Έμαθα να Εκτιμώ την Όρασί Μου

ΗΤΑΝ μια συγκινητική πείρα για μένα, πριν από λίγους μήνες, να κάθομαι και να βλέπω τους φίλους που είχαν έλθει σε ένα «ευχαριστήριο» πάρτυ που έκανα. Ήμουν τόσο χαρούμενη που δεν ήθελα να τελειώση το πάρτυ. Η «ευχαριστία» ήταν για το γεγονός ότι μπορούσα να βλέπω και πάλι, και καθώς με ευχαρίστησι τους έβλεπα όλους να μιλούν και να γελούν χαρούμενα ευχαριστούσα τον Ιεχωβά που μπορούσα να βλέπω καθαρά τον κάθε ένα απ’ αυτούς.

Ωστόσο, καθώς τους παρακολουθούσα, ο νους μου έτρεξε πίσω περισσότερο από ένα χρόνο, τον καιρό που ο γιατρός μού είπε ότι η αδελφή μου θα πέθαινε από ουραιμία. Μετά από λίγο καιρό, ο πατέρας μου πέθανε από καρδιακή προσβολή. Ίσως να προσεβλήθη η καρδιά του λόγω της σοβαρής ασθενείας της αδελφής μου. Ένα μήνα αργότερα, πέθανε η αδελφή μου. Λόγω αυτών των θανάτων, όταν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα υγείας, έκρινα λογικό να πάω σ’ ένα νοσοκομείο στη Μανίλα για εξονυχιστική εξέτασι.

Μπήκα στο νοσοκομείο στις τέσσερις η ώρα ένα απόγευμα. Μετά από δύο ημέρες, ήμουν έτοιμη να επιστρέψω στο σπίτι, όταν ένοιωσα ένα ξαφνικό τρομερό πόνο στο στομάχι και στο κεφάλι. Φώναξα το γιατρό, και μου έδωσε ένα ηρεμιστικό, αλλά ο πόνος δεν σταμάτησε.

Ο αυχένας μου έκαιγε, και έκλεισα τα μάτια μου. Όταν τα άνοιξα πάλι, όλα ήσαν σκοτεινά. Ζήτησα ν’ ανάψουν το φως, αλλά μου είπαν ότι το φως ήταν ήδη αναμμένο. Άρχισα να τρέμω, καθώς κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να δω! Άλλη μια φορά, έκλεισα τα μάτια μου και τα άνοιξα πάλι. Υπήρχε μια μικρή διαφορά. Τώρα μπορούσα να δω μια γκρίζα ομίχλη. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τίποτα, αλλά μπορούσα να δω κάποια κίνησι στην ομίχλη, αν κάτι εκινείτο.

Προς στιγμήν, σκέφθηκα ότι θα περνούσε. Αλλά δεν πέρασε! Όταν κατάλαβα ότι δεν ήταν κάτι περαστικό, έπαθα υστερία. Ζητούσα βοήθεια και έκλαιγα πικρά μέχρις ότου χρειάσθηκε να μου δώσουν οξυγόνο. Κατόπιν, προσευχήθηκα και αισθάνθηκα πιο ήρεμη.

Οι Φίλοι με Ενεθάρρυναν

Τα μάτια μου εξετάζοντο συνεχώς στο νοσοκομείο, αλλά όλες οι εξετάσεις κατέληγαν στο ίδιο αποτέλεσμα: δεν υπήρχε καμμιά οργανική ασθένεια! Είχα σαστίσει και ένοιωθα ότι έχανα την αίσθησι της πραγματικότητος. Ο σύζυγός μου επικοινώνησε με μερικούς Χριστιανούς φίλους μας, οι οποίοι γρήγορα ήλθαν να με επισκεφθούν. Η συντροφιά τους με ενεθάρρυνε αφάνταστα. Άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα μέσα μου και, μολονότι η κατάστασις των ματιών μου δεν εβελτιώνετο, πίεσα τον εαυτό μου να ενεργώ φυσιολογικά, ώστε να μη δίνω περισσότερο βάρος στο σύζυγο μου, τον Μάννυ.

Δεν υπήρχε καμμιά αλλαγή στην κατάστασί μου στο νοσοκομείο· έτσι φάνηκε ότι θα μπορούσα να πάω στο σπίτι. Εκεί με περίμεναν μερικοί φίλοι και τα δύο μου παιδιά, ο Κινγκ και η Ρουθ. Για λίγο καιρό, συνεχίσθηκαν αδιάκοπα οι επισκέψεις φίλων από τις διάφορες εκκλησίες. Άλλοι μαγείρευαν, άλλοι καθάριζαν, και μερικοί απλώς συζητούσαν μαζί μου. Όλα αυτά ήσαν πολύ ενθαρρυντικά, αλλά γνώριζα ότι οι αδελφοί είχαν τις δουλειές τους. Έτσι, τελικά, τους ευχαρίστησα και είπα ότι αφού είχα δύο μεγάλα παιδιά (ο Κινγκ ήταν ηλικίας 15 ετών και η Ρουθ 13) θα μπορούσαν να με βοηθήσουν τώρα.

