Είναι Παντού Γύρω Μας!

«Οι λέξεις ‘θρησκεία’ και ‘πολιτική’ βάδιζαν δίπλα-δίπλα στις ειδήσεις, σ’ όλη τη διάρκεια του 1984 παγκόσμια. . . . Ο Αγγλικανός επίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου [ήταν] ένα σύμβολο της σύγκρουσης μεταξύ εκκλησίας και κράτους πάνω στο θέμα του απαρτχάιντ . . . Σ’ έναν αγιασμό σε μια [πολιτική] συγκέντρωση, ο Τζέρυ Φάλγουελ, θεμελιωτιστής ηγέτης της Ηθικής Πλειονότητας, αναφέρθηκε στον Ρήγκαν και στον Αντιπρόεδρο Τζωρτζ Μπους σαν ‘θεόσταλτα όργανα για την ανοικοδόμηση της Αμερικής’».—1985 Britannica Book of the Year.

«Από την Πολωνία μέχρι τις Φιλιππίνες . . . υπάρχουν επίσκοποι και ιερείς που μιλούν ανοιχτά ενάντια στο Κράτος στο οποίο ζουν. Η Εκκλησία δεν είναι απλώς το μέρος που λατρεύεται ο Θεός, αλλά το μέρος που ενθαρρύνεται η αντίσταση [στο κράτος]».—Glasgow Herald, 3 Ιανουαρίου 1985.

ΕΧΕΤΕ ακούσει τέτοιου είδους ειδήσεις; Πιθανόν ναι, αφού οι περισσότεροι από μας έχουμε παρατηρήσει ότι η θρησκεία και η πολιτική συχνά συνδέονται η μια με την άλλη στα γεγονότα των ειδήσεων. Πιστεύετε ότι είναι σωστό να αναμειγνύεται η θρησκεία και η πολιτική;

Μερικοί μπορεί να πουν, ‘Δεν συζητάω θέματα όπως η θρησκεία και η πολιτική’. Αλλά, ακόμα κι αν αισθάνεστε έτσι, θα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για σας να μάθετε τι συμβαίνει σχετικά με τη θρησκεία και την πολιτική και πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει τη ζωή σας. Επιπλέον, εξετάζοντας την άποψη της Αγίας Γραφής σ’ αυτό το ζήτημα, θα διαπιστώσετε ότι ο Θεός έχει τη δική του γνώμη σχετικά με τη θρησκεία που αναμειγνύεται στην πολιτική και για το πού οδηγεί αυτό.

Μια Παγκόσμια Ανάμειξη

Κατ’ αρχήν, θα είναι βοηθητικό να δούμε πόσο ακριβώς διαδεδομένη είναι αυτή η ανάμειξη. Εξετάστε μερικές πρόσφατες εκθέσεις.

◼ 21 Απριλίου 1986: «Στις Φιλιππίνες η καθολική Εκκλησία έχει ενισχύσει το γόητρό της από το γεγονός ότι βοήθησε στην ανατροπή του πρώην Προέδρου Φερντινάντο Μάρκος. Οι αγγλικανοί, οι μεθοδιστές και οι καθολικοί στη Νότια Αφρική αγωνίζονται για χρόνια ενάντια στην πολιτική του απαρτχάιντ που ακολουθεί η κυβέρνηση. Ο καθολικός κλήρος στη Λατινική Αμερική χρησιμοποιώντας το σύνθημα ‘θεολογία απελευθέρωσης’, έχει αναμειχθεί βαθιά στην προσπάθεια ανατροπής καθεστώτων που θεωρούνται καταπιεστικά προς τους φτωχούς».

◼ Σεούλ, Δημοκρατία της Κορέας, 9 Μαρτίου 1986: «Ο ρωμαιοκαθολικός αρχιεπίσκοπος της Νότιας Κορέας, Καρδινάλιος Στήβεν Κιμ Σου Χουάν, υποστήριξε σήμερα τις απαιτήσεις του κόμματος της αντιπολίτευσης για άμεσες συνταγματικές αλλαγές».

