Παίρνοντας Σοφές Αποφάσεις για την Υγεία

«ΖΩΗ. Ζήστε την!» Αυτό το Αυστραλέζικο σλόγκαν μπορεί να φαίνεται άσκοπη συμβουλή στην αρχή, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν. Αυτό το σλόγκαν υποχρεώνει τον καθένα να ασχολείται σε υγιεινές δραστηριότητες αν θέλει να βελτιώσει την υγεία του και την ποιότητα της ζωής του.

Οι περισσότεροι κατανοούν ότι αυτοί είναι κυρίως υπεύθυνοι για την κατάσταση της υγείας τους. Η καλή ή η κακή υγεία συνήθως δεν είναι απλή σύμπτωση. Για τους περισσότερους από μας, η υγεία συνδέεται άμεσα με τον προσωπικό τρόπο ζωής. «Ό,τι τρως και πίνεις σήμερα, αυτό θα είσαι αύριο,» λέει ένα διαφημιστικό σλόγκαν.

Ο Δρ Τόμας Στάκνικ του Πανεπιστημίου της Πολιτείας Μίτσιγκαν παρατηρεί ότι οι αναλογίες αρρώστιας και θανάτου των Αμερικανών «δεν συνδέονται πια με τις λοιμώδεις αρρώστιες που επικρατούσαν στην αρχή του αιώνα μας αντίθετα, συνδέονται με χρόνιες ανωμαλίες που σχετίζονται με τον τρόπο της ζωής μας.» Και ποιο είδος ζωής είναι εκείνο που αυξάνει τις τιμές για τη φροντίδα της υγείας και που κρατάει υπερπλήρη τα κρεβάτια των νοσοκομείων;

Ο Δρ Άντονυ Μουρ του Βασιλικού Νοσοκομείου της Μελβούρνης στην Αυστραλία δεν υπερβάλει όταν λέει για «άτομα που έχουν δηλητηριάσει το αίμα της καρδιάς τους με τσιγάρα, και μόλυναν τον αέρα στα πνευμόνια τους· που έχουν αχρηστέψει το σώμα τους με αδράνεια· που έχουν σκάψει οι ίδιοι τον τάφο τους με τη λαιμαργία τους· των οποίων τα όργανα του σώματός τους έχουν καταφαγωθεί από το οινόπνευμα· των οποίων τα οστά έχουν καταθρυμματιστεί σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα· των οποίων τα νεύρα έχουν σπάσει από υπερένταση λόγω φιλοδοξίας ή ανησυχίας· των οποίων η προσωπικότητα έχει βασανιστεί από τα ναρκωτικά· των οποίων τα νεφρά έχουν καταφαγωθεί από τις ασπιρίνες· και των οποίων το μυαλό έχει θολώσει από τα ηρεμιστικά.»

Κάποιος μπορεί να έχει την τάση, ‘Ε, αφού σε όλους μας θα έρθει η ώρα να πεθάνουμε, γιατί όλη αυτή η φασαρία για καλή υγεία;’ Όταν η μέση διάρκεια ζωής των ανθρώπων και από τη Βιβλική άποψη και από τις στατιστικές είναι γύρω στα εβδομήντα χρόνια, η σοφία υπαγορεύει να προσπαθούμε να ζούμε αυτή τη διάρκεια με σχετικά καλή υγεία.—Ψαλμός 90:10.

Ένα άτομο λοιπόν που διαλέγει ένα λογικό τρόπο ζωής παίρνει μια σοφή ιατρική απόφαση. Σ’ όλη τη ζωή, είναι σοφό να παρατηρείτε ποιες είναι οι ανάγκες του σώματός σας και πώς αλλάζουν οι αντιδράσεις του ανάλογα με το πώς το μεταχειρίζεστε. Είστε κουρασμένος ή νωθρός; Γιατί; Μήπως αυτό προέρχεται από γηρατειά, από υπερβολική δράση, από ανεπαρκή ύπνο, ή από πάρα πολύ ανάπαυση και όχι αρκετή σωματική άσκηση; Μήπως είστε παχύσαρκος; Γιατί; Ακολουθείτε μια ισορροπημένη δίαιτα σύμφωνα με τις ανάγκες της υγείας σας, ή μήπως ακολουθείτε μια «ισορροπημένη» δίαιτα που ταιριάζει στις προσωπικές σας προτιμήσεις;

Δεν είναι απαραίτητος ένας ριψοκίνδυνος τρόπος ζωής για να λέτε ότι έχετε ζήσει μια ικανοποιημένη ζωή.

