Πώς Όλοι οι Άνθρωποι Προήλθαν από Έναν Άνθρωπο

ΟΤΑΝ ο απόστολος Παύλος μιλούσε σε μια ομάδα φιλοσόφων στην αρχαία Αθήνα, δήλωσε: «[Ο Θεός] έκαμεν εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης.» (Πράξ. 17:26) Αυτό εναρμονίζεται με την αφήγησι της Γενέσεως σχετικά με τη δημιουργία, η οποία μας λέγει ότι ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν απ’ ευθείας από τον Θεό και έλαβαν την εντολή να ‘πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη.’ (Γεν. 1:28· 2:7, 20-22) Η Εύα έγινε «μήτηρ πάντων των ζώντων.» (Γέν. 3:20) Καθώς βλέπομε τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων επάνω στη γη, με τις έντονες διαφορές τους στην εμφάνισι και στην προσωπικότητα μπορεί να ρωτήσωμε, ‘Πώς μπορεί να αληθεύη αυτό;’

Σ’ όλη τη γη βλέπομε μια πολλαπλότητα ειδών στη φυτική και ζωική κτίσι. Με τη λέξι είδη αναφερόμεθα σε δημιουργημένα είδη, όχι σ’ αυτά που είναι κοινώς γνωστά ως ποικιλίες. Ο όρος «είδος,» μερικές φορές χρησιμοποιείται αόριστα σε συσχετισμό με τις ποικιλίες. Αυτά τα είδη είναι άσχετα μεταξύ τους—παραδείγματος χάριν, γάτες, σκυλιά, άλογα. Υπάρχουν φραγμοί που εμποδίζουν τη διασταύρωσί τους ή, πιο συγκεκριμένα, εμποδίζουν τα αναπαραγωγικά τους κύτταρα να ενωθούν και να λειτουργήσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να φέρουν σε ύπαρξι ένα νέο είδος. Αυτό εναρμονίζεται με το νόμο που έθεσε ο Θεός στον καιρό της δημιουργίας, ότι όλα πρέπει να αναπαράγωνται «κατά το είδος αυτών.» (Γεν. 1:11, 12, 21, 25) Ο Γραφικός συγγραφεύς Ιάκωβος, σ’ ένα παράδειγμα, εξέφρασε την αρχή αυτή πολύ απλά, ερωτώντας: «Μήπως είναι δυνατόν . . . η συκή να κάμη ελαίας ή η άμπελος σύκα;»—Ιακ. 3:12.

Ωστόσο, μέσα στα όρια κάθε είδους, υπάρχει μια μεγάλη αναπαραγωγή ποικιλίας. Υπάρχουν σκυλιά και γάτες όλων των χρωμάτων και μεγεθών· και μεταξύ των λουλουδιών υπάρχει η βιγόνια, η οποία έχει τόσες πολλές ποικιλίες που μοιάζουν με άλλα λουλούδια ώστε καλείται το λουλούδι «μίμος.» Η ορχιδέα έχει περίπου 4.000 ποικιλίες. Αυτές οι ποικιλίες ήλθαν σε ύπαρξι με την πάροδο του χρόνου λόγω των σχεδόν αμέτρητων συνδυασμών που είναι δυνατοί στα φυτά και στα κατοικίδια ζώα· επίσης, πολλές άλλες ποικιλίες ήλθαν σε ύπαρξι από ανθρώπινες προσπάθειες μέσω προσεκτικής επιλογής και διασταυρώσεως. Αυτές οι μορφές ήλθαν σε ύπαρξι μέσω ανθρωπίνης βοηθείας γενικά δεν μπορούν να συνεχίσουν να ζουν αν δεν τεθούν κάτω από ειδικές συνθήκες ή σ’ ένα θερμοκήπιο ή ένα εργαστήριο. Καμμιά από αυτές τις ποικιλίες δεν αποτελεί ένα είδος· δηλαδή, δεν είναι τόσο διαχωρισμένη από το αρχικό είδος ώστε τα αναπαραγωγικά της κύτταρα να μη μπορούν να συνδεθούν με κύτταρα άλλων ποικιλιών μέσα στο ίδιο είδος για να παράγουν απογόνους. Ωστόσο, η διαφορά στο μέγεθος μεταξύ των ποικιλιών των ζώων μπορεί μερικές φορές να εμποδίση φυσιολογικά τη ζευγάρωσι και μπορεί, επίσης, να δυσκολέψη τον πλήρη σχηματισμό του απογόνου και τη γέννησί του. Παρ’ όλα αυτά, αυτές οι ποικιλίες γενετικώς ανήκουν στο ίδιο είδος.

