Η Αμέλεια Μπορεί να σας Σκοτώση

ΠΟΣΟΙ άνθρωποι στον κόσμο πεθαίνουν κάθε χρόνο από δυστυχήματα; Είναι αδύνατον να λεχθή με ακρίβεια, αλλά ο αριθμός είναι τεράστιος. Μια έκθεσις από την Αμερικανική Δικαστική Ένωσι Δικηγόρων ανέφερε ότι, στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο, οι θάνατοι στους κεντρικούς δρόμους φθάνουν τους 1.500.000 και πλέον σε είκοσι πέντε χρόνια, ενώ μόνον 605.000 Αμερικανοί πέθαναν στα πεδία των μαχών σε όλους τους πολέμους από την Αμερικανική Επανάστασι έως τον πόλεμο του Βιετνάμ. Πιο τρομακτικό είναι το γεγονός ότι το σπίτι αποτελεί τη μεγαλύτερη μοναδική σκηνή δυστυχημάτων—σχεδόν το ήμισυ από όλους τους τραυματισμούς που γίνονται τυχαίως συμβαίνουν στο σπίτι.

Το περιοδικό Δη Ιντερνάσιοναλ Οπερέιτιν Εντζηνήρ λέγει: «Τα δυστυχήματα θεωρούνται ως η φυσική ροή των πραγμάτων . . . Διάγομε τη ζωή μας μ’ ένα τρόπο, πειραματικό, απρόσεκτο, τυχαίο. Εν τούτοις, . . . ένα δυστύχημα είναι ένα λάθος. Ένα δυστύχημα είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει από μια λανθασμένη κίνησι, μια λανθασμένη απόφασι, μια λανθασμένη σκέψι, η οποία δεν θα είχε συμβή αν είχε χρησιμοποιηθή κοινός νους, διορατικότης και αρκετή ορθή προσχεδίασις.

Αν η αμέλεια και η απροσεξία μπορούσαν να εξαλειφθούν θα υπήρχαν λιγώτερα καταστρεπτικά δυστυχήματα. Φαντασθήτε ένα κόσμο όπου θα επικρατούσε πραγματικά μεγάλος έλεγχος. Θα υπήρχαν λιγώτερες απώλειες υλικών. Αν οι οικοδόμοι και οι κατασκευαστές θα πρόσεχαν κατά την ανέγερσι κτιρίων και την κατασκευή μηχανών, αυτοκινήτων και εργαλείων, θα υπήρχαν λιγώτερα δυστυχήματα μηχανικής φύσεως. Επίσης, αν οι χειριστές αυτών των πραγμάτων υπελόγιζαν τον πιθανό κίνδυνο από τα αυτοκίνητα, τις μηχανές, τον ηλεκτρισμό, τη φωτιά, την μεγάλη ταχύτητα και ούτω καθ’ εξής, αν χρησιμοποιούσαν τα εργαλεία και τα άλλα αντικείμενα για τον σκοπό για τον οποίο είναι κατασκευασμένα, και δεν εχειρίζοντο μηχανήματα όταν ευρίσκοντο υπό την επήρεια οινοπνεύματος ή ναρκωτικών, τα δυστυχήματα θα περιορίζοντα κατά πολύ. Αν όλοι ήλεγχαν τις ετικέττες που υπάρχουν πάνω στα μπουκάλια που βρίσκονται στο ιδιωτικό φαρμακείο τους, η αθέλητη δηλητηρίασις θα είχε σχεδόν εξαλειφθή.

Φυσικά, κανείς δεν είναι τέλειος, έτσι, γίνονται λάθη, παραβλέψεις και υπάρχουν στιγμές απροσεξίας, υπερηφάνειας και έλλειψις αυτοελέγχου που θα μπορούσαν να προκαλέσουν, ακόμη και τότε, μερικά δυστυχήματα. Αυτός είναι ένας λόγος που έγιναν οι νόμοι και οι κανονισμοί. Αν υπακούωμε στους νόμους, ιδιαίτερα στους νόμους της οδικής κυκλοφορίας και στους νόμους ασφαλείας, θα προλάβωμε ένα πλήθος από τέτοια δυστυχήματα.