Σοφή Χρήση Φαρμάκων και Άλλες Μορφές Θεραπείας

Παρ’ όλα αυτά, όσοι είναι άρρωστοι μπορεί να χρειάζονται ιατρική φροντίδα και σε μερικές περιπτώσεις τα φάρμακα είναι απαραίτητα για να αναλάβει ο άρρωστος. Αλλά, υπάρχουν φάρμακα ή άλλες θεραπείες που συνιστώνται για κάθε σχεδόν αδιαθεσία. Υπάρχει επίσης ένας συνεχής βομβαρδισμός διαφημίσεων ειδικά φτιαγμένος για να πείθει τους ανθρώπους ότι φάρμακα χωρίς συνταγή, βιταμίνες, βότανα, μασάζ, δυναμωτικά, και άλλα, είναι απαραίτητα για το βήχα, τον πονοκέφαλο, τους πόνους, τις αδιαθεσίες του στομάχου, τον κνησμό και τα παρόμοια. Μια μελέτη υπολόγισε ότι το 90% όλων των συμπτωμάτων για τα οποία οι άνθρωποι ζητάνε ειδική φροντίδα μπορούν να θεραπευτούν από το ίδιο το σώμα του ανθρώπου, χωρίς χάπια, βιταμίνες, βότανα, μασάζ ή άλλα φάρμακα.

Μια πρόσφατη έρευνα στις Ηνωμένες Πολιτείες έδειξε ότι στα τρία άτομα το ένα που θεωρούσε τον εαυτό του υγιή έπαιρνε φάρμακα χωρίς συνταγή και σχεδόν το ένα στα τέσσερα άτομα χρησιμοποιούσε φάρμακα με συνταγή.

Μη νομίζετε ότι κάποιο φάρμακο, κάποια βιταμίνη, κάποιο βότανο ή άλλη θεραπεία δεν θα σας βλάψει επειδή το χρησιμοποιούσατε στο παρελθόν χωρίς φανερές παρενέργειες ή ότι πρέπει να το παίρνετε σαν προληπτικό. Όπως το οινόπνευμα, το συνηθίζει ο οργανισμός έτσι και η μακρά χρήση φαρμάκων μπορεί να δημιουργήσει παρενέργειες στη ζωή ενός ατόμου. Χρειάζεται, μεγάλη προσοχή στις συνταγές φαρμακευτικών αγωγών, επειδή εξετάσεις απέδειξαν ότι τουλάχιστον οι δύο στους πέντε ασθενείς που έπαιρναν φάρμακα με συνταγή από τους γιατρούς τους υποφέρουν από κάποια παρενέργεια!

Αντί να παίρνουμε φάρμακα ή άλλα γιατρικά για την υγεία μας απλώς και μόνο επειδή είναι διαθέσιμα και δεν παρουσιάζουν καμιά φανερή παρενέργεια, είναι συνετό να διαπιστώσουμε πόσο αποτελεσματικό είναι το φάρμακο ή η θεραπεία στην πραγματικότητα. Η βλάβη που μπορεί να κάνει ή τα έξοδα που θα χρειαστούν ίσως να μην αξίζουν τα προβλεπόμενα οφέλη.

Τονίζοντας τους κινδύνους που περιλαμβάνονται, μια εφημερίδα της Δυτικής Αυστραλίας έθετε το ερώτημα: «Πώς μπορείτε να κρίνετε το γιατρό σας;» Έπειτα ρωτούσε, «Μήπως ο γιατρός σας δίνει συνταγή κάθε φορά [που τον επισκέπτεστε]; Αν η απάντηση είναι ναι,» η σύσταση είναι, «Αλλάξτε γιατρό.» Δεν πρέπει να νομίζετε ότι η επίσκεψή σας στο γιατρό δεν είναι αποτελεσματική, αν απλώς αυτός σας δώσει συμβουλή αντί για συνταγή με φάρμακα. Αυτό μπορεί επίσης να λεχθεί και για όλους τους παθολόγους που έχουν την τάση να συστήνουν τους δικούς τους τρόπους θεραπείας ή εκείνους που τους αφήνουν χρήματα σε κάθε επίσκεψη.

