Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;
Μεταφυσικός Συλλογισμός—Είναι για Χριστιανούς;
«ΕΙΜΑΙ πιο ευτυχισμένος τώρα. Σκέπτομαι πιο καθαρά κι εργάζομαι πιο αποτελεσματικά, βρίσκω ότι απασχολούμαι περισσότερο στο να βοηθώ άλλα άτομα. Έχω μάθει να τα βγάζω πέρα με την έντασι, και στο τέλος της ημέρας έχω περισσότερη ενεργητικότητα για την οικογενειακή μου ζωή.»
Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά σχόλια των ατόμων που ισχυρίζονται ότι η ζωή τους έχει αλλάξει προς το καλύτερο μέσω της ασκήσεως του «μεταφυσικού συλλογισμού,» που είναι επίσης γνωστός ως «ΜΣ.» Οι ισχυρισμοί σχετικά με την αξία του ΜΣ έχουν διεγείρει το ενδιαφέρον πολλών. Παραδείγματος χάριν, το 1972, ο Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι, ο θεμελιωτής της κινήσεων του ΜΣ, ανήγγειλε ένα «Παγκόσμιο Σχέδιο,» του οποίου ένας από τους στόχους θα ήταν «να λύση τα προβλήματα του εγκλήματος και κάθε συμπεριφοράς που επιφέρει δυστυχία στην ανθρώπινη οικογένεια.»
Πιθανώς η ιδέα της υπερνικήσεως της εντάσεως και της εξευρέσεως μιας λύσεως για τα παγκόσμια προβλήματα σας ενδιαφέρει. Μήπως θα έπρεπε, λοιπόν, ν’ αρχίσετε κι εσείς να κάνετε μεταφυσικό συλλογισμό;
Μερικά άτομα ίσως απαντήσουν σ’ αυτή την ερώτησι προσπαθώντας ν’ αναλύσουν επιστημονικούς ισχυρισμούς σχετικά με την κατάστασι της βαθειάς χαλαρώσεως που λέγεται ότι παράγει ο μεταφυσικός συλλογισμός. Αλλά για το άτομο που ενδιαφέρεται να ευαρεστήση τον Δημιουργό, η σοφώτερη πορεία είναι να εξετάση αν αυτή η ενέργεια εναρμονίζεται με την Αγία Γραφή, που είναι «θεόπνευστος.»—2 Τιμ. 3:16.
Τι είναι ο μεταφυσικός συλλογισμός; Περιλαμβάνει το να κάθεται κανείς σε ίσια στάσι με τα μάτια κλειστά και ν’ αφήνη τη διάνοιά του να περιφέρεται χωρίς προσπάθεια γύρω από μια λέξι ή φράσι γνωστή ως «μάντρα.» Οι υποστηρικταί του ΜΣ λέγουν ότι δεν είναι ούτε θρησκεία ούτε φιλοσοφία ούτε ένας τρόπος ζωής. Διαφημίζουν τον ΜΣ ως «μια φυσική και χωρίς προσπάθεια τεχνική για τη βελτίωσι των απόψεων της ζωής.»
Αληθεύει αυτή ή μήπως ο ΜΣ είναι πράγματι μια θρησκευτική συνήθεια που αντιβαίνει στις Γραφικές διδασκαλίες; Τι αποκαλύπτουν τα γεγονότα;
Έχετε προσέξει ότι ο ίδιος ο Μαχαρίσι ονομάζεται «γιόγκι»; Ο όρος αυτός αναφέρεται σε κάποιον ο οποίος υποτίθεται ότι έχει επιτύχει «ένωσι» με τον Θεό, ή «Θεο-γνωσία» μέσω της Ινδουιστικής συνηθείας της γιόγκα (Σανσκριτική λέξις που σημαίνει «ένωσις»). Είναι ενδιαφέρον, επίσης, να δούμε τον ορισμό που δίνει η Βρεταννική Εγκυκλοπαιδεία (1976) για τη λέξι «μάντρα»: «Στον Ινδουισμό και Βουδδισμό, ένας ιερός λόγος (συλλαβή, λέξις ή φράσις) που θεωρείται ότι κατέχει μυστική ή πνευματική αποτελεσματικότητα. . . . Το μάντρας συνεχίζει ν’ αποτελή σπουδαίο χαρακτηριστικό των Ινδουιστικών θρησκευτικών τελετουργιών και των οικιακών τελετών. Η μύησις σε πολλά δόγματα περιλαμβάνει τον ψιθυρισμό ενός ιερού μάντρα στο αυτί του ατόμου που μυείται από τον γκούρου (πνευματικό διδάσκαλο).»
