Ο Σημερινός Κόσμος—Ανεκτικός ή Αδιάφορος;
ΜΕΡΙΚΟΙ πιστεύουν πως ζούμε σ’ έναν Αιώνα Ανεκτικότητας—σ’ έναν κόσμο που είναι αδιανόητο στις περισσότερες χώρες να σκοτώνονται ή να βασανίζονται άνθρωποι για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Παρόλ’ αυτά, πόσο βαθιές είναι πραγματικά οι ρίζες της ανεκτικότητας; Μήπως ο πολυσυζητημένος Αιώνας της Ανεκτικότητας είναι απλώς ένας αιώνας αδιαφορίας;
Ο Αγώνας για Ανεκτικότητα
Στην πραγματικότητα η ανεκτικότητα είναι ένα σχετικά πρόσφατο απόκτημα ακόμη και στον Δυτικό πολιτισμό. Σύμφωνα με το Τρίτο Νέο Διεθνές Λεξικό του Ουέμπστερ, η Αγγλική λέξη «ανεκτικότητα» έχει Γαλλική προέλευση. Όπως λέει ο Αντρέ Λαλάντ στο Γαλλικό Λεξικό της Φιλοσοφίας: «Η [Γαλλική] λέξη ανεκτικότητα γεννήθηκε τον XVI αιώνα λόγω των θρησκευτικών πολέμων που συνέβησαν μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών. Οι Καθολικοί έφτασαν στο σημείο να ανέχονται τους Προτεστάντες και οι Προτεστάντες τους Καθολικούς».
Στη Γαλλία οι θρησκευτικοί Πόλεμοι τελείωσαν το 1598 με το Διάταγμα της Νάντης, μέσω του οποίου ο Βασιλιάς Ερρίκος Δ΄ παραχωρούσε περιορισμένη ελευθερία στους Προτεστάντες. Αλλά η ελευθερία θρησκείας δεν ήταν ακόμη ασφαλής στη Γαλλία. Το 1685 ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ ακύρωσε αυτό το διάταγμα και οι Ουγενότοι αντιμετώπισαν έναν άλλο αιώνα φυλάκισης, στάλθηκαν στα κάτεργα ή εκτελέστηκαν αμέσως. Μόνο μετά τη Γαλλική Επανάσταση που έγινε το 1789, άρχισε να δίνεται νόμιμα στη Γαλλία ελευθερία θρησκείας.
Στη Γερμανία οι πόλεμοι μεταξύ των Καθολικών και των Λουθηρανών Ηγεμόνων έληξαν το 1555 με την Ειρήνη του Άουγκσμπουργκ. Αυτή, όμως, τους έδωσε το δικαίωμα να επιβάλλουν τη θρησκεία τους ο καθένας στους υπηκόους του. Δεν δινόταν θρησκευτική ελευθερία στους διαφωνούντες. Ο Τριακονταετής Πόλεμος μεταξύ των Ευρωπαίων Καθολικών και Προτεσταντών τερματίστηκε το 1648, και η Ειρήνη της Βεστφαλίας έδωσε θρησκευτική ελευθερία και στους Καλβινιστές. Αλλά μόνο το 1781 με το Γερμανικό Διάταγμα Ανεξιθρησκείας παραχωρήθηκε ελευθερία λατρείας σε όλους τους μη Καθολικούς, αλλά και αυτή η ελευθερία ήταν περιορισμένη.
Και η Αγγλία διεξήγε έναν μακρύ και πικρό αγώνα για την ανεξιθρησκεία. Οι Καθολικοί, οι Αγγλικανοί και οι Πουριτανοί δίωκαν με τη σειρά ο ένας τον άλλο αφού διαδοχικά ανέβαιναν στην εξουσία. Το 1689, κάτω από τον Προτεστάντη Βασιλιά Ουίλλιαμ Γ΄, εκδόθηκε η Βρετανική Πράξη Ανεξιθρησκείας, αλλά απαγορεύθηκε να κηρύττεται οτιδήποτε ενάντια στην Τριάδα, και στους διαφωνούντες απαγορευόταν να δίνονται πολιτικές θέσεις. Τον 18ο αιώνα ψηφίστηκαν διάφορα διατάγματα τα οποία προοδευτικά παραχωρούσαν θρησκευτική ελευθερία σ’ εκείνους οι οποίοι δεν ήταν μέλη της Εκκλησίας της Αγγλίας. Αλλά οι Καθολικοί, οι Ιουδαίοι και οι διαφωνούντες στερήθηκαν ορισμένα πολιτικά δικαιώματα. Μόνο στη δεκαετία του 1820 άρθηκαν οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους περιορισμούς, και το 1880—πριν από ένα μόνο αιώνα—επιτράπηκε στους θρησκευτικούς διαφωνούντες της Αγγλίας να θάβουν τους νεκρούς τους σύμφωνα με τα πιστεύω τους.
