Ερευνητής Βιολόγος Ερευνά τη Βίβλο
Η ΣΥΖΥΓΟΣ μου κι εγώ είχαμε λάβει επαγγελματική εκπαίδευσι ως ερευνηταί βιολόγοι για έξη περίπου χρόνια. Όταν ήμουν φοιτητής, είχα εκπαιδευθή εκτενώς σχετικά με την εξέλιξι. Επίσης, εργάσθηκα ως βοηθός εφόρου σ’ ένα μουσείο ταξινομήσεως και ερχόμουν σ’ επαφή μ’ εκείνους που μερικοί θεωρούσαν ως τις «τελειότερες διάνοιες» στον τομέα της εξελίξεως και της ταξινομήσεως. Ως αποτέλεσμα της εκπαιδεύσεώς μου, δεν πίστευα στην ύπαρξι του Θεού. Αισθανόμουν ότι αν πράγματι υπήρχε, δεν άξιζε και πολύ.
Στη διάρκεια του τελευταίου μου τριμήνου ως φοιτητού, έλαβα μια σειρά μαθημάτων πάνω στα Συστήματα και στην Εξέλιξι. Ήταν μια πολύπλοκη σειρά μαθημάτων που αφωρούσε τους μηχανισμούς της εξελίξεως, τους ελλείποντας κρίκους, τις οδηγίες ταξινομήσεως, κ.λ.π. Ο εκπαιδευτής μας ήταν ένας επιστήμων που είχε φοιτήσει στο Χάρβαρντ, με τον οποίο συνεργάσθηκα στενά στο μουσείο. Την τελευταία μέρα των μαθημάτων, έκανε μια τρομακτική δήλωσι, ότι δηλαδή η εξέλιξις δεν ήταν στην πραγματικότητα επιστήμη, και κατόπιν μας είπε την αιτία. Τα λόγια του μ’ έβαλαν σε σκέψεις.
Μετά την αποφοίτησι, η σύζυγός μου κι εγώ για να πάρωμε το δίπλωμα υποχρεωτικά έπρεπε να εργασθούμε. Ποτέ δεν ξέχασα την έκπληξι που μου προκάλεσε η δήλωσις του εκπαιδευτού· έτσι άρχισα σοβαρά να ψάχνω για τη δομή της επιστήμης. Καθώς προώδευα, άρχισα να καταλαβαίνω όλο και περισσότερο την παντελή σχεδόν έλλειψι τεκμηριωμένων αποδείξεων στην εξέλιξι.
Ταυτόχρονα, άρχισα να πηγαίνω στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου και να υποβάλω ερωτήσεις σχετικά με την ύπαρξι του Θεού και την προσωπικότητά του. Οι απαντήσεις που ελάμβανα δεν ήσαν ικανοποιητικές· μου έλεγαν ότι αυτό είναι μυστήριο και δεν έπρεπε ν’ ανησυχώ γι’ αυτό. Μολονότι είχα αρχίσει, να ενδιαφέρωμαι για τη Βίβλο, σύντομα ανεκάλυψα ότι ο Χριστιανικός κόσμος δεν είχε τίποτα να μου προσφέρη, κι έτσι απεφάσισα να μην αναμιχθώ. Κατόπιν άρχισα να ψάχνω στις Ανατολικές θρησκείες, αλλά κι εκεί βρήκα το ίδιο κενό.
Εκείνο τον καιρό, βρισκόμαστε σ’ ένα πραγματικό σημείο στροφής στη ζωή μας. Η σύζυγος μου περίμενε το πρώτο μας παιδί. Έπρεπε να τελειώσω την εργασία μου και να πάρω το δίπλωμα μου τον καιρό ακριβώς που η σύζυγος μου θα γεννούσε και δεν μπορούσα να βρω εργασία πουθενά. Ήμουν πεπεισμένος ότι όλες οι ανθρώπινες αλληλοσυγκρουόμενες φιλοσοφίες και θρησκείες ισοδυναμούσαν μ’ ένα μεγάλο μηδενικό. Έτσι, αποφάσισα ν’ ακολουθήσω την οικογενειακή μας παράδοσι και κατετάγην εθελοντής στο Σώμα των Πεζοναυτών.
Μια νύχτα, για να αποδείξω στον εαυτό μου ότι είχα δίκιο, πρόφερα σιγανά μια «προσευχή.» Ήταν κάτι σαν αυτό: «Εν τάξει, εσύ που είσαι εκεί πάνω, αν υπάρχη κανείς εκεί, αν υπάρχη κάποια αλήθεια ή κάποιος λόγος για να συνεχίσω να ψάχνω, επιθυμώ να τον μάθω· αλλιώς δεν θα ενδιαφερθώ ποτέ ξανά για κάτι τέτοιο.»
Ποτέ προηγουμένως δεν είχα μιλήσει με κάποιον Μάρτυρα του Ιεχωβά γι’ αυτό το ζήτημα. Αλλ’ ωστόσο, το επόμενο πρωί, στις 9 π.μ., δύο κυρίες χτύπησαν την πόρτα μου, προσφέροντας το βιβλίο Η Αλήθεια Που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή και μια δωρεάν οικιακή Γραφική μελέτη. Εξεπλάγην, αλλά δέχθηκα την προσφορά τους να με επισκεφθή κάποιος δάσκαλος σε μια ή δύο μέρες για μελέτη.
Στο διάστημα που μεσολάβησε από την αρχική επίσκεψι και την πρώτη μελέτη «κατεβρόχθησα» το βιβλίο Αλήθεια. Όταν ο άνθρωπος ήλθε για την πρώτη μελέτη, του έθεσα μερικές ερωτήσεις και έμεινα κατάπληκτος με την ικανότητα του ν’ απαντά σε κάθε ερώτησι μέσα από τη Βίβλο. Μέχρι την τρίτη μελέτη, είχα ήδη αποφασίσει να γίνω Μάρτυς του Ιεχωβά· η σύζυγός μου χρειάσθηκε πέντε μελέτες. Μολονότι είχαμε πάρει την απόφασί μας, ωστόσο έπρεπε να μάθωμε αρκετά ακόμη. Έτσι, αρχίσαμε να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις, συνεχίσαμε να υποβάλλωμε ερωτήσεις και να διαβάζωμε όλα τα έντυπα των Μαρτύρων τα οποία μπορούσαμε να πάρωμε στα χέρια μας.
Εν τούτοις, δημιουργήθηκε κάποιο άλλο πρόβλημα. Εθελοντικώς είχα καταταγή στους Πεζοναύτες. Η προσευχή πάλι ήταν η μόνη διέξοδος· έτσι καταφύγαμε σ’ αυτή με παρρησία, και με περισσότερο σεβασμό, επίσης.
Σε λίγες μέρες, έλαβα μια τηλεφωνική κλήσι. Ο Πόλεμος του Βιετνάμ είχε τελειώσει, και το Σώμα των Πεζοναυτών απεφάσισε να μη με κρατήση.
Το μωρό μας γεννήθηκε ένα μήνα αργότερα. Άρχισα να εργάζωμαι ως ένας συγκολλητής με νυχτερινές βάρδιες. Η σύζυγος μου κι εγώ βαπτισθήκαμε μαζί για να συμβολίσωμε την αφιέρωσί μας και εξακολουθούμε με χαρά να υπηρετούμε τον Ιεχωβά, τον μεγαλύτερο Επιστήμονα όλων.