Δεν είναι καλό, ωστόσο, να επικαλούμεθα ως δικαιολογία την ατέλεια, διότι η απροσεξία είναι μια μορφή οκνηρίας ή πηγάζει από υπερηφάνεια και έλλειψι σεβασμού για τον νόμο και για τον συνάνθρωπό μας, και αυτά τα πράγματα είναι ανεπιθύμητα. Ένα άτομο μπορεί να καταδικασθή από το δικαστήριο για σοβαρή αμέλεια, αλλά κάποιος μπορεί με άμεσο τρόπο να υποστή τιμωρία για ακόμη μικρότερη αμέλεια ως προς τους φυσικούς νόμους. Απροσεξία καθώς κατεβαίνει κανείς μια σκάλα ή ανεβαίνει επάνω σ’ ένα κουτί για να φθάση ένα υψηλότερο ράφι, έχει επιφέρει θάνατο σε πολλούς ανθρώπους. Ένας συγγραφεύς λέγει: «Τα περισσότερα από τα ατυχήματα στο σπίτι είναι αποτέλεσμα εγκληματικής αμελείας εκ μέρους του θύματος.»

Στον νόμο που εδόθη στο αρχαίο Εβραϊκό έθνος, η θανατηφόρος σοβαρότης της αμελείας είχε εντυπωθή βαθιά στους ανθρώπους. Αν κάποιος τυχαίως εφόνευε έναν άλλο—παραδείγματος χάριν, αν το σίδερο του τσεκουριού του πεταγόταν και κτυπούσε έναν άνδρα που εργαζόταν κοντά—αυτός που προξενούσε το δυστύχημα έπρεπε να φύγη αμέσως και να πάη σε μια από τις έξη πόλεις οι οποίες ήσαν διεσπαρμένες στη χώρα και ωνομάζοντο «πόλεις καταφυγίου.» Εκεί θα απελάμβανε προσωρινό άσυλο. Κατόπιν, θα γινόταν δίκη, και αν το δικαστήριο ανεκάλυπτε ότι το ατύχημα ήταν πράγματι τυχαίο, ο ακούσιος φονεύς έπρεπε να ζη εντός των συνόρων της πόλεως του καταφυγίου έως το θάνατο του αρχιερέως του έθνους, ο οποίος πιθανόν να ελάμβανε χώρα μετά από πολλά χρόνια.—Αριθμ. 35:11-13, 22-25.

Οπωσδήποτε το άτομο που θα δοκίμαζε μια τέτοια εμπειρία, όπως επίσης, και εκείνοι που τον εγνώριζαν, θα παρακινούντο από τότε και στο εξής να προσέχουν πάρα πολύ.

Πώς να Καταπολεμήσετε την Αμέλεια

Υπάρχει κάποιος «άριστος» τρόπος να καταπολεμήσετε τα ατελή χαρακτηριστικά της απροσεξίας ή της αμελείας; Ναι, υπάρχει. Απλώς να σεβώμεθα τη ζωή και τον πλησίον μας. Αν αγαπούμε τη ζωή, επιθυμούμε να κάνωμε τη ζωή μας όσο το δυνατόν μακρύτερη και ευτυχισμένη. Θα φροντίζωμε ώστε να υφίστανται κατάλληλη συντήρησι τα εξαρτήματα που χρησιμοποιούμε, θα φροντίζωμε όταν κάνωμε μια δουλειά ή οδηγούμε ένα αυτοκίνητο, όπου ο κίνδυνος ενός ατυχήματος είναι μεγαλύτερος, να μη βρισκώμεθα σε κατάστασι υπνηλίας ούτε να έχωμε κάνει προηγουμένως χρήσι οινοπνευματωδών ποτών. Θα έχωμε διαρκώς στη διάνοιά μας την ανάγκη να μένωμε άγρυπνοι.