Ένα παράδειγμα σχετικά με το τι μπορεί να επιτελέση η επιλεκτική αναπαραγωγή καθώς επίσης και οι περιορισμοί της, βρίσκεται στην εκτροφή βοοειδών. Σε αγέλες όπου επιζητείται μεγάλη παραγωγή γάλακτος, οι αγελάδες που είναι πλούσιες σε παραγωγή γάλακτος ζευγαρώνονται μ’ ένα ταύρο από την ομάδα υψηλής παραγωγής γάλακτος, συχνά ένα ταύρο από το ίδιο κοπάδι. Η παραγωγή σιγά-σιγά αυξάνει από γενεά σε γενεά. Αλλά τελικά παρουσιάζεται κάποια σοβαρή αδυναμία, όπως το ότι η αγελάδα αρχίζει να χάνη τις μοσχίδες της πριν από τη γέννησι. Έχει φθάσει η κατάστασις στο όριο της επιλεκτικής αναπαραγωγής.

Παράγοντες-Φορείς της Κληρονομικότητος

Ποια είναι η βάσις για την παραγωγή μιας τέτοιας μεγάλης ποικιλίας μέσα σε κάθε είδος; Ένας από τους πρώτους ερευνητάς που παρέσχε μια εν μέρει απάντησι ήταν ο Γκρέγκορ Μέντελ, ένας Αυστριακός καλόγηρος που έζησε τον 19ον αιώνα. Η βιολογία ήταν ένα από τα θέματα που τον ενδιέφεραν ιδιαίτερα. Μέσω πειραμάτων, ανεκάλυψε ότι τα φυτά και τα ζώα είχαν κάποιους παράγοντες στη γενετική τους δομή, οι οποίοι διεβίβαζαν ωρισμένα χαρακτηρικά από τον πατέρα στον απόγονο. Μερικά χαρακτηριστικά σχηματίζονται με ένα σχετικώς απλό τρόπο, στον οποίο περιλαμβάνονται μόνο λίγοι γενετικοί παράγοντες. Άλλα απαιτούν την επέμβασι πολλών παραγόντων. Αλλά υπάρχει μια μαθηματική ακρίβεια στην πιθανότητα με την οποία ωρισμένα χαρακτηριστικά εμφανίζονται με μια τακτική, ωρισμένη συχνότητα στον απόγονο.

Περαιτέρω έρευνα άλλων ανδρών και γυναικών ωδήγησε στη γνώσι του γεγονότος ότι κάθε σωματικό κύτταρο ενός ζώου ή ενός φυτού έχει, μεταξύ των χιλιάδων πολύπλοκων μερών του, ένα πυρήνα που διέπει τη δραστηριότητα του κυττάρου. Ο πυρήν κάθε κυττάρου στο σώμα ενός ατόμου περιέχει μικρές οντότητες που ονομάζονται χρωμοσώματα. Τα μισά από αυτά τα χρωμόσωματα προήλθαν από κάθε γονέα. Έτσι, τα βασικά χαρακτηριστικά ή διακριτικά γνωρίσματα ενός ατόμου κληρονομούνται και από τους δύο προγόνους του.

Για να είμεθα πιο συγκεκριμένοι, τα χρωμοσώματα μπορούν να συγκριθούν με λεπτές κλωστές ή «χάνδρες ενός περιδέραιου» που περιέχουν DNA (δεσοξυριβοζονουκλεϊνικόν οξύ), μέσα στο οποίο βρίσκονται τα γένη, τα οποία μπορούμε να παρομοιάσωμε με τις «χάνδρες.» Τα γένη είναι χημικές ουσίες που κατευθύνουν το κύτταρο να αναπτύξη ωρισμένα χαρακτηριστικά. Είναι οι φορείς και οι μεταβιβασταί των κληρονομικών χαρακτηριστικών. Ένα γένος, ή μια ομάδα αυτών που εργάζονται μαζί, μπορεί να ελέγξη το χρώμα του οφθαλμού, ή την υφή του δέρματος, ή την κατασκευή ενός ωρισμένου πεπτικού υγρού και λοιπά.

Ο Μέντελ δεν εγνώριζε όλα αυτά τα πράγματα αλλά μέσω των πειραμάτων του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλα τα κληρονομημένα χαρακτηριστικά οφείλονται σ’ αυτό που ωνόμασε «μονάδα παραγόντων» ή «στοιχεία» (που τώρα καλούνται «γένη») στα κύτταρα όλων των ζώντων πραγμάτων. Διεπίστωσε ότι η κληρονομικότης ακολουθεί έναν εύτακτο κανόνα.

Μαθηματικοί Νόμοι Διέπουν τη Γενετική Διαδικασία

Ο Μέντελ διεπίστωσε ότι μερικά χαρακτηριστικά φαίνεται ότι εξαρτώνται μόνο από ένα παράγοντα, ή γένος, το οποίο μεταβιβάζεται από κάθε γονέα. Παραδείγματος χάριν, σε ένα λουλούδι που ονομάζεται «τέσσερις η ώρα» μια διασταύρωσις ερυθρών και λευκών γονέων έφεραν σε ύπαρξι μια δεύτερη γενεά από ροζ λουλούδια. Έτσι, μέσω γονιμοποιήσεως διασταυρώσεως ή ζευγαρώματος, αυτή η ροζ γενεά μεταξύ της παρήγε μια τρίτη γενεά που αποτελείται 50 τοις εκατό από ροζ, 25 τοις εκατό από ερυθρά και 25 τοις εκατό από λευκά λουλούδια.

Σε φυτά και ζώα, μερικά χαρακτηριστικά είναι «επικρατέστερα.» Δηλαδή, αν ένας γονεύς κατέχη ένα γενετικό παράγοντα, ή γένος, που παράγει ένα δεδομένο χαρακτηριστικό στον απόγονο, επικρατεί ή επισκιάζει τον παράγοντα, ή το γένος που προέρχεται από τον άλλο γονέα. Το υποσκελισμένο ή απωθημένο γένος καλείται «ασθενές.» Στο σωματικό κύτταρο κάθε ανθρώπου υπάρχουν δύο γένη, ή παράγοντες, για το χρώμα των μαλλιών. (Δεν είναι και τόσο απλό αυτό, αλλά η αρχή μπορεί να παρασταθή εδώ μ’ ένα κατανοητό τρόπο.) Το γένος για τα μαύρα μαλλιά είναι επικρατέστερο· το άλλο για τα ξανθά είναι ασθενές. Αν ένας γονεύς δώση ένα γένος για μαύρα μαλλιά και ο άλλος γονεύς για ξανθά μαλλιά, το «μαύρο» γένος θα επικρατήση, σύμφωνα με τη μαθηματική αναλογία που αναφέρεται στο διάγραμμα της σελίδος 20. Αν και τα δύο γένη στο σωματικό κύτταρο ενός ατόμου είναι για μαύρα μαλλιά, το άτομο θα έχη μαύρα μαλλιά. Αν το ένα είναι «μαύρο» γένος και το άλλο είναι «ξανθό,» το άτομο θα έχη μαύρα μαλλιά, μόνο που θα είναι λίγο πιο ανοικτά, ή πιθανώς κόκκινα. Για να είναι ξανθά, το άτομο θα έπρεπε να είχε στα σωματικά του ή της κύτταρα δύο γένη για ξανθά μαλλιά.

Τώρα, μολονότι τα σωματικά κύτταρα περιέχουν δύο γένη για το χρώμα των μαλλιών, στα αναπαραγωγικά κύτταρα κάθε γονέως υπάρχει ένα γένος για το χρώμα των μαλλιών, διότι το αναπαραγωγικό κύτταρο είναι μισό κύτταρο. Κάθε γονεύς, προσφέρει μισό κύτταρο με το γένος του για το χρώμα των μαλλιών, για να δημιουργηθή το σωματικό κύτταρο του βρέφους. Υπάρχουν τέσσερις πιθανές διατάξεις των γενών από τον πατέρα και τη μητέρα: μαύρο-μαύρο, μαύρο-ξανθό, ξανθό-μαύρο και ξανθό-ξανθό. Το χρώμα των μαλλιών του παιδιού διέπεται από το συνδυασμό που μεταβιβάζεται.

Αυτό που είναι ένα άτομο στην εμφάνισι, ή στην εκδήλωσι ωρισμένων χαρακτηριστικών, καλείται «φενοτύπος» του. Αυτό που είναι ως προς τη γενετική δομή ή δομή των γενών στα κύτταρα του καλείται «γενοτύπος» του. Στο διάγραμμα, βλέπει κανείς ότι η πιθανότης παραγωγής παιδιών με μαύρα μαλλιά, αν κάθε γονεύς έχη ένα «μαύρο» και ένα «ξανθό» γένος στα σωματικά του κύτταρα, είναι τρεις σε τέσσερις (σε στατιστική αναλογία). Ο γενοτύπος ενός ξανθού ατόμου ατόμου είναι ξανθό-ξανθό (δύο ξανθά γένη στα σωματικά του κύτταρα). Ο γενοτύπος ενός ατόμου με μαύρα μαλλιά μπορεί να είναι είτε μαύρο-μαύρο ή μαύρο-ξανθό (ή ξανθό-μαύρο), έχοντας είτε δύο «μαύρα» γένη ή ένα «μαύρο» κι’ ένα «ξανθό» γένος. Το άτομο με τα μαύρα μαλλιά δεν θα εγνώριζε με βεβαιότητα ποιος είναι ο γενοτύπος του, εκτός αν ένας από τους δύο γονείς του ήταν ξανθός, ή αν είχε ο ίδιος ένα ξανθό παιδί.

Ο Μέντελ έκανε επίσης πειράματα με μπιζέλια του κήπου στα οποία υπήρχαν γένη στον ένα γονέα φυτό για την παραγωγή κίτρινων μπιζελιών, με λείο στρογγυλό περίβλημα, και στον άλλο γονέα γένη για την παραγωγή πράσινων μπιζελιών με ζαρωμένο περίβλημα. Το κίτρινο χρώμα επικρατεί του πρασίνου και το λείο στρογγυλό σχήμα επικρατεί του ζαρωμένου. Διεπίστωσε ότι οι απόγονοι ήσαν όλοι κίτρινοι και με λείο στρογγυλό περίβλημα. Αλλ’ όταν τα ζευγάρωσε αυτά μεταξύ τους, ο Μέντελ πήρε διάφορα αποτελέσματα. Τα πειράματά του απεκάλυψαν οι διαφορετικοί παράγοντες γένους συνδυάσθηκαν και παρήγαν τέσσερις ποικιλίες.

Στο παρελθόν ωρισμένα άτομα υπέθεταν ότι, μεταξύ των ανθρώπων, η κληρονομικότης ευρίσκετο στο αίμα. Υπετίθετο ότι μέσω μιας διαδικασίας «αναμίξεως» το παιδί διεσταυρώνετο μεταξύ των δύο γονέων ως προς την εμφάνισι και τα άλλα χαρακτηριστικά. Με άλλα λόγια, το αίμα του ενός γονέα «αραιώνετο,» σαν να λέγαμε, από το αίμα του άλλου γονέως. Το παιδί, λοιπόν, θα έπρεπε να έχη εμφάνισι που «κατά το ένα ήμισυ» να μοιάζη του πατέρα και «κατά το άλλο ήμισυ» της μητέρας. Αλλ’ αυτό δεν αληθεύει. Η κληρονομικότης βρίσκεται στα αναπαραγωγικά κύτταρα και όχι στο αίμα, κι έτσι, σε μια ομάδα απογόνων, δεν υπάρχουν μόνο «ενδιάμεσοι» τύποι, αλλ’ επίσης τύποι που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά μ’ έναν από τους αρχικούς τύπους. Επίσης, μερικοί τύποι θα μοιάζουν στους παππούδες ή προπαππούδες περισσότερο σε ωρισμένα σημεία απ’ ό,τι μοιάζουν στους γονείς των. Ένα παιδί, παραδείγματος χάριν, μπορεί να επιδείξη ένα χαρακτηριστικό ή ένα ταλέντο που είχε ο παππούς του, αλλά που δεν διεβιβάσθη στον πατέρα ή στη μητέρα του καθόλου.

Γιατί Υπάρχει Αυτή η Ποικιλία

Τώρα, όλη αυτή η κληρονομικότης με τις ποικιλίες της μεταβιβάζεται από το DNA στα αναπαραγωγικά κύτταρα. Ένα γένος είναι ένα μικρό τμήμα του DNA—πολύ περίπλοκο αυτό καθ’ εαυτό. Κάθε γένος αποτελείται από μια σειρά χημικών ουσιών, οι οποίες είναι διατεταγμένες με μια ωρισμένη διαδοχή, και σχηματίζουν ένα «κώδικα» ή «μήνυμα» που κατευθύνει τον σχηματισμό ενός συγκεκριμένου χαρακτηριστικού, όπως οι λέξεις τακτοποιούνται σε διάφορες προτάσεις για να σχηματισθούν φράσεις. Υπάρχουν χιλιάδες γένη—κανείς δεν γνωρίζει πόσες χιλιάδες—στο ανθρώπινο κύτταρο. Αλλ’ ας υποθέσωμε, για να είμεθα συντηρητικοί, ότι υπάρχουν μόνο 1.000 γένη (πολύ λιγώτερα από τον πραγματικό αριθμό) και ότι κάθε γένος έχει μόνο δύο μεταβλητούς (που παράγουν διαφορετικά χρώματα στα μάτια, και λοιπά). Τότε ο αριθμός των διαφορετικών γενετικών συνδυασμών που είναι δυνατοί στους ανθρώπους θα ήταν 2¹⁰⁰⁰. Αυτός ο αριθμός—δύο εις την χιλιοστήν—είναι πέρα της δυνάμεως κατανοήσεως του ανθρώπου. Είναι πολύ μεγαλύτερος από τον καθ’ υπόθεσιν αριθμό των ηλεκτρονίων και πρωτονίων στο γνωστό σύμπαν.

