Επιδημία Ομοφυλοφίλων

ΤΟ 1970 ο Δρ Τσαρλς Β. Σοκαρίδης του Ιατρικού Κολλεγίου Άλμπερτ Αϊνστάιν στη Νέα Υόρκη, προειδοποίησε ότι η ομοφυλοφιλία ήταν μια επιδημία που αυξανόταν γρηγορότερα από τις τέσσερις μεγαλύτερες ασθένειες.

Εννέα χρόνια αργότερα μέλη των εφορευτικών επιτροπών στο Σαν Φρανσίσκο υπολόγισαν ότι 30 τα εκατό σχεδόν των ψηφοφόρων της πόλης ήταν ομοφυλόφιλοι. Υπάρχουν εκλεγμένοι αξιωματούχοι οι οποίοι φανερά ομολογούν ότι είναι ομοφυλόφιλοι. Υπάρχουν πολιτικοί σύλλογοι ομοφυλόφιλων, εκκλησίες ομοφυλόφιλων, συναγωγές ομοφυλόφιλων, και μια υπηρεσία ραντεβού ομοφυλόφιλων.

Το 1982 οι ομοφυλόφιλοι παρέλαυναν στους δρόμους και διεκδικούσαν το 25 τα εκατό των ψήφων στην Ατλάντα της Τζώρτζια. Το Ινστιτούτο Έρευνας για το Σεξ υπολογίζει ότι 10 τα εκατό του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ομοφυλόφιλοι. «Ομοφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες το ομολογούν ελεύθερα όσο ποτέ πριν και ζουν όπως τους αρέσει», λέει το περιοδικό Τάιμ. «Συγκεντρώνονται σε περιοχές μεγάλων πόλεων σαν να είναι δικό τους χωράφι, έχοντας μπαρ ακόμη και ιδρύοντας εκκλησίες σε συντηρητικές κωμοπόλεις, και ιδρύοντας οργανώσεις σ’ όλο το έθνος για να δίνουν συμβουλές και να βρίσκουν συντρόφους για εκείνους τους ομοφυλόφιλους—που είναι η πιο μεγάλη πλειονότητα—που συνεχίζουν να κρύβουν τη σεξουαλική τους διαστροφή».

Υπήρχε ένας καιρός που οι αυθεντίες για τις διανοητικές ασθένειες έβλεπαν την ομοφυλοφιλία σαν αρρώστια. Αλλά δεν είχε ο Φρόυντ την άποψη ότι η ομοφυλοφιλία «δεν μπορεί να καταταχθεί στις ασθένειες»; Το 1973 η Επιτροπή των Διοικητών του Αμερικανικού Ψυχιατρικού Συλλόγου αποφάνθηκε ότι «η ομοφυλοφιλία . . . αυτή καθ’ εαυτή δεν αποτελεί μια ψυχική ανωμαλία».

Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα δεν έβλεπαν την ομοφυλοφιλία σαν κάτι το φυσιολογικό, όπως τα γαλανά μάτια ή το σκούρο δέρμα. Την έβλεπαν σαν καλλιέργεια ‘ατιμωτικών σεξουαλικών ορέξεων’ όταν οι ομοφυλόφιλες γυναίκες ‘άλλαζαν τη φυσική χρήση τους σε παρά φύση’, και οι ομοφυλόφιλοι άντρες ‘απεργάζονταν αυτό που είναι αισχρό’ ο ένας με τον άλλον.—Ρωμαίους 1:26, 27.

Ωστόσο, όπως και άλλα ακάθαρτα πάθη και βλαβερές επιθυμίες, οι ομοφυλόφιλες τάσεις μπορούν να ελεγχθούν και να υπερνικηθούν, ακόμη να απορριφθούν σαν μέρος της παλιάς προσωπικότητας. Στην εκκλησία της Κορίνθου υπήρχαν μερικοί που υπήρξαν ομοφυλόφιλοι, όπως και άλλοι που υπήρξαν κλέφτες, πλεονέκτες, άρπαγες, μέθυσοι, πόρνοι και ειδωλολάτρες. Και όμως όλοι αυτοί άλλαξαν. Είχαν ‘λουσθεί . . . αγιασθεί . . . δικαιωθεί’.—1 Κορινθίους 6:9-11· Κολοσσαείς 3:5-11.