Ματαιότης! Ματαιότης! Είναι τα Πάντα Ματαιότης;

ΜΕΤΑΞΥ των φημισμένων ρητών του Βασιλέως Σολομώντος της αρχαίας εποχής είναι και τα λόγια: «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης.» Διεπίστωσε ότι «τα πάντα [ήσαν] ματαιότης και θλίψις πνεύματος (αγών οπίσω ανέμου, ΜΝΚ), και ουδέν όφελος υπό τον ήλιον.»—Εκκλησ. 1:2· 2:11.

Είχε δίκιο ο Σολομών όταν έλεγε αυτά τα πράγματα; Με την έννοια που τα είπε, ναι, είχε δίκιο, διότι μιλούσε από πείρα. Δεν ήταν μόνο δοξασμένος, και δικαιολογημένα για τη μεγάλη του σοφία, αλλά είχε αποκτήσει και μεγάλη περιουσία πάσης μορφής. Σ’ αυτήν περιλαμβάνοντο αμπέλια και περιβόλια, κήποι και πάρκα, ασήμι και χρυσός, τραγουδιστές και τραγουδίστριες, εξωτικά πουλιά και άγρια ζώα. Ωστόσο, όμως, όλα αυτά δεν του έφερναν ευχαρίστησι και ικανοποίησι. Ήταν, πράγματι, όλα ματαιότης, «αγών οπίσω ανέμου.»—1 Βασ. 4:29-34· 10:22· Εκκλησ. 2:3-11, ΜΝΚ.

Το ίδιο έχει επανειλημμένως αποδειχθή αληθινό σχετικά με εξέχοντες άνδρες των συγχρόνων καιρών, οι οποίοι επιδιώκουν πλούτο, δόξα ή δύναμι, είτε είναι δισεκατομμυριούχοι είτε αρχηγοί κρατών. Ένας από τους πιο πλούσιους ανθρώπους, του οποίου τα τελευταία χρόνια της ζωής του απέδειξαν την αλήθεια των λόγων του Σολομώντος, ήταν ο Χάουαρντ Χιούζ. Σχετικά μ’ αυτόν, μαθαίνομε ότι τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια της ζωής του «τα έζησε χωρίς θέρμη, χωρίς χαρά, σχεδόν σαν παράφρων . . . ουσιαστικά ένας φυλακισμένος που είχε φυλακισθή από τους δικούς του νοσηρούς φόβους και αδυναμίες.» ενώ συγχρόνως βρισκόταν στο έλεος των ανθρώπων που τον περιτριγύριζαν. (Τάιμ, 13 Δεκεμβρίου 1976) Οι ανακαλύψεις του στην αεροπορία και η επιχειρηματική του οξύνοια του είχαν φέρει μεγάλα πλούτη και δύναμι. Αλλ’ αυτά τα πράγματα οπωσδήποτε δεν του έφεραν ούτε ευχαρίστησι ούτε ευτυχία. Με περιουσία που ανερχόταν, όπως αναφέρεται, σε δισεκατομμύρια δολλάρια, πέθανε στην ηλικία των εβδομήντα ετών, κάτω από υπερβολικά παθητικές καταστάσεις.

Κατόπιν, υπάρχουν κι εκείνοι που επιζητούν δόξα και δύναμι στο δημόσιο στίβο της πολιτικής. Πόσους κινδύνους αντιμετωπίζουν συχνά! Σπάνια βρίσκουν πραγματικά ικανοποίησι! Και σ’ αυτό δεν αποτελούν εξαίρεσι ούτε οι αρχηγοί κρατών σε πολλές χώρες.

Τα συμπεράσματα ενός Αμερικανού καθηγητού της νομικής και λογίου στο Πανεπιστήμιο Έμορυ, του Ιωνά Ρόμπιτσερ, αποδεικνύουν ακριβώς αυτό. Ανασκοπώντας τη ζωή των περασμένων προέδρων των Ηνωμένων Πολιτειών, έγραψε: «Ο νικητής κέρδισε τέσσερα χρόνια δυνάμεως, αλλ’ αν βρη χρόνο να σκεφθή, πρέπει να διερωτηθή, ‘Το αξίζει;’»

