Ο Πλούτος Απέτυχε να με Κάμη Ευτυχή

ΜΟΛΟΝΟΤΙ πιθανώς να μη με γνωρίζετε προσωπικά, είναι πιθανόν να επισκεφθήκατε το σπίτι των γονέων μου. Δηλαδή, αυτό θα συνέβη αν έτυχε να είσαστε μεταξύ εκείνων των ακροατηρίων που επισκέφθηκαν το μέρος αυτό μέσω της τηλεοράσεως. Το σπίτι αυτό έχει χρησιμοποιηθή για τη λήψι κινηματογραφικών έργων και τηλεοπτικών προγραμμάτων, περιλαμβανομένου και ενός που προσφάτως κέρδισε αρκετά βραβεία Έμμυ.

Οι κινηματογραφικές εταιρίες πληρώνουν συνήθως από 1.500 έως 2.500 δολλάρια για ενοίκιο μιας ημέρας. Το σπίτι, που έχει κατασκευασθή γύρω στο τέλος του περασμένου και στην αρχή αυτού του αιώνος και βρίσκεται στη νότιο Καλιφόρνια, περιέχει περίπου πενήντα δωμάτια. Αν εκτίζετο σήμερα πιθανώς θα εστοίχιζε ένα έως δύο εκατομμύρια δολλάρια.

Είναι οπωσδήποτε αριστούργημα κομψότητας από κάθε άποψι της λέξεως—είναι γεμάτο με ανεκτίμητες αντίκες και Ανατολίτικα χαλιά, πολλά δωμάτια είναι όμορφα διακοσμημένα με μαόνι, μερικά μάλιστα έχουν επένδυσι από καθαρό χρυσάφι. Έχει μια επίσημη αίθουσα χορού, μήκους εβδομήντα πέντε ποδών (22,80 μέτρα περίπου), μια εσωτερική πισίνα κολυμβήσεως και πολλές κρεββατοκάμαρες. Έξω υπάρχουν οι επίσημοι κήποι και ένα ιδιωτικό γήπεδο τέννις.

Μια Ευνοημένη Νεανική Ζωή

Από την παιδική μέχρι την ανδρική ηλικία, οι γονείς μου ήσαν πάντοτε πολύ γενναιόδωροι μ’ εμένα· είχα περισσότερα υλικά πράγματα απ’ ό,τι πραγματικά χρειαζόμουν. Μου αγόρασαν όμορφα αυτοκίνητα και πλήρωσαν για μια ευρεία μόρφωσι, περιλαμβανομένης μιας πλήρους νομικής εκπαιδεύσεως. Ήταν εξ ίσου γενναιόδωροι και με τον νεώτερο αδελφό μου. Αυτός είχε είκοσι αυτοκίνητα προτού ακόμη φθάση σε ηλικία που να μπορή να οδηγή!

Ο πατέρας μου εργάσθηκε πολύ σκληρά στα πρώτα χρόνια της ζωής του για να μας παρέχη αυτά που εκείνος θεωρούσε «τα καλύτερα πράγματα της ζωής.» Μ’ εδίδαξε τα πάντα σχετικά με τις επενδύσεις, επειδή επιθυμούσε να γίνω κι εγώ εκατομμυριούχος. Έτσι, αυτός ήταν ο αντικειμενικός στόχος και δεν υπήρχε αμφιβολία στη διάνοιά μου ότι τελικά θα το επετύγχανα.

Ήμαστε μια πολύ ενωμένη οικογένεια και κάναμε πολλά πράγματα μαζί. Συχνά δαπανούσαμε τα σαββατοκύριακα σ’ ένα από τα οικογενειακά μας γιώτ. Αλλά οι γονείς μου ήθελαν επίσης ν’ αποκτήσω και θρησκευτική εκπαίδευσι. Έτσι, μ’ έστελναν σε μια εκκλησία Λουθηρανών τις Κυριακές.