Ζωή Χωρίς Όρασι

Υπήρχαν στιγμές, όταν ήμουν μόνη, που δεν μπορούσα να κάνω τίποτ’ άλλο από το να κλαίω καθώς σκεπτόμουν ότι δεν υπήρχε πιθανότης να επανακτήσω την όρασί μου. Αλλά κατόπιν προσευχόμουν γρήγορα στον Ιεχωβά και αισθανόμουν και πάλι ευτυχισμένη. Επί τέλους, η κατάστασίς μου δεν ήταν τόσο άσχημη όπως του Βιβλικού προσώπου Ιώβ! Εκτός αυτού, είχα δύο καλά παιδιά και ένα θαυμάσιο σύζυγο. Το γεγονός αυτό με έκανε να αισθάνωμαι ευγνωμοσύνη για τον Ιεχωβά.

Στο σπίτι, άρχισα γρήγορα να κάνω όλες τις συνήθεις εργασίες μου. Μετά από ένα μήνα περίπου, μπορούσα να κάνω όλα όσα έκανα προηγουμένως, μολονότι όχι τόσο γρήγορα. Ψώνιζα μαζί με μια φίλη μου Μάρτυρα, και έπλενα και καθάριζα μόνη μου. Προετοίμαζα και μαγείρευα επίσης το φαγητό, μολονότι τα τηγανιτά μού δημιουργούσαν μερικά προβλήματα. Μερικές φορές καιγόμουν με το καυτό λάδι. Μπορούσα να καταλάβω πότε το φαγητό ήταν έτοιμο δοκιμάζοντας το.

Ο Μάννυ και τα παιδιά συμφώνησαν μεταξύ τους να με μεταχειρίζωνται όπως προηγουμένως, και όχι σαν μια ανάπηρη. Έτσι, όπως και πριν, έλεγαν: «Μαμά, δώσε μου λίγο νερό, σε παρακαλώ,» ή, «Χρυσή μου, μπορείς να μου δώσης τις κάλτσες μου;» Και εγώ έπρεπε να τους εξυπηρετήσω! Αυτό έκανε θαύματα στην αυτοπεποίθησί μου.

Παρ’ όλα αυτά, χρειαζόμουν βοήθεια, και ο σύζυγός μου και τα παιδιά ήσαν πολύ πρόθυμα να με βοηθήσουν. Τα παιδιά, ιδιαίτερα η Ρουθ, με βοήθησαν πολύ. Χρειάσθηκε να αναλάβουν μεγαλύτερη συμμετοχή στις ευθύνες του σπιτιού, και αυτό τους δίδασκε πώς να εργάζωνται. Συχνά, έκανα λάθη ιδιαίτερα στην αρχή. Όταν τα παιδιά ήσαν στο σχολείο, παραπατούσα μερικές φορές, κοβόμουν ή με δάγκωνε το σκυλί επειδή δεν μπορούσα να δω για να το αποφύγω. Αλλά προσπαθούσα να είμαι προσεκτική, και δεν είχα σοβαρά ατυχήματα.

Έμαθα να εκτιμώ τις άλλες αισθήσεις που μας έχει προμηθεύσει ο Ιεχωβά. Χωρίς την όρασι, οι αισθήσεις μου της ακοής, της αφής και της γεύσεως έγιναν οξύτερες. Η μνήμη μου βελτιώθηκε αφάνταστα. Μπορούσα να διακρίνω τα χρήματα με την αφή, ενώ δίπλωνα τα χαρτονομίσματα με διαφορετικό τρόπο σύμφωνα με την αξία τους, έτσι ώστε να μπορώ να τα αναγνωρίζω ψαύοντάς τα. Ακόμη και τώρα που μπορώ να δω πάλι, η μνήμη μου παραμένει πολύ ισχυρή, και η ακοή μου είναι πολύ ευαίσθητη.

Χριστιανική Δραστηριότης

Ο Μάννυ και οι φίλοι στην εκκλησία με βοήθησαν πολύ στο να διατηρήσω την τακτική Χριστιανική δραστηριότητά μου. Ήμουν ενημερωμένη στις νέες εκδόσεις επειδή ο Μάννυ μού τις διάβαζε το βράδυ προτού κοιμηθούμε. Στις συναθροίσεις μπορούσα να δίνω σχόλια, λόγω της μελέτης που είχαμε κάνει μαζί από πριν. Υμνολογούσα επίσης. Ο σύζυγός μου μού διάβαζε γρήγορα τις λέξεις που θα λέγαμε. Μπορούσα να υμνολογώ δυνατά, ενώ εκείνος μου διάβαζε χαμηλόφωνα την επόμενη γραμμή.

Ήμουν σε θέσι να μετέχω στο έργο από σπίτι σε σπίτι και συνέχισα να διεξάγω μια Γραφική μελέτη. Οι άλλοι, φυσικά, έπρεπε να διαβάζουν τα εδάφια και τις ερωτήσεις από το έντυπο. Αλλά εγώ έκανα επιπρόσθετες ερωτήσεις για τη διευκρίνισι των σπουδαίων σημείων. Σ’ αυτή την κατάστασι, ήμουν πολύ ευγνώμων που είχα χρησιμοποιήσει ευκαιρίες εκ των προτέρων για να μελετήσω τη Βίβλο και να αποκτήσω ένα απόθεμα γνώσεως! Η κυρία με την οποία συμμελετούσα τη Γραφή είχε δείξει κάποια αδιαφορία προηγουμένως. Αλλά από τότε που τυφλώθηκα, έκανε πολύ καλή πρόοδο.

Έτσι, η προσευχή μου έλαβε απάντησι. Ήμουν σε θέσι να συνεχίσω να υπηρετώ τον Ιεχωβά και να βρίσκω χαρά και επιτυχία σ’ αυτή την υπηρεσία.

Επανάκτησις της Οράσεως

Για οκτώ μήνες περίπου, δεν μπορούσα να δω τίποτα άλλο εκτός από εκείνο το γκρίζο σύννεφο. Συνέχισα με επιμονή να επισκέπτωμαι διάφορους γιατρούς και να παίρνω τα φάρμακα που μου συνιστούσαν, μολονότι φαινομενικά δεν επήρχετο καμμιά βελτίωσις. Αλλά ύστερ’ από δυο μήνες περίπου από τότε που σταμάτησα να παίρνω τα φάρμακα, αισθάνθηκα λίγο καλύτερα. Σιγά σιγά, μπορούσα να βλέπω θαμπά σχήματα, και το γκρίζο σύννεφο εξαφανίσθηκε. Μολονότι όλα ήσαν ακόμη άσπρα για μένα, αυτή η βελτίωσις με βοήθησε στο πλύσιμο και στο μαγείρευμα.

Πέρασε ένας χρόνος. Μολονότι μπορούσα να δω μερικά χρώματα, συχνά αισθανόμουν ζαλάδες, σαν να ήμουν κάτω από το νερό. Τα πάντα γύρω μου εκινούντο και κατόπιν εξαφανίζοντο. Μολονότι η όρασίς μου ήταν ακόμη πολύ αδύνατη, μπορούσα να αναγνωρίζω τους ανθρώπους όταν με πλησίαζαν. Τελικά, στη διάρκεια του 13ου μηνός της ασθενείας μου, κοίταξα σ’ ένα κουτί με μπισκότα και μπόρεσα να διαβάσω τα γράμματα στην ετικέττα. Είχα επανακτήσει την όρασί μου!

Νάμαι, λοιπόν, καθισμένη στο «ευχαριστήριο» πάρτυ, αισθανόμενη απέραντη ευγνωμοσύνη για τον Ιεχωβά για τόσα πολλά πράγματα. Ήμουν ευγνώμων, φυσικά, για την αποκατάστασι της οράσεώς μου. Ήμουν ευγνώμων επίσης για όλα τα πράγματα που έμαθα ενόσω ήμουν τυφλή για μια χρονική περίοδο. Αισθάνθηκα πολύ πιο κοντά στους Χριστιανούς αδελφούς μου, λόγω της βαθειάς αγάπης που μου έδειξαν όταν την είχα τόσο πολύ ανάγκη. Εκτίμησα πάρα πολύ τη θερμή αγάπη που υπήρχε στην οικογένειά μας. Αισθανόμαστε ο ένας τον άλλον πολύ πιο κοντά λόγω αυτού που είχε συμβή. Επειδή έπρεπε να βασίζωμαι πάρα πολύ στον Ιεχωβά, αισθανόμουν πολύ πιο κοντά και σ’ αυτόν επίσης. Μπορούσα να αισθάνωμαι ότι η σχέσις μου μαζί του είχε πλατυνθή. Και έμαθα ότι το πιο πολύτιμο προνόμιο που έχομε είναι η υπηρεσία μας προς αυτόν.—Από συνεργάτη.