Οικουμενισμός—Ανεκτικότητα ή Αδιαφορία;
Μπορούμε να δούμε επομένως ότι η φαινομενική σημερινή ανεκτικότητα έχει πολύ ρηχές ρίζες στην ιστορία. Ποιο, λοιπόν, είναι το κίνητρο για τις ανεκτικές τάσεις που επικρατούν σήμερα; Η ειλικρινής αναγνώριση των δικαιωμάτων των άλλων ή η θρησκευτική αδιαφορία;
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία νομίζει πως είναι η θρησκευτική αδιαφορία. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια μιλάει σαφώς γι’ αυτό το θέμα: «Η ανεξιθρησκεία ήρθε μόνο όταν η πίστη χάθηκε». Το ίδιο έργο λέει: «Η Εκκλησία επομένως θα ήταν με περίεργο τρόπο ασυνεπής, γιατί ενώ απαιτεί ανεξιθρησκεία και ελευθερία για τον εαυτό της ήταν και παραμένει μισαλλόδοξη σ’ όλες τις άλλες θρησκείες».
Για να το καταλάβουμε αυτό, στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο του Βατικανού, που τελείωσε το 1965, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για πρώτη φορά στην ιστορία αναγνώρισε την ανάγκη για θρησκευτική ελευθερία. Αλλά μια προσεκτική ανάγνωση της επίσημης διακήρυξης του Παύλου ΣΤ΄ γι’ αυτή την ελευθερία αποκαλύπτει ότι ενδιαφερόταν περισσότερο για την ελευθερία της Καθολικής Εκκλησίας στις χώρες όπου απειλούνταν παρά για την ελευθερία των μη Καθολικών θρησκειών. Και η επίμονη υποστήριξη της Μαριολατρίας σήμερα από μέρους του πάπα καθώς και της κληρικής αγαμίας δείχνει ότι η αντίληψη του για τον οικουμενισμό είναι να ξαναγυρίσουν οι Προτεστάντες πίσω στη αγκαλιά της Εκκλησίας της Ρώμης.
Όσο για τον σημερινό οικουμενισμό, στον οποίο προεξέχει το Προτεσταντικό και Ορθόδοξο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών, Η Νέα Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει: «Η οικουμενική κίνηση του 20ου αιώνα προσπαθεί να συμβάλει στην υπερνίκηση της εκκλησιαστικής διαίρεσης μέσω αποσαφήνισης μη θεολογικών παραγόντων». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Με άλλα λόγια, η οικουμενική κίνηση επιζητεί να ενώσει τις εκκλησίες πάνω σ’ όλα τα ζητήματα εκτός από τα πνευματικά. Ασχολείται με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών λένε ότι παρέχει χρήματα για «απελευθερωτικά κινήματα» σε διάφορες χώρες. Πρόσφατα ο Στρατός Σωτηρίας αποσύρθηκε από το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών, κατηγορώντας το ότι οδηγείται «από πολιτικούς μάλλον παρά από το ευαγγέλιο» και ότι παρέχει οικονομική υποστήριξη σε ανταρτικά κινήματα. Επομένως, είναι πολύ σαφές ότι η δογματική ανεκτικότητα του οικουμενικού κινήματος είναι στην πραγματικότητα σημάδι δογματικής αδιαφορίας. Από την άλλη μεριά, η πολιτική της ανάμιξη δεν βοηθάει βέβαια ορισμένες πολιτικές κυβερνήσεις να την αγαπήσουν.
Ισχυρές Πεποιθήσεις Χωρίς Μισαλλοδοξία
Στην Εγκυκλοπαίδεια Βιβλικής, Θεολογικής, και Εκκλησιαστικής Λογοτεχνίας του ΜακΚλίντοκ και Στρόνγκ, διαβάζουμε: «Η Εκκλησία του Χριστού, στην αγνότητα της, δεν γνωρίζει τίποτα για μισαλλοδοξία, και επομένως ποτέ δεν μπορεί να θεωρηθεί ένοχη για διωγμό». (Τα πλάγια γράμματα δικά τους.) Η Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει για τον Τζων Τζόρτιν, έναν Άγγλο Προτεστάντη του 18ου αιώνα, ο οποίος γεννήθηκε από Γάλλους Ουγενότους γονείς, ότι είπε: «Όταν αρχίζει ο διωγμός, η Χριστιανοσύνη παύει να υπάρχει». Αναφέρει επίσης: «Όταν η Χριστιανοσύνη καθιερώθηκε σαν η θρησκεία της [Ρωμαϊκής] αυτοκρατορίας, και δόθηκε στους διακόνους της πλούτος και τιμή, το τερατώδες κακό του διωγμού απέκτησε τρομακτική δύναμη, και έριξε την καταστρεπτική του επιρροή πάνω στη θρησκεία του Ευαγγελίου».
