την καταστροφή. Ένα κέντρο για τον συντονισμό του έργου περιθάλψεως εγκαταστάθηκε στην Ούντινε, όπου ένας από τους πρεσβυτέρους προσέφερε εθελοντικώς το σπίτι του προς χρήσι. Το γραφείο του τμήματος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά στη Ρώμη, σχημάτισε μια επιτροπή προς διευκόλυνσι αυτής της εργασίας. «Ήταν ένα συγκινητικό θέαμα,» είπε ένας από τους εθελοντάς. «Μάρτυρες απ’ όλες τις πλησιέστερες εκκλησίες, ακόμη και από την Αυστρία και τη Γερμανία, ήλθαν να βοηθήσουν.»

Από την Τζεμόνα, που είχε πληγή σκληρά, ο Ανακλέτο Μάρτιν αναφέρει: «Ο αδελφός Μοντόρι επέστρεψε στο διαμέρισμα πάνω από την Αίθουσα Βασιλείας. Εβοήθησε τον ογδοντάχρονο πατέρα του ιδιοκτήτου να κατεβή στον δρόμο και τον ωδήγησε σ’ ένα ασφαλές μέρος στο ύπαιθρο. Άλλοι Μάρτυρες ασχολήθηκαν με την προσπάθεια να διασώσουν άτομα που είχαν ταφή κάτω από τα ερείπια των κοντινών σπιτιών. Το επόμενο πρωινό χωρισθήκαμε και πήγε ο καθένας από μας να δη τι απέμεινε, αν είχε απομείνει τίποτε, από τα σπίτια μας. Τη μεθεπομένη ημέρα άρχισε να φθάνη βοήθεια από τους Χριστιανούς αδελφούς μας, οι οποίοι ζούσαν κοντά σ’ αυτή την περιοχή. Οι προμήθειες περιελάμβαναν και τις πολύ αναγκαίες σκηνές.»

Ο Ρενάτο Αμπράμο από το Τολμέτσο αναφέρει: «Λόγω των επαναλαμβανόμενων δονήσεων, μας φάνηκε ορθό να παραμείνωμε στο ύπαιθρο. Έστησα τη σκηνή μου και σε λίγο πήραμε και μια άλλη σκηνή. Μερικοί από μας κοιμηθήκαμε στις σκηνές· άλλοι στα αυτοκίνητα. Την επομένη Δευτέρα χαρήκαμε όταν έφθασε ένα φορτηγό πάνω στο οποίο ήσαν γραμμένες οι λέξεις ‘Βοήθειαι Σκοπιάς.’ Είχαν έλθει Μάρτυρες οι οποίοι μας έφεραν τρόφιμα, σκηνές, φάρμακα και σκεπάσματα. Έτσι, μπορέσαμε να στήσωμε επιπρόσθετες σκηνές για μας, για άλλους Μάρτυρες από κοντινά χωριά, καθώς επίσης και για τους γείτονες μας με τους οποίους ήμαστε ευτυχείς να μοιραστούμε ό,τι είχαμε.»

Ένας περιοδεύων αντιπρόσωπος λέγει για το κέντρο συντονισμού περιθάλψεως των Μαρτύρων στην Ούντινε: «Έβλεπα τόσο πολύ υλικό να φθάνη σ’ αυτό το σπίτι, που θα ήταν δύσκολο να κάνη κανείς απογραφή. Η ετοιμότης των Μαρτύρων του Ιεχωβά από άλλες πόλεις και από άλλες χώρες να βοηθήσουν ήταν πράγματι συγκινητική. Οι προμήθειες που έφθαναν περιείχαν ακόμη και πάνες για μωρά! Δύο αδελφές χρησίμευαν ως διερμηνείς για να υπερνικηθή το γλωσσικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι εθελοντές από την Αυστρία και τη Γερμανία. Γεμάτοι από εκτίμησι, ρωτήσαμε, τι μπορούσαμε να κάνωμε με τη σειρά μας γι’ αυτούς οι οποίοι είχαν έλθει από τόσο μακρυνές αποστάσεις για να μας βοηθήσουν. Τι θα έλεγαν για ένα πιάτο μακαρόνια; Ήταν το λιγώτερο που μπορούσαμε να κάνωμε γι’ αυτούς.»

