Ομιλούντα Σύρματα του Πυθμένος

Από τον ανταποκριτή του «Ξύπνα!» στη Χαβάη

ΠΡΙΝ από ένα και πλέον αιώνα ένας ψαράς που ψάρευε στα παράκτια ύδατα της Γαλλίας τράβηξε κάτι που έμοιαζε μ’ ένα νέο είδος θαλασσίου χόρτου. Παράξενο, όμως, το κεντρικό του τμήμα ήταν από μέταλλο. Αυτός ο ψαράς, έκοψε το κομμάτι για να το δείξη στους φίλους του κι έτσι από απροσεξία κατέστρεψε ένα δεκαετές έργο. Πολλοί χρηματοδόται, επίσης οι κυβερνήσεις της Αγγλίας και της Γαλλίας, είχαν δαπανήσει ένα και πλέον εκατομμύριο δολλάρια για ένα υποβρύχιο τηλεγραφικό καλώδιο που θα διέσχιζε το κανάλι της Αγγλίας. Την 1η Σεπτεμβρίου 1850, το καλώδιο τελικά τοποθετήθηκε. Αυτό το καλώδιο ήταν το ‘νέο φύκι που κόπηκε ακριβώς την επόμενη μέρα!

Τηλεγραφικές Γραμμές Διασχίζουν τις Θάλασσες

Μέχρι το 1850, ο ηλεκτρικός τηλέγραφος ηλικίας μόνο έξη ετών είχε απλωθή σαν υγρό πυρ πάνω από τη Βόρειο Αμερική, την Αγγλία και σε πολλά μέρη της Ευρώπης. Μολονότι είχε μεγάλη επιτυχία στην ξηρά, τα εναέρια καλώδια σταματούσαν απότομα στο άκρο του ωκεανού. Πολλές λαμπρές και επινοητικές διάνοιες απερροφήθησαν με τη λύσι του προβλήματος.

Το καλώδιο στα Στενά του Ντόβερ είχε ανεπαρκή προστασία. Μόνο τα άκρα του που ευρίσκοντο στις παραλίες ήσαν ενισχυμένα με σωλήνες από μόλυβδο. Μολονότι λειτουργούσε κάπως μέχρι τότε που το έκοψε ο ψαράς, τα σήματα κι από τις δύο πλευρές του καναλιού ήσαν μπερδεμένα. Δεν κατανοούσαν τότε ότι το καλώδιο ακόμη κι αν μονωθή κατάλληλα, αλλάζει πολύ όταν βυθίζεται στο νερό. Αυτό το πρόβλημα της καθυστερήσεως των σημάτων έβαλε σε μεγάλη ανησυχία πολλούς μηχανικούς καλωδίων για λίγο. Ωστόσο, το 1851, ένα πραγματικά ενισχυμένο καλώδιο που ήταν πολύ πιο επιτυχές από το προηγούμενο τοποθετήθηκε κατά μήκος του Καναλιού. Σε λίγο χρονικό διάστημα, ένα δίκτυο υποβρυχίων καλωδίων εξαπλώθηκε στον πυθμένα της Μεσογείου που συνέδεε την Ευρώπη με την Αφρική και τα ενδιάμεσα νησιά. Με τέτοια επιτυχία, σύντομα άρχισαν να γίνωνται σκέψεις για να τοποθετήσουν ένα καλώδιο που να διέσχιζε τον πυθμένα του ισχυρού Ατλαντικού.

