Γνωρίστε το Ελκυστικό Σταφύλι

ΕΙΜΑΙ το σταφύλι. Με έχετε δοκιμάσει απευθείας από το αμπέλι, με έχετε ξεράνει σε σταφίδα, με έχετε κάνει μούστο για τα κρασιά σας, με έχετε μετατρέψει σε μαρμελάδα και ζελέδες, και με έχετε βάλει στη σαλάτα σας. Σας έχω ευχαριστήσει με πολλούς τρόπους, αλλά έχετε δώσει την σημασία που πρέπει στην ύπαρξή μου;

Βρισκόμουν πάνω στη γη προτού έρθετε εσείς και οι πρόγονοί σας. Πράγματι, δημιουργήθηκα για τη δική σας ευχαρίστηση. Η ανάπτυξή μου αναχαιτίστηκε για μια σύντομη χρονική περίοδο εξαιτίας του Κατακλυσμού στις μέρες του Νώε, αλλά ξανακέρδισα εξοχότητα, καθώς και φήμη, όταν ο Νώε ήπιε λίγο παραπάνω.—Γένεσις 9:20, 21.

Το κρασί είναι η ειδικότητα μου. Όταν χρησιμοποιούμαι με μέτρο μπορώ να κάνω την καρδιά να αναγαλλιάσει και να φέρω στην καρδιά εύθυμη διάθεση. (Ψαλμός 104:15· Εσθήρ 1:10) Μπορώ να χρησιμοποιηθώ για ιατρικούς σκοπούς, όπως συμβούλευσε ο απόστολος Παύλος τον Τιμόθεο. Ή να χρησιμοποιηθώ σαν αντισηπτικό. (1 Τιμόθεον 5:23· Λουκάς 10:34) Στους σύγχρονους καιρούς χρησιμοποιούμαι για να ενισχύω το αίμα των αναιμικών.

Η γη της Χαναάν έφερε την απόδειξη για την πλούσια καρποφορία μου όταν οι κατάσκοποι του Ισραήλ μπήκαν στη γη που έτρεχε «γάλα και μέλι κι επέστρεψαν με ένα τσαμπί σταφύλι τόσο μεγάλο, που έπρεπε να το περάσουν σ’ ένα ραβδί και να το μεταφέρουν στον ώμο τους δύο άντρες. (Αριθμοί 13:27, 23) Αυτή η περιοχή ήταν πασίγνωστη για την πλούσια παραγωγικότητα της σε σταφύλια. Ένα τσαμπί θα μπορούσε να ζυγίζει από 4,5 ως 5,5 κιλά (10 ως 12 πάουντς), κι ένα τσαμπί αναφέρεται ότι ζύγιζε 20,4 κιλά (45 πάουντς).

Επί αιώνες είχα ένα γένος μόνο, το Βίτις βινιφέρα, το σταφύλι του Παλαιού Κόσμου. Αλλά, καθώς ο πολιτισμός αυξανόταν, το ενδιαφέρον για την καλλιέργεια μου αύξανε επίσης. Σπόροι και μοσχεύματα εξαπλώθηκαν από τον Παλαιό Κόσμο στη Μικρά Ασία, μετά στην Ελλάδα και στη Σικελία. Οι Φοίνικες, στα ταξίδια τους, έφεραν τους προγόνους μου στη Γαλλία. Οι Ρωμαίοι με εισήγαγαν στην Αγγλία, κατόπιν στην Ινδία και στον Δυτικό κόσμο. Σήμερα καλλιεργούμαι σε όλες τις ηπείρους και τα νησιά όπου το κλίμα είναι κατάλληλο.

Οι σπόροι μου έχουν ενταφιαστεί μαζί με τις μούμιες στην Αίγυπτο και μοιάζουν πάρα πολύ με τους σημερινούς μου σπόρους. Οι λεπτομέρειες για το σταφύλι και για την παραγωγή του κρασιού έχουν αναπαρασταθεί στα μωσαϊκά των Αιγυπτιακών δυναστειών πριν από 3.500 χρόνια ακόμη. Στα χρόνια του Ομήρου, το κρασί ήταν συνηθισμένο είδος ανάμεσα στους Έλληνες. Ο Πλίνιος, κατά διαστήματα κάτοικος της Ρώμης, περιέγραψε 91 ποικιλίες από τους απογόνους μου και κατέγραψε 50 διαφορετικά είδη κρασιών. Σήμερα υπάρχουν πολλά περισσότερα.