Επί πλέον, πρέπει να αναγνωρίσωμε, ότι η αμέλειά μας μπορεί να επηρεάση τους συνανθρώπους μας. Εμείς, από αγάπη για τον πλησίον, θα εργαζώμεθα ευσυνείδητα. Αν, παραδείγματος χάριν, ένα άτομο είναι μηχανικός αυτοκινήτων ή συντηρητής, δεν θα χειρισθή εν γνώσει του ένα ελαττωματικό τμήμα, ούτε θ’ αφήση κάποιο τμήμα του αυτοκινήτου χωρίς να το λαδώση ή χωρίς να το κυττάξη για να δη αν λειτουργή κατάλληλα. Δεν θ’ αγνοήση μια κατάστασι που θα μπορούσε ν’ αποδειχθή επικίνδυνη. Αν υπάρχη κάποια βλάβη την οποία δεν του ζήτησαν να διορθώση θα προειδοποιήση τουλάχιστον τον ιδιοκτήτη ή τον οδηγό του αυτοκινήτου ότι χρειάζεται προσοχή, χάριν ασφαλείας.

Αν ένα άτομο έχη κατά νουν το καλό του συνανθρώπου του, δεν θα κάνη πράγματα που θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του συνανθρώπου του. Η Αγία Γραφή λέγει ότι στην πραγματικότητα οφείλομε ν’ αγαπούμε τον πλησίον μας, διότι «η αγάπη κακόν δεν κάμνει εις τον πλησίον είναι λοιπόν εκπλήρωσις του νόμου η αγάπη.» (Ρωμ. 13:10) Άσχετα με την εργασία που κάνει ένα άτομο, πρέπει να εξετάση σοβαρά αν αυτό που κάνει καταλήγη σε βλάβη κάποιου άλλου.

Επί πλέον, το απρόσεκτο άτομο μπορεί να γίνη ένοχο αίματος, ακριβώς όπως ο ακούσιος φονεύς στον αρχαίο Ισραήλ, ο οποίος προξενούσε τυχαία ένα θάνατο. Μολονότι ένα τέτοιο άτομο δεν ήταν δολοφόνος, ήταν όμως ένοχο αίματος. Η ζωή ήταν ιερή και το άτομο αυτό έπρεπε να παραμείνη στην πόλι καταφυγίου. Αν την εγκατέλειπε, θα έδειχνε αδιαφορία για τη ζωή και για το νόμο του Θεού ως προς την ιερότητα της ζωής. Θα έδειχνε ότι δεν λυπάται για τον θάνατο που είχε προξενήσει, και θα ήταν και ο ίδιος άξιος θανάτου.

Η Αγία Γραφή τονίζει τη σπουδαιότητα του να είμεθα προσεκτικοί και ν’ αγαπούμε τον συνάνθρωπό μας και θεωρεί ένα άτομο που προκαλεί ένα θάνατο, ακόμη και αν αυτό γίνεται τυχαίο, ένοχο αίματος. Αυτό δείχνει ότι αν η αμαρτία, με την ατέλεια που την συνοδεύει, δεν είχε εισέλθει στον κόσμο, πράγμα το οποίο έγινε μέσω του πρώτου ανθρώπου Αδάμ, δεν θα υπήρχε υπερηφάνεια, ούτε οκνηρία, ούτε έλλειψις ετοιμότητος, τα οποία προξενούν τα δυστυχήματα. Επίσης, αν υπήρχε αγάπη για τον Θεό και τη στοργική προμήθεια της ζωής που έκανε, καθώς επίσης και αγάπη για τον πλησίον, θα υπήρχε ένας κόσμος απηλλαγμένος από σοβαρά δυστυχήματα. Αυτός ήταν ο αρχικός σκοπός του Θεού. Και ο ίδιος λέγει ότι θα «συγκεφαλαιώση τα πάντα» κάτω από την κυβέρνησί του και θα φέρη την τελειότητα και πάλι στη γη (Εφεσ. 1:10) Θα απομακρύνη τον θάνατο.—1 Κορ. 15:26· Αποκάλ. 21:3, 4.