Το Πρώτο Υπερατλαντικό Τηλεγραφικό Καλώδιο

Μολονότι η Αγγλία πρωτοπόρησε στην τοποθέτησι υποβρυχίου καλωδίου, ο Αμερικανός επιχειρηματίας Σάιρους Γ. Φιλντ συνέχιζε τις προσπάθειές του οι οποίες τελικά κατέληξαν στην τοποθέτησι ενός επιτυχούς καλωδίου στον Ατλαντικό. Στο τέλος, το έργο έγινε κοινή προσπάθεια των κυβερνήσεων της Βρεταννίας και της Αμερικής. Μερικοί από τους πιο γνωστούς παγκοσμίως οικονομολόγους, ωκεανογράφους, ειδικούς στα θέματα του τηλεγράφου και επιστήμονες και των δύο χωρών έλαβαν μέρος στο έργο αυτό. Τα τάλαντα αυτών των ανδρών απεδείχθησαν απαραίτητα λόγω του ότι υπήρχαν βαθείς τάφροι στο μέσον περίπου του Ατλαντικού. Εδώ η μεγαλύτερη ορεινή περιοχή της γης εξαπλώνεται με μήκος 1.000 μιλίων (1.600 χιλιομέτρων) και πλάτος 500 μιλίων (800 χιλιομέτρων), και είναι τελείως κάτω από το νερό.

Αν ο Φιλντ και οι συνεργάτες του εγνώριζαν εκ των προτέρων τα πολλά έτη οικονομικών προβλημάτων και τις καταστροφές στην τοποθέτησι του καλωδίου που επηκολούθησαν, θα είχαν παραιτηθή στη διάρκεια των πρώτων προσπαθειών τους. Το σπάσιμο του καλωδίου, οι άσχημες καιρικές συνθήκες και το μπέρδεμα του καλωδίου από τις μηχανές των πλοίων διαρκώς εμπόδιζαν το έργο. Μερικές φορές εκατοντάδες μίλια καλωδίου, που στοίχιζαν μια ολόκληρη περιουσία, έμεναν σπασμένα στον πυθμένα του ωκεανού.

Το παλαιό πρόβλημα της καθυστερήσεως των σημάτων έπρεπε να λυθή. Κάποιος έπρεπε να εξακριβώση πόση χρονική διάρκεια απαιτείτο για να φθάση ένα σήμα στα μακρυνά άκρα του καλωδίου και πόσο ηλεκτρικό ρεύμα εχρειάζετο για να πληρωθή το καλώδιο προτού διέλθη το σήμα. Αυτό μπορεί να συγκριθή μ’ ένα σωλήνα ύδατος. Ένα ωρισμένο ποσόν ύδατος πρέπει να ριφθή στο σωλήνα προτού δη κανείς στο άλλο άκρο αρκετό ποσόν ύδατος. Ίσως απαιτείτο να φορτισθή με ηλεκτρισμό ένα υποβρύχιο καλώδιο 20 φορές περισσότερο απ’ ότι ένα εναέριο.

Ο Σερ Ουίλλιαμ Τόμας (γνωστός καλύτερα με το όνομα Λόρδος Κέλβιν) έγραψε τον περίφημο «Νόμο των Τετραγώνων» ως αποτέλεσμα των ερευνών του γι’ αυτό το ζήτημα. Με απλά λόγια, ο «νόμος» του σημαίνει ότι αν το μήκος ενός βυθισθέντος καλωδίου πολλαπλασιασθή επί 10, η αναλογία της μεταβιβάσεως του σήματος θα ελαττωθή κατά 100 φορές. Η λύσις που πρότεινε ήταν να αυξηθή το μέγεθος του αγωγού του κεντρικού τμήματος. Παρ’ όλα αυτά, επειδή η νέα αυτή ανακάλυψις αγνοήθηκε, το άσχημο σχέδιο του Ατλαντικού καλωδίου συνέβαλε στη μεταγενέστερη αποτυχία του.

