Η Άποψη της Βίβλου

Είναι ο Άδης Πύρινος;

«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ θα καίγεται, θα καίγεται, θα καίγεται!» Με σβηστά τα φώτα του δωματίου και το πουκάμισό του τυλιγμένο στις φλόγες, ο ομιλητής ανοίγει διάπλατα τα χέρια του και κάνει λίγα βήματα προς το κατάπληκτο ακροατήριό του. Ευτυχώς η επίδειξη διαρκεί λίγα μόνο δευτερόλεπτα. Αλλά με τη βοήθεια της άφλεκτης πούδρας του, ο ιεροκήρυκας κατάφερε με μια πειστική, ζωντανή αναπαράσταση του πύρινου Άδη να αφήσει βαθιές εντυπώσεις στο ακροατήριό του.

Σαν αυτόν, πολλοί άλλοι θρησκευτικοί διδάσκαλοι—ιδιαίτερα μέσα στο λεγόμενο Χριστιανικό κόσμο—λένε ότι ο Θεός έχει υπόψη του αυτή την αιώνια καταδίκη για τον ασεβή. Αλλά λέει στ’ αλήθεια τέτοιο πράγμα η Αγία Γραφή;

Καλοί και Ασεβείς Μαζί στον Ίδιο Τόπο

«Οι ασεβείς θέλουσιν επιστραφή εις τον άδην· πάντα τα έθνη τα λησμονούντα τον Θεόν». (Ψαλμός 9:17) Εδώ, αντί της λέξης «άδης», πιο πρόσφατες μεταφράσεις όπως είναι η Lamsa, στην Αγγλική (Λάμσα) και The Jerusalem Bible, στην Αγγλική (Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ) προτίμησαν να διατηρήσουν τη λέξη όπως εμφανίζεται στο Εβραϊκό κείμενο, δηλαδή «Σιεόλ». Αλλά σε τι ακριβώς αναφέρεται «ο Άδης», ή «Σιεόλ»;

Το βιβλίο Εκκλησιαστής που βρίσκεται στην Αγία Γραφή μάς δίνει περισσότερες πληροφορίες για τον Σιεόλ. Λέει: «Πάντα όσα εύρη η χειρ σου να κάμη, κάμε κατά την δύναμίν σου· διότι δεν είναι πράξις ούτε λογισμός ούτε γνώσις ούτε σοφία εν τω άδη όπου υπάγεις». (Εκκλησιαστής 9:10) Αν αυτοί που είναι στον Άδη ή Σιεόλ δεν μπορούν, ούτε να σκέφτονται ούτε να γνωρίζουν ούτε να ενεργούν, σίγουρα δεν θα μπορούν και να υποφέρουν.

Δεν είναι λοιπόν εκπληκτικό που ακόμα και πιστοί δούλοι του Θεού πήγαν στον Σιεόλ. Ο Ιακώβ σκεφτόταν ότι θα πήγαινε εκεί όταν θα πέθαινε και ο Ιώβ ήλπιζε ότι ο Θεός θα τον έκρυβε εκεί δίνοντας έτσι ένα τέλος στα βάσανά του. (Γένεσις 42:38· Ιώβ 14:13, ΜΝΚ ) Θα ήλπιζαν οι δυο πιστοί αυτοί δούλοι—ή και θα το ζητούσαν κιόλας—να πάνε σ’ έναν καιόμενο, πύρινο Άδη μαζί με τους ασεβείς; Και βέβαια όχι!

Τι Είναι το «Πυρ»;

Αλλά πώς καταλαβαίνουμε τα λόγια του Ιησού που είπε ότι εκείνοι που δεν κάνουν το θέλημα του Θεού θα πάνε εκεί όπου «το πυρ δεν σβύνεται», ή στην ‘κάμινον του πυρός όπου θα γίνεται κλαυθμός και τριγμός οδόντων’;—Μάρκος 9:43-48· Ματθαίος 13:42.

Στη συζήτησή του για τον τόπο αυτό, ο Ιησούς δεν χρησιμοποίησε τη λέξη «Άδης», που είναι το Ελληνικό ισοδύναμο της Εβραϊκής λέξης «Σιεόλ».a Αντί αυτής χρησιμοποίησε τη λέξη «Γέεννα». Η λέξη αυτή αναφερόταν σ’ έναν σκουπιδότοπο που ήταν κοντά στην Ιερουσαλήμ, και ονομαζόταν Κοιλάδα του Εννόμ, όπου διατηρούσαν μια αναμμένη φωτιά για να καταστρέφει τα σκουπίδια. Ήταν ένας επιτυχημένος όρος που έκανε τους ακροατές του Ιησού να σκεφθούν, όχι για αιώνια βάσανα, αλλά για πλήρη καταστροφή, αφανισμό με φωτιά.

