Αύξησις του Εγκλήματος και της Βίας

ΦΑΝΤΑΣΘΗΤΕ τον εαυτό σας στη θέσι ενός ανθρώπου στην Ιταλία καθώς επέστρεφε στο σπίτι του από την εργασία του. Χωρίς να προσέξη, άφησε τα κλειδιά του στο αυτοκίνητο όταν βγήκε βιαστικά για ν’ αγοράση κάτι από ένα γειτονικό κατάστημα. Έλλειψε μόνο λίγα λεπτά, αλλά όταν επέστρεψε—το μαντέψατε, δεν υπήρχε αυτοκίνητο!

Ύστερα από μια ανήσυχη νύχτα, τι ευχάριστη έκπληξις ήταν όταν, το άλλο πρωί, βρήκε το αυτοκίνητό του παρκαρισμένο στο συνηθισμένο μέρος μπροστά στην πολυκατοικία που έμενε. Ένα σημείωμα που βρισκόταν κάτω από τους υαλοκαθαριστήρες εξηγούσε: «Με συγχωρείτε για την ενόχλησι που σας προξένησα. Ήταν μεγάλη ανάγκη. Δεχθήτε τις ευχαριστίες μου και σας εύχομαι να περάσετε μια ευχάριστη βραδιά με δικά μου έξοδα.» Μαζί με το σημείωμα, υπήρχαν και δύο εισιτήρια για το θέατρο, τη βραδυνή παράστασι—οι καλύτερες θέσεις του θεάτρου. Η πίστις του για τον άνθρωπο είχε αποκατασταθή.

Στο τέλος μιας πολύ ευχάριστης βραδιάς στο θέατρο, επέστρεψε στο σπίτι του με τη σύζυγό του, έψαξε προς στιγμή για να βρη το κλειδί του, άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα σ’ ένα άδειο διαμέρισμα! Δεν υπήρχε τίποτε μέσα! Η εμπιστοσύνη του για τον άνθρωπο, που μόλις πριν από λίγο είχε αποκατασταθή, δεν κράτησε για πολύ.

Αυτή η αληθινή ιστορία μολονότι μοναδική, είναι απλώς μια από τις πολλές που θα μπορούσαν να λεχθούν για να φανή η αναίδεια με την οποία διαπράττονται συχνά τα εγκλήματα. Βέβαια, αυτό το έγκλημα ήταν σχετικά μικρό σε σύγκρισι με άλλα εγκλήματα, που χαρακτηρίζονται τόσο πολύ από κτηνωδίες και σαδισμό, ώστε μπορεί να κουνήσατε το κεφάλι σας με απόλυτη δυσπιστία. Δεν είναι καθόλου περίεργο το ότι πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στον άνθρωπο και ζουν με φόβο.

Όλοι μας είμαστε θύματα του εγκλήματος. Το ωργανωμένο έγκλημα πλήττει τις τσέπες όλων των ανθρώπων. Οι επίσημοι του Σικάγου υπολογίζουν ότι, εξ αιτίας του ωμού εκβιασμού που ασκεί η Μαφία ή εξ αιτίας των επιπλέον ασφαλίστρων κατά της κλοπής και των προσθέτων δυνάμεων ασφαλείας που είναι αναγκαίες για την καταπολέμησι αυτών των ενεργειών, ο μέσος πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών πληρώνει δυο σεντς επιπλέον για κάθε δολλάριο που δαπανά.

Η ανεντιμότητα των υπαλλήλων και οι κλοπές στα καταστήματα αναγκάζουν τις επιχειρήσεις ν’ αυξάνουν τις τιμές για να ισορροπήσουν τις απώλειες. Κι εσείς πληρώνετε για την ανεντιμότητα των άλλων. Η ανεντιμότητα των υπαλλήλων στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, παραδείγματος χάρι, στοιχίζει στους φορολογούμενους ένα δισεκατομμύριο μάρκα (πάνω από 500.000.000 δολλάρια, Η.Π.) κάθε χρόνο. Το έγκλημα είναι πράγματι ακριβό, αν όχι για τον εγκληματία, τουλάχιστον για το θύμα, διότι το θύμα πάντοτε πρέπει να πληρώνη.

Νέες Ανησυχητικές Τάσεις

Το έγκλημα υπάρχει από πολύν καιρό. Αλλά πρόσφατα έχει πάρει νέες διαστάσεις. Το σταθερά ανερχόμενο κύμα εγκλήματος και βίας, που δεν περιορίζεται σε κάποια χώρα ή τοποθεσία, έχει αναγκάσει τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, και γενικά όλο τον κόσμο, να δουν πιο σοβαρά το έγκλημα και να εξετάσουν τι μπορούν να κάνουν για να το καταπολεμήσουν αποτελεσματικά.

Διαπράττονται όλο και περισσότερα «παράλογα εγκλήματα,» εγκλήματα χωρίς κανένα πραγματικό ελατήριο. Μπορεί να περιλαμβάνουν απλώς μουτζουρώματα σε δημόσιες ιδιοκτησίες ή σχίσιμο σελίδων των τηλεφωνικών καταλόγων στους τηλεφωνικούς θαλάμους.

Αλλά πάρα πολύ συχνά παίρνουν μια πιο σοβαρή μορφή, μια μορφή που χαρακτηρίζεται από αδικαιολόγητη σκληρότητα. Παραδείγματος χάρι, δύο 17-χρονα αγόρια επιτέθηκαν πρόσφατα σ’ έναν άνδρα ηλικίας 33 ετών στα περίχωρα μιας Γερμανικής πόλεως και τον μαχαίρωναν συνεχώς με τη σειρά· αργότερα, η αστυνομία ανέφερε ότι βρήκε πάνω από 80 μαχαιριές! Όταν τους ρώτησαν, «Γιατί;» οι δυο νεαροί απάντησαν: «Απλώς είχαμε την ώθησι να κάνωμε κάτι.» Σε μια άλλη περίπτωσι, μια ομάδα από λίγο μεγαλύτερους νεαρούς επιτέθηκαν σ’ ένα συμβολαιογράφο στο Χερβούργο της Γαλλίας, και τον χτύπησαν τόσο ανελέητα που έχασε τις αισθήσεις του και πέθανε ύστερα από τρεις μέρες. Ποιο ήταν το ελατήριό τους; «Απλώς για να κάνουν κέφι.»

Μια άλλη ανησυχητική τάσις είναι η αύξησις των εγκληματιών σε γυναίκες. Το τρομοκρατικό κύμα που σαρώνει τη Γερμανία, παραδείγματος χάρι, είναι μοναδικό κατά το ότι ένα μεγάλο μέρος των γνωστών μελών του είναι γυναίκες. Το Φεβρουάριο του 1979, τα 12 από τα 16 άτομα που βρίσκονταν στον κατάλογο των υπ’ αριθμόν ένα καταζητουμένων υπόπτων τρομοκρατών της αστυνομίας, ήσαν γυναίκες.

Αλλ’ ίσως εκείνο που ανησυχεί τους δικαστικούς και νομοθετικούς ηγέτες περισσότερο, είναι η απότομη αύξησις στα εγκλήματα που διαπράττονται από νέους. Το περιοδικό Τάιμ, μιλώντας για την κατάστασι που επικρατεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, έλεγε: «Οι άνθρωποι πάντοτε κατηγορούσαν τα παιδιά για διάπραξι φόνων. Τώρα αυτό αληθεύει, δεν είναι απλή κατηγορία. Στις Η.Π., έχει παρατηρηθή ένα είδος εγκλήματος που είναι περίπλοκο και φρικιαστικό. Πολλοί νεαροί αναφέρεται ότι ληστεύουν και βιάζουν, σακατεύουν ανθρώπους και διαπράττουν φόνους τόσο αδιάφορα σαν να πηγαίνουν να δουν μια κινηματογραφική ταινία ή να παίξουν μπέιζ-μπωλ.»

Αυτή η τάσις μεταξύ των νέων δεν προμηνύει κανένα καλό για το μέλλον. Η εφημερίδα Χάμπουργκερ Άμπεντμπλατ, σχολιάζοντας την κατάστασι που επικρατεί στη Γερμανία, έλεγε; «Σύμφωνα με τις τελευταίες στατιστικές του εγκλήματος, ο αριθμός των υπόπτων ηλικίας 14 ως 18 ετών που συλλήφθηκαν το 1975 αυξήθηκε κατά 25,1%. Στην κατηγορία των παιδιών ηλικίας κάτω των 14 ετών, η αύξησις είναι 30,8% . . . δεν φαίνεται να υπάρχη τέλος σ’ αυτή την τάσι. Είναι βέβαιο ότι θ’ αντιμετωπίσωμε και μεγαλύτερη ακόμη αύξησι στον αριθμό των εγκληματιών που είναι έφηβοι και παιδιά.»

Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Το έγκλημα είναι ένα πρόβλημα και θα κάνωμε καλά να το πάρωμε στα σοβαρά. Η Γαλλική κυβέρνησις το θεώρησε αρκετά σοβαρό ώστε εξουσιοδότησε μια 11-μελή επιτροπή να ερευνήση το ζήτημα. Επί 16 μήνες μελετούσαν το ζήτημα προτού υποβάλουν μια έκθεσι 700 σελίδων με 103 υποδείξεις για ελάφρυνσι του προβλήματος.

Ο οργανισμός Ηνωμένων Εθνών θεώρησε το πρόβλημα αρκετά σοβαρό ώστε σχημάτισε μια 15-μελή Επιτροπή για την Παρεμπόδισι και τον Έλεγχο του Εγκλήματος, η οποία χρηματοδοτεί ένα παγκόσμιο συνέδριο κάθε πέντε χρόνια για να εξετάζη μεθόδους επιτυχούς αντιμετωπίσεως του εγκλήματος σε παγκόσμια κλίμακα. Το γενικό θέμα της συσκέψεως του 1975 ήταν: «Παρεμπόδισις και έλεγχος του εγκλήματος—η πρόκλησις των τελευταίων εικοσιπέντε ετών.» Ένα έκτο συνέδριο προγραμματίζεται για το Σίδνεϋ της Αυστραλίας το 1980.

Τι σημαίνει η σημερινή σταθερή αύξησις του εγκλήματος και της βίας; Μήπως θα εξακολουθήση ν’ αυξάνη μέχρις ότου δεν θα υπάρχη καμμιά ελπίδα για επανόρθωσι; Ή μήπως το πρόβλημα απλώς μεγαλοποιείται; Είναι πράγματι η κατάστασις τόσο κακή; Ποια είναι η γνώμη σας;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

«Οι άνθρωποι πάντοτε κατηγορούσαν τα παιδιά για διάπραξι φόνων. Τώρα αυτό αληθεύει, δεν είναι απλή κατηγορία.»