Μ’ όλον αυτό τον υλικό πλούτο που με περιέβαλλε, ίσως να σκέπτεσθε ότι πρέπει να ήμουν πολύ ευτυχής. Στην πραγματικότητα, συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο.

Αιτίες Δυστυχίας

Ένα πράγμα που μ’ ενοχλούσε ήταν ότι πολλοί από τους φίλους μου με θαύμαζαν για ό,τι είχα υλικώς και μερικοί επιζητούσαν τη συντροφιά μου απλώς γι’ αυτό τον λόγο. Μολονότι μ’ άρεσε η αναγνώρισις που προερχόταν από το ότι ήμουν γυιος ενός πλουσίου, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα για τον «κοινωνικό κόσμο.» Μισούσα τον ‘σνομπισμό’ τόσων πολλών απ’ αυτούς τους ανθρώπους.

Επειδή είχα ένα τρομερό σύμπλεγμα κατωτερότητος, είχα προβλήματα στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Για να υπερνικήσω αυτό το πρόβλημα, άρχισα να ενδιαφέρωμαι πολύ για τη σωματική δραστηριότητα. Αργότερα άρχισα ν’ αγωνίζωμαι επιτυχώς στην πάλη και σε άλλα σπορ. Τελικά άρχισα ν’ ασχολούμαι με τη γυμναστική και χρησιμοποιήθηκα σαν μοντέλο σε σχολές ζωγραφικής. Απελάμβανα όλη την αναγνώρισι που μου έκαναν.

Με τον καιρό, το σύμπλεγμα κατωτερότητος που είχα αντικαταστάθηκε από ένα σύμπλεγμα επάρσεως και αλαζονείας. Τα κορίτσια τα έβλεπα απλώς σαν αντικείμενα τα οποία θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για δική μου ιδιοτελή ευχαρίστησι κι αυτή η συναναστροφή μαζί τους περιελάμβανε και ανήθικες σχέσεις.

Απογοητευμένος με τον κόσμο έχασα κάθε εμπιστοσύνη για τους ανθρώπους έξω από τον οικογενειακό μου κύκλο. Αισθανόμουν ότι χρειαζόμουν κάτι που δεν το ελάμβανα μολονότι δεν εγνώριζα τι ήταν αυτό. Ολοένα περισσότερο άρχισα ν’ αντιλαμβάνωμαι πόσο μεγάλο είναι το χάσμα μεταξύ «ευχαριστήσεως» και «ευτυχίας.» Οι άνθρωποι ίσως να εσκέπτοντο πόσο «τυχερός» ήμουν και πόσο θα ήθελαν να «αλλάξωμε θέσεις,» αλλά εγώ δεν μπορούσα να φαντασθώ κανέναν άλλο πιο δυστυχή από μένα.

Ως αποτέλεσμα, για ένα χρονικό διάστημα η διάνοιά μου άρχισε να κατέχεται από σκέψεις αυτοκτονίας. Σ’ ένα απομονωμένο δωμάτιο του μεγάρου φώναξα και προσευχόμουν στον Θεό να με βοηθήση να βρω εκείνο που χρειαζόμουν περισσότερο. Είχα «τα κλειδιά» με τα οποία θα μπορούσα ν’ ανοίξω πολλές πόρτες υλικώς, αλλά εκείνο το «κλειδί» που δεν είχα ήταν το «κλειδί της ευτυχίας.»

Έδωσε η Θρησκεία την Απάντησι;

Είχα εγκαταλείψει μια ωργανωμένη θρησκεία ως το μέσον που θα με βοηθούσε να βρω ευτυχία, επειδή είχα διαπιστώσει την υποκρισία των μελών της. Επί χρόνια έβλεπα ότι οι εκκλησίες κρατούσαν τους ανθρώπους σε άγνοια ώστε να παίρνουν απ’ αυτούς ό,τι μπορούσαν υλικώς. Πίστευα επίσης ότι πολλά πράγματα που κάνουν οι εκκλησίες βρίσκονται σε αντίθεσι με την Αγία Γραφή. Παραδείγματος χάριν, παρακολούθησα κάποτε ένα γάμο γυμνιστών τον οποίον ιερολόγησε ένας γυμνιστής ιερεύς! Είπα στον εαυτό μου, «Αυτός ο άνθρωπος είναι ακόμη μεγαλύτερος υποκριτής από μένα.»

