Γνωριμία με τους Ξένους Γείτονάς Μας
Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ τους γείτονές σας;» «Μα βέβαια» μπορεί ν’ απαντήσετε. «Ο Κος και η Κα Σμιτ μένουν στο διπλανό σπίτι. Έχουν ένα χαριτωμένο μικρό κοριτσάκι, την Γκάμπι, και το μικρό τους σκυλάκι ονομάζεται Σούζη. Και απέναντι μένουν, ο Κος και η Κα—μια στιγμή τώρα, να θυμηθώ το όνομά τους. Ξέρετε, δεν είναι Γερμανοί. Φαίνονται ευχάριστοι άνθρωποι, αλλά μιλούν λίγα Γερμανικά. Είναι τόσο δύσκολο να γνωρισθούμε μαζί τους. Τι κρίμα!»
Στη σημερινή εποχή το φαινόμενο αυτό μπορεί να συμβαίνη συχνά σ’ αυτή τη χώρα επειδή υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που κατοικούν ανάμεσά μας των οποίων η μητρική γλώσσα δεν είναι η Γερμανική. Επειδή δεν μπορούμε να συνομιλήσωμε μ’ αυτά τα άτομα, δυσκολευόμεθα να γνωρισθούμε μαζί τους.
Αυτή είναι μια εύλογη αιτία για να προσπαθήσωμε να μάθωμε μια ξένη γλώσσα. Μολονότι αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην εύκολο, μπορεί να είναι πολύ ωφέλιμο. Εξετάστε την πείρα ενός νεαρού στη Γερμανία ο οποίος, μαζί με τη σύζυγό του, έμαθαν δύο ξένες γλώσσες στη διάρκεια των περασμένων λίγων ετών. Η επιθυμία του ήταν να μπορέση να γνωρισθή καλύτερα με τους ξένους γείτονές του. Λέγει σχετικά μ’ αυτό:
«Ποτέ δεν είχα ασχοληθή με άλλες γλώσσες και όταν πήγαινα σχολείο, εύρισκα ότι η γραμματική είναι ένα από τα πιο ανιαρά μαθήματα. Κατόπιν, το 1966, όταν η μνηστή μου κι εγώ αρχίσαμε να μελετούμε τη Βίβλο, παρατηρήσαμε ότι μερικές εκφράσεις που χρησιμοποιούντο εκεί ήσαν νέες για μας. Ωστόσο, επειδή είμεθα Γερμανοί, δεν δυσκολευθήκαμε να μάθωμε τους όρους αυτούς. Τελικά η μελέτη μας από τη Βίβλο μας ωδήγησε στο ν’ ασχοληθούμε στο ολοχρόνιο έργο κηρύγματος ως Μάρτυρες του Ιεχωβά.
«Την άνοιξι του 1972, η Εταιρία Σκοπιά μάς ερώτησε αν θα θέλαμε να μεταβούμε στην Ισπανία για να κηρύξωμε τα ‘αγαθά νέα’ της βασιλείας του Θεού εκεί. ‘Εγώ, να μάθω Ισπανικά;’ Σκέφθηκα. ‘Με τη λίγη γραμματική μου και την απέχθεια για ξένες γλώσσες, ποτέ!’ Αλλά παρά τους φόβους μου, αποφασίσαμε να δεχθούμε την πρόσκλησι.
«Τον Σεπτέμβριο του 1972, μας συνέστησαν να συνταυτισθούμε με την Ισπανόφωνη εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Κολωνία για να μπορέσωμε να μάθωμε τη γλώσσα. Φθάνοντας εκεί τον Δεκέμβριο, μπορούσα να λέγω μόνο γκράσιας (ευχαριστώ) και μπουένος δίας (καλημέρα). Τι είδους πρόοδο θα μπορούσα ν’ αναμένω;»
Απαιτείται Υπομονή και Αυτοπειθαρχία
«Μερικές φορές αποθαρρυνόμουν και σκεπτόμουν ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να επιτύχω τον σκοπό μου. Αλλά άλλες μέρες αυτό φαινόταν πιο εύκολο.
«Η σύζυγός μου, εξ άλλου, σημείωνε μεγάλη πρόοδο, χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιή κανένα βιβλίο μελέτης. Το ότι εγνώριζε την Αγγλική και την Γαλλική την βοήθησαν πολύ.
«Αλλά εγώ αγόρασα μερικά βιβλία μελέτης και τα διάβασα πολλές φορές. Οπουδήποτε κι αν βρισκόμουν, αφοσιωνόμουν πάντοτε σ’ ένα βιβλίο μελέτης. Εκείνο που μάθαινα το χρησιμοποιούσα αμέσως, ακόμη κι αν αυτό συχνά προκαλούσε δυνατά γέλια. Αλλά κατόπιν αντιλήφθηκα ότι είναι πολύ σπουδαίο επίσης να μπορής να γελάς με κάποιον και να μη θυμώνης μαζί του. Αλλιώς, μη θέλοντας να πη κάτι εσφαλμένο, μπορεί κανείς να φοβάται να χρησιμοποιήση αυτά που έχει μάθει. Ήμουν αποφασισμένος να μη σταματήσω, επειδή η υπομονή και η αυτοπειθαρχία είναι ιδιότητες που οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν.»
