Οι Δάσκαλοι Στόχος Επιθέσεων

Μερικοί αξίζουν μικρούς βαθμούς αποδόσεως, άλλοι υποφέρουν σαν αποδιοπομπαίοι τράγοι. Όλοι είναι εκτεθειμένοι σε σοβαρούς επαγγελματικούς κινδύνους.

«Ο ΝΤΙΚ και η Τζαίην δεν μπορούν να διαβάσουν, να γράψουν ή να κάνουν αριθμητικές πράξεις, επειδή ούτε και οι δάσκαλοί τους μπορούν.» Αυτή είναι η γενική κατηγορία που ανέφερε αυτό το έτος η εφημερίδα Δε Γουώλ Στρητ Τζώρναλ. Για να υποστηρίξη αυτό το ζήτημα, παρέθετε παραδείγματα. Στη Νέα Ορλεάνη, απεργοί δάσκαλοι μετέφεραν ‘πανώ’ με συνθήματα της απεργίας, στα οποία υπήρχε μια ανορθόγραφη λέξι. Στη Βιρτζίνια, ένας έντυπος οδηγός μελέτης για μαθητές της τρίτης τάξεως του δημοτικού περιείχε μια ανορθόγραφη λέξι. Ένας δάσκαλος στην Αλαμπάμα έγραψε ένα σημείωμα στους γονείς ενός παιδιού, με αρκετές ανορθόγραφες λέξεις και γραμματικά λάθη. Σ’ ένα μάθημα ορθογραφίας, κάποιο κορίτσι έγραψε μια λέξι σωστά, αλλά ο δάσκαλος τη χαρακτήρισε λάθος και τη ‘διώρθωσε’, γράφοντάς την λάθος.

Η αναρμοδιότητα, μολονότι δεν περιλαμβάνει όλους τους δασκάλους, είναι πολύ διαδεδομένη στο έθνος. Σαν αποτέλεσμα, σε πολλές πολιτείες υπάρχει πίεσις ν’ αναγκάζουν τους νέους δασκάλους να υποβάλλωνται σε διάφορες εξετάσεις ικανότητας. Μερικοί αξιωματούχοι της ενώσεως δασκάλων διαμαρτύρονται ότι οι δάσκαλοι γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι, επειδή σ’ αυτούς επιρρίπτεται η ευθύνη για την πανεθνική μείωσι στους βαθμούς των εξετάσεων. Υπάρχει κύρος σ’ αυτή τη διαμαρτυρία. Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες πίσω από την αποτυχία πολλών δημοτικών σχολείων, και υπάρχουν πολλοί δάσκαλοι που είναι ικανοί επαγγελματίες. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί που δεν είναι· οι εξετάσεις που γίνονται για τον αποκλεισμό τους είναι δικαιολογημένες.

Εν τούτοις, αυτές οι εξετάσεις δεν είναι πολλές, ακόμη κι’ όταν πρόκειται για τις βασικές επιδεξιότητες. «Απλό παιδικό παιγνίδι,» τις χαρακτήρισε η εφημερίδα Ποστ της Νέας Υόρκης. «Οι γραπτές εξετάσεις γλώσσας για υποψήφιους αστικούς δασκάλους είναι τόσο εύκολες ώστε και απόφοιτοι γυμνασίων τα κατάφεραν σχεδόν τόσο καλά όσο και οι ενήλικοι που είχαν κάνει αίτησι για εργασία, σύμφωνα με μια έρευνα.»

Επαγγελματικοί Κίνδυνοι

Πολλοί υπάλληλοι βιομηχανιών είναι εκτεθειμένοι σε χημικές ουσίες που προξενούν καρκίνο και προκαλούν θάνατο μετά από 20 ή 30 χρόνια. Πολλοί δάσκαλοι είναι εκτεθειμένοι σε κινδύνους που προκαλούν άμεσο τραυματισμό και μερικές φορές θάνατο. Το Εθνικό Ίδρυμα Εκπαιδεύσεως υπολογίζει ότι, κάθε μήνα, 5200 νέοι και παλαιοί καθηγητές γυμνασίου υφίστανται σωματικές επιθέσεις και 6.000 ληστεύονται δια της βίας. Κάθε μήνα, περίπου 282.000 από τους μαθητές τους υφίστανται ανήθικες επιθέσεις· κάθε μήνα, 112.000 ληστεύονται. Πολλές από τις βίαιες πράξεις γίνονται από παρείσακτους, που δεν είναι μαθητές.

Η εφημερίδα Γιουνάητεντ Στέητς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ, στις 21 Μαΐου 1979, τόνιζε μερικές από τις βιαιότητες, ως εξής:

«Μια δασκάλα στην Καλιφόρνια, μπροστά στα μάτια ολόκληρης της τάξεώς της τής δευτέρας δημοτικού, αναγκάσθηκε από έναν παρείσακτο, υπό την απειλή όπλου να γδυθή, και κατόπιν βιάσθηκε. Όταν ο παρείσακτος έφυγε, πήρε μαζί του τα ρούχα και το πορτοφόλι της γυναίκας. Τα παιδιά τη σκέπασαν με τα πουλόβερ τους και τις ζακέττες τους.

«Στη Νέα Ορλεάνη, μπροστά στα μάτια μιας δασκάλας, δύο αγόρια έρριξαν ένα μικρότερο παιδί από το μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου. Η δασκάλα δίστασε ν’ αναμιχθή, επειδή φοβήθηκε μήπως τα αγόρια της επιτεθούν.

«Στο Λος Άντζελες, μαθήτριες του γυμνασίου, επειδή ήσαν εξαγριωμένες με τους χαμηλούς βαθμούς που είχαν πάρει, έρριξαν αναμμένα σπίρτα στην καθηγήτριά τους, βάζοντας φωτιά στα μαλλιά της. Η καθηγήτρια μετά απ’ αυτό υπέστη συναισθηματικό σοκ.

«Στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια, βάνδαλοι μαθητές έκοψαν τα λάστιχα ενός αυτοκίνητου της αστυνομίας στο χώρο παρκαρίσματος ενός γυμνασίου, έγραψαν ανήθικες λέξεις στους τοίχους της βιβλιοθήκης, ξήλωσαν τις μπροστινές πόρτες του σχολείου, έσπασαν τα παράθυρα, κατάστρεψαν ένα χαλί με κόλλα, προκάλεσαν έκρηξι σε μια περιοχή καπνίσματος, άνοιξαν μεγάλες τρύπες στον αλυσιδωτό φράχτη του σχολείου, έχυσαν έλαιο κινητήρων σ’ ένα διάδρομο, έκοψαν το κοντάρι της σημαίας του σχολείου μ’ ένα σωληνοκόπτη και έρριξαν το κοντάρι μέσα από ένα παράθυρο στο γραφείο του διευθυντή. Το σχολείο εν συνεχεία έκλεισε, μετά από μια καταστρεπτική φωτιά που πιστεύεται ότι ήταν εμπρησμός.

«Στο Ώστιν του Τέξας, ο 13-χρονος γιος του πρώην Γραμματέως Τύπου του Λευκού Οίκου Τζωρτζ Κρίστιαν, μπροστά στα μάτια 30 συμμαθητών του, πυροβόλησε και σκότωσε την καθηγήτριά του των Αγγλικών μ’ ένα ημιαυτόματο όπλο. Η καθηγήτρια του είχε βάλη βαθμό κάτω από τη βάσι.»

Επί χρόνια, οι εκπαιδευτικοί αποθαρρύνονται ν’ αναφέρουν τις βιαιότητες που συμβαίνουν. Αυτό θα έδινε άσχημη εντύπωσι για το σχολείο, πράγμα το οποίο, με τη σειρά του, θα έδινε κακή εντύπωσι για τους διευθυντές του σχολείου. Ένα μέλος της υπηρεσίας παρεμποδίσεως τέτοιων εγκλημάτων στη Νέα Ιερσέη, είπε: «Διευθυντές αναγκάζουν, με διάφορες απειλές, το προσωπικό τους να ξεχνά τα βίαια επεισόδια.» Όταν οι μαθητές γνωρίζουν ότι σε βίαια επεισόδια θα επέμβη η αστυνομία, η βία μειώνεται σημαντικά.

Έξοδος από το Πεδίο Μάχης

Πολλοί εκπαιδευτικοί υποφέρουν από κόπωσι που προκαλείται συνήθως από μάχη, με ανησυχίες και νευρώσεις παρόμοιες μ’ εκείνες των στρατιωτών από πολεμικές ζώνες. Μερικοί έχουν αρχίσει να έχουν μαζί τους κάνιστρα με δακρυγόνα, αστυνομικές σφυρίχτρες, ακόμη και φορητά όπλα στα γραφεία τους. Αλλά οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί έχουν την τάσι να είναι παθητικοί, ιδεαλιστές, ακατάλληλοι και απρόθυμοι να εμπλακούν σε τέτοια μάχη. Έτσι, προτιμούν να εγκαταλείψουν τελείως το επάγγελμα. Οι παραιτήσεις και οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις τα πρόσφατα χρόνια έχουν περιορίσει σημαντικά τον αριθμό των πεπειραμένων, αφοσιωμένων εκπαιδευτικών. Αυτοί που ζημιώνονται είναι τα παιδιά, οι γονείς, τα σχολεία, η κοινωνία. Η ευθύνη για την απώλεια αυτή είναι, επίσης, και δική τους. Όλοι τους συμβάλλουν σ’ αυτό.