Παρ’ όλα αυτά, ενδιαφερόμουν πολύ για την Αγία Γραφή και συχνά την διάβαζα μόνος μου. Μια μέρα ένα νεαρό αγόρι ήλθε στο σπίτι μου με τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! Τα δέχθηκα, αργότερα το αγόρι αυτό έστειλε δύο γυναίκες να συζητήσουν μαζί μου. Τις προσκάλεσα μέσα με την πρόθεσι να εκθέσω τις ανόητες πεποιθήσεις των. Αντιθέτως, είχαμε μια πολύ ευχάριστη συζήτησι. Στο τέλος της συζητήσεως, μου ζήτησαν αν ήθελα να μου στείλουν έναν νεαρό περίπου της ίδιας ηλικίας μ’ εμένα, μια πρότασι που την δέχθηκα με χαρά.

Το βράδυ της συναντήσεώς μας ο νεαρός έφθασε και τον ωδήγησαν να με περιμένη στη βιβλιοθήκη του πάνω ορόφου. Είχα μελετήσει βιβλία εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά και πίστευα ότι ήμουν καλά προετοιμασμένος για να εκθέσω τη θρησκεία του. Εν τούτοις, αφού μιλήσαμε επί τριάντα λεπτά περίπου, έμεινα κατάπληκτος από τα πολλά πράγματα που γνώριζε από την Αγία Γραφή. Μιλούσε με εξουσία και συγχρόνως με ταπεινότητα και ενδιαφέρον για μένα. Μολονότι δεν είχε την επίσημη εκπαίδευσι που είχα εγώ, εξήγησε το ανώτερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που απελάμβανε μέσω της θρησκείας του. Αυτό μ’ εντυπωσίασε πάρα πολύ και ο σεβασμός μου για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά μεγάλωσε.

Σύντομα επιβεβαίωσε τις δικές μου σκέψεις ότι η Γραφή είναι πράγματι θεόπνευστη και αργότερα με βοήθησε να καταλάβω πολλές Γραφικές διδασκαλίες. Λόγω της προηγουμένης μου εκπαιδεύσεως στη Λουθηρανική Εκκλησία, πίστευα ότι η Αγία Γραφή δίδασκε την Τριάδα—ότι ο Παντοδύναμος Θεός αποτελείτο από τρία πρόσωπα σ’ ένα Θεό. Πίστευα επίσης ότι οι άνθρωποι έχουν αθάνατη ψυχή. Κάθε βδομάδα επί τρεις περίπου μήνες ο νεαρός αυτός κι εγώ συζητούσαμε όλα τα εδάφια από την Αγία Γραφή που εγώ πίστευα ότι υπεστήριζαν αυτές τις διδασκαλίες.

Μετά από μια προσεκτική σύγκρισι, πείσθηκα ότι υπήρξα θύμα ψευδούς διδασκαλίας στην προηγούμενη εκκλησία μου. Ένα άλλο σημείο που ήταν δύσκολο να δεχθώ, ήταν το ότι αποτελούσε ευθύνη του Χριστιανού να παραμένη πολιτικώς ουδέτερος. (Ιωάν. 17:16· 18:36) Πίστευα ότι οι πολίτες μιας χώρας πρέπει να υπερασπίζουν τη σημαία των μέχρι του σημείου να είναι πρόθυμοι να πεθάνουν υπέρ αυτής. Αλλά από την άποψι αυτή, στην πραγματικότητα, ήμουν υποκριτής, επειδή εγώ προσωπικά δεν είχα καμμιά επιθυμία ν’ αναμιχθώ με τον στρατό και ήμουν πρόθυμος να κάνω οτιδήποτε μπορούσα για να το αποφύγω.