Τελικά όμως, στις 5 Αύγουστου 1858, το πρώτο υπερατλαντικό υποβρύχιο καλώδιο συνέδεσε τις ηπείρους μεταξύ Ιρλανδίας και Νέας Γης. Μετά από ένδεκα μέρες, ένα χαιρετιστήριο, άγγελμα που περιείχε 99 λέξεις, εκ μέρους της Βασιλίσσης της Αγγλίας Βικτωρίας προς τον Πρόεδρο Μπουκάναν των Ηνωμένων Πολιτειών διέσχισε τις γραμμές. Μετεβιβάσθη 16 1/2 ώρες αργότερα. Δυστυχώς, το καλώδιο κάηκε μετά από ένα μήνα. ενώ με τις σημερινές δαπάνες, σχεδόν δύο εκατομμύρια δολλάρια ιδιωτικού κεφαλαίου βρίσκονται στα βάθη του Ατλαντικού! Εκείνο που είχε χαρακτηρισθή ως «το μεγαλύτερο κατόρθωμα του αιώνος» είχε καταστραφή. Έπρεπε να περάσουν οκτώ χρόνια για να μπορέσουν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί να μιλήσουν πάλι δια του καλωδίου.

Στη διάρκεια του χρόνου που μεσολάβησε, οι δύο εταιρίες κατασκευής καλωδίων στην Αγγλία συγχωνεύθησαν, κι έτσι ελύθησαν πολλά από τα προηγούμενα προβλήματα σχετικά με την κατασκευή καλωδίου. Κατασκευάσθηκε ένα νέο και πολύ πιο προστατευμένο καλώδιο. Ήταν διπλάσιο σε βάρος (7.000 τόννοι [6.350 μετρικοί τόννοι]) και το αγωγόν κεντρικό σημείο του ήταν σε μήκος τριπλάσιο από το προηγούμενο καλώδιο. Μπορούσε να κρέμεται κατακορύφως στο νερό σε απόστασι δέκα μιλίων (16 χιλιομέτρων) προτού εξαπολυθή. Και για την επομένη προσπάθεια υπήρχε ένα μόνο πλοίο (αντί δύο που εχρειάζοντο προηγουμένως) που μπορούσε να μεταφέρη ένα τέτοιο τρομακτικό φορτίο. Αυτό το πλοίο, που ωνομάζετο Γκρέιτ Ήστερν, είχε ένα διπλό σύστημα ωθήσεων με δύο τροχούς προώσεως 58 ποδών (18 μέτρων), έξη ιστούς, και μια προπέλλα 24 ποδών (7 μέτρων). Έτσι το πλοίο αυτό ήταν το πιο ευέλικτο υπερωκεάνιο που είχε γίνει ποτέ. Με το να αντιστρέψουν την κίνησι του ενός τροχού, μπορούσε να κάνη μια πλήρη στροφή γύρω από τον άξονά του.

Μετά από δύο ακόμη ανεπιτυχείς προσπάθειες, στις 27 Ιουλίου 1866 περατώθηκε μια πραγματικά επιτυχής τοποθέτησις καλωδίου. Συνέδεε την Ιρλανδία με τη Νέα Γη. Άλλα 700 μίλια (1.100 χιλιόμετρα) μακρύτερα από το νέο καλώδιο ευρίσκετο ένα άλλο καλώδιο μπερδεμένο με χαμένους απαγγιστρωμένους πάγους—ένα θύμα της αποτυχίας του προηγουμένου θέρους. Μετά από 80 προσπάθειες, ανέβηκε στην επιφάνεια, εξετάσθηκε κι ετοποθετήθη ένα νέο καλώδιο. Έτσι περατώθηκε το τμήμα που συνέδεε Ανατολή και Δύσι. Όταν συνεδέθησαν τα της Νέας Γης άκρα των δύο καλωδίων, ένα υποβρύχιο κύκλωμα 4.000 και πλέον μιλίων (6.400 χιλιομέτρων) ήλθε σε ύπαρξι. Κατά μήκος αυτής της αποστάσεως, εστέλλοντο σαφή σήματα. Μια απλή μπαταρία που θα μπορούσε να γίνη από την ασημένια δακτυλήθρα μιας κυρίας που θα περιείχε λίγη στάχτη ήταν το μόνο που χρειαζόταν για να φορτίση το καλώδιο! Από τότε, η διπλής οδού επικοινωνία ποτέ δεν έπαυσε περισσότερο από λίγες ώρες κάθε φορά μεταξύ των δύο ηπείρων.