Η Αποκάλυψη που δόθηκε στον απόστολο Ιωάννη μιλάει για μια ‘λίμνη που καίει με πυρ και θείο’ όπου ρίχνονται όλοι εκείνοι που κάνουν αδικίες. (Αποκάλυψις 21:8) Αν ο Άδης υπάρχει, τότε αυτός πρέπει να είναι ο τόπος, αφού οι ασεβείς πηγαίνουν εκεί. Αλλά το ίδιο αυτό βιβλίο της Αγίας Γραφής μας λέει ότι ο θάνατος, που έχουμε κληρονομήσει από τον Αδάμ, και ο Άδης θα ριφθούν μέσα στην ίδια λίμνη του πυρός. Μπορούν όμως αυτές οι δυο αφηρημένες έννοιες να υποφέρουν βασανιστήρια; Όχι. Αλλά η φωτιά εδώ μπορεί να αντιπροσωπεύει—και πράγματι αντιπροσωπεύει—την εξαφάνισή τους, της οποίας ο καιρός έρχεται όταν θα ‘έχουν δώσει τους εν αυτοίς νεκρούς’, δηλαδή μετά την ανάσταση των νεκρών.—Αποκάλυψις 20:13, 14.

Τα τελευταία αυτά παραδείγματα δείχνουν ότι η φωτιά είναι μόνο ένα σύμβολο αφανισμού, δηλαδή αιώνιας καταστροφής. Έτσι δεν υπάρχουν βάσανα στη λίμνη του πυρός, δηλαδή στην Γέεννα, ακριβώς όπως δεν υπάρχουν ούτε στον Άδη (ή Σιεόλ), τον τόπο που πηγαίνουν και οι πιστοί δούλοι του Θεού και οι ασεβείς άνθρωποι. Αλλά αν εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο στο θέμα, θα καταλάβουμε καλύτερα το γιατί δεν μπορούμε να πιστεύουμε και την Αγία Γραφή και την ύπαρξη ενός πύρινου Άδη.

Ασυμβίβαστο με την Προσωπικότητα του Θεού

Τι γνώμη θα είχατε για τους γονείς εκείνους που θα κρατούσαν τα παιδιά τους μονίμως φυλακισμένα, ή που θα έφταναν στο σημείο και να τα βασανίζουν ακόμη; Αν τέτοιες πράξεις προκαλούσαν την αγανάκτησή σας, δεν θα έπρεπε επίσης να προκαλέσει την αγανάκτησή σας και ο θεός εκείνος που θα γινόταν αιτία να βασανίζονται τα παιδιά του στη φωτιά για πάντα;

Το γεγονός ότι δεν συμπεριφέρεται έτσι ο αληθινός Θεός, φαίνεται από τις επιπλήξεις που απηύθυνε προς τους Ισραηλίτες οι οποίοι ‘έκαιαν τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών εν πυρί’. Ο Ιεχωβά επέμενε ότι αυτό ήταν ένα πράγμα ‘το οποίον δεν προσέταξε ουδέ ανέβη επί την καρδίαν του’. (Ιερεμίας 7:31) Αφού τέτοια πράγματα δεν πέρασαν ποτέ από το μυαλό του Θεού, πώς θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα δημιουργούσε ένα πύρινο Άδη για τα πλάσματά του;b Αλήθεια, αν η σκληρότητα και τα βασανιστήρια προκαλούν την αγανάκτησή μας, πόσο περισσότερο θα πρέπει να προκαλούν και την αγανάκτηση του Θεού, ο οποίος είναι αγάπη;—1 Ιωάννου 4:8.

Επίσης, το δόγμα του πύρινου Άδη αντιβαίνει στη δικαιοσύνη. Στην επιστολή του προς Ρωμαίους, ο απόστολος Παύλος εξηγεί: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος». (Ρωμαίους 6:23) Και ακόμη μας λέει: «Ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας». Αν ο θάνατος αποδεσμεύει ένα άτομο τελείως από το χρέος του, γιατί θα πρέπει τότε να υποφέρει αιώνια για αμαρτίες μιας μόνο ζωής;—Ρωμαίους 6:7.

Έτσι, η Αγία Γραφή δείχνει ότι ο πύρινος Άδης, όπως είναι γενικά κατανοητός, δεν υπάρχει. Και αυτή η γνώση μάς επιτρέπει να δημιουργήσουμε μια σχέση με τον Θεό που βασίζεται στην αγάπη και όχι στον τρόμο. Σας συστήνουμε να συνεχίσετε να εξετάζετε την Αγία Γραφή και να μαθαίνετε πώς να τον ευαρεστείτε κατάλληλα για να είστε ανάμεσα σ’ εκείνους που θα δουν εκείνη τη θαυμαστή μέρα, τότε που ο Άδης ή Σιεόλ, ο κοινός τάφος του ανθρώπινου γένους, θα εξαφανιστεί για πάντα.—1 Ιωάννου 4:16-18.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 18]

Τι γνώμη θα είχατε για τους γονείς εκείνους που θα βασάνιζαν τα παιδιά τους;

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Είναι αυτός ο Άδης της Αγίας Γραφής;