Ναι, μόνο μετά την αποστασία οι «Χριστιανοί» έγιναν μισαλλόδοξοι διώκτες. Ο απόστολος Παύλος, προλέγοντας αυτή την αποστασία, έγραψε: «Θέλει ελθεί καιρός ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν, . . . από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών, εις δε τους μύθους θέλουσιν εκτραπή». (2 Τιμόθεον 4:3, 4) Τα πιστεύω των εκκλησιών του λεγόμενου Χριστιανικού κόσμου περιέχουν πολλούς ανθρωποποίητους μύθους, και γι’ αυτούς ακριβώς τους μύθους οι αποστάτες Χριστιανοί έγιναν διώκτες. Για παράδειγμα, ο μύθος των «τριών θείων Προσώπων σ’ ένα Θεό» προκάλεσε βίαιες διαφωνίες και διωγμούς ανάμεσα στους λεγόμενους Χριστιανούς τον τέταρτο αιώνα μ.Χ. Οι αντι-Τριαδιστές διώκονται συνεχώς σε όλους τους αιώνες.
Οι αληθινοί Χριστιανοί, όμως, δεν είναι διώκτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ισχυρές θρησκευτικές πεποιθήσεις, ή ότι δεν καταπολεμούν την πλάνη. Ο απόστολος Παύλος ανέφερε ποια είναι η ορθή Χριστιανική θέση: «Διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων· επειδή καθαιρούμεν λογισμούς και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού».—2 Κορινθίους 10:4, 5.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά παρόμοια χρησιμοποιούν τις Βιβλικές αλήθειες σαν τα μόνα όπλα τους για να ανατρέψουν τους καθιερωμένους ανθρωποποίητους θρησκευτικούς μύθους. Αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιούν εξαναγκασμό, ούτε διώκουν εκείνους που διαφωνούν μαζί τους, μολονότι οι ίδιοι έχουν πέσει θύματα ωμού διωγμού από θρησκευτικές και πολιτικές δυνάμεις. Ακολουθούν τη συμβουλή του Παύλου: «Εις μηδένα μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού· προνοείτε τα καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· ει δυνατόν, όσον το αφ’ υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. Μη εκδικήτε εαυτούς, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· διότι είναι γεγραμμένον· Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ]».—Ρωμαίους 12:17-19.
Μερικοί θα ισχυριστούν, όμως, ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι στην πραγματικότητα μισαλλόδοξοι επειδή διώχνουν από την εκκλησία τους κακοποιούς κι εκείνους οι οποίοι δεν συμμορφώνονται με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Ωστόσο, η ενέργεια αυτή δεν οφείλεται σε κάποιον ανθρώπινο κανόνα ή σε προσωπική προκατάληψη. Ο Θεός είναι εκείνος που προστάζει τους Χριστιανούς να αποβάλλουν τους κακοποιούς. (1 Κορινθίους 5:9-13) Όμως, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν συκοφαντούν, δεν διαβάλλουν ούτε παρενοχλούν με οποιονδήποτε τρόπο τους αποβλημένους. Απλώς ακολουθούν τη Βιβλική εντολή να πάψουν να συναναστρέφονται με τέτοια άτομα. Μ’ αυτόν τον τρόπο διατηρείται και η αγνότητα και η ταυτότητα της Χριστιανικής εκκλησίας. Πόσο διαφορετική είναι αυτή η ενέργεια από τις ενέργειες των εκκλησιών οι οποίες ανελέητα κυνηγούν και καταδιώκουν τους διαφωνούντες!
Η Θρησκεία ‘Θερίζει Αυτό που Έχει Σπείρει’
Ο απόστολος Παύλος είπε κάποτε: «Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει». (Γαλάτας 6:7) Αυτό ασφαλώς εφαρμόζεται στις θρησκευτικές οργανώσεις οι οποίες στο πέρασμα των αιώνων έχουν δείξει μισαλλοδοξία απέναντι άλλων.