Πείρες Που Με Βοήθησαν να Προοδεύσω
«Δύο ή τρεις μήνες αργότερα έδωσα μαρτυρία μόνος μου όταν επισκέφθηκα έναν Ισπανό ο οποίος μόλις είχε δει ένα πρόγραμμα στην τηλεόρασι το οποίο παρουσίαζε απατεώνες. Έτσι, ήταν αρκετά καχύποπτος όταν του είπα κάτι από τη Βίβλο. Όταν επρόκειτο να κάνω την επανεπίσκεψι, ζήτησα από ένα Μάρτυρα που μιλούσε Ισπανικά να με συνοδεύση. Αυτό έκανε τον άνθρωπο περισσότερο καχύποπτο. Δεν είχε πλήρως καταλάβει την αιτία της πρώτης επισκέψεώς μου και νόμιζε ότι χρησιμοποιούσαμε τη Βίβλο σαν ένα προσωπείο για να τον εξαπατήσωμε ή να τραβήξωμε την προσοχή της συζύγου του. Για να μάθη περισσότερα για μας, είπε ότι θα ερχόταν να μας επισκεφθή στο σπίτι μας. Ο σύντροφός μου συμφώνησε, και αυτός ο άνδρας ήλθε ακριβώς την ώρα που είχαμε διευθετήσει. Επειδή σύντομα κατάλαβε ότι δεν ήμασταν απατεώνες, και εκείνος και η σύζυγός του άρχισαν να μελετούν τη Βίβλο μαζί μας. Σήμερα και οι δύο είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά.
«Τρεις μήνες αργότερα, έκανα την πρώτη μου ομιλία στην εκκλησία. Για μια εξάλεπτη ομιλία χρειάσθηκα πέντε ώρες προετοιμασίας. Ακόμη και τότε, ο Ισπανός που διώρθωσε το χειρόγραφό μου χρειάσθηκε ν’ αλλάξη το μισό περίπου. Αργότερα—αν και είχα χύσει πολύ ιδρώτα προκαταβολικώς—εξεφώνησα μια ωριαία ομιλία. Πολλοί από τους φίλους μου που μιλούσαν Ισπανικά πρόθυμα με βοήθησαν να προοδεύσω διορθώνοντας τα λάθη που έκανα γράφοντας ή ομιλώντας.
«Σύντομα κατάλαβα ότι, αντί να γράφω κάτι στα Γερμανικά και κατόπιν να το μεταφράζω, ήταν καλύτερο να το γράφω στα Ισπανικά και κατόπιν να το διορθώνω. Ένα άτομο πρέπει να μάθη να σκέπτεται στη γλώσσα που μελετά. Είναι επίσης, καλό να μάθη τη σωστή προφορά και ορθογραφία των λέξεων που μαθαίνει.
«Μερικές φορές, λανθασμένες λέξεις που ηχούν κατά τον ίδιο τρόπο μπορούν ν’ αλλάξουν τη σκέψι εντελώς. Παραδείγματος χάριν, η λέξις καμπάλιο (άλογο) και καμπαλιέρο (κύριος) μπορούν εύκολα να μπερδευτούν. Αυτό θα έφερνε το άτομο σε πολύ δύσκολη θέσι, έτσι δεν είναι; Κάποτε ήθελα να πω, ‘Πρέπει να εργαζώμεθα μαζί με τους πνευματικούς Λευίτας· (λός Λεβίτας). Αλλά είπα, ‘ Πρέπει να εργαζώμεθα μαζί με τα φράκα’ (λας Λεβίτας). Αντί να ευχαριστήση κάποιον για τη φιλοξενία του (χοσπιταλιδάδ), ένα άτομο μπορεί κατά λάθος να τον ευχαριστήση για την έχθρα του (χοστιλιδάδ). Φυσικά, συνήθως ο μορφασμός του προσώπου του ατόμου σάς λέγει ότι κάνατε κάποιο λάθος.»
Μια Δεύτερη Ξένη Γλώσσα
«Την άνοιξι του 1974, αντί να πάμε στην Ισπανία, προσεκλήθημεν να επισκεπτώμεθα αρκετές Ισπανόφωνες εκκλησίες στη Γερμανία επί τακτικής βάσεως. Αυτή η ταξιδιωτική δραστηριότης σύντομα μας έπεισε ότι ήταν καλό να μάθωμε μια άλλη γλώσσα, την Πορτογαλική. Την άνοιξι του 1975, εξεφώνησα την πρώτη μου ομιλία στα Πορτογαλικά, που έμοιαζε περισσότερο με Ισπανικά παρά με Πορτογαλικά. Αλλά τελικά βελτιωθήκαμε και σήμερα μπορούμε να μιλούμε για το άγγελμα της Βίβλου και στους Ισπανούς και στους Πορτογάλους στις δικές των γλώσσες.
«Φυσικά, δεν είμαστε οι μόνοι που μάθαμε αυτές τις γλώσσες. Υπάρχουν αρκετοί Γερμανόφωνοι Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι έμαθαν ή Ισπανικά, ή Πορτογαλικά, Κροατικά, Τουρκικά, Ιταλικά, Ελληνικά, ή Αγγλικά. Όλοι αισθάνοντο μεγάλη χαρά που το έκαναν αυτό, κυρίως επειδή επιθυμούσαν να συνεισφέρουν στην πνευματική ευημερία των ξένων γειτόνων τους εδώ στη Γερμανία. Οι δυσκολίες που παρουσιάζονται είναι μικρές σε σύγκρισι με τη χαρά και τις ευλογίες που απολαμβάνουν. Αν μάθη κανείς μια ξένη γλώσσα, ανοίγονται σ’ αυτόν πολλές πόρτες για νέες φιλίες.»
Θα θέλατε να μάθετε μια ξένη γλώσσα; Αν έχετε τον απαιτούμενο χρόνο και την υπομονή, και χωρίς να παραμελήσετε τα πιο σπουδαία πράγματα ενεργώντας έτσι, η εκμάθησις μιας άλλης γλώσσης μπορεί να είναι ένα ευχάριστο χόμπυ, κάτι που θα σας βοηθήση επίσης να γνωρισθήτε καλύτερα με τους ξένους γείτονάς σας.