Αναποφασιστικότης, Κατόπιν Αλλαγή

Μολονότι μελετούσα την Αγία Γραφή επί αρκετό χρόνο και μπορούσα να διακρίνω πόσο λογικές ήσαν οι διδασκαλίες της, δίσταζα να κάνω κάτι σχετικά μ’ αυτό. Το να ενεργήσω σύμφωνα με την Αγία Γραφή θ’ απαιτούσε να θέσω τέρμα στην ανήθικη ζωή μου. Έτσι άρχισε μια μάχη μέσα μου.

Εν τω μεταξύ, συνάντησα ένα όμορφο κορίτσι το οποίο ερωτεύθηκα. Αντίθετα μ’ εμένα, εκείνη ήταν συνεσταλμένη και σεμνή και ήταν πολύ καλή σε μένα. Από την άλλη πλευρά, εγώ της συμπεριφέρθηκα άθλια και της είπα ότι θα την νυμφευόμουν μόνο αν εκείνη δεν είχε αντίρρησι να έχω κι άλλα ενδιαφέροντα στον γυναικείο κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, νυμφευθήκαμε και πήγαμε στην Ευρώπη για το γαμήλιο ταξίδι μας.

Η σύζυγός μου ήταν από μια πολύ θρησκευόμενη οικογένεια και κατά συνέχεια συζητούσαμε σχετικά με τα πράγματα που είχα μάθει. Άρχισε να διακρίνη ότι το ενδιαφέρον μου για την Αγία Γραφή δεν ήταν τυχαίο, καθώς μ’ έβλεπε ν’ απορροφώμαι από τη μελέτη της Γραφής αρκετές ώρες την ημέρα. Σιγά-σιγά άρχισα να κάνω αλλαγές προσπαθώντας να ζω μια ηθικώς καθαρή ζωή και καταβάλλοντας προσπάθειες να ελέγχω τις εξάψεις μου. Θα νομίσετε φυσικά ότι αυτές οι αλλαγές έφεραν την επιδοκιμασία της συζύγου μου και της οικογενείας μου. Αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο.

Καθώς το ενδιαφέρον μου για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά μεγάλωνε, η σύζυγός μου για πρώτη φορά εξέφρασε λύπη που με είχε πανδρευθή. Ακόμη και η οικογένειά μου πήρε το μέρος της και φαινόταν ότι βαδίζαμε για τη διάλυσι του γάμου μας. Ο πατέρας μου μού είπε ότι αν το έκανα αυτό στη σύζυγό μου—δηλαδή αν γινόμουν ένας από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά—θα με απεκλήρωνε χωρίς μια δεκάρα.

Ήμουν αποφασισμένος όμως, να υποστηρίξω τη Βιβλική σοφία που είχα αποκτήσει η οποία ήταν το πιο πολύτιμο απόκτημα που είχα ποτέ λάβει. Για πρώτη φορά στη ζωή μου άρχισα να γίνωμαι πραγματικά ευτυχής. Διάβαζα και ξαναδιάβαζα τα εδάφια Παροιμίες 3:13-15, τα οποία λέγουν: «Μακάριος ο άνθρωπος, όστις εύρηκε σοφίαν, και ο άνθρωπος, όστις απέκτησε σύνεσιν· διότι το εμπόριον αυτής είναι καλήτερον παρά το εμπόριον του αργυρίου και το κέρδος αυτής παρά χρυσίον καθαρόν. Είναι τιμιωτέρα πολυτίμων λίθων και πάντα όσα επιθυμήσης δεν είναι αντάξια αυτής.»