Στο τελευταίο βιβλίο της Βίβλου, η ψεύτικη θρησκεία παριστάνεται με μια πόρνη που διαπράττει «πορνεία» με «τους βασιλείς της γης». (Αποκάλυψις 17:1, 2· 18:9) Αυτό σημαίνει πως πουλάει τον εαυτό της στην πολιτική και δεν παραμένει ‘αμέτοχη από τον κόσμο’ σύμφωνα με την εντολή του Ιησού. (Ιωάννης 17:16) Η Βίβλος προλέγει ότι τα αντιθρησκευτικά πολιτικά στοιχεία θα κουραστούν από την παρέμβαση της θρησκείας και θα στραφούν εναντίον της. Μέσω αυτών, ο Ιεχωβά Θεός θα ‘εκτελέσει κρίση πάνω στη μεγάλη πόρνη που διέφθειρε τη γη με την πορνεία της’ και θα ‘εκδικηθεί για το αίμα των δούλων του που χύθηκε από το χέρι της’.—Αποκάλυψις 19:2· 17:16, 17.
Με την απροσδόκητη στροφή ενάντια στη θρησκεία, η μισαλλοδοξία θα έρθει στην επιφάνεια όσο ποτέ προηγουμένως στην ιστορία. Ακόμη και οι αληθινοί Χριστιανοί δεν θα διαφύγουν από το θυμό της αντιθεϊκής κοινωνίας που θα αρχίσει με την καταστροφή της ψεύτικης θρησκείας. Αλλά η επίθεση που θα επακολουθήσει ενάντια στον πιστό λαό του Θεού θα προκαλέσει την παρέμβαση του Θεού. Ο Θεός δεν θα ανεχθεί τέτοιους ‘βασιλιάδες’, ‘χιλίαρχους’, και ‘ισχυρούς’ οι οποίοι επιτίθενται στο λαό του πάνω στη γη!—Αποκάλυψις 19:17-21· 17:14.
Όλοι οι σαν τα ερίφια μισαλλόδοξοι διώκτες ‘θα απέλθουν σε αιώνια αποκοπή’. Αλλά ο Χριστός θα πει στους όμοιους με πρόβατα μαθητές, πολλοί από τους οποίους έχουν πέσει θύματα μισαλλόδοξου διωγμού: «Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου». (Ματθαίος 25:31-46) Επί τέλους, η προσευχή των αληθινών Χριστιανών θα απαντηθεί, δηλαδή: «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης».—Ματθαίος 6:9, 10.
Ποια θα είναι η θέση σας όταν η μισαλλοδοξία ενάντια στη θρησκεία φτάσει στον κολοφώνα της; Δεν μπορείτε να παραμείνετε αδιάφορος. Όπως εξήγησε ο απόστολος Παύλος, στα εδάφια Ρωμαίους 9:22, 23: «Ο Θεός, θέλων να δείξη την οργήν αυτού και να κάμη γνωστήν την δύναμιν αυτού, υπέφερε μετά πολλής μακροθυμίας σκεύη οργής κατεσκευασμένα εις απώλειαν, και δια να γνωστοποίηση τον πλούτον της δόξης αυτού επί σκεύη ελέους». Ναι, η ‘ανεκτικότητα’ της κακίας από μέρους του Θεού έχει εξυπηρετήσει έναν καλό σκοπό: Έχει δώσει χρόνο στα άτομα που έχουν τάση για τη δικαιοσύνη να πάρουν τη θέση τους υπέρ του σωστού. Ωστόσο, ο Θεός έχει βάλει χρονικά όρια στην ανεκτικότητα του. (Πράξεις 17:30, 31) Όλα τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η περίοδο ανεκτικότητας έχει σχεδόν τελειώσει. Έτσι η Βίβλος σας παροτρύνει να βγείτε από την ψεύτικη θρησκεία προτού να είναι αργά!—Αποκάλυψις 18:4, 5.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα είναι ευτυχισμένοι να σας βοηθήσουν να ελευθερωθείτε από την ψεύτικη θρησκεία, η οποία έχει δείξει τόσο πολύ μισαλλοδοξία στο πέρασμα των αιώνων. Μελετήστε τη Βίβλο μαζί με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μπορούν να σας βοηθήσουν ν’ ανακαλύψετε μέσα σ’ αυτή μια θαυμάσια ελπίδα, την ελπίδα να ζήσετε για πάντα σε μια Παραδεισένια γη όπου η μισαλλοδοξία του ανθρώπου για το συνάνθρωπό του θα είναι πράγμα του παρελθόντος.
[Εικόνα στη σελίδα 8]
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούν τις αλήθειες της Βίβλου και όχι βία για να καταπολεμήσουν την πλάνη.
[Εικόνα στη σελίδα 9]
Οι κοσμικές εξουσίες θα γίνουν μισαλλόδοξες απέναντι στην κοσμική θρησκεία, η οποία συμβολίζεται με μια πόρνη στο βιβλίο της Αποκάλυψης.