Ένας συνετός στόχος είναι να προσπαθήσετε να περάσετε όσο το δυνατόν περισσότερο τη ζωή σας χωρίς χάπια η θεραπεία. Ο αριθμός εκείνων που μπορούν να πουν ότι ζουν μια ζωή χωρίς χάπια γίνεται ολοένα και πιο μικρός.

Παίρνοντας Ιατρική Συμβουλή

«Οι δύο στους τρεις ασθενείς που επισκέπτονται τον οικογενειακό τους γιατρό στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να τον επισκεφθούν,» αναφέρει το περιοδικό Οι ΗΠΑ Σήμερα. Κι αυτό πιθανόν ν’ αληθεύει και για τις επισκέψεις σε χειροπράκτορες, φυσιοθεραπευτές και άλλους γιατρούς. Όταν παρουσιάζεται κάποια αδιαθεσία, τότε, το άτομο οφείλει να εξετάσει αν χρειάζεται πράγματι γιατρό ή πρόκειται απλώς για ένα ζήτημα αντιμετωπίσεως της πραγματικότητας. Μήπως το πρόβλημα είναι ψυχολογικό ή μήπως προέρχεται από συναισθηματική ένταση; Αν ναι, ίσως μπορείτε να το χειρισθείτε μόνος σας, πιθανόν με τη βοήθεια κάποιου συμβούλου. Είστε πραγματικά άρρωστος, ή υγιής αλλά στενοχωρημένος για κάποιο προσωπικό πρόβλημα; Είναι η αρρώστια κάτι που θα μπορούσε ο παθολόγος να θεραπεύσει ή είναι απλώς ένα κοινό κρυολόγημα, βήχας ή ιός που θα πρέπει να ακολουθήσει τη φυσική του πορεία; Μήπως είναι κάτι που μπορεί να περιοριστεί ή να θεραπευτεί, ή πρέπει να το υπομείνουμε σαν αποτέλεσμα των γηρατειών;

Είτε ζητήσετε τις υπηρεσίες ενός ικανού ειδικού σε θέματα υγείας είτε όχι, είναι συνετό να προσπαθήσετε να πληροφορηθείτε καλά σχετικά με την αρρώστια, τι πιθανόν την προκάλεσε και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να θεραπευτεί. Μ’ αυτή τη γνώση ίσως πεισθείτε ότι πολλές φορές δεν χρειάζεται να επισκεφθείτε το γιατρό ή κάποιον. Ή, όταν εξετάσετε το πρόβλημά σας, η γνώση σας μπορεί να σας βοηθήσει πάρα πολύ να βοηθήσετε στην αποκατάσταση της υγείας σας. Αλλά όταν μιλήσετε στο γιατρό σας εκφρασθείτε σ’ αυτόν με κατάλληλο σεβασμό για την πείρα και τη γνώση του, αλλιώς μπορεί να θιγεί ο εγωισμός του.

Θα έπρεπε να λάβετε και μια δεύτερη γνώμη έστω κι αν είναι κάποιος βέβαιος ότι η διάγνωση είναι σωστή; Αυτό εξαρτάται από τη φύση της αρρώστιας και από άλλους παράγοντες. Αλλά μερικές φορές υπάρχουν σοβαροί λόγοι να παίρνετε και δεύτερη γνώμη όταν πρόκειται για εγχείρηση, όταν συνιστάται μακροχρόνια θεραπεία, ή σε περιπτώσεις σοβαρής αρρώστιας. Όταν τα προγράμματα της δεύτερης γνώμης εκτελούνται, οι εγχειρήσεις μειώνονται πάρα πολύ.

Ο Δρ Γκολντστάιν, επιμελητής προληπτικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ, ανέφερε πόσο ελαφρά παίρνουν οι άνθρωποι τις εγχειρήσεις. Η κοινή άποψη φαίνεται να είναι, «Αν αμφιβάλλεις, αφαίρεσέ το.»