Επίτευξις Αληθινής Ευτυχίας

Με τον καιρό, η σύζυγός μου απεφάσισε να μελετήση την Αγία Γραφή μαζί μου και άρχισε κι εκείνη να δέχεται και να εφαρμόζη τα πράγματα που μάθαινε. Είναι ευχάριστο ότι και οι δύο μας βαπτισθήκαμε ως Μάρτυρες του Ιεχωβά στις 21 Νοεμβρίου 1970 κι έτσι συμβολίσαμε την αφιέρωσί μας στον Ιεχωβά Θεό. Η σύζυγός μου σύντομα εισήλθε στην ολοχρόνια υπηρεσία. Ένα έτος αργότερα περίπου απεφάσισα κι εγώ να κάνω το ίδιο αντί ν’ αρχίσω εργασία σ’ ένα νομικό γραφείο που θα μου έπαιρνε όλο μου τον χρόνο.

Επειδή οι γονείς μου αντετίθεντο στην απόφασί μου, απεφάσισα ότι θα ήταν καλύτερο ν’ αφήσωμε το μέγαρο και να μετακομίσωμε σ’ ένα μικρό διαμέρισμα. Με μια τέτοια δραστική αλλαγή στον τρόπο της ζωής μας, έπρεπε να υποβιβάσωμε και το προσωπικό επίπεδο της ζωής μας. Πούλησα τη συλλογή των αυτοκινήτων μου και αγοράσαμε ένα οικονομικό αυτοκίνητο κι ένα ποδήλατο.

Ο χρόνος συχνά απαλύνει ακόμη και τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις. Τελικά η οικογένειά μου μπόρεσε να διακρίνη ότι η σύζυγός μου κι εγώ ήμεθα πραγματικά ευτυχείς και ότι οι Μάρτυρες φίλοι μας εφαίνοντο ότι είναι τίμιοι, ηθικοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται να βοηθήσουν τους άλλους. Ήταν επίσης καταφανές ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επειδή είναι σταθεροί άνθρωποι δεν υποφέρουν από αλκοολισμό, πράγμα το οποίο είναι κάτι συνηθισμένο ανάμεσα στους πλουσίους.

Μετά από λίγο καιρό οι γονείς μου απεφάσισαν να μελετήσουν την Αγία Γραφή μ’ εμένα και, κατά καιρούς, όταν έχω το προνόμιο να ιερολογήσω ένα γάμο ή να δώσω μια Γραφική ομιλία, έρχονται μάλιστα και στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Επίσης, μπόρεσα να διεξάγω Γραφικές μελέτες μ’ αρκετούς από τους υπηρέτας οι οποίοι έχουν εργασθή στο σπίτι των. Ο ηλικίας ογδόντα εννέα ετών συντηρητής του μεγάρου παρακολουθεί τώρα τακτικά τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Αυτό με κάνει πολύ ευτυχή, επειδή το άτομο αυτό ήταν ένας παππούς για μένα.

Η σύζυγός μου κι εγώ μάθαμε να ικανοποιούμεθα με λίγα υλικά πράγματα, όπως ακριβώς θα μπορούσαμε να είμεθα ικανοποιημένοι και με αφθονία, επειδή έχομε το «κλειδί της ευτυχίας.» Ανοίγουν τώρα σ’ εμάς «πόρτες» που δεν άνοιγαν ποτέ προηγουμένως. Έχομε ειρήνη διανοίας και φίλους που μας αγαπούν σαν να ήμασταν μέλη της οικογενείας των. Αλλά το πιο σπουδαίο είναι ότι είμεθα ευχαριστημένοι επειδή γνωρίζομε ότι έχομε μια καλή σχέσι με τον Δημιουργό μας.—Από συνεργάτη.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 22]

«Το ‘κλειδί’ που δεν είχα ήταν το ‘κλειδί της ευτυχίας.’»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 23]

«Φαινόταν ότι βαδίζαμε για την διάλυσι του γάμου μας.»