Ο Ρόμπιτσερ το αναφέρει αυτό σχετικά με τον Αβραάμ Λίνκολν που θεωρείται από πολλούς ότι ήταν ο καλύτερος που πέρασε ποτέ απ’ αυτή τη χώρα. Όταν ο προκάτοχος του, ο Μπιουκάναν, παραχωρούσε τη θέσι του στον Λίνκολν, του είπε: «Αγαπητέ μου κύριε, αν είσθε τόσο ευτυχής καθώς εισέρχεσθε στον Λευκό Οίκο όσο εγώ καθώς επιστρέφω στο Γουήτλαντ [το κτήμα του στην Πενσυλβανία], τότε είσθε πράγματι ευτυχής.» Όταν έμαθε για τη δολοφονία του πατέρα του, ο γυιος του Λίνκολν ο «Ταντ», είπε: «Δεν ήταν ποτέ ευτυχισμένος από τότε που ήλθε εδώ. Δεν ήταν το κατάλληλο μέρος γι’ αυτόν!» Σύμφωνα με τους ιστορικούς, τέσσερις από τους τριάντα οκτώ προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών δολοφονήθηκαν και τέσσερις πέθαναν εν υπηρεσία, προφανώς από φυσικό θάνατο. Από τους τριάντα που απομένουν, πολύ λίγοι έφθασαν μέχρι το τέλος της ζωής των διατηρώντας τον πλήρη σεβασμό του Αμερικανικού λαού. Ωστόσο, κατά μεγάλο μέρος, οι άνθρωποι βλέπουν με φθόνο εκείνους που φθάνουν στην κορυφή στον τομέα των οικονομικών και της πολιτικής.

Το ίδιο πρέπει, επίσης, να λεχθή και για τα σπορ. Ένας από τους πιο επιτυχείς Αμερικανούς παίκτες του μπέηζ μπωλ, που τώρα έχει πάρει σύνταξι, ενώ χαίρεται καθώς ξεφυλλίζει ένα λεύκωμα που περιέχει τα επιτεύγματα του, παρ’ όλα αυτά προσθέτει: «Και θυμάμαι πώς ήταν και πώς πίστευα ότι πάντοτε θα ήταν έτσι.» Ομοίως, ένας διακεκριμένος παίκτης μπάσκετ μπωλ, ο οποίος τώρα κερδίζει 100.000 δολλάρια το έτος, δήλωσε: «Υπάρχει τρόμος πίσω από το όνειρο του να γίνης ένας επαγγελματίας παίκτης της μπάλλας. Έρχεται σαν αργή διαπίστωσις του τέλους και τον εκφοβιστικού αγνώστου που φέρνει το τέλος. Όταν τελειώνη ο αγώνας, έχεις την αίσθησι ότι δαπάνησες όλη σου τη νεότητα παίζοντας ένα παιγνίδι, και τώρα τόσο το παιγνίδι όσο και η νεότης σου έχουν περάσει.» Τελειώνει λέγοντας: «Πίσω από όλα τα χρόνια της εξασκήσεως και πίσω απ’ όλες τις ώρες της δόξας, περιμένει αυτός ο αδυσώπητος τρόμος του να ζης χωρίς παιγνίδι.» «Αδυσώπητος τρόμος του να ζης χωρίς παιγνίδι»; Το αξίζει ή μήπως και η δόξα που δίνουν τα σπορ είναι ματαιότης;

Γιατί αληθεύουν με τέτοια ακρίβεια τα λόγια του Σολομώντος «τα πάντα ματαιότης»; Κυρίως λόγω της κληρονομημένης ιδιοτελείας. Λόγω της απληστίας των πρώτων μας γονέων, ‘ο λογισμός της καρδίας ημών είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού.’ (Γεν. 8:21) Γι’ αυτό διαβάζομε ότι «όσοι . . . θέλουσι να πλουτώσι [και ν’ αποκτήσουν έτσι δόξα και δύναμι] πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία.» (1 Τιμ. 6:9, 10) Επί πλέον, λόγω της κληρονομημένης ιδιοτελείας «Ο αγαπών το αργύριον δεν θέλει χορτασθή αργυρίου· ουδέ εισοδημάτων ο αγαπών την αφθονίαν· ματαιότης και τούτο.»—Εκκλησ. 5:10.