Ακριβώς όπως εσείς οι άνθρωποι φτάσατε να έχετε διάφορα μεγέθη και χρώματα, έτσι κι εγώ έφτασα να έχω διάφορα μεγέθη και χρώματα. Από το ανοιχτό πράσινο μέχρι το βαθύ κόκκινο και το βυσσινί—που με κατατάσσουν σαν σταφύλι του τραπεζίου, σταφύλι για σταφίδα, σταφύλι για χυμό ή απλώς σταφύλι για διακοσμητικούς σκοπούς—μπορώ να ικανοποιήσω ακόμη και τον πιο επικριτή τεχνοκρίτη.

Μπορώ να προσαρμοστώ σε μια πλατιά ποικιλία εδάφους, αλλά προτιμώ το πάρα πολύ εύφορο χώμα. Τον ψυχρό καιρό; Ναι, τον αντέχω. Αλλά, όταν ωριμάζω, έχω την τάση να γίνομαι πιο οξύ και ξινό στη γεύση, μουδιάζοντας τα δόντια σας. Αυτό συνέβαινε από τα Βιβλικά ακόμη χρόνια. (Ιερεμίας 31:29· Ιεζεκιήλ 18:2) Τον ζεστό καιρό; Α, ναι, τώρα βρίσκομαι εκεί που μου αρέσει. Η περιεκτικότητα μου σε οξύ γίνεται μικρότερη και η γλυκάδα μου γίνεται φανερότερη.

Σήμερα, όταν φτάνω σε περιεκτικότητα σακχάρου από 20-23,5 βαθμούς, με συλλέγουν, με συνθλίβουν, βγάζουν τα κοτσάνια μου, με περνάνε μέσα από αντλίες σε μεγάλα δοχεία από ανοξείδωτο χάλυβα, μου βάζουν μέσα καλλιεργημένη μαγιά για τη ζύμωση και τελικά το σταφυλοσάκχαρό μου μετατρέπεται σε αλκοόλ και διοξείδιο του άνθρακα. Κατόπιν με τη φυγοκεντριστική μηχανή ή με φίλτρα βγάζουν τα υπολείμματα από τη μαγιά και από άλλα στερεά, και είμαι πια ένα νεοζυμωμένο κρασί. Με αναλύουν και με ελέγχουν με προσεχτική φροντίδα μέχρις ότου φτάσω στην ωριμότητα, οπότε με εμφιαλώνουν και είμαι έτοιμο για κατανάλωση.

Αλλά δεν συνέβαινε πάντοτε έτσι. Στην πρώτη ιστορία του ανθρώπου, ιδιαίτερα στις περιοχές που έχουν καταγραφεί στη Βίβλο, έφτανα στην ωριμότητα μου και στη γλυκύτητα μου τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο. Τότε με μάζευαν και μ’ έβαζαν μέσα σε μεγάλες πέτρινες σκάφες όπου οι άνθρωποι, ξυπόλητοι και τραγουδώντας καθώς δούλευαν με πάταγαν απαλά, έτσι ώστε τα κοτσάνια μου και οι σπόροι μου δεν έσπαγαν και απελευθερωνόταν ελάχιστο δεψικό οξύ (τανίνη) από το περίβλημα μου.—Ησαΐας 16:10· Ιερεμίας 25:30· 48:33.

Ενώ εσείς οι άνθρωποι έχετε την τάση να εκφυλίζεστε όταν γερνάτε, αντίθετα εγώ βελτιώνομαι. Στους Βιβλικούς χρόνους, για να παλιώσω, με τοποθετούσαν μέσα σε λαγήνια ή μέσα σε ασκιά που φτιάχνονταν από τομάρια προβάτου, κατσίκας ή βοδιού. Έμενα αδιατάραχτο ενώ ζυμωνόμουν και η τρυγία έπεφτε στο κάτω μέρος, οπότε έφτανα στο ζενίθ του αρώματος μου.