Ενώ ο γιατρός ή ο πρακτικός βρίσκεται σε μια προνομιούχα θέση κι έχει την ικανότητα για ειδικευμένη κρίση, δεν είναι Θεός. Ο Ντέιβιντ Μάντισον από το Διδακτικό Προσωπικό της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Νιουκάστλ της Αυστραλίας, σχολιάζει: «Κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει τις αυξανόμενες αποδείξεις ότι πολλές φορές οι ειδικοί κάνουν μεγάλα λάθη, συχνά σε ζητήματα που στην κυριολεξία συγκλονίζουν. . . . Στο ιατρικό επάγγελμα συμβαίνουν πολλά που δείχνουν ότι η θεοποίηση του γιατρού έφτασε στο τέλος της—περνάει γρήγορα η εποχή που ο ασθενής χρειαζόταν τόσο πολύ το γιατρό, ή πίστευε σε ό,τι έκανε ή του απέδιδε γνώση και εξουσία περισσότερη από ό,τι πραγματικά άξιζε.»

Η συμβουλή, λοιπόν, ενός άλλου χειρούργου ή η συμβουλή ενός διαγνωστικού γιατρού που δεν έχει να κερδίσει τίποτα οικονομικά από τη διάγνωσή του μπορεί να είναι σοφή μερικές φορές, ιδιαίτερα προτού επιτρέψετε σε κάποιον να σας οδηγήσει στο χειρουργείο για μια όχι επείγουσα εγχείρηση.

Σοφές Ηθικές Αποφάσεις

Αν και ο γιατρός μπορεί να ανέλαβε με ειλικρίνεια την υποχρέωση να φροντίσει την υγεία σας, η ηθική αξιοπρέπεια του ασθενή είναι ένας παράγων που δεν πρέπει να παραβλέπεται. Οι εκτρώσεις ή οι μεταγγίσεις αίματος μπορεί να είναι νόμιμες και αποδεκτές από το γιατρό αλλά θεωρούνται ηθικά εσφαλμένες από τον ασθενή, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για Χριστιανούς που είναι εκπαιδευμένοι με βάση τη Βίβλο.—Έξοδος 21:22–25· Πράξεις 15:28, 29.

Είτε η απόφαση είναι ηθική είτε όχι, καθορίζεται από διάφορους παράγοντες, οι οποίοι περιλαμβάνουν ισορροπία και καλή κρίση. Ο Έντουαρντ Κύζερλινγκ, δικηγόρος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κάρλετον και συντονιστής της Επιτροπής Μεταρρυθμίσεως του Νόμου του Καναδά, λέει ότι «η ηθική, η ιατρική, η θεολογία και η νομική» όλες συνδέονται με ηθικές αποφάσεις. Όταν υπάρχει κάποια σύγκρουση, όμως, σε ποιον παράγοντα πιστεύετε εσείς προσωπικά ότι θα έπρεπε να δώσετε λιγότερη σημασία; Σαν γενικό κανόνα υποστηρίζει ότι ο νόμος πρέπει να παίζει έναν περιορισμένο ρόλο έσχατης ανάγκης σ’ αυτούς.

Ο Δρ Ρομπερτ Ντίκμαν του Πανεπιστημίου Κέιζ Γουέστερν Ριζέρβ στο Κλήβελαντ του Οχάιο λέει: «Ο οικογενειακός γιατρός πρέπει να παίρνει υπόψη του τις ηθικές (και/ή θρησκευτικές) απόψεις του ασθενή για τη θεραπεία και τα φάρμακα.

Ακόμη και οι γιατροί μερικές φορές δυσκολεύονται να πάρουν ηθικές αποφάσεις. Μια κυβέρνηση μπορεί να νομιμοποιεί τη μαριχουάνα, την έκτρωση ή τις διαφημίσεις του καπνού για να προάγει το κάπνισμα. Ωστόσο, πολλοί γιατροί το αποδοκιμάζουν αυτό λόγω ηθικών πεποιθήσεων.