Από το 1866 και μετά, τα καλώδια εξηπλώθησαν με ταχύ ρυθμό στους ωκεανούς όλου του κόσμου. Μέχρι το τέλος του αιώνος, 15 καλώδια είχαν τοποθετηθή κατά μήκος του Ατλαντικού. Μερικά τμήματα αυτών των αρχικών καλωδίων βρίσκονται ακόμη εν υπηρεσία, μετά από ένα και πλέον αιώνα λειτουργίας!

Πολεμικοί Στόχοι

Πολλά απομεμακρυσμένα νησιά, όπως τα νησιά Κόκος στον Ινδικό Ωκεανό, το νησί Ασένσιον στον Νότιο Ατλαντικό, και το Γκουάμ και το Μιντγουαίη στον Ειρηνικό, έγιναν στρατηγικά σταυροδρόμια των παγκοσμίων επικοινωνιών λόγω αυτών των βυθισμένων καλωδίων. Ως αποτέλεσμα, αυτά τα νησιά απετέλεσαν κυρίως στρατιωτικούς στόχους σε καιρό πολέμου. Οι σταθμοί καλωδίων καθώς επίσης και τα ίδια τα καλώδια, έγιναν οι κύριοι στόχοι. Τα δύο μόνο καλώδια που κατείχε η Γερμανία το 1939 εκόπηκαν σε διάστημα λιγώτερο από 24 ώρες μετά την κήρυξι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα Βρεταννικό μικρό υποβρύχιο το 1945 έκοψε τα καλώδια που συνέδεαν τη Σαϊγκόν με τη Σιγκαπούρη και τη Σαϊγκόν με το Χονγκ-Κονγκ. Αυτή η μάχη του βυθού διεξήγετο καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου.

Εχθροί των Καλωδίων

Ο εφευρέτης του καλωδίου, ο άνθρωπος, απεδείχθη επίσης ότι είναι ο πιο συνήθης εχθρός του καλωδίου όχι μόνο σε καιρό πολέμου, αλλά, πιο συχνά, με το τράβηγμα των διχτύων και τη χρήσι της άγκυρας στα πλοία. Επίσης, στον κατάλογο των εχθρών συγκαταλέγεται η διάβρωσις, τα ψάρια με τα μυτερά δόντια, τα τρυπάνια και τα φυσικά φαινόμενα.

Ένας υποβρύχιος σεισμός που έλαβε χώρα στην Αυστραλία το 1888, έκοψε αυτομάτως τρία καλώδια σε κείνη την ήπειρο. Υποβρύχιες χιονοστιβάδες, που λαμβάνουν χώρα λόγω των σεισμών, ταξίδευαν αρχικά με ταχύτητα 50 μιλίων (80 χιλιομέτρων) την ώρα κι εύκολα έκοβαν τα καλώδια. Το 1929, μια χιονοστιβάδα έκοψε τα περισσότερα καλώδια μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Έσπαζε το ένα καλώδιο κατόπιν του άλλου με πολύ ταχύ ρυθμό. Χρειάσθηκαν έξη μήνες για να επιδιορθωθούν οι βλάβες, με μια απώλεια στις εταιρίες καλωδίων 1,5 εκατομμυρίων δολλαρίων.

Τα καλώδια και τα πλοία που μεταφέρουν καλώδια είναι ιδιοκτησία των διαφόρων εθνών, από τα οποία και συντηρούνται. Τα πλοία οργώνουν όλους τους ωκεανούς του κόσμου για ν’ αντιμετωπίσουν αυτούς τους εχθρούς των καλωδίων. Η αποκατάστασις και η επιδιόρθωσις ενός εφθαρμένου καλωδίου δεν είναι πια κάτι δύσκολο όπως ήταν πριν. Τώρα ηλεκτρικά μέτρα εντοπίζουν το ρήγμα, το πλοίο φθάνει αμέσως επί τόπου και ποντίζει ένα ραδιοφαρο-σημαντήρα κι έτσι η εργασία της επιδιορθώσεως αρχίζει.