Ο Ιησούς ανέφερε αυτή τη διαδικασία σαν παράδειγμα του ότι η αλήθεια της Χριστιανοσύνης ήταν πάρα πολύ δυνατή και ενεργητική για να διατηρηθεί μέσα στο παλιό σύστημα του Ιουδαϊσμού, όταν δήλωσε: «Ουδέ βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς· ει δε μη, σχίζονται οι ασκοί, και ο οίνος εκχέεται και οι ασκοί φθείρονται· αλλά βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς νέους, και αμφότερα διατηρούνται.» (Ματθαίος 9:17) Βλέπετε, καθώς το νέο μου κρασί ζυμώνεται, γεννάει διοξείδιο του άνθρακα το οποίο μπορεί να κάνει τα νέα ασκιά να τεντωθούν. Τα παλιά, ξερά ασκιά σκάνε κάτω από την πίεση.

Από καιρό ομορφαίνω τα τραπέζια όχι μόνο των κοινών ανθρώπων, αλλά ιδιαίτερα των βασιλιάδων. Ο Μελχισεδέκ, βασιλιάς της Σαλήμ, έβαλε μπροστά στον Αβραάμ «ψωμί και κρασί». (Γένεσις 14:18) Οι Φαραώ, που σερβιρίζονταν κρασί από τους επίσημους οινοχόους, απολάμβαναν τον καρπό των πολλών αμπελιών τους. (Γένεσις 40:21) Ο βασιλιάς Ασσουήρης, στις μέρες του Μαροδοχαίου και της Εσθήρ, είχε βασιλικό κρασί στη διάθεσή του σε μεγάλες ποσότητες. (Εσθήρ 1:7) Και ο βασιλιάς Βαλτάσαρ χαιρόταν το κρασί του στη γιορτή των 1.000 μεγιστάνων του.—Δανιήλ 5:1.

Συμπεριλήφτηκα σαν εμπόρευμα στο εμπόριο ανάμεσα στα έθνη, πράγμα που συμβαίνει και σήμερα. (Νεεμίας 13:15· Ιεζεκιήλ 27:18· Ωσηέ 14:7) Ο Βασιλιάς Σολομώντας προμήθευσε 20.000 βαθ—κατά προσέγγιση 116.200 γαλόνια ή 440.000 λίτρα—κρασί, σαν μερική πληρωμή προς τον Χειράμ το βασιλιά της Τύρου για τα οικοδομικά υλικά και για τους τεχνίτες που του έστειλε για το χτίσιμο του ναού. Χρησιμοποιήθηκα σαν συνεισφορά δεκάτου για τη συντήρηση των ιερέων και των Λευιτών. (Δευτερονόμιον 18:3, 4· 2 Χρονικών 31:4, 5) Προσφέρθηκα στον Ιεχωβά σαν θυσία.—Έξοδος 29:38, 40· Αριθμοί 15:5, 7, 10.

Έχετε εντυπωσιαστεί; Αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα. Αναμίχτηκα στο πρώτο θαύμα που έκανε ο Χριστός Ιησούς όταν μετέτρεψε το νερό σε κρασί σε ένα συμπόσιο γάμου. (Ιωάννης 2:2-10) Και κέρδισα περισσότερη υπεροχή, όταν ο Χριστός Ιησούς, στην τελευταία νύχτα που πέρασε μαζί με τους αποστόλους του, χρησιμοποίησε το κρασί σαν σύμβολο του αίματος που επρόκειτο να χύσει.

Με συμβολική και εξεικονιστική έννοια αναφέρομαι στην εκπλήρωση της προφητείας των τελευταίων ημερών, όταν ο Χριστός Ιησούς τρυγάει τα σταφύλια (που απεικονίζουν τους εχθρούς του) και τα ρίχνει «εις τον μεγάλον ληνόν [σταφυλοπιεστήριο] του θυμού του Θεού.» (Αποκάλυψις 14:19, 20· 19:11-16) Η εξάλειψη κάθε κακίας από τη γη τότε θα φέρει συνθήκες που αναφέρονται στο Ησαΐας 25:6: «Και επί του όρους τούτου ο Κύριος των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών, από παχέων μεστών μυελού, από οίνων κεκαθαρισμένων επί της τρυγίας». Και ξανά στο Ησαΐας 65:21: «Και θέλουσιν οικοδομήσει οικίας και κατοικήσει, και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας και φάγει τον καρπόν αυτών.»

Μήπως η εκτίμησή σας για μένα μεγάλωσε; Ασφαλώς αυτός ήταν ο σκοπός μου. Γιατί αποζητώ τη χαρούμενη συντροφιά σας τώρα και στην αιωνιότητα.—Από Συνεργάτη μας.