Κάτι που συμβάλλει στη σχεδόν απεριόριστη ποικιλία είναι η ακόλουθη διαδικασία: Κάθε ένα από τα ζώντα κύτταρα στο ανθρώπινο σώμα περιέχει 46 χρωμοσώματα. Τα αναπαραγωγικά κύτταρα ή κύτταρα του φύλου σχηματίζονται από ωρισμένα κύτταρα των 46 χρωμοσωμάτων που διαχωρίζονται για να σχηματίζουν μισά κύτταρα (που λέγονται «απλοειδή» κύτταρα), από τα οποία κάθε ένα περιέχει 23 χρωμοσώματα. Στη διάρκεια της διαδικασίας διατμήσεως ή διαχωρισμού, τα 23 χρωμοσώματα που λαμβάνονται από τον πατέρα του ατόμου και τα 23 που λαμβάνονται από τη μητέρα του ατόμου, ζευγαρώνουν. Κάθε ένα από τα 23 χρωμοσώματα από τον ένα γονέα, που φέρουν τα γένη που κατευθύνουν την ανάπτυξι των πολλών συγκεκριμένων χαρακτηριστικών στον απόγονο, βρίσκεται μαζί με το αντίστοιχο χρωμόσωμα από τον άλλο γονέα. Κατόπιν, όταν το κύτταρο χωρισθή, ένα χρωμόσωμα εισέρχεται στο νεωστί σχηματισθέν αναπαραγωγικό κύτταρο (στην πραγματικότητα, μισό κύτταρο) και ο σύντροφός του εισέρχεται στο άλλο μισό κύτταρο. Αλλά στη διαδικασία, δεν χωρίζονται απλώς, αλλά συχνά διασταυρώνονται και αλλάζουν μέρη. Έτσι, ο πιθανός αριθμός των διαφορετικών συνδυασμών είναι στην ουσία απεριόριστος. Αυτές οι διαδικασίες έχουν ως αποτέλεσμα να μπορή ένα άτομο να έχη ένα «σωσία»—ένα άτομο που του μοιάζει πάρα πολύ στην εμφάνισι—μολονότι κύριες διαφορές μπορεί να υπάρχουν από πολλές απόψεις. Μόνο στην περίπτωσι ταυτοσήμων διδύμων μπορεί να βρεθή η ίδια γενετική δομή.

Όλο το Ανθρώπινο Γένος μια Οικογένεια

Έχοντας κατανοήσει τη γενετική αρχή και γνωρίζοντας πόσα εκατομμύρια ποικιλιών υπάρχουν, μπορούμε να διακρίνωμε γιατί υπάρχουν αυτές οι ποικιλίες και ότι όλες, παρ’ όλα αυτά. σχηματίζουν μια ανθρώπινη φυλή, μια οικογένεια. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές από μερικές απόψεις, πολύ μικρές διαφορές από περισσότερες απόψεις. Αλλά υπάρχει μια ομοιότης στην ανθρώπινη φύσι παντού, και όλοι μπορούν να νυμφευθούν μεταξύ τους και να κάνουν παιδιά. Ανήκουν όλοι σε ένα είδος.

Πολλές από τις πιο χαρακτηριστικές διαφορές και τους συνδυασμούς των διακριτικών χαρακτηριστικών οφείλονται στην απομόνωσι των ομάδων επί μακρές χρονικές περιόδους. Αυτό συνέβη λόγω των φραγμών ή φυλετικών διαχωρισμών ωρισμένων ομάδων λόγω γεωγραφικής απομονώσεως ή των τεχνητών φραγμών που δημιουργούνται από θρησκευτικές, κοινωνικές, εθνικές ή γλωσσικές διαφορές. Αυτή η απομόνωσις ζευγάρωσε ωρισμένα χαρακτηριστικά ή διακριτικά γνωρίσματα με άλλα—παραδείγματος χάριν, το μαύρο δέρμα και τα μαύρα μαλλιά με τα βαρειά χαρακτηριστικά του προσώπου πολλών μαύρων ατόμων, και το «κίτρινο» δέρμα με τα αμυγδαλωτά μάτια των Ανατολικών. Αλλ’ αυτά τα χαρακτηριστικά δεν πηγαίνουν κατ’ ανάγκην μαζί. Παραδείγματος χάριν, πολλοί μαύροι έχουν μικρά, λεπτά χαρακτηριστικά προσώπου. Μερικές φορές, βλέπει κανείς τα ανωτέρω χαρακτηριστικά σε άλλα άτομα, αλλά όχι τόσο συχνά ζευγαρωμένα όπως συμβαίνει μεταξύ εκείνων που επί πολλές γενεές διετήρησαν τον γάμο τους μέσα σε ωρισμένα όρια, νυμφευόμενα άτομα της περιοχής τους, της φυλής τους και λοιπά.

Αν κατανοήσωμε τη διαδικασία της κληρονομικότητος, μπορούμε να διακρίνωμε γιατί όλοι είμεθα ατελείς—γιατί όλοι μας αμαρτάνομε και πεθαίνομε. Πώς συμβαίνει αυτό; Ο Αδάμ, πατέρας όλου του ανθρωπίνου γένους, απεμακρύνθη από τον Θεό, αμαρτάνοντας και βλάπτοντας τον εαυτό του. Σύμφωνα με τη Βιβλική ορολογία, ο Αδάμ «αμάρτησε,» έχασε τον στόχο ή την αρχή της τελειότητος την οποίαν αρχικά είχε. (Ρωμ. 3:23) Επειδή είχε χάσει την τελειότητα, δεν μπορούσε να τη διαβιβάση στα τέκνα του. Η κληρονομιά που διεβίβασε δεν ήταν πλήρης, αλλά ήταν ασθενής, βεβλαμμένη, μια κληρονομιά, όχι ζωής, αλλά θανάτου. Το αποτέλεσμα είναι ότι «δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον.» (Ρωμ. 5:12) Το να γνωρίζωμε ότι όλοι καταγόμεθα από ένα πατέρα, ότι έχομε κληρονομήσει την ατέλεια χωρίς δικό μας λάθος, πρέπει να κάνη τους ανθρώπους πιο προσεκτικούς και ευγενικούς προς τους άλλους. Ωστόσο δεν επικρατεί γενικά αυτή η στάσις.

Ένα πιο σπουδαίο γεγονός που σχετίζεται μ’ αυτή τη γνώσι είναι ότι, επειδή όλοι κληρονομήσαμε αμαρτία και θάνατο από ένα κοινό πατέρα, μπορούμε να ελευθερωθούμε από την υποκατάστατη θυσία ενός ανθρώπου. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Θεός ήταν ο Πατέρας του, με τον οποίον είχε ζήσει στον ουρανό προτού έλθη στη γη. Έγινε άνθρωπος με το να γεννηθή από μια γυναίκα θαυματουργικά.—Γαλ. 4:4.

Σχετικά μ’ αυτό, ο απόστολος Παύλος γράφει τα εξής: «Όστις [ο Ιησούς Χριστός] εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν (δεν διενοήθη αρπαγήν, δηλαδή, να γίνη ίσος με τον Θεόν, ΜΝΚ), αλλ’ εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους, και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού.»—Φιλιππ. 2:5-8.

Ο Ιησούς, με το να υποβληθή σ’ αυτά τα πράγματα, μπορούσε να δώση την τελεία ανθρώπινη ζωή του ως εξιλεωτική θυσία για το ανθρώπινο γένος. Μ’ αυτό τον τρόπο, ο Θεός, ο οποίος αγαπά τη δημιουργία του και την έπλασε με τόσο περίπλοκο και περίτεχνο τρόπο, έλαβε πρόνοια να σώση το ανθρώπινο γένος. Ο απόστολος εδήλωσε επίσης: «Ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.» (Ρωμ. 5:8) Ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος ποτέ δεν είχε αμαρτήσει και δεν έχασε την τελειότητά του όπως ο Αδάμ, έχει εξουσιοδοτηθή από τον Πατέρα του να μεταβιβάση αυτή την τέλεια κληρονομιά ζωής σε όλους εκείνους που προσέρχονται σ’ αυτόν με πίστι και υπακοή. Είπε τα εξής: «Διότι καθώς ο Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκε και εις τον Υιόν να έχη ζωήν εν εαυτώ· και εξουσίαν έδωκεν εις αυτόν να κάμνη και κρίσιν, διότι είναι Υιός ανθρώπου.»—Ιωάν. 5:26, 27.