Το Τηλέφωνο Βυθίζεται Κάτω από το Νερό

Μετά τη γέννησι του τηλεφώνου το 1875, άρχισαν προσπάθειες για να επιτευχθή μ’ αυτό το νέο όργανο εκείνο που είχε γίνει και με τον τηλέγραφο. Σχεδόν αμέσως, τα προβλήματα που εσχετίζοντο με τα υποβρύχια τηλεγραφικά καλώδια άρχισαν να εμφανίζονται και πάλι στους μηχανικούς του τηλεφώνου, αλλά σε πολύ πιο σοβαρή μορφή. Και πάλι, η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν το παλαιό πρόβλημα της καθυστερήσεως των σημάτων και της παραμορφώσεως. Λόγω της μεγάλης περιπλοκότητος της ανθρωπίνης ομιλίας, απαιτήθησαν πολλά χρόνια εντατικής μελέτης και πολύπλοκης μηχανικής εργασίας προτού επιτευχθή ομιλία καλής ποιότητος στα καθημερινά όρια μέσω βυθισμένων καλωδίων.

Εν τω μεταξύ, το 1896, ήλθε σε ύπαρξι ο ασύρματος. Αμέσως μετά, εισήχθη ο ασύρματος μικροκυμάτων. Αυτή η εντελώς νέα και απροσδόκητη μέθοδος επικοινωνίας μακράς αποστάσεως έδωσε στα καλώδια όλης της θάλασσας αυτό που έχει ονομασθή «το μεγαλύτερο πλεονέκτημά τους.» Μέσω του ασυρμάτου μικροκυμάτων, η ανθρώπινη φωνή διέσχισε τον Ατλαντικό 40 χρόνια προτού τοποθετηθή το πρώτο επιτυχές υπερατλαντικό καλώδιο. Από το 1927 μέχρι το 1956 αυτός ήταν ο μόνος τρόπος διαβιβάσεως της ανθρώπινης ομιλίας κατά μήκος των ωκεανών. Η επιτυχία του, όμως, ήταν περιωρισμένη διότι εξηρτάτο κυρίως από τις καλές καιρικές συνθήκες. Τα μηνύματα συχνά έκαναν να φθάσουν στον προορισμό τους αρκετές ημέρες. Αλλά έγινε αρκετή πρόοδος στον τομέα της ασυρμάτου επικοινωνίας και, μεγάλο μέρος της τεχνικής γνώσεως συνέβαλε στην επιτυχία του υποβρυχίου τηλεφωνικού καλωδίου.

Υπερατλαντικά Τηλεφωνικά Καλώδια

Το πρώτο υπερατλαντικό σύστημα τηλεφωνικών καλωδίων συνέδεσε τη Νέα Γη με τη Βρεταννία μέσω της Σκωτίας και τοποθετήθηκε σε τρία μέρη. Κάθε σημείο αρθρώσεως εξετάζεται με ακτίνες Χ ώστε να είναι βέβαιον ότι δεν υπήρχε και το παραμικρό μειονέκτημα. Μερικά προβλήματα ηγέρθησαν, και κυρίως λόγω του Τυφώνος Ιόνη· αλλά τα προβλήματα αυτά σύντομα υπερνικήθησαν. Το σύστημα δύο καλωδίων σημείωσε τρομακτική επιτυχία όταν περατώθηκε το 1856. Πενήντα-ένας αναδιαβιβασταί, σχεδόν 40 μίλια (65 χιλιόμετρα) μακρυά μεγεθύνουν τους τόνους ανθρωπίνης φωνής που βγαίνουν προς ανατολάς. Περίπου 25 μίλια (40 χιλιόμετρα) μακρυά βρίσκεται το άλλο καλώδιο με ίσο αριθμό αναδιαβιβαστών που στέλλουν τα ρεύματα προς δυσμάς. Η τοποθέτησις αυτή του καλωδίου έθεσε σε κίνησι μία έκρηξι τοποθετήσεως καλωδίων σ’ όλες τις θάλασσες.