Κατόπιν, επίσης, το να βάζη κάποιος στην καρδιά του υλιστικούς στόχους αποδεικνύεται συχνά ματαιότης λόγω της αβεβαιότητος των πραγμάτων. Όπως πολύ ορθά παρετήρησε ο Σολομών: «Ο δρόμος δεν είναι εις τους ταχύποδας, ουδέ ο πόλεμος εις τους δυνατούς, αλλ’ ουδέ ο άρτος εις τους σοφούς, αλλ’ ουδέ τα πλούτη εις τους νοήμονας, αλλ’ ουδέ η χάρις εις τους αξίους· διότι καιρός και περίστασις [απρόβλεπτο συμβάν, ΜΝΚ] συναντά εις πάντας αυτούς.» Πόσο αληθινά είναι αυτά τα λόγια! Πόσο αβέβαιο είναι το μέλλον!—Εκκλησ. 9:11.

Αλλά υπάρχει κι ένας τομεύς όπου δεν είναι όλα ματαιότης και «αγών οπίσω ανέμου.» Ποιος είναι αυτός ο τομεύς; Μια ζωή που κατευθύνεται και υποκινείται από τις αρχές και τις αλήθειες που εκτίθενται στον Λόγο του Θεού. Αυτό το βιβλίο, η Αγία Γραφή, είναι γεμάτη από παραδείγματα ατόμων των οποίων η ζωή δεν ήταν γεμάτη ματαιότητα, παραδείγματα όπως αυτά που αναφέρονται στην προς Εβραίους επιστολή, κεφάλαιο 11.

Δεν περιοριζόμεθα μόνο στα Γραφικά παραδείγματα. Υπάρχουν πολλοί δούλοι του Ιεχωβά Θεού σήμερα οι οποίοι διεπίστωσαν ότι η επιδίωξις υλικών στόχων είναι ματαιότης και άρχισαν να διάγουν μια ζωή η οποία τους φέρνει ικανοποίησι και ευτυχία. Παραδείγματος χάριν, υπήρχε μια γυναίκα, με θέσι διευθυντού, η οποία ματαίως επεζήτησε την ψυχική πλήρωσι στον κόσμο των επιχειρήσεων και στο απελευθερωτικό κίνημα των γυναικών. Αλλά βρήκε αληθινή πλήρωσι στην απόκτησι γνώσεως για τον Δημιουργό και στη συμμόρφωσι της ζωής της με το θέλημα του και τους σκοπούς του. Το ίδιο έχει επανειλημμένως αποδειχθή αληθινό για άτομα που ήσαν διάσημα στον κόσμο των διασκεδάσεων και των σπορ.

Τα εξής λόγια του αποστόλου Παύλου αναφέρονται με άμεσο τρόπο σ’ αυτό το ζήτημα: «Η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος, αλλ’ η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης.» Πώς συμβαίνει αυτό; Με την έννοια ότι η επιδίωξις ευσεβείας ή ευσεβούς αφοσιώσεως βοηθεί το άτομο ν’ αποφύγη τα σωματικά και ψυχοσωματικά αποτελέσματα των ναρκωτικών και της χαρτοπαιξίας, του αλκοολισμού, των χωρίς διάκρισι σεξουαλικών σχέσεων και της άπληστης επιδιώξεως πλούτου, δόξας ή δυνάμεως. Πράγματι, «μέγας . . . πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας, [ή ικανοποιήσεως.]»—1 Τιμ. 4:8· 6:6-8.

Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, μίλησε για το ίδιο πράγμα: «Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών.» (Ματθ. 11:29) Με το να γίνετε ένας ακόλουθος του Ιησού Χριστού, με το να μιμηθήτε το παράδειγμα του της πραότητος και της ταπεινοφροσύνης, θα διαπιστώσετε ότι η ζωή σας δεν θα είναι ένας μάταιος, κενός «αγών οπίσω ανέμου,» αλλά θα είναι ικανοποιητική.

Ώστε, Ματαιότης! Ματαιότης! Είναι τα πάντα ματαιότης; Προφανώς, λόγω απληστίας ή λόγω περιστάσεων, είναι για πολλούς, στην πραγματικότητα, για τη μεγάλη πλειονότητα του ανθρωπίνου γένους. Αλλά δεν πρέπει να είναι. Η ζωή μπορεί να είναι ικανοποιητική και γεμάτη ανταμοιβές, ευτυχισμένη—ΑΝ το άτομο επιτρέπη στον Θεό να κυβερνά τη ζωή του.