Κάτι Πιο Σπουδαίο

Μέσα στη βιασύνη και τη σύγχυσι που επικρατούσε καθώς ο ένας φρόντιζε για τον άλλον ώστε όλοι να λάβουν τρόφιμα, ενδύματα, στέγη και άλλα αναγκαία υλικά αποκτήματα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή του Φρίουλι ασχολήθηκαν με κάτι που θεωρούσαν ακόμη πιο σπουδαίο. Από τη Τζεμόνα φθάνει αυτή η είδησις:

«Κανονίσαμε να μεταφέρωμε τις καρέκλες και άλλα έπιπλα από την Αίθουσα Βασιλείας στο Σαν Ντανιέλε και στις 16 Μαΐου, σ’ ένα μεγάλο υπόστεγο κτισμένο από τους αδελφούς, διεξήγαμε τη δημοσία Γραφική ομιλία και μελέτη της Σκοπιάς.» Ο Ρενάτο Αμπράμο αναφέρει για την περιοχή του Τολμέτσο: «Την πρώτη Κυριακή μετά τον σεισμό μπορέσαμε να διεξάγωμε την πρώτη μας συνάθροισι μέσα στη σκηνή.» Μια έκθεσις από το τμήμα της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά στη Ρώμη αναφέρει: «Σχεδόν όλες οι εκκλησίες που είχαν πληγή μπόρεσαν να διεξάγουν τις τακτικές τους συναθροίσεις την πρώτη Κυριακή μετά τον σεισμό. Σε μια τοποθεσία τέσσερις μεγάλες σκηνές χρησίμευσαν σε 100 περίπου άτομα, όχι μόνο ως υπνοδωμάτια, αλλά και ως Αίθουσες Βασιλείας.»

Ποια ήταν η γενική επίδρασις που επέφερε ο σεισμός στους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή του Φρίουλι; Η παροχή στεγάσεως ήταν πραγματικά ένα πρόβλημα. Τα σπίτια περίπου εξήντα τεσσάρων οικογενειών κατέρρευσαν, ή κατεστράφησαν τόσο ώστε εχρειάζοντο κατεδάφισι.

Από τη θετική πλευρά, κανείς από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πέθανε ούτε τραυματίσθηκε σοβαρά. Η στάσις τους ως προς αυτό που είχε συμβή εξεφράσθη καλώς από έναν πρεσβύτερο ο οποίος ασχολήθηκε με το έργο περιθάλψεως; «Ελπίζω αυτό που συνέβη να μην ξανασυμβή. Εξ άλλου, το έργο που έγινε για να μειωθούν τα δεινά των συνανθρώπων έγινε με ευχαρίστησι. Περιμένομε με ανυπομονησία στο εγγύς μέλλον τη νέα τάξι του Θεού, όπου τα παθήματα, η συμφορά και ο θάνατος δεν θα υπάρχουν πλέον.»—Αποκάλ. 21:3-5.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 8]

Μια έκθεσις αυτόπτου μάρτυρος από τη βορειοανατολική Ιταλία

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 10]

«Ήταν τρομερό να βλέπη κανείς ανθρώπους να ξεθάπτουν από τα ερείπια μισοπεθαμένα άτομα. Πολλοί άλλοι δεν ήσαν τόσο τυχεροί.»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 10]

«Το κτίριο, στο οποίο βρισκόταν η Αίθουσα Βασιλείας, στεκόταν ακόμη όρθιο, ενώ κάθετι εκεί γύρω του είχε καταρρεύσει.»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 11]

«Ήταν ένα συγκινητικό θέαμα να βλέπη κανείς πώς οι Μάρτυρες απ’ όλες τις κοντινές εκκλησίες, ακόμη και από την Αυστρία και τη Γερμανία, ήλθαν να βοηθήσουν.»

[Χάρτης στη σελίδα 9]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΑΥΣΤΡΙΑ

ΤΟΛΜΕΤΣΟ

ΤΖΕΜΟΝΑ

ΟΣΟΠΠΟ

ΣΑΝ ΝΤΑΝΙΕΛΕ

ΟΥΝΤΙΝΕ

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΠΛΗΞΕ Ο ΣΕΙΣΜΟΣ