Πειστικές Αποδείξεις από Υγιά Λογίκευσι

ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΘΟΥΜΕ για κάτι, πρέπει να έχωμε αποδείξεις ή ισχυρή βεβαίωσι. «Είναι δε πίστις ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις [έλεγχος] πραγμάτων μη βλεπομένων,» έγραψε ένας θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφεύς.—Εβρ. 11:1.

Στην αρχαία Ελληνική, η λέξις «έλεγχος» σημαίνει «απόδειξις, εκείνο μέσω του οποίου αποδεικνύεται ή ελέγχεται κάτι.» Η λέξις εχρησιμοποιείτο από τους σύγχρονους μη Βιβλικούς συγγραφείς όταν ανεφέροντο στις αποδείξεις σε δικαστικές υποθέσεις. Ασφαλώς, αυτό θα περιελάμβανε περισσότερα από αισθήματα· θα απαιτούσε την παρουσίασι γεγονότων. Ποιος θα πήγαινε στο δικαστήριο για να πη «Νομίζω» ότι ο κατηγορούμενος έκανε αυτό ή εκείνο; Αντιθέτως, θα έπρεπε να παρουσιάση απόδειξι, πειστική μαρτυρία.

Έτσι, πρέπει να έχωμε γεγονότα. Τι απόδειξι ή μαρτυρία έχομε ότι ο Θεός πρέπει να υπάρχει;

Ισχυρή Επιστημονική Λογική

Ένα επιστημονικό και λογικό αξίωμα είναι ότι «Εκ του μηδενός προέρχεται μηδέν.» Μαθηματικώς, 1.000 φορές το μηδέν είναι πάλι μηδέν! Ακόμη κι ένα παιδί το κατανοεί αυτό. Αν πάρη το γουρουνάκι-κουμπαρά του και τον κρύψη χωρίς να βάλη μέσα καθόλου χρήματα και αν δεν τον αγγίξη κανείς επί μέρες, ακόμη και επί μήνες, όταν τον άνοιξη τι θα βρη; Καθόλου χρήματα. Η ύλη δεν εμφανίζεται αυτομάτως, ούτε έρχεται ξαφνικά σε ύπαρξι.

Ωστόσο, έχομε αφθονία υλικών αντικειμένων στους έναστρους ουρανούς. Από πού προήλθαν όλα αυτά; Λογικά δεν θα μπορούσαν να προέλθουν από το τίποτε. Έτσι, πρέπει να υπήρχε πάντοτε κάτι από το οποίο θα μπορούσαν να έλθουν σε ύπαρξι όλα αυτά τα πράγματα. Αυτό το «κάτι» πρέπει να είναι αιώνιο.

Πρόσφατα, το 1977, ο κοσμολόγος, Τζαίηγιαντ Νάρλικαρ, είπε ότι το πιο θεμελιώδες ερώτημα της κοσμολογίας (της μελέτης της αρχής και εξελίξεως του σύμπαντος) είναι: «Από πού προήλθε πρώτα-πρώτα η ύλη που βλέπομε γύρω μας;» Επίσης, παρομοιάζοντας το σύμπαν στην αρχή του με ένα πολύ συμπαγές «κοσμικό αυγό,» που υποτίθεται ότι εξερράγη, ο βιοχημικός Ισαάκ Ασήμωφ λέγει: «Οι αστρονόμοι δεσμεύονται με το ερώτημα: Τι συνέβη πριν από το κοσμικό αυγό; Από πού προήλθε;»

Προσπαθώντας να αποδείξη την προέλευσι των άστρων από πυκνά νέφη σκόνης, ο αστρονόμος Φρεντ Χόυλ έφθασε σ’ ένα άλλο αδιέξοδο. Είπε: «Και τα δυο αυτά στοιχεία [που αποτελούν τη σκόνη] παράγονται στα άστρα . . . Αλλά πώς συνέβη αυτό, εφ’ όσον δεν μπορούμε να έχωμε άστρα παρά μόνον όταν έχωμε σκόνη; Τι, έγινε πρώτα, η κόττα ή το αυγό;»