Αργότερα, λόγω της πολύ ευφυούς ηλεκτρονικής ανακαλύψεως γνωστή ως TASI (Παρεμβολή Χρόνου στην Ομιλία) και των στερεών κρυσταλλικών πολλαπλασιαστών, κατέστη δυνατόν να διπλασιασθή ο αριθμός των καναλιών στα καλώδια. Αυτό το γρήγορο μηχάνημα επωφελείται από τη διάρκεια σιωπής στην κοινή συνομιλία και μεταφέρει άλλες συνομιλίες. Το καλώδιο του 1956 είχε 36 κυκλώματα. Αλλά σκεφθήτε τις δυνατότητες καλωδίων όπως αυτό που επετεύχθη το 1976 που συνδέει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία το οποίο μεταφέρει 4.000 κανάλια! Και με το TASI μπορεί να πολλαπλασιασθή!

Η Φωνή του Ειρηνικού

Ένα τηλεγραφικό καλώδιο είχε ήδη τοποθετηθή μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Χαβάης το 1903. Τα άκρα του εσύρθησαν στην παραλία της ακτής Βαϊκίκη με τη βοήθεια μιας μικρής μηχανής όνου. Η πρώτη τηλεφωνική εταιρία της Χαβάης εγκαθιδρύθηκε μόνο επτά χρόνια μετά την εφεύρεσι του τηλεφώνου. Αλλά μόνο το 1931 η Χαβάη συνδέθηκε με το τηλεφωνικό δίκτυο μέσω ασυρμάτων μικροκυμάτων. Με την περάτωσι του μήκους 2.400 μιλίων (3.800 χιλιομέτρων) καλωδίου από την Καλιφόρνια ως την Χαβάη το 1957, ήλθε σε ύπαρξι αυτό που είναι γνωστό ως φωνή του Ειρηνικού. Αυτό το έργο αξίας 36.000.000 δολλαρίων μεγάλωσε τα 14 κυκλώματα ασυρματο-τηλεφώνου που υπήρχαν εκείνο τον καιρό. Χρειάζοντο μόνο οκτώ λεπτά για να θέση κανείς σε λειτουργία μια τριών οδών τηλεφωνική κλήσι μεταξύ Χαβάης, Αλάσκας και Λονδίνου, και η φωνή ήταν πάρα πολύ καθαρή. Το καλώδιο επίσης μετέφερε 36 κυκλώματα. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι τότε, ένας αξιωματούχος δήλωσε: «Σπάνια πολλοί άνθρωποι θα θέλουν να συνδεθούν με το εσωτερικό της χώρας συγχρόνως. Έτσι ίσως μερικά απ’ αυτά να μη χρησιμοποιηθούν.» Πόσο άδικο είχε!