Οι Ινδουιστικοί συνδυασμοί του ΜΣ είναι ιδιαιτέρως εμφανείς στην τελετή της μυήσεως. Για εκείνη την περίπτωσι, ο υποψήφιος πρέπει να φέρη μαζί του κομμάτια από φρούτα, ένα λευκό μαντήλι και μερικά λουλούδια. Ο διδάσκαλος του ΜΣ ή «μυητής,» βάζει όλα αυτά επάνω σ’ ένα «θυσιαστήριο» που περιέχει ένα κερί, θυμίαμα και μια εικόνα του Σουάμι Βραχμανάντα Σαρασβάτι Μαχαράγ, που είναι επίσης γνωστός ως «Γκούρου Ντεβ.»
Αφού ανάβει το κερί και το θυμίαμα, ο μυητής ψάλλει στη Σανσκριτική γλώσσα μια «πούγια» (λατρεία). Σε μια μακρά «επίκλησι» προς τις Ινδουιστικές θεότητες και τους αγίους, η πούγια, περιλαμβάνει τα ακόλουθα: «Στον ΚΥΡΙΟΝ ΝΑΡΑΓΙΑΝΑ, στον γεννημένο από τον λωτό ΒΡΑΧΜΑ τον Δημιουργό . . . υποκλίνομαι. . . . Στη δόξα του Κυρίου υποκλίνομαι πάλι και πάλι, στου οποίου τη θύρα ολόκληρος ο γαλαξίας των θεών προσεύχεται για τελειότητα ημέρα και νύχτα.»
Αυτός ο ψαλμός συνεχίζει με αναρίθμητους ύμνους στον «Σρι Γκούρου Ντεβ.» Ένας απ’ αυτούς τους ύμνους αναφέρει την Ινδουιστική τριάδα του Βράχμα, του Βισνού και του Σίβα, ως εξής: «Ο ΓΚΟΥΡΟΥ στη δόξα του ΒΡΑΧΜΑ, ο ΓΚΟΥΡΟΥ στη δόξα του ΒΙΣΝΟΥ, ο ΓΚΟΥΡΟΥ στη δόξα του μεγάλου ΚΥΡΙΟΥ ΣΙΒΑ.»
Έχοντας υπ’ όψιν αυτά, γιατί πολλοί ισχυρίζονται ότι ο ΜΣ δεν είναι θρησκευτική συνήθεια; Για να τον κάνουν πιο ευχάριστο στο κοινό. Στο βιβλίο Η Επιστήμη του να Υπάρχης και η Τέχνη του να Ζης, ο Μαχαρίσι (που καλείται «Η Αγιότης Του» στην σελίδα του τίτλου) εξηγεί:
«Οποτεδήποτε και οπουδήποτε η θρησκεία κυριαρχεί στη συνείδησι της μάζας, ο μεταφυσικός βαθύς συλλογισμός πρέπει να διδάσκεται με τους όρους της θρησκείας. Οποτεδήποτε και οπουδήποτε η μεταφυσική σκέψις δεσπόζει στη συνείδησι της κοινωνίας, ο μεταφυσικός βαθύς συλλογισμός πρέπει να διδάσκεται με μεταφυσικούς όρους, έχοντας ως καθαρό σκοπό την εκπλήρωσι της πρόσφατης μεταφυσικής σκέψεως. Οποτεδήποτε η πολιτική κυριαρχεί στη συνείδησι της μάζας, ο μεταφυσικός βαθύς συλλογισμός πρέπει να διδάσκεται με όρους της εξέδρας της πολιτικής και να προέρχεται απ’ εκεί, έχοντας σκοπό την εκπλήρωσι των πολιτικών φιλοδοξιών της γενεάς. Οποτεδήποτε και οπουδήποτε τα οικονομικά δεσπόζουν στη συνείδησι της μάζας, ο μεταφυσικός βαθύς συλλογισμός πρέπει να διδάσκεται από το επίπεδο των οικονομικών, με σκοπό την εκπλήρωσι των οικονομικών φιλοδοξιών και των στόχων του καιρού.»
«Έτσι,» ίσως διαφωνήση κάποιος, «τι σημασία έχει αν ο μεταφυσικός συλλογισμός αναφέρεται στην Ινδουιστική λατρεία;» Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, έχει μεγάλη σημασία. Πώς συμβαίνει αυτό;
Η Αγία Γραφή σαφώς δηλώνει ότι η πλειονότης των θρησκευτικών πίστεων και των συνηθειών του κόσμου δεν έχουν την επιδοκιμασία του Θεού. Παραδείγματος χάριν, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Εκείνα, τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι και ουχί εις τον Θεόν· και δεν θέλω σεις να γίνησθε κοινωνοί των δαιμονίων.» (1 Κορ. 10:20) Εξ άλλου, ο Ιησούς δίδαξε ότι «οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία.» (Ιωάν. 4:23) Όσον αφορά τη μόνη πηγή αληθείας, ο Ιησούς είπε σε προσευχή προς τον Θεόν: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.» (Ιωάν. 17:17) Ας συγκρίνωμε μερικά χαρακτηριστικά του μεταφυσικού συλλογισμού με τον αποκεκαλυμμένο ‘λόγον’ του Θεού, όπως βρίσκεται στις Άγιες Γραφές.
Σχετικά με το ποιος πρέπει να είναι το αντικείμενο της λατρείας μας, ο Ιησούς ανέφερε τα εξής: «Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.» (Ματθ. 4:10, ΜΝΚ) Είδαμε ήδη ότι, ιδιαίτερα στην τελετή της μυήσεώς του, ο ΜΣ περιλαμβάνει ύμνους προς τους Ινδουιστικούς θεούς και τους αγίους. Μπορεί ένα άτομο να λατρεύη τον ‘Ιεχωβά μόνον’ και να μετέχη σε κάτι σαν αυτό;
Επίσης, για τα άτομα που πιστεύουν στην Αγία Γραφή υπάρχει και μια άλλη σοβαρή αντίρρησις. Είναι γνωστό ότι άτομα που ασχολούνται με προχωρημένες καταστάσεις συλλογισμού υπό μορφή γιόγκας συχνά ισχυρίζονται ότι αναπτύσσουν δυνάμεις μαντείας, που μπορεί να περιλαμβάνουν ικανότητα προρρήσεως μελλοντικών γεγονότων. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, οι μη λάτρεις του Ιεχωβά που κατέχουν τέτοιες απόκρυφες δυνάμεις τις έχουν λάβει από πονηρές πνευματικές δυνάμεις, ή δαίμονες. (Πράξ. 16:16) Δεν θα μπορούσε ο μεταφυσικός συλλογισμός να εκθέση ένα άτομο σ’ αυτή την πνευματιστική επίδρασι;
Αξίζει να σημειωθούν τα επόμενα σχόλια του Μαχαρίσι σχετικά με το σκοπό των μάντρας: «Κάνομε κάτι εδώ σύμφωνα με τις Βεδδικές τελετουργίες, ιδιαίτερη συγκεκριμένη εξύμνησι για να παράγη αποτέλεσμα σε κάποιον άλλο κόσμο, να ελκύση την προσοχή εκείνων που είναι υψηλότερα όντα ή των θεών που ζουν εκεί. Ολόκληρη η γνώσις των μάντρας ή οι ύμνοι από τις Βέδδες είναι αφιερωμένα στην ένωσι του ανθρώπου, στην επαφή του ανθρώπου με τα υψηλότερα όντα σε διαφορετικά στρώματα της δημιουργίας.»
Αφού η Αγία Γραφή δείχνει ότι η μη Γραφική λατρεία πηγαίνει «εις τα δαιμόνια . . . και ουχί εις τον Θεόν,» οποιαδήποτε «υψηλότερα όντα» με τα οποία έρχονται σ’ επαφή μέσω της ψαλμωδίας του μάντρα θα συγκαταλέγοντο μεταξύ εκείνων που η Γραφή αποκαλεί «πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» (1 Κορ. 10:20· Εφεσ. 6:12) Αξίζει ν’ αναμιχθούμε με οποιονδήποτε τρόπο σε μια συνήθεια που στα προχωρημένα στάδια μπορεί να οδηγήση σε δαιμονική επιρροή;
Τι θα λεχθή για τον σκοπό τους να κάνουν τον ΜΣ σπουδαίο μέσον για «να λύση τα προβλήματα του εγκλήματος και κάθε συμπεριφοράς που επιφέρει δυστυχία στην ανθρώπινη οικογένεια»; Μιλώντας από την άποψι της Γραφής, αυτό είναι αδύνατον, διότι ο μεταφυσικός συλλογισμός δεν ασχολείται με τις πραγματικές αιτίες των παγκοσμίων ‘ουαί.’ Γιατί όχι;
Κατ’ αρχήν, η Αγία Γραφή αποδίδει μεγάλο μέρος τη αποτυχίας, της απογοητεύσεως και της ματαιότητος των ανθρωπίνων προσπαθειών στην κληρονομημένη αμαρτία. (Ψαλμ. 51:5· Εκκλησ. 7:20· Ρωμ. 8:20) Ακόμη και οι ασθένειες, τα γηρατειά και ο θάνατος προέρχονται από την ατελή κατάστασι του ανθρώπου που οφείλεται στην αμαρτία. (Ματθ. 9:1-8· Ρωμ. 5:12· 6:23) Επί πλέον, η Βίβλος αποκαλύπτει ότι η πρωταρχική αιτία των παγκοσμίων ‘ουαί’ είναι «ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην.» (Αποκάλ. 12:9) Μαζί με τον Διάβολο, η Γραφή δείχνει ότι ένα πλήθος δαιμόνων υπηρετούν ως ‘κοσμοκράτορες.’—Εφεσ. 6:12.
Η πραγματική λύσις στα παγκόσμια προβλήματα συγκεντρώνεται γύρω στον Υιό του Θεού, τον Ιησού Χριστό. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η απομάκρυνσις της ανθρωπίνης αμαρτίας και του θανάτου μπορεί να επιτευχθή μόνον μέσω της απολυτρωτικής θυσίας του Ιησού. (Ματθ. 8:20· Πράξ. 4:12· 1 Τιμ. 2:5, 6) Μια ουράνια Βασιλική κυβέρνησις που αποτελείται από τον Ιησού Χριστό και τους ‘αγίους’ θ’ αντικαταστήση όλες τις επίγειες βασιλείες με μια θεία διακυβέρνησι που θα εκτείνεται σ’ όλη τη γη.»—Δαν. 7:13, 14, 21, 22, 27· 2:44, 45.
Τι θα λεχθή όμως για την απόρριψι των θρησκευτικών απόψεων και των φανταστικών ισχυρισμών σχετικά με τον μεταφυσικό συλλογισμό και την άποψι απλώς ότι είναι ένα μέσον χαλαρώσεως και απαλλαγής από την υπερβολική έντασι; Βέβαια δεν υπάρχει τίποτε εσφαλμένο με τη χαλάρωσι. Ο ίδιος ο Ιησούς απεμακρύνετο από τα πλήθη για ν’ αναπαυθή. (Μάρκ. 6:31, 32) Αλλά δεν το έκαμε αυτό με τρόπους που θα παρεβίαζαν τις Γραφικές κατευθυντήριες γραμμές.
Σχετικά με τη συνδεδεμένη με τη θρησκεία συνήθεια του μεταφυσικού συλλογισμού, όμως, είναι καλό να εξετάσωμε ότι, όσον αφορά τις ψευδείς θρησκευτικές συνήθειες, ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε ότι ακόμη και «ολίγη ζύμη καθιστά όλο το φύραμα ένζυμον.» (Γαλ. 5:9· παράβαλε με Ματθαίον 13:33· 16:6, 11, 12.) Δείχνοντας την ορθή άποψι που πρέπει να έχουν οι Χριστιανοί για οποιαδήποτε συνήθεια που σχετίζεται με την ψευδή θρησκεία, οι Γραφές συμβουλεύουν: «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα συμμετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος; . . . Δια τούτο “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αποχωρίσθητε,” λέγει Ιεχωβά, “και μη εγγίσητε ακάθαρτον” και “εγώ θέλω σας δεχθή.»—2 Κορ. 6:14-17.