Ο Ιησούς Χριστός, εξουσιοδοτημένος μ’ αυτή τη δύναμι, μπορεί να αναγεννήση όλους εκείνους που δείχνουν αληθινή πίστι σ’ αυτή τη διευθέτησι. Εκατομμύρια που θα ζήσουν επάνω σ’ αυτή τη γη κάτω από τη Βασιλική του διακυβέρνησι θα αναγεννηθούν, περιλαμβανομένων κι εκείνων που θα αναστηθούν τότε από τους τάφους. Γι’ αυτό εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχωνται στον Πατέρα: «Ελθέτω η βασιλεία σου. Γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης.» (Ματθ. 6:10) Έτσι, ο θάνατος που κληρονομήσαμε από τον αμαρτωλό Αδάμ, θα εξαλειφθή.—Αποκάλ. 21:4.

[Διάγραμμα στη σελίδα 19]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟΝ

ΠΥΡΗΝΟΠΛΑΣΜΑ

ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΓΚΟΛΤΖ Ι

ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑ

ΠΥΡΗΝΙΚΟΣ ΥΜΗΝ

ΠΥΡΗΝ

ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ

ΕΝΔΟΠΛΑΣΤΙΚΟΝ ΠΛΕΓΜΑ

ΚΥΤΤΟΠΛΑΣΜΑ

ΡΙΒΟΣΩΜΑΤΑ

Το κύτταρο—μονάς ζωής. Τρισεκατομμύρια κυττάρων απαρτίζουν τα σώματα μας. Διαφέρουν στο μέγεθος, στο σχήμα και στις λειτουργίες, αλλά όλα έχουν τα ίδια 46 χρωμοσώματα. (Περισσότερες απ’ αυτές τις κατασκευές έχουν μεγεθυνθή για ευκολώτερη αναγνώρισι.)

[Διάγραμμα στη σελίδα 20]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

1η Γενεά

2α

3η

4η

1η Γενεά:

Πατέρας και Μητέρα ξανθοί, έχουν γένη για ξανθό μόνο

2α Γενεά:

Όλα τα παιδιά είναι ξανθά, κάθε παιδί λαμβάνει ένα ξανθό γένος από κάθε γονέα. Ένα της 2ας γενεάς παντρεύεται ένα άτομο με γένη για μαύρα μαλλιά μόνο

3η Γενεά:

Όλα έχουν μαύρα μαλλιά· το μαύρο επικρατεί, αλλά όλα έχουν το ασθενές γένος για ξανθά. Ένα από την 3η γενεά παντρεύεται ένα άτομο με γένη για μαύρα και ξανθά

4η Γενεά:

Το μαύρο επικρατεί, αλλά ο ασθενής παράγων επιβάλλεται όταν δύο ξανθά γένη συνενωθούν

[Διάγραμμα στη σελίδα 21]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΚΟΚΚΙΝΟ

ΛΕΥΚΟ

ΡΟΖ

ΚΟΚΚΙΝΟ 25%

ΡΟΖ 50%

ΛΕΥΚΟ 25%

Μαθηματικοί νόμοι διέπουν το λουλούδι ‘τέσσερις η ώρα.’ Όταν φυτευθούν σπόροι ροζ άνθους, τα λουλούδια που θα βγουν θα έχουν οπωσδήποτε την αναλογία ενός κόκκινου, δυο ροζ και ενός λευκού

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Το να γνωρίζωμε ότι όλοι καταγόμεθα από ένα πατέρα, πρέπει να μας κάνη πιο προσεκτικούς προς τους άλλους