Μετά από επτά χρόνια, ήλθε σε ύπαρξι η Φωνή της Ανατολής, αξίας 80.000.000 δολλαρίων (Η.Π.), μήκους 5.300 μιλίων (8.500 χιλιομέτρων). Κατ’ αρχήν, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνδέθηκαν απ’ ευθείας με την Ανατολή μέσω της Χαβάης. Μέχρι τότε μπορούσε να χρησιμοποιηθή ένα μονό καλώδιο ικανό να μεταφέρη την ομιλία και από τις δύο πλευρές. Έχει 128 κυκλώματα και, με το TASI, μπορεί να μεταφέρη 256 συνομιλίες συγχρόνως. Αυτό το σχεδόν απίστευτο κατόρθωμα χρειάσθηκε τις προσπάθειες ειδικών σε θέματα φυσικής, μηχανικής, χημείας, ωκεανογραφίας, αλιεύσεως, υποβρυχίου κυνηγίου και ηφαιστειολογίας. Πράγματι, ο Ειρηνικός είναι γεμάτος απειλές που δεν είχε παρουσιάσει ο Ατλαντικός—ηφαίστεια, κοραλλιογενή νησιά, παλιρροϊκά κύματα και τις πιο βαθειές τάφρους του κόσμου. Η Τάφρος Μαριάννα, η πιο βαθειά οπή που είναι γνωστή στον κόσμο, βρίσκεται σε απόστασι επτά μιλίων (11 χιλιομέτρων) μεταξύ του Γκουάμ και του Μιντγουαίη και δεν μπορούσε ν’ αποφευχθή όταν γινόταν η τοποθέτησις του καλωδίου. Το καλώδιο που αρχίζει από το Σαν Λούις Ομπίσκο της Καλιφόρνιας, συνδέει την Ιαπωνία μέσω της Χαβάης με το Μιντγουαίη, το Γουέικ και το Γκουάμ. Προς το παρόν είναι δυνατόν να έλθη κανείς σε τηλεφωνική επικοινωνία κατ’ ευθείαν από τη Χονολουλού με τις περισσότερες πόλεις του εσωτερικού των Ηνωμένων Πολιτειών και με πολλές Ευρωπαϊκές χώρες. Και χρησιμοποιώντας ένα 14-ψήφιο αριθμό είναι δυνατόν να έλθη σε άμεση τηλεφωνική επαφή από τη Νέα Υόρκη με οποιοδήποτε ιδιωτικό τηλέφωνο στην Ιαπωνία για μια καθαρωτάτη αυτόματη σύνδεσι.

Εκσυγχρονισμός και Πρακτικότης

Μια ολόκληρη σειρά επιστημονικών εφευρέσεων δημιούργησε μια επανάστασι στην τοποθέτησι καλωδίων. Έχουν κατασκευασθή ειδικά πλοία γι’ αυτό το σκοπό. Υπάρχουν οπωσδήποτε βελτιώσεις, όχι μόνο του καλωδίου, αλλά και στα υλικά διαβιβάσεως και λήψεως. Οι αναδιαβιβασταί έχουν ανακαινισθή. Αντί των τριόδων σωλήνων ασυρμάτου, χρησιμοποιούνται κρυσταλλικοί πολλαπλασιασταί. Ένα μονό καλώδιο μπορεί τώρα ν’ αντικαταστήση τα δύο καλώδια που χρειάζοντο προηγουμένως. Σήμερα τηλεφωνικά και τηλεγραφικά μηνύματα, τηλεοπτικές εικόνες και ένα τεράστιο ποσόν ηλεκτρονικών πληροφοριών μπορούν να αποσταλούν μέσω αυτών των καλωδίων επίσης.

Οι δορυφόροι επικοινωνίας αντί να καταστρέφουν τα υποβρύχια καλώδια όπως είχαν εκφρασθή φόβοι στην αρχή, αντιθέτως τώρα τα διεγείρουν. Λόγω της αυξήσεως και της αποτελεσματικότητος των καλωδίων έχει λάβει χώρα μια πραγματική έκρηξις στον τομέα των επικοινωνιών.

Οι δαπάνες μειώθηκαν δραστικά. Το 1957, η πιο αδάπανη νυκτερινή κλήσις από την Χαβάη στην Καλιφόρνια ήταν 5,25 δολλάρια (Η.Π.) για τρία λεπτά. Τώρα έχει ελαττωθή στα 80 σεντς. Αντί να χρειάζονται 16 1/2 ώρες για να διέλθουν τα μηνύματα χρειάζονται λιγώτερο από το ένα δέκατο του δευτερολέπτου για να διανύσουν την ίδια απόστασι. Έτσι, αν κάποιος προσφιλής σας δεν απέχη περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο, γιατί να μη χρησιμοποιήσετε αυτά τα ομιλούντα σύρματα του πυθμένος;