Ωραία και Έξυπνη
Ομορφιά με Σκοπό
Το θέαμα των υπέροχων φτερών της πεταλούδας συχνά συγκινεί μικρούς και μεγάλους. Αλλ’ αυτά τα φτερά, προφανώς δεν είναι μόνο ένα όμορφο μέσο μεταφοράς για την πεταλούδα. Χρησιμεύουν επίσης και σαν πολύπλοκο σύστημα ελέγχου της θερμοκρασίας για να διατηρούν αυτό το ψυχρόαιμο έντομο αρκετά ζεστό. Μάλιστα το περιοδικό «Φυσική Ιστορία» λέει ότι «όλα τα είδη πεταλούδας, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή το χρώμα, χρειάζονται θερμοκρασία θώρακος [μέση θερμοκρασία σώματος] 27° Κελσίου [81° Φ], ή ακόμη μεγαλύτερη, για να μπορούν να πετούν.»
Ένας ερευνητής διαπίστωσε ότι η μέση θερμοκρασία θώρακος 50 ειδών πεταλούδας, στη διάρκεια φυσιολογικής δραστηριότητας ήταν 35° Κελσίου [95° Φ], και η θερμοκρασία ποίκιλλε ανάλογα με το είδος από 28° μέχρι 41° Κελσίου [82° Φ μέχρι 105° Φ]. Έτσι, η ψυχρόαιμη πεταλούδα διατηρεί τη θερμοκρασία του σώματός της σε μια κλίμακα βαθμών ανάλογη προς εκείνη των θερμόαιμων θηλαστικών και πουλιών (32°-40° Κ, 90°-104° Φ), με τη βοήθεια των φτερών της.
Ανάλογα με το είδος της πεταλούδας και τις συνθήκες, τα φτερά μπορούν να απλωθούν οριζόντια για ν’ απορροφήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή ακτινοβολία, να υψωθούν κατακόρυφα ή και σε γωνία, ή ακόμη και να χρησιμεύσουν σαν προστατευτικό κάλυμμα για να διατηρήση ο θώρακας την απαραίτητη θερμοκρασία—κατόρθωμα ασφαλώς για ένα ταπεινό έντομο!
Ο Απίστευτος Εγκέφαλος της Μέλισσας
Η απίστευτη σοφία που βρίσκεται στον εγκέφαλο της μικροσκοπικής μέλισσας εξακολουθεί να φέρνη σε αμηχανία τους επιστήμονες. Το περιοδικό «Φυσική Ιστορία» περιγράφει ένα πείραμα που δίνει «ίσως το πιο παράξενο παράδειγμα εναντίον του ισχυρισμού ότι οι μέλισσες δεν είναι τίποτε άλλο παρά όμορφες και ακούραστες εργάτριες.» Ένα πιάτο με σακχαρούχο διάλυμα τοποθετήθηκε κοντά στην κυψέλη και μετακινείτο κάθε λίγα λεπτά με όλο και πιο μεγάλα πηδήματα, ώσπου μετακινείτο 30 μέτρα (100 πόδια) ή και περισσότερο κάθε φορά. Σύμφωνα με το άρθρο, όλοι οι ερευνητές πρόσεξαν ότι «έρχεται ώρα κατά το διάστημα της εκπαιδεύσεως, που οι μέλισσες αρχίζουν να ‘καταλαβαίνουν,’ να προβλέπουν πού θα πάη η τροφή την άλλη φορά, να πετούν εκεί και να περιμένουν.»
Και ο αρθρογράφος λέει με θαυμασμό: «Δεν μπορώ να φαντασθώ τίποτε για [το μάζεμα του νέκταρ από τα] λουλούδια που θα μπορούσε να δώση ένα λόγο για την εξέλιξι ενός τέτοιου προγράμματος συμπεριφοράς. Ή οι μέλισσες είναι πολύ έξυπνες, ή έχουν προγραμματισθή με τέτοιο εξαιρετικό τρόπο ώστε να μας αφήνουν σε αμφιβολία για την πηγή των ικανοτήτων τους. . . . αν παραδεχθούμε ότι ακόμη και ο προγραμματισμός του εγκέφαλου μιας μέλισσας, βάρους ενός χιλιοστόγραμμου, είναι πάρα πολύ περίπλοκος, ώστε να ξεχωρίζη εύκολα από κάποιο είδος ‘ελεύθερης θελήσεως’ του εντόμου, τι μας κάνει αυτό να σκεφθούμε σχετικά με την ανάλυσι των πηγών της δικής μας απίστευτα πολύπλοκης και ιδιάζουσας ανθρώπινης συμπεριφοράς;» Αυτό κάνει τους ανθρώπους που έχουν εκτίμησι να παραδεχθούν τον «προγραμματιστή» που είναι η Πηγή όλων αυτών των απίστευτων δημιουργημάτων.