Δεν γίνεται τίποτε απρόσεκτο ή στην τύχη εκ μέρους του Θεού, διότι «τα έργα αυτού είναι τέλεια.» (Δευτ. 32:4) Όταν το θέλημα του Θεού θα γίνεται ‘στη γη όπως γίνεται και στον ουρανό,’ τότε τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες θα ελέγχουν πλήρως όλες των τις ικανότητες και, με τελειότητα αγάπης θα τις χρησιμοποιούν με τέτοιο τρόπο ώστε η αμέλεια και τα ατυχήματα θ’ αποτελούν πράγματα του παρελθόντος.—Ματθ. 6:10.

Μια Πολύ Σοβαρή Μορφή Αμελείας

Επειδή η Αγία Γραφή μιλά για ένα καιρό που το θέλημα του Θεού θα γίνεται στη γη όπως γίνεται και στον ουρανό, είναι φανερό ότι αποτελεί επιθυμητό πράγμα να ζούμε σ’ εκείνο τον καιρό. Έτσι, η αμέλεια ως προς την ευκαιρία που μας δίδεται να ζήσωμε τότε, θα είναι ένα σοβαρώτατο είδος αμελείας. Στην περίφημη επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς είπε: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι (οι έχοντες συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης, ΜΝΚ).» (Ματθαίος 5:3) Είναι ουσιώδες για τη ζωή να στραφή το άτομο στην Αγία Γραφή για να διαπιστώση τι έχει να πη ο Θεός. Έτσι, το άτομο μπορεί ν’ αποφύγη να κάνη πράγματα αντίθετα προς τους φυσικούς και ηθικούς νόμους που διέπουν το σύμπαν. Η φύσις του ανθρώπου είναι τέτοια ώστε συνεχώς να λαμβάνη γνώσι για τον Θεό. Αληθεύει κατά γράμμα ότι «ο άνθρωπος δεν ζη με μόνον άρτον, αλλ’ ο άνθρωπος ζη με πάντα λόγον εξερχόμενον εκ του στόματος του Ιεχωβά.»—Δευτ. 8:3, ΜΝΚ.

Έτσι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να αμελήση την πνευματική πλευρά της ζωής χωρίς να υποστή τιμωρία. Βλέπομε τα αποτελέσματα της αμελείας που δείχνουν οι άνθρωποι του κόσμου γενικά, καθώς ακολουθούν υλικές επιδιώξεις και όχι πνευματικές. Αλλά για κείνους που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί μια τέτοια αμέλεια είναι ακόμη πιο σοβαρή. Ο απόστολος Παύλος έγραψε στους Χριστιανούς της εποχής του, προειδοποιώντας τους να δίνουν την αμέριστη προσοχή τους στα πράγματα που είχαν ακούσει. Ετόνισε το γεγονός ότι κάτω από τον Νόμο στον αρχαίο Ισραήλ, κάθε πράξις ανυπακοής θα ετιμωρείτο σε αρμονία με τη δικαιοσύνη. Κατόπιν ερώτησε: «Πώς εμείς θέλομεν εκφύγει εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν» όπως τη σωτηρία που έφερε στον κόσμο ο Ιησούς Χριστός;—Εβρ. 2:3.

Αν είμεθα προσεκτικοί τώρα ως προς το να μάθωμε τους σκοπούς του Θεού από τον λόγο του, την Αγία Γραφή, θα βοηθηθούμε να ζούμε μια πιο ευτυχισμένη ζωή τώρα, και θα οδηγηθούμε σε αιώνια ζωή σ’ ένα κόσμο χωρίς αμέλεια και ατυχήματα.