Ο Τζιμ Γκάρνερ, του Καναδικού Περιοδικού του Ιατρικού Συλλόγου, λέει: «Η βασική αρχή ασφαλώς είναι ότι αν ένα άτομο ή μια οργάνωση, νομίζει ότι κάποια ενέργεια δεν είναι σωστή, το άτομο αυτό ή η οργάνωση έχει απόλυτο δικαίωμα να το πει, άσχετα με το αν η ενέργεια είναι νόμιμη. . . . Έχουμε καθήκον απέναντι στον εαυτό μας να παίρνουμε τις δικές μας αποφάσεις πάνω στην ηθική· σαν πολίτης, ο καθένας, πρέπει να συμμορφώνεται στο νόμο, αλλά και ο νόμος να μην καταπατεί την ηθική.»—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

Το ιατρικό επάγγελμα δεν έχει έμφυτη ηθική. Ο ενήλικος ασθενής πρέπει να αποφασίσει τι είναι ηθικά σωστό, ή η κεφαλή της οικογένειας όταν πρόκειται για παιδιά που εξαρτώνται απ’ αυτή. Κι αυτές οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται με βαθύ σεβασμό και αγάπη για τους ανώτερους νόμους του Ιεχωβά Θεού.—Ψαλμός 119:97.

Όταν η Βίβλος λέει καθαρά ότι «χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα,» ακόμη κι αν ένας σύζυγος δεν κατανοεί απόλυτα τις γυναικείες αδιαθεσίες της συζύγου του, πρέπει να δείχνει ενεργό ενδιαφέρον για τις επισκέψεις που κάνει η σύζυγός του σε γιατρούς και τη θεραπεία που της επιβάλλουν. Δεν πρέπει ποτέ να αρνείται αυτή την ευθύνη πιστεύοντας ότι διαφορετικά χάνει τον ανδρισμό του και να αφήνει τις αποφάσεις στη σύζυγό του και στο γιατρό (συνήθως σ’ έναν άλλον άνδρα). Η γαμήλια συνεργασία της ‘μίας σάρκας’ απαιτεί βαθύ και στοργικό ενδιαφέρον για τη σύζυγο.—Εφεσίους 5:28, 31.

Όταν, λοιπόν, παίρνονται ιατρικές αποφάσεις, ο ίδιος ο ασθενής και η κεφαλή της οικογένειας φέρνουν την πρωταρχική ευθύνη. Φυσικά, μπορούν να ζητήσουν τη συμβουλή στενών συγγενών ή γιατρών και χειρουργών που είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν εκεί που πρόκειται να παρθούν δύσκολες αποφάσεις. Αλλά, πάνω απ’ όλα, είναι πορεία σοφίας να δείχνετε ενδιαφέρον γι’ αυτό που είναι ηθικά αποδεκτό από τον Ιεχωβά Θεό. Αυτά που εκείνος θεωρεί σπουδαία είναι υποχρεωτικά δεσμευτικά για όλους τους ανθρώπους, είτε είναι γιατροί είτε ασθενείς.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 12]

«Ό,τι τρως και πίνεις σήμερα, αυτό θα είσαι αύριο»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 13]

«Οι δύο στους τρεις ασθενείς που επισκέπτονται τον οικογενειακό τους γιατρό, στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να τον επισκεφθούν»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 14]

«Στο ιατρικό επάγγελμα συμβαίνουν πολλά που δείχνουν ότι η θεοποίηση του γιατρού έφτασε στο τέλος της»

[Πλαίσιο στη σελίδα 15]

ΜΗΠΩΣ . . .

• Τρώτε πάρα πολύ;

• Καπνίζετε;

• Πίνετε μεγάλες ποσότητες αλκοόλ;

• Αποφεύγετε την κοπιώδη σωματική δράση;

• Παίρνετε φάρμακα τακτικά;

ΤΟΤΕ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΑΣ

ΠΡΕΠΕΙ . . .

• Να επισκεφτείτε το γιατρό; ή Να βοηθήσετε τον εαυτό σας:

• Να πάρετε φάρμακα; ή Ν’ αλλάξετε τον τρόπο ζωής σας;

• Να κάνετε εγχείρηση; ή Να ζητήσετε άλλη θεραπεία;

• Να κάνετε ό,τι είναι νόμιμα επιτρεπτό; ή Να κάνετε ό,τι ευαρεστεί τον θεό;

ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ;