Κάνοντας τη Ζωή να Έχη Νόημα
ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΣΤΟΧΟΥΣ
«Να θέλης να φθάσης τα άστρα», λέει το παλιό ρητό. Οι υψηλοί στόχοι δίνουν ουσιαστική κατεύθυνσι στη ζωή μας, μας προστατεύουν από το να περιφερώμεθα άσκοπα, να παραπατούμε ή να μένωμε στάσιμοι. Τα ανθρώπινα πλάσματα έχουν έμφυτη την επιθυμία για στόχους. Το να βάζωμε στόχους βοηθά στην πρόοδο και ενισχύει το σκοπό. Ο ψυχίατρος Βίκτωρ Φρανκλ, στο βιβλίο «Η Έρευνα του Ανθρώπου για Νόημα», γράφει για τη σπουδαιότητα των στόχων ακόμη και στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί: «Κάθε προσπάθεια για αποκατάστασι του εσωτερικού σθένους του ανθρώπου στο στρατόπεδο έπρεπε πρώτα να επιτύχη να του δείξη κάποιο μελλοντικό στόχο.»
Ο Φρανκλ λέει για δύο άνδρες στο στρατόπεδο που είχαν αποφασίσει να αυτοκτονήσουν—γιατί να ζουν; Αλλά όταν ο ένας κατάλαβε ότι το αγαπημένο του παιδί τον περίμενε και ο άλλος ότι είχε να τελειώση μια σειρά επιστημονικών βιβλίων, και οι δύο προτίμησαν να ζήσουν. «Τολμώ να πω,» γράφει ο Φρανκλ, «ότι δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο που θα βοηθούσε τόσο αποτελεσματικά κάποιον να επιζήση ακόμη και στις χειρότερες συνθήκες, όσο η γνώσις ότι υπάρχει νόημα στη ζωή.»
Αν αυτό ισχύη στις «χειρότερες συνθήκες,» πόσο περισσότερο θα βοηθούσε τους ανθρώπους το να θέτουν στόχους και να αγωνίζωνται να τους πραγματοποιήσουν στην καθημερινή τους ζωή!
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
Οι στόχοι, όμως, μόνοι τους δεν λένε πολλά. Μόνο όταν συνοδεύωνται από επιτεύγματα έχουν πραγματικό νόημα. Ένας γεωργός μπορεί να έχη σαν στόχο το θερισμό κάποιας σοδειάς, αλλά για να φτάση αυτό το στόχο πρέπει να σπείρη σπόρο και να κάνη όλη την επιπρόσθετη εργασία που χρειάζεται για να παραγάγη και να θερίση τη σοδειά. Δεν μπορεί να είναι σαν τον γεωργό που περιγράφεται στο εδάφιο Εκκλησιαστής 11:4: «Όστις παρατηρεί τον άνεμον, δεν θέλει σπείρει· και όστις θεωρεί τα νέφη δεν θέλει θερίσει.»
Το τελειωμένο έργο αντανακλά τις ιδιότητες και ικανότητες του εργάτη, δείχνει τι είναι, και όταν είναι επιτυχημένο του δίνει κάποια αίσθησι ικανοποιήσεως. «Η μακρά ζωή χωρίς το αίσθημα της εκπληρώσεως είναι πολύ ανιαρή,» λέει ο Δρ Χανς Σέλυ.
Ακόμη και τα παιδιά ωφελούνται από την εργασία. Η καθηγήτρια Άλις Ρόσσι, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Μασσαχουσέττης, παρώτρυνε τους γονείς να δίνουν στα παιδιά εργασία στο σπίτι: «Το να νοιώθουν απαραίτητα και χρήσιμα είναι εξίσου σημαντικό όσο το να νοιώθουν ότι τα αγαπούν. Ωστόσο, οι ιδέες μας για την ανατροφή των παιδιών δίνουν έμφασι μόνο στην αγάπη και στην ανάγκη του παιδιού για παιγνίδια, και παραμελούν την εργασία που μπορούν να κάνουν τα παιδιά.»