Η μεγάλη πλειονότης των επιστημόνων συμφωνούν σήμερα με τον Τσέχο αστροφυσικό Ιωσήφ Κλέτσεκ, ο οποίος έγραψε στο βιβλίο Το Σύμπαν τα εξής: «Τα περισσότερα και πιθανώς όλα τα στοιχειακά μόρια μπορούν να δημιουργηθούν με την υλοποίησι της ενεργείας.» Κατόπιν αναφέρεται στον περίφημο τύπο του Αϊνστάιν, Ε=mc² (η ενέργεια ισούται με τη μάζα επί το τετράγωνο της ταχύτητος του φωτός), ο οποίος δείχνει ότι η ύλη μπορεί να παραχθή από μια τεράστια πηγή ενεργείας. Επιστημονικώς, λοιπόν, είναι πιθανόν η ύλη να δημιουργήται από μια πηγή «υψηλής ενεργείας.» «Αλλά,» θρηνολόγησε ένας εξέχων φυσικός, «δεν γνωρίζομε από πού προήλθε η ενέργεια.»

Έτσι, τι λογικό συμπέρασμα μπορούμε να βγάλωμε; Απλώς αυτό: Ότι αυτό το αιώνιο «κάτι,» από το οποίο προήλθε αυτό το υλικό σύμπαν, πρέπει να είναι μια πηγή «υψηλής ενεργείας.» Αυτό το συμπέρασμα υποστηρίζεται από τον δοκιμασμένο Νόμο της Διατηρήσεως της Μάζας-Ενεργείας, ο οποίος λέγει ότι η ενέργεια-μάζα δεν μπορεί ούτε να δημιουργηθή ούτε να καταστραφή, αλλά απλώς μεταβάλλει συνεχώς μορφή. Συνεπώς, η επιστήμη αναγνωρίζει ότι το υλικό σύμπαν θα μπορούσε να προέλθη από μια αιώνια πηγή ενεργείας.

Πρώτη Αιτία—Ζωντανή ή Νεκρή;

Τώρα, παρακαλώ, εξετάστε αυτά τα βασικά ερωτήματα: Ήταν αυτή η αρχική πηγή ενεργείας μια ζώσα και νοήμων προσωπικότης; Ή ήταν κάτι άψυχο, χωρίς ζωή; Μήπως το σύμπαν προήλθε απλώς από καθαρά μηχανικές, φυσικές κινήσεις, χωρίς ενσυνείδητη, νοήμονα κατεύθυνσι;

Εξετάζοντας προσεκτικά το σύμπαν, οι επιστήμονες βλέπουν αποδείξεις μηχανικής ακρίβειας. Τα ουράνια σώματα ακολουθούν νόμους με τόση ακρίβεια, ώστε οι επιστήμονες μπορούν να προβλέψουν χρόνια εκ των προτέρων τα διάφορα ουράνια συμβάντα. Επίσης, μερικά από τα πιο ακριβή μας όργανα μετρήσεως του χρόνου ρυθμίζονται σύμφωνα με τα άστρα.

Παρατηρούν, επίσης, πολύ ωργανωμένα σύνολα ύλης. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα για τα πολύπλοκα συστήματα που αποτελούν τους ζωντανούς οργανισμούς. Ακόμη και τα «δομικά υλικά» της ζωής, τα μόρια της πρωτεΐνης, παρουσιάζουν εκπληκτικά πολύπλοκες διατάξεις ατόμων.

Πώς προήλθε όλη αυτή η ακρίβεια και η πολυπλοκότης; Είναι το αποτέλεσμα «τυφλής τύχης» που λειτουργούσε επί δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων ετών;

Μερικοί εξέχοντες επιστήμονες ισχυρίσθηκαν ότι αν επέτρεπαν σε μερικούς πιθήκους να κτυπούν αδιάκοπα, αρκετό καιρό, τα πλήκτρα γραφομηχανών, με τον καιρό—ίσως σε δισεκατομμύρια χρόνια—θα παρήγαν, απλώς κατά τύχη, ένα βιβλίο, όπως το Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι. Έτσι, επιχειρηματολογούν οι επιστήμονες, αν εδίδετο αρκετός χρόνος, αυτός ο πολύπλοκος κόσμος θα παρήγετο βαθμηδόν από απλή τύχη.