◼ 18 Αυγούστου 1986: ‘Ο υποψήφιος είναι ένας χειροτονημένος και μαχητικός προτεστάντης διάκονος που αγωνίζεται να αποτραβήξει το κόμμα του από τα νύχια των συντηρητικών, τους οποίους περιφρονεί. Ποια είναι αυτή η εμψυχωτική και αποφασιστική δύναμη που έχει εισχωρήσει στη μάχη για την προεδρία των Η.Π.Α.; Είναι ειρωνικό να πούμε ότι αυτή η περιγραφή εφαρμόζεται το ίδιο καλά σε δυο κληρικούς: Τον Πατ Ρόμπερτσον για τη ρεπουμπλικανική δεξιά και τον Τζέσυ Τζάκσον για τη δημοκρατική αριστερά’. ‘Μια επιστολή που ζητούσε οικονομική υποστήριξη, αναφερόμενη στην επιτυχία που είχαν οι εξουσιοδοτημένοι υποψήφιοι [του Ρόμπερτσον] άρχιζε με τη φράση: «Οι χριστιανοί νίκησαν! . . . Τι συντριπτική νίκη για τη Βασιλεία!»’

◼ Μπραζίλια, Βραζιλία, 3 Ιουλίου 1986: «Η εκκλησία έχει ήδη ξεπροβάλει σαν ο ισχυρότερος επικριτής της νέας πολιτικής της Κυβέρνησης . . . Σαν αποτέλεσμα, οι σχέσεις εκκλησίας-κράτους έχουν αναστατωθεί και πάλι, με τους κυβερνητικούς επισήμους να κατηγορούν τους ιερείς ότι εξωθούν στα άκρα την κατάσταση στην επαρχία και με μερικούς επισκόπους να μέμφονται την κυβέρνηση ότι καταφεύγει σε μεθόδους ‘διωγμού και συκοφαντίας’».

◼ 25 Σεπτεμβρίου 1984: «Ο Χομεϊνί του Ιράν αντιπροσωπεύει τις δυνάμεις των Μουσουλμάνων θεμελιωτιστών Σχία και διδάσκει ότι το Ισλάμ θα πρέπει να υπαγορεύει τη στρατηγική στους τομείς της πολιτικής, της οικονομίας και του στρατού».

◼ 7 Απριλίου 1985: «Η πλειονότητα των αγγλικανών πιστεύει ότι η Εκκλησία της Αγγλίας θα πρέπει να μείνει αμέτοχη στην πολιτική, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση που έγινε αποκλειστικά για τη The Sunday Telegraph».

◼ 4 Οκτωβρίου 1986: «Η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Μεξικού συμπαρατάσσεται με την αυξανόμενη αντίδραση προς το κυβερνών [κόμμα] της χώρας. Η εκκλησία έκανε την πιο θαρραλέα παρέμβασή της στην πολιτική τον περασμένο Ιούλιο . . . Οι επίσκοποι απείλησαν ότι θα ακύρωναν τις Κυριακάτικες λειτουργίες διαμαρτυρόμενοι για τη νοθεία των εκλογών, αλλά επενέβηκε ο πάπας».

◼ Ουάσινγκτον, D.C., Η.Π.Α., 6 Ιουλίου 1986: «Οι χριστιανοί ευαγγελικοί ηγέτες χρησιμοποιούν το χρήμα τους, τις πνευματικές τους πεποιθήσεις και εκατομμύρια από τα μέλη τους, για να αγωνιστούν στην κοσμική αρένα—και συνεχώς αυξάνεται η επιρροή τους στην αμερικανική πολιτική».

Γιατί Συμβαίνει Αυτό;

Ναι, κανείς δεν αρνιέται το γεγονός ότι η θρησκεία έχει αναμειχθεί βαθιά στην πολιτική. Αλλά τι υποκινεί τους θρησκευτικούς ηγέτες να αναμειγνύονται σε πολιτικά ζητήματα; Πώς κρίνει ο Θεός αυτή την ανάμειξη; Πού οδηγούν όλα αυτά και πώς επηρεάζεστε εσείς;

[Πλαίσιο στη σελίδα 3]

«Η ανάμειξη στην πολιτική υπονοείται στο χριστιανικό Ευαγγέλιο, λέει ο [Πήτερ-Χανς Κόλβενμπαχ] ηγέτης της Κοινωνίας του Ιησού, . . . ο οποίος στο παρελθόν δέχτηκε τα πυρά του Βατικανού εξαιτίας της βαθιάς ανάμειξής του σε πολιτικές υποθέσεις».—The Toronto Star, 31 Μαΐου 1986.