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ
Ο σκοπός και το νόημα βασίζονται σε πνευματικά πράγματα, όχι σε σαρκικά. Ο Φρανκλ έγραψε για την ικανότητα αντιστάσεως στα βασανιστήρια των στρατοπέδων συγκεντρώσεως, λόγω πνευματικής δυνάμεως: Η συναίσθησις της εσωτερικής αξίας κάποιου στηρίζεται σε μεγαλύτερα, πιο πνευματικά πράγματα και δεν μπορεί να κλονισθή από τη ζωή του στρατοπέδου.» Γιατί τόσοι επιτυχημένοι διευθυντές, οικονομικά ευχαριστημένοι, αλλάζουν καρριέρα στη μέση της ζωής τους; Ο ψυχολόγος Λέβινσον είπε ότι αρχίζουν να ρωτούν: «Αυτό είναι όλο; Άξιζε να κάνω όλες αυτές τις θυσίες για να το επιτύχω; Θέλω να συνεχίσω έτσι όλη την υπόλοιπη ζωή μου;»
Εκείνο που φέρνει ευτυχία και νόημα στη ζωή ενός ατόμου είναι η συναίσθησις της πνευματικής του ανάγκης και η κάλυψίς της. (Ματθ. 5:3) Ο απόστολος Παύλος έγραψε: Το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος, το δε φρόνημα του πνεύματος ζωή και ειρήνη [με τον Θεό].» (Ρωμ. 8:6) Μελετήστε τη Βίβλο και γνωρίστε τον Ιεχωβά Θεό και τον Χριστό Ιησού, διότι ‘αύτη είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.’—Ιωάν. 17:3.
ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΑΠΟΨΙ
«Κατά την πίστιν σας,» είπε ο Ιησούς σε δυο τυφλούς που του ζήτησαν να τους θεραπεύση την όρασι, «ας γείνη εις εσάς.» Έτσι κι έγινε, διότι είχαν θετική άποψι και πίστευαν. (Ματθ. 9:29) Εργάζεσθε προς ένα στόχο με εμπιστοσύνη και σθένος χωρίς να αμφιβάλλετε ή να περιφέρεσθε θέλοντας μη θέλοντας; Αν σκέφτεσθε αρνητικά θα έχετε αρνητικά αποτελέσματα· αν σκέφτεσθε θετικά, θα έχετε, θετικά αποτελέσματα. Οι αμφιβολίες είναι χαρακτηριστικά που μας κάνουν να χάνωμε ό,τι μπορεί να κερδίζαμε, αν δεν φοβόμαστε να προσπαθήσωμε. Να σκέφτεσθε όσα είναι καλά. (Φιλιπ. 4:8) Γιατί αυτό είναι τόσο σπουδαίο; Λόγω της αρχής που εκφράζεται στις Παροιμίες 23:7: «Καθώς φρονεί εν τη ψυχή αυτού, τοιούτος είναι.»
ΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΑΛΛΟΥΣ
Αισθανόμαστε χρήσιμοι όταν βοηθούμε άλλους. Αυτό δείχνει ότι έχομε κάτι να προσφέρωμε και, όπως είπε ο Ιησούς: «Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξ. 20:35) Η χρήσιμη ζωή αποκτά νόημα, κι έτσι το βλέπουν και οι άλλοι αλλά κι εμείς οι ίδιοι. Το να υπηρετούμε τους ανθρώπους μπορεί να γίνη στόχος και να προσδώση νόημα στη ζωή μας.
Το να υπηρετούμε τον Θεό συντελεί πολύ περισσότερο στο να μας δώση δύναμι να βλέπωμε τη ζωή μας γεμάτη νόημα, μολονότι είμαστε μικροί σ’ ένα αχανές σύμπαν και ζούμε μόνο ένα μικρό κλάσμα στο ρεύμα του χρόνου.
ΥΠΟΦΕΡΟΝΤΑΣ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
«Τα παθήματα παύουν να είναι παθήματα κατά κάποιον τρόπο, τη στιγμή που βρίσκουν νόημα, όπως το νόημα μιας θυσίας,» γράφει ο Φρανκλ, «Ο άνθρωπος είναι πρόθυμος και να υποφέρη υπό την προϋπόθεσι ότι είναι σίγουρος ότι τα παθήματά του έχουν κάποιο νόημα.» Τι μεγαλύτερο νόημα θα μπορούσαν να έχουν, από το να συμβαίνουν χάριν της δικαιοσύνης;
«Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης,» είπε ο Ιησούς. Οι απόστολοι δοκίμασαν αυτή τη χαρά: «Προσκαλέσαντες [οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί δικαστές του Σάνχεδριν], τους αποστόλους, έδειραν και παρήγγειλαν να μη λαλώσιν εν τω ονόματι του Ιησού, και απέλυσαν αυτούς. Εκείνοι λοιπόν ανεχώρουν από προσώπου του συνεδρίου, χαίροντες ότι υπέρ του ονόματος αυτού ηξιώθησαν να ατιμασθώσι.» (Ματθ. 5:10-12· Πράξ. 5:40, 41) Δεν αξίζει το να υποφέρετε για αδικοπραγία, αλλά το να υποφέρετε επειδή κάνετε το καλό, «τούτο είναι χάρις παρά τω Θεώ.»—1 Πέτρ. 2:20.