Αλλά, όπως παρετήρησε ένας άλλος ερευνητής, «Θα χρειαζόσαστε κάποιον να πιστοποιήση πότε θα είχαν κάνει [οι πίθηκοι] τη δουλειά τους . . . και το πόσο χρόνο θα χρειάζοντο οι πίθηκοι, θα εξαρτάτο ακριβώς από το πώς έγινε η επιλογή.» Πράγματι, θα πρέπει, να υπάρχη εκεί ένα νοήμον άτομο που να ξέρη τι λέγει το βιβλίο, για να επιλέξη αυτό που παρήγαγαν οι πίθηκοι και να το τακτοποιήση σε έργο. Χωρίς τον «επιλογέα,» οι πίθηκοι δεν θα παρήγαν ποτέ πραγματικά ένα βιβλίο. Στην καλύτερη περίπτωσι, οι προσπάθειές τους θα κατέληγαν σ’ ένα αλφαβητικό ανακάτωμα ή απλές γραμμές από ασύνετες ή επί μέρους λέξεις.

«Η Τυφλή Τύχη,» λέγει το βιβλίο Το Αίνιγμα της Ζωής, «είναι δημιουργική. . . . Ωστόσο, είναι πολύ περιορισμένη. Μπορεί να παράγη εξαιρετικά εύκολα στα κατώτερα στάδια οργανώσεως . . . αλλά πολύ σύντομα γίνεται ανίκανη καθώς αυξάνει η ποσότης της οργανώσεως. Και η παροχή πολλού χρόνου, ή η χρήσις μαζικών πηγών ύλης, δεν βοηθεί, όπως βλέπομε, και πολύ.»

Ακόμη και τα παιδάκια γνωρίζουν ότι δεν μπορείτε να φτιάξετε ένα «σπίτι» με τα «οικοδομικά υλικά» ενός παιγνιδιού, πετώντας απλώς τα κομμάτια του παιγνιδιού στον αέρα, με την ελπίδα ότι το «σπίτι» μπορεί να σχηματισθή από τύχη. Βέβαια, ίσως κάποια φορά, δυο ή τρία κομμάτια να σταθούν το ένα πάνω στο άλλο. Αλλά ποια πιθανότης υπάρχει να φτιαχθή ένα ωργανωμένο «σπίτι»; Στην πραγματικότητα, αν δεν διαφυλάξη το παιδί τα λίγα κομμάτια που συσσωρεύθηκαν κατά τύχη, θα μπορούσαν κι αυτά να ξαναπέσουν την επόμενη φορά. Για να δημιουργηθή ένα ωργανωμένο, πολύπλοκο «σπίτι,» είναι ανάγκη να χειρισθή κάποιος τα κομμάτια.

Έτσι, λοιπόν, οι επιστήμονες με τις παρατηρήσεις τους αναγκάσθηκαν ν’ αποκλείσουν την «Τυφλή Τύχη,» ως τον παράγοντα που ευθύνεται για τον υψηλό βαθμό οργανώσεως που είναι καταφανής στη γη και στο σύμπαν.

Το 1859, ο Κάρολος Δαρβίνος εξέφρασε τη γνώμη ότι «η φυσική επιλογή» ήταν ο κατευθύνων «επιλογεύς» που θα μπορούσε να οργανώση τα αποτελέσματα που παρήγαγε η τυφλή τύχη και να φέρη τάξι από το χάος. Η φυσική επιλογή θεωρείται ότι είναι η διαδικασία δια της οποίας επιζούν μόνον «ορθά» (ευνοϊκά) σχέδια ή οργανισμοί (φυτά και ζώα), ιδιαίτερα κατάλληλα για το περιβάλλον τους και, συνεπώς, μεταβιβάζουν το «ορθό» σχέδιο στους απογόνους τους, που τελικά «εξελίσσονται» σε πιο πολύπλοκες μορφές ζωής.

Ωστόσο, ο εξελικτής Σ. Φ. Α. Πάντιν, πρώην καθηγητής ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο Καίμπριτζ της Αγγλίας, αφού περιέγραψε τις πολλές μοναδικές συνθήκες που επιτρέπουν την ύπαρξι ζωής στη γη, παραδέχθηκε ότι «η λειτουργία της φυσικής επιλογής δεν εξηγεί όλα τα ειδικά χαρακτηριστικά του φυσικού κόσμου.»

Ποια είναι αυτά τα «ειδικά χαρακτηριστικά;» Ο ζωολόγος Γ. Χ. Θορπ χαρακτήρισε ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό ως «ένα από τα πιο εκπληκτικά και ενοχλητικά τραντάγματα που υπέστη η θεωρία της εξελίξεως τα πρόσφατα χρόνια.» Αυτό το χαρακτηριστικό είναι η απίστευτη πολυπλοκότης του γονιδίου—της μικροσκοπικής μονάδος του ζώντος κυττάρου που καθορίζει τι θα γίνη αυτό το συγκεκριμένο φυτό ή ζώο. Πράγματι, τα γονίδια είναι πολύπλοκα! Σαν μικροσκοπικοί υπολογιστές, αποθηκεύουν πληροφορίες και τροφοδοτούν το κύτταρο με οδηγίες. Αν όλες αυτές οι πληροφορίες κατεγράφοντο με κανονικά τυπογραφικά στοιχεία, θα γέμιζαν μια εγκυκλοπαιδεία 1.000 τόμων!

Ποια πιθανότης υπήρχε να προέλθη ένα πολύπλοκο γονίδιο, μέσω φυσικής επιλογής από «τυχαίες μεταλλαγές» μέσα σε δισεκατομμύρια χρόνια; «Η πιθανότης λοιπόν είναι, αφάνταστα μικρή (10^-415) να παραχθή ένα κατάλληλο μόριο DNA σ’ αυτό το χρονικό διάστημα,» έγραψε ο βιολόγος Φρανκ Μπ. Σάλσμπερυ στο επιστημονικό περιοδικό Φύσις. «Αφάνταστα μικρή»! Μια πιθανότης στο 1 ακολουθούμενο από 415 μηδενικά!

Μολονότι ο Σάλσμπερυ πιστεύει στην εξέλιξι μέσω φυσικής επιλογής, ωστόσο, το απίθανον του να συμβή ένα τέτοιο πράγμα τον έκανε να συμπεράνη: «Ειδική δημιουργία ή κατευθυνόμενη εξέλιξις θα έλυνε το πρόβλημα της πολυπλοκότητας του γονιδίου.»

Κάποια νοήμων δύναμις πρέπει να «κατηύθυνε» την κατασκευή ενός τέτοιου πολύπλοκου μορίου. Δεν θα μπορούσε να εξελιχθή, μόνο με απλή τύχη ή ακόμη και με «φυσική επιλογή.» Η χωρίς ζωή ύλη, όπως τα άτομα και τα μόρια, δεν διατάσσει τον εαυτό της.

«Γνωρίζομε, επίσης ότι το πιο βασικό χαρακτηριστικό της ζωής είναι ότι μπορεί να αντιστρέψη την εντροπία [την τάσι των υψηλά ωργανωμένων συστημάτων να γίνωνται λιγώτερο ωργανωμένα], δηλαδή, μπορεί να αποκαταστήση την τάξι σε αντίθεσι με την τάσι της χωρίς ζωή ύλης να ελαττώνη την τάξι (ή να αυξάνη την εντροπία π.χ. οι πέτρες τείνουν να κυλούν κατηφορικά, όχι ανηφορικά),» αναφέρει το βιβλίο Το Αυτοπαθές Σύμπαν.

Τι μας λένε όλα αυτά; Ότι μια αρχική Πηγή Ενεργείας πρέπει να ήταν ζωντανή για να προμηθεύη κατεύθυνσι καθώς χρησιμοποιούσε την ενέργεια που είχε στη διάθεσί της για να δημιουργήση τον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει.

Με την υγιά επιστημονική λογική οδηγούμεθα στο ίδιο συμπέρασμα που είχε προβλέψει 2.700 και πλέον χρόνια προηγουμένως η Βίβλος με την ακόλουθη επιστημονικώς ακριβή δήλωσι: «Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας και ιδέτε, τις εποίησε ταύτα; Ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν . . . εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως αυτού, διότι είναι ισχυρός εις εξουσίαν· δεν λείπει ουδέν.»—Ησ. 40:26.

[Διάγραμμα στη σελίδα 5]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ

ΓΟΝΙΔΙΟ

Το γονίδιο—η μικροσκοπική μονάδα μέσα στο ζωντανό κύτταρο-—καθορίζει τι θα είναι αυτό το συγκεκριμένο φυτό ή ζώο. Τα γονίδια είναι σαν μικροσκοπικοί υπολογιστές· αποθηκεύουν πληροφορίες και τροφοδοτούν με οδηγίες το κύτταρο.

